________________
1.

Αγαπητή α μπα,
μου αρέσουν πολλά πράγματα που γράφεις και ειδικότερα το ότι δεν κολλάς στα γνωστά και βλακώδη στεγανά που μας έχουν επιβάλλει. Εγώ ας πούμε είμαι 21 και ο εδώ και σχεδόν 4 χρόνια φίλος μου 48.Περνάμε πολύ καλά, έρχεται συχνά(γιατί δε μένουμε στις ίδιες πόλεις)και πάω και εγώ κανα δύο φορές το χρόνο εκεί που μένει(δε μπορώ περισσότερο επειδή οι δικοί μου δε το ξέρουν γιατί αλλιώς θα είχαμε Γ παγκόσμιο..) Εγώ ποτέ αυτή την σχέση δεν την είδα σαν κάτι το <<απαγορευμένο>>, <<περίεργο>>, <<ασυνήθιστο>>. Μου βγήκε πολύ φυσικά μαζί του, ένιωσα σαν να ταιριάξαμε αμέσως παρόλο που δεν έχουμε ιδιαίτερα κοινά γιατί έχουμε διαφορετικές απόψεις σε πολλά θέματα. Οι φίλες μου όταν τους είπα πόσο είναι φρίκαραν και έκαναν μια βδομάδα να μου μιλήσουν (αυτό έγινε βέβαια στον πρώτο χρόνο της σχέσης μου) Όσο και να είπα ότι της συγχώρεσα, μέσα μου ουσιαστικά δεν το έκανα ποτέ γιατί ένιωσα ότι κάτι τόσο σημαντικό και όμορφο για εμένα εκείνες το πετούσαν στα σκουπίδια τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα χωρίς καν να τον έχουν γνωρίσει(περαιτέρω να πω ότι τώρα τελευταία βγήκαμε για καφε και τον γνωρίσανε κάπως).¨ Όχι ότι σήμερα όλες έχουν καλύτερη σχέση μαζί του δηλαδή. Μόνο 3 4 όταν έρχεται μου λένε να βγούμε για καφέ να τα πούνε. Οι υπόλοιπες τα ίδια παντελάκη μου τα ίδια παντελή μου, ούτε θέλουν να ξέρουν πως είμαστε και το κυριότερο πως είμαι εγώ και εαν είμαι καλά και τα κλασσικά, κάνουν σαν να μην υπάρχει το θέμα! Δε ξέρω γιατί το κάνανε .Θέλεις επειδή μόλις είχαμε τελειώσει το λύκειο και εγώ ένιωθα τόσο άνετα να μπω σε μία τόσο διαφορετική σχέση? Θέλεις επειδή εκείνες δεν είχαν? Θέλεις επειδή και τώρα ακόμα είμαστε μια χαρά? Δε λέω ότι δεν έχουμε τα σκαμπανεβάσματα μας, όλοι τα έχουν, αλλά σε γενικές γραμμές μια χαρά τα πάμε. Τώρα εμένα το θέμα μου(το κύριο) είναι το εξής..Εγώ σαν πλάνο έχω ότι σε κανένα χρόνο ή δύο θα φύγω έξω για μεταπτυχιακό και για δουλεία..Αυτός λέει ότι είναι πρόθυμος να έρθει μαζί μου και από την μία αυτό με χαροποιεί γιατί θα μπορέσουμε να ζήσουμε επιτέλους σαν ζευγάρι περισσότερο χρόνο μαζί, θα κάνουμε πιο πολλά ταξίδια κτλ αλλά από την άλλη με πιάνω να σκέφτομαι : << Και τώρα τι? Εγώ μόνο με έναν θα τη βγάλω σε όλη μου τη ζωή? Και αυτός θα είναι 50 σε 2 χρόνια μετά αρχίζουν άλλα για αυτόν. Και αν εγώ μετά το μετανιώσω? Αυτός θα έχει αλλάξει όλη του τη ζωή για μένα και εγώ θα τον χωρίσω?>> Παρόλα αυτά τον αγαπώ πολύ και έχει τον τελευταίο χρόνο που νιώθω όλο και πιο ερωτευμένη μαζί του και αυτός το ίδιο.¨ Ερχεται δύο φορές το μήνα, μένει 3-4 μέρες που δε ξεκολλάμε παρα μόνο για να γυρίσω σπίτι μου να κοιμηθώ και μετά όλη μέρα μαζί. Νιώθω τόσο γεμάτη, δυνατή, ισορροπημένη δίπλα του που πραγματικά δε θέλω να το χάσω αυτό. Και το καλύτερο ή χειρότερο(όπως το πάρει κανείς) όλων είναι ότι και αυτός αισθάνεται τα ίδια..Δεν το λέει αλλά το βλέπω στα μάτια του κάθε φορά που τον κοιτάω..
Τέλος πάντων! Αυτά τα λίγα ευχαριστώ για το ενδιαφέρον :)- χαζή ερωτευμένη

