________________
1.

ειμαι 22 και ειμαι 130 κιλα. πολλες φορες εχω χασει βαρος αλλα μετα απο λιγο ξανα το ιδιο. μου αρεσει ο αθλητισμος αλλα μου αρεσει και το φαγητο. Εχω ακουσει για διαφορες μορφες παχυσαρκιας αλλα ειναι φορες που βλεπω τον εαυτο μ τελειως αδυνατο. Μεχρι να παω για ψωνια που βλεπω την πραγματικοτητα.
μπορει να ειμαι ξαπλα και να λεω ΤΕΛΟΣ απο σημερα ολα κομμενα και ξεκιναω τρεξιμο και αμεσως μετα τρεχω στο ψυγειο. Νομιζω οτι πλεον μιλαμε για αρρωστια, εσυ τι λες αγαπητη Α, μπα?- η Σ.κ

Λέω ότι η σχέση του καθενός μας με το φαγητό είναι πολύ προσωπική και διαφέρει όπως τα δακτυλικά μας αποτυπώματα. Δεν είναι όλες οι δίαιτες για όλους, ο καθένας πρέπει να βρει τη δικιά του μέθοδο. Όχι για να αδυνατίσει – αυτό δεν είναι καν το πιο δύσκολο – αλλά για να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με αυτή την ανάγκη ώστε να τον ικανοποιεί πνευματικά και σωματικά ταυτόχρονα, χωρίς να αποτελεί πηγή άγχους, τύψεων ή καταφύγιο εκτόνωσης.

Για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να γκρεμίσει κανείς μέσα του τους συνδέσμους και τον συμβολισμό του φαγητού και να δημιουργήσει νέα κανάλια με νέες συνδέσεις. Τότε θα μπορέσει να βρει ποιος είναι ο πιο κατάλληλος, πιο ρεαλιστικός και ο πιο φιλικός τρόπος για να βοηθήσει το σώμα του. Αυτό που προσπαθείς να κάνεις δεν πρόκειται να πετύχει: δεν γίνεται σε μια μέρα να πεις ΤΕΛΟΣ και να σταματήσεις το φαγητό και να αρχίσεις να τρέχεις σαν το χάμστερ. Είναι επιθετικό, μετατρέπει το σώμα σε εχθρό. Όμως το σώμα σου είναι πολύτιμο και πρέπει να το αντιμετωπίζεις με αγάπη.

Ο καλύτερος τρόπος νομίζω, για να αποφύγεις τις επικίνδυνες υπερβολές και τα σκαμπανεβάσματα και για να μπεις σιγά σιγά σε ένα πρόγραμμα που θα είναι απολύτως ρεαλιστικό και μέσα στις δυνατότητές σου, είναι να πας σε έναν εξειδικευμένο διαιτολόγο. Μαζί θα βρείτε τι ενεργοποιεί το άνοιγμα του ψυγείου και θα μεταμορφώσετε αυτή τη λειτουργία που τώρα είναι ασυνείδητη και αυτόματη σε μια άλλη.

________________
2.

καλησπερα Α, μπα!
ειμαι η Αννη και ειμαι 21.

θα μπω κατευθειαν στο θεμα:
Γενικα περασα πολυ μοναχικα χρονια εφηβειας (απο φιλους και σχεσεις).
τωρα εχω ανθρωπους διπλα μου (φιλους) παντα ομως κατι γινεται και τους χανω.
προσπαθω να μην τους χαλαω χαρτηρη και να να τους κανω ολους να περνανε καλα, αλλα στο τελος με πουλανε. Πολλοι λενε οτι ειμαι καλο παιδι και οτι ειμαι καλη φιλη αλλα μετα τους χανω.
δυστηχως οταν δεθω με εναν ανθρωπο του δινω τα παντα (ετσι ειμαι) κ μετα κομματιαζομαι.
εχω απογοητευτει πολλες φορες και δεν ξερω τι κανω λαθος.
Εχω χασει φιλους απο διπλα μου που νομιζα οτι μια ζωη θα ημασταν παρεα. τι λες να κανω λαθος?- Αννη

Ο τρόπος για να κρατήσεις φίλους δεν είναι να δίνεις τα πάντα.