Ποια είναι η ερώτηση; Έχεις το χρόνο με το μέρος σου, αυτός θα έπρεπε να αναρωτιέται αν κάνει καλά που κάθεται μαζί σου. Αυτός παίρνει το ρίσκο, όχι εσύ, κι εδώ που τα λέμε, καλύτερα να έχει και ένα σχέδιο υπαναχώρησης. Αν το μετανιώσεις, τι να κάνουμε, μετάνιωσες. Πρόβλημα ηθικό θα υπήρχε μόνο αν ήξερες ότι πρόκειται να το μετανιώσεις.

Η ηλικία δεν είναι απλώς ένας αριθμός όμως, και οι επιπτώσεις δεν είναι αυτές που νομίζεις. Δεν είναι το ηθικό το θέμα που δημιουργεί τα προβλήματα.

________________
2.

Αγαπητή Α, μπα,

γιατί κερατώνει κάποιος στη σχέση του;- ΓΓ

Γιατί το να πληγώνεις άλλους είναι ο πιο εύκολος τρόπος να σιγουρευτείς ότι υπάρχεις.

________________
3.

Φίλτατη Α, μπα,

η ερώτηση μου είναι λίγο βαρετή και τετριμμένη, αλλά έχω ανάγκη το χαστουκάκι σου. Πώς διακρίνεις αν πρέπει να κάνεις αλλαγή πλεύσης στη ζωή σου γιατί νιώθεις δυστυχισμένος ή αν πρόκειται για το ανικανοποίητο που έχουν όλοι οι άνθρωποι (κι η γράφουσα πιο πολύ), επομένως κάτσε εκεί που κάθεσαι και δούλεψε αυτό το άτιμο ελάττωμα; Ντάξει, πού να ξέρεις κι εσύ, αλλά....- άγνωστη Χ

Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ανικανοποίητο αλλά μόνο αυτοί που έχουν την πολυτέλεια. Η διαφορά του ennui με τη δυστυχία είναι τεράστια. Αν δεν μπορείς να την αντιληφθείς με αυθόρμητο και αυτονόητο τρόπο δεν έχεις υπάρξει δυστυχισμένη.

________________
4.

Λενάκι, βοηθησέ με πληζ.
Ειμαι 37, θα ήθελα να κάνω μια σχέση όμορφη, με αμοιβαίο έρωτα αλλά και ταίριασμα στο χαρακτήρα, στον τρόπο ζωής κλπ. Πιστεύω οπως κι εσύ ότι δεν φτάνει ο ενθουσιασμός που καμιά φορα μόνοι μας βαφτίζουμε έρωτα. Όταν γνωρίζω κάποιον που μου αρέσει, προσπαθώ να παρατηρήσω τη συμπεριφορά και το χαρακτήρα του για να δω αν μπορώ εγώ να ζήσω μ αυτόν τον άνθρωπο. Συνήθως η ιστορία πάει ως εξής: αρχίζουμε να βγαίνουμε ραντεβού, κάποια στιγμη η έλξη μεταξύ μας κορυφώνεται, ερχόμαστε πιο κοντά, φιλιόμαστε και τελικά κάνουμε και έρωτα. Τα αισθήματα εξελίσσονται και συνεχίζουμε να βγαίνουμε μόνοι ή και με φιλους, σύντομα γινόμαστε και ζευγάρι που όμως ακόμα δεν συγκατοικεί ούτε έχει συγκεκριμένο πλάνο για συγκατοίκιση, γάμο ή παιδιά.

Εγώ παλιά (πριν ξυπνήσω) έμενα για χρόνια στη φάση αυτή της αόριστης "σχέσης". Μετά από 2 μακροχρόνιες ιστοριες που δεν οδήγησαν στη δημιουργια οικογένειας όπως εγώ ήθελα (όταν έκανα συζήτηση έπεσα σε τοίχο και πόνεσα πολύ, παρόλαυτά έμεινα χάνοντας πολύτιμο χρόνο και αυτοσεβασμό), τώρα πλέον όταν γνωρίζω κάποιον κοιτάω με προσοχή πως κινειται στο πρώτο διάστημα της σχέσης, πόσο συχνά θέλει να με βλέπει, αν κάνει κουβέντα για αισθήματα, αν κάνει όμορφες κινήσεις προς το μέρος μου, αν μιλάει για συγκεκριμένο μέλλον μεταξύ μας κλπ. Είμαστε και μεγάλοι άνθρωποι πλέον ετσι? Πιστεύω πως ένας άντρας και μία γυναίκα ελεύθεροι και κοντά στα 40, αν ενδιαφέρονται να ζήσουν μαζί και να φτιάξουν οικογένεια, έχοντας βρει κάποιον που τους εμπνέει, δεν έχουν λόγο να το καθυστερήσουν. Εννοείται πως πρέπει να γνωριστούν πρώτα, αλλά εξελίσσοντας διαρκώς τη σχεση προς τη δημιουργια ισχυρότερου δεσμού, και όχι κρατώντας την για καιρό σε ένα επιφανειακο επίπεδο απλού dating με αραιά sleepovers.

Η θεωρία μου λοιπόν ειναι πως μετά από ένα εύλογο διάστημα 2-3 μηνων το πολύ, αν τα πράγματα δείχνουν "σκούρα", σκούρα θα μεινουν, και ώρα να την κάνω.

Την προηγούμενη σχέση μου την σταμάτησα στους 3 μήνες, κυρίως γιατί δεν ήμουν ικανοποιημένη με το πόσο συχνά βρισκόμασταν. Θεωρούσα ότι αν ο άλλος αντέχει να μην βρεθούμε για 3-4 μέρες σερί, και να βγαίνει μαζί μου 1-2 φορές τη βδομαδα ενώ ζει πολυ κοντά μου και μετά τη δουλεία είναι γενικά ελεύθερος....ε αν μη τι άλλο ερωτευμένος δεν ειναι. Και ούτε κι εγω, αφού για να νιώσω τέτοια αισθήματα για κάποιον θα πρέπει με κάποιο τρόπο κι αυτός να τα διεκδικήσει. Αν δεν το κάνει...μένω ψύχραιμη.