Αν θέλεις να δίνεις τα πάντα, είναι δικαίωμά σου – αν είσαι σίγουρη ότι απλώς «έτσι είσαι» - αλλά αν το κάνεις, να ξέρεις ότι αυτό δεν αναγκάζει τον άλλον να μείνει μαζί σου. Είναι δικό σου θέμα πόσα θα δίνεις, υπάρχει πάντα περίπτωση να «σε πουλάνε» γιατί το συναίσθημα δεν είναι σαν τα χρήματα, δεν εξασφαλίζει κάτι και ο άλλος δεν σου χρωστάει τίποτα. Ποτέ.

Κάθε σχέση είναι ένας καινούριος χορός με διαφορετικούς κανόνες που προσδιορίζονται συνέχεια. Αν φέρεσαι σε όλους το ίδιο, κανείς δεν είναι ευχαριστημένος. Ο καθένας θέλει να νιώθει ότι είναι ξεχωριστός και να αισθάνεται ότι την αγάπη που δέχεται την έχει κερδίσει. Άσε τους άλλους να προσπαθήσουν λίγο για σένα, τους αρέσει. Χάλασε και μερικά χατίρια, τι φοβάσαι, μήπως σε παρατήσουν; Αφού βλέπεις ότι σε παρατάνε και όταν τα δίνεις όλα. Παθαίνεις αυτό που φοβάσαι περισσότερο επειδή το προκαλείς η ίδια.

________________
3.

Αγαπητή Α, μπα, θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σου για κάτι που με προβληματίζει. Είμαι 21 χρονών και σε μία σχέση εδώ και 2μιση χρόνια (πρώτη σχέση). Με αγαπάει πολυ (και γω) και θα θέλαμε να είμαστε μαζί για πολυ καιρό ακόμα. Ενώ θέλω να είμαστε μαζί φοβάμαι ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα το μετανιώσω που δεν είχα και άλλες σχέσεις. Ποια η γνώμη σου επί του θέματος? :) -Περι σχέσεων

Ναι χαίρεσαι που η πρώτη σου σχέση είναι ομαλή και καλή επειδή είσαι πάρα πολύ τυχερή. Δεν το κατάφερες επειδή είσαι καλύτερη από άλλους, δεν σου συνέβη επειδή το αξίζεις, ήταν σκέτη τύχη. Δεν είναι έτσι όλες οι σχέσεις και δε θα σου φέρονται πάντα όλοι όπως σου φέρεται τώρα αυτός. Να χαίρεσαι την κάθε μέρα και να μην είσαι σίγουρη ότι θα είναι έτσι για πάντα.

________________
4.

Λενάκι, τα έχω κάνει μαντάρα και σου ζητάω (για δεύτερη φορά) την πολύτιμη λογική σκέψη σου.
Πώς αντιμετωπίζεις μία σχέση όταν μπορείς να προβλέψεις ότι υπάρχουν αντικειμενικές συνθήκες, που μπορεί να τη τελειώσουν σύντομα; Και εξηγούμαι για τις αντικειμενικές συνθήκες: είναι η απόσταση αλλά και για να μην κοροϊδευόμαστε, είναι και το ότι είμαστε του ίδιου φύλου. Και ενώ είμαστε σε πολύ αρχικά στάδια ακόμα και υπάρχει θέληση από αμφότερες τις πλευρές, όταν τα πάμε καλά, νιώθω ότι την «κοροϊδεύω» και ότι δε θα μπορέσω να το τραβήξω όσο μακριά (πιθανά-μη λέω και μεγάλες κουβέντες) θα θέλει. Οπότε βρίσκομαι σε δύσκολη θέση αλλά θέλω να είμαι και εντάξει μαζί της (δε μου φταίει για τα δικά μου προβλήματα). Άρα σκέφτομαι να το κόψω από την αρχή ή να ακολουθήσω τη ροή, μιλώντας πάντα ειλικρινά;
Πες μου τώρα μία από τις σοφίες μου για να σκεφτώ πόσο βλάκας ήμουν! Σε φιλώ!- θέλω τη βοηθεία σου

Εχμ.