Τώρα έχω γνωρίσει κάποιον άλλον που μου ξύπνησε περισσότερα αισθήματα. Η έλξη μεταξύ μας είναι μεγάλη και μου εχει πει ότι αρχίζει να με ερωτεύεται. Φοβάμαι να μην πέσω σε παγίδα. Τα αισθήματά μου είναι τέτοια που ήδη με έχει κάνει να κλάψω 2 φορές (Είμαστε ακόμα στον πρώτο μήνα). Η αιτία είναι πως δεν περνάει μαζί μου όσο χρόνο θα ήθελα, ενώ διαρκώς λέει ότι θέλει να με δει. Πχ ενώ έχουμε να βρεθούμε 2-3 μερες λόγω δουλειάς, βγαίνουμε τελικά, κοιμόμαστε μαζί και την επομένη πχ το απόγευμα έχει κανονίσει να δει ένα φίλο του...αντί να περάσει όλη τη μέρα μαζί μου ή να κανονίσει να κάνουμε κάτι μαζί. Δεν παραπονιέμαι, φεύγει, μου λέει θα γυρίσει και τελικά το ακυρώνει...άλλες φορές ζητάει μονος του να έρθει να με βρει κάπου που είμαι (πχ σε συγκέντρωση φιλων μου) με κάνει να τον περιμένω και τελικά δεν έρχεται...μου λέει θα πάμε πχ μια εκδρομη και τελικά μένουμε σπίτι...πως να το χειριστώ? Έχει νόημα να το συζητήσω? Βλεπω ότι αυτός ο άνθρωπος απλά έτσι είναι...Σκέφτηκα να του πω τέρμα ως εδώ, σόρυ αλλά δεν μπορώ κάθε φορά να απογοητεύομαι που δεν ήρθες και να μένω κ μόνη μου...οκ έχω τις παρεες μου τη δουλειά μου και τις δραστηριότητές μου, παρόλα αυτά έχω πάντα χρόνο και η προτεραιότητά μου είναι αυτός. Γιατί από την πλευρά του δεν συμβαίνει το ίδιο? Συμφωνείς ότι είναι λόγος χωρισμού αυτός, με δεδομένα αυτά που ψάχνω σε μια σχέση? Σημειωτέον ότι μου έχει πει ότι θέλει πολύ να κάνει παιδιά και ότι θα ήθελε να κάνουμε μαζί αν γνωριστούμε καλύτερα πρώτα.- Καλο Πάσχα

Δύο τρεις μήνες γνωριμίας είναι λίγο και οι προϋποθέσεις που έχεις βάλει είναι αυστηρές και δεν χτυπάνε τον στόχο στην καρδιά του. Για την ακρίβεια, δεν τον πετυχαίνουν καν τον στόχο, κάτι μπεκάτσες χτύπησες που περνούσαν τυχαία.

Όταν δεν σου αρέσει κάτι, δεν λες «απλά έτσι είναι». Εντάξει, να είμαστε διακριτικοί και να μην πιέζουμε, αλλά όταν κάποιος μας στήνει έχουμε κάθε δικαίωμα να διαμαρτυρηθούμε, δεν το βουλώνουμε. Επειδή κοιμηθήκαμε μαζί του έχει παραπάνω δικαιώματα; Τι θα έλεγες σε έναν φίλο σου αν σε έστηνε επανειλημμένα;

Γιατί έχεις πάντα χρόνο για αυτόν και γιατί είναι η πρώτη σου προτεραιότητα; Με ποιον τρόπο κέρδισε τον χρόνο σου και πώς έγινε η πρώτη σου επιλογή; Επειδή σε στήνει; Ή το κάνεις για να εκβιάσεις την ανταπόδοση, όπως δείχνει το ερώτημα «μα γιατί από την πλευρά του δεν συμβαίνει το ίδιο»;

Γρήγορα καταλαβαίνεις αν ταιριάζεις με κάποιον, αλλά για να τον γνωρίσεις και να θέσεις τα όρια σου χρειάζεται χρόνος. Καλά λέει, να γνωριστείτε καλύτερα πρώτα - αλλά εσύ, προσπάθησε να τον γνωρίσεις, όχι να τσεκάρεις τη λίστα με τα προαπαιτούμενα.

Με τα υπόλοιπα συμφωνώ.

________________
5.

Αγαπητή α μπα,απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου είχα ένα κακό (για τους άλλους) φυσιολογική συμπεριφορά για εμένα θα το έλεγα. Οτιδήποτε και αν μου κάνανε εγω μπορούσα να συγχωρήσω πολύ εύκολα και στα ερωτικά κυρίως δεν είμαι απο τους ανθρώπους που θα κρατήσουν μίσος και κάκια ,αντίθετα θέλω ο άλλος να ναι καλά οτι και αν μου έκανε. Οι φίλοι μου λένε πως δεν είναι φυσιολογικό και έχω αρχίσει να σκέφτομαι μήπως τελικά είναι κακό που συγχωρώ τόσο εύκολα, μήπως είμαι σαν τα λοβοτομημένα κοριτσάκια στα καλλιστεία που εύχονται "παγκόσμια ειρήνη"??Θέλω να σημειώσω πως παρόλο που συγχωρώ δεν παρουσιάζω ταυτόχρονα μαζοχιστικές συμπεριφορές σε φάση να επιστρέφω σε καταστάσεις που μου κάναν κακό απλά εχω την δυνατότητα να συγχωρήσω τον άλλο και την επόμενη φορά που θα τον δώ να είμαι οκ και να μην εύχομαι να καεί στο πυρ το εξώτερο.- zavarakatranemia

Δεν είναι φυσιολογικό με την έννοια ότι είσαι ζεν, ισορροπία, βουδιστής μοναχός, Θιβέτ, λαμπρή εξαίρεση, άγιος και γενικά το πρότυπό μου.