Οι συνθήκες που αλλάζουν είναι η απόσταση, αυτό ΟΚ. Ότι είσαστε του ίδιου φύλου γιατί είναι αντικειμενικά καταδικαστικό;

Μιλώντας πάντα ειλικρινά, λίγη σημασία έχει τι θα κάνεις τώρα. Σημασία έχει γιατί πιστεύεις ότι αυτό που ζεις είναι κάτι προσωρινό ή κάποια απόκλιση από την πορεία σου που πρέπει να διορθωθεί, ή μοιραία, «αντικειμενικά», να λήξει. Ναι, δικό σου πρόβλημα, και πολύ σημαντικό.

________________
5.

Αγαπητή Λένα, τον τελευταίο καιρό έχω πολλά νεύρα με τον κολλητό μου. Με εκνευρίζει που με γράφει όταν του ζητάω κάτι. Με εκνευρίζει που είναι ειρωνικός ,με εκνευρίζει που δεν μπορώ πλέον να του πω πράγματα που νιώθω.(μου αρέσει αρκετα ένας φίλος του)..Δεν νιώθω όπως παλιά γι'αυτόν. Έχω δοκιμάσει να τον κάνω να καταλάβει ότι κατι δεν πάει καλά ,με διακριτικό τρόπο, αλλα ο τύπος είναι στον κόσμο του. Σαν να μην συμβαίνει τιποτα .Και σκέφτομαι μήπως είναι καλύτερα να κρατήσω αποστάσεις μπας και ηρεμήσω. Αλλά φοβάμαι μήπως στην πορεία χαλάσει εντελώς η φιλία μου και δεν υπάρχει επιστροφή. Είμαι λες υπερβολική και πρέπει να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι τα αγόρια είναι απλά διαφορετικά από εμάς?- Μυρτούλα

Εκτός από τα αγόρια, που είναι απλά διαφορετικά από εμάς, είναι και τα κορίτσια, που είναι επίσης απλά διαφορετικά από εμάς.

Τι θα πει «υπερβολική», άραγε. Έτσι είναι αν έτσι νομίζεις. Αν εκνευρίζεσαι με ό,τι κάνει, εκνευρίζεσαι. Όμως αν πραγματικά φοβάσαι μήπως χαλάσει η φιλία σας , αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχει πουθενά στην ερώτηση το «γιατί». Μας είπες πώς νιώθεις εσύ, το καταλάβαμε, εσύ έχεις καταλάβει γιατί φέρεται έτσι αυτός; Υποθέτω ότι αφού τον αποκαλείς «κολλητό» σου, δεν ήταν πάντα έτσι.

ΥΓ Εκτός κι αν η απάντηση που έψαχνες είναι "μήπως σε γουστάρει;"

________________
6.

Αγαπητή μου Α μπα,

Στην τρυφερή ηλικία των 38 μου χρόνων είμαι ακόμα σε αναζήτηση του άλλου μου μισού (που λέει ο λόγος). Έχω κάποια αδιαπραγμάτευτα ζητούμενα που έχουν σχέση με την εξυπνάδα, την ωριμότητα, το γούστο, τις πολιτικές πεποιθήσεις, την κοινωνική συμπεριφορά, που σύμφωνα με τους φίλους και γνωστούς θα έπρεπε να ξεπεράσω και να ασχοληθώ με το 'καλό παιδί που έχει τον τρόπο του και με θέλει', κι ας διασκεδάζει στα μπουζούκια, κι ας μην έχει ανοίξει βιβλίο- πέρα απ' αυτά της Σχολής που τελείωσε πριν χρόνια , κι ας τη βρίσκει με ταινίες του Βαν νταμ, κι ας ψηφίζει ΝΔ και Πασόκ( ή Ελιά ή όπως αλλιώς το λένε) κι ας ζει με τους γονείς του μέχρι να παντρευτεί για να του πλένει και να του μαγειρεύει η μανούλα του, κι ας....