Μην ακούς κανέναν. Ακόμα καλύτερα, γράψε βιβλίο.

________________
6.

πότε καταλαβαίνεις τελικά ότι ταιριάζεις με τον άλλο;;; pineapple

Πώς καταλαβαίνεις αν τελικά σου αρέσει το φαγητό που τρως; Νομίζεις ότι είναι κάτι διαφορετικό; Δεν είναι.

________________
7.

Α,μπα, έχω πλαντάξει στο κλάμα εδώ και ώρες. Με αυτόν γνωριστήκαμε πριν τα Χριστούγεννα, τότε δεν κάναμε σεξ γιατί δεν ήθελα να του δωθώ απ τις πρώτες μέρες. Μετά βρεθήκαμε σε πολύ μακρινές πόλεις, συνεχίσαμε να μιλάμε στο ίντερνετ. Αρκετά σύντομα αρχίσαμε να κάνουμε ανταλλαγή ερωτικών μηνυμάτων, εγώ όμως άρχισα να τον βλέπω πιο σοβαρά, διότι είναι κ πανέξυπνος εκτός από καλός στο λόγο. Όταν του εξομολογήθηκα ότι δεν τον σκέφτομαι μόνο σεξουαλικά, αλλά γενικά μας σκέφτομαι, μου είπε ότι αυτός με σκέφτεται σαν ****** που τον ικανοποιεί ερωτικά, και ότι δεν είμαστε και πολύ κοντά για να του λέω τα προβλήματά μου. Και ξανακάμε σεξτινγκ. Εγώ τώρα κλαίω όμως. Τι να κάνω; Να είσαι επιεικής, σε παρακαλώ πολύ.- γράφω_και_κλαίω

Το ότι είναι καλός στο λόγο το κατάλαβες από τη δήλωση «σε σκέφτομαι σαν ****;»

Σωστός ποιητής ακούγεται. Έχει δημοσιεύσει κάπου;

Αν θέλεις να κλάψεις για κάτι, καλύτερα να κλάψεις για την ανατροφή και για τα μηνύματα που έχεις λάβει από την κοινωνία που σε έκαναν να λες εκφράσεις «δεν ήθελα να του δοθώ». Κλάψε για την κοινωνική πίεση που δέχτηκες για να πείσεις τον εαυτό σου ότι κάποιος με τον οποίο ανταλλάσεις μηνύματα καθαρά σεξουαλικού περιεχομένου είναι «πανέξυπνος και καλός στο λόγο», για να καθαγιάσεις τo sexting και να τo ντύσεις με συναίσθημα. Κλάψε για όλες τις γυναίκες που νιώθουν βαθιά στην ύπαρξή τους ότι είναι ***** όταν θέλουν απλώς να ***** κάποιο ωραίο αγόρι, και αυτή η πεποίθηση τις ταράζει σε επίπεδο DOS, δεν τις αφήνει να ησυχάσουν από την αυτομομφή και το αυτομαστίγωμα, τις κάνει εύκολα θύματα στους πωλητές συναισθήματος και ανταγωνιστικές με τις άλλες γυναίκες για το ποια είναι ηθικότερη. Να κλάψεις με λυγμούς για την σφοδρή καταπίεση και για τον έλεγχο σεξουαλικότητας μοντέρνου τύπου που υφίστανται οι γυναίκες του δυτικού κόσμου, της οποίας είσαι θύμα και δεν το έχεις καν καταλάβει. Για όλα αυτά να κλάψεις. Όχι επειδή ένας άγνωστος θέλει να σε ****. Αυτό είναι υπέροχο.