Ξέρω πολύ καλά πόσο μακριά είμαι από το πρότυπο γυναίκας, δεν έχω αυταπάτες , και δε ζητάω τίποτα που δεν μπορώ να δώσω-πέρα από την άτιμη την εξυπνάδα που με γοητεύει πολύ στους άλλους. Άλλα, στο επαγγελματικό-κοινωνικό περιβάλλον μου φαίνεται ότι είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος που δε βαριέμαι και δε με βαριέται. Τι κάνω λοιπόν; Παραβλέπω όλα αυτά που είναι σημαντικά για μένα και βουρ σε ένα καταλληλο σε ηλικία/ εισόδημα/για γάμο παιδί(τίποτα απ' αυτά δεν είναι ζητούμενό μου); Πού τελειώνει η επιλεκτικότητα και πού αρχίζει η παραξενιά;- I'm the end of the family line

Η πρώτη μου αντίδραση είναι ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις κάποιον κατάλληλο σε ηλικία/εισόδημα/για γάμο παιδί, το «βουρ» μου φαίνεται πολύ αισιόδοξο. Έχεις δοκιμάσει και πέτυχε, γι' αυτό το λες τόσο ανέμελα;
Η δεύτερη αντίδραση είναι ότι αφού νομίζεις ότι είσαι έξυπνη και αυτό είναι που γοητεύει τους άλλους, θα αρκούσε αν έβρισκες κάποιον που είναι τόσο έξυπνος όσο εσύ, ή, ιδανικά, ακόμη περισσότερο. Δεν χρειάζεται να προσθέτεις όλα τα υπόλοιπα, γιατί αν μοιράζεστε το ίδιο είδος ευφυίας όλα τα άλλα ή θα ταιριάζουν, ή θα καταφέρετε να τα συντονίσετε.

________________
7.

Καλά που ζω πια και σημερα διαβάζω πρώτη φορά τη στήλη σου; (Αι Λαικ!)

Και ας ρίξω την ερωτησή μου και εγω λοιπόν...

Έχω μια φίλη αρκετά χρόνια... αρκετά δεμένοι... έχουμε μοιραστεί και μοιραζόμαστε τ' οτιδήποτε μας συμβαίνει, σκεφτόμαστε κλπ κλπ.... κολητή θα έλεγα!

Είναι επίσης αραβωνιασμένη αρκετά χρόνια... βέβαια όλα αυτά τα χρόνια έχει διάφορες "κρυφές" γνωριμίες και σεξουαλικές επαφές - ανα περιόδους...

Ωστόσο δεν το "εγκρινώ" όλο αυτό... αλλά πότε δεν της το έχω πει... η τουλάχιστον τόσο ξεκάθαρα... είμαι λίγο πολύ και ο άνθρωπος της σπόντας και του να πετάξω το σοβαρό μέσα απο πλάκα (και αν το καταλάβεις άντε να το μαζέψω λίγο... ή να πω πλάκα κάνω μωρε...)

Το όλο θέμα βέβαια με πείραξε πιο πολύ όταν ενώ είχε μήνες να με δει προτίμησε να κάνει άλλο ένα τέτοιο ραντεβού και άλλη μια τέτοια στιγμή σαρκικής απόλαυσης!

Το πέταξα μεταξύ σοβαρού και αστείου πάλι αλλά μέχρι εκεί...

Αλλά Τέλος πάντων... Δεν με νοιάζει τόσο αυτό όσο αυτή και η όλη αυτή κατάσταση που ζει...

Επίσης ετοιμάζεται και να παντρευτεί... και δεν μπορώ να διανοηθώ πως ετοιμάζεσαι για κάτι τέτοιο ενώ συναισθηματικά έχεις τα θεματάκια σου, τις ανάγκες και τα "κενά" σου!

Και το Ερώτημα και το πραγματικό μου θέμα είναι οτι δεν ξέρω πλέον τι να της πω... τι να την συμβουλέψω; Και αν πρέπει στην τελική;

...Ή μήπως έχω εγώ το όλο θέμα; Και θα έπρεπε απλά να μην με νοιάζει πως λειτουργεί και πράττει ο οποιοσδήποτε στη ζωή του;- Θα'Θελα_Ο_Σουπερ_Μαν

Δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνείς με ό,τι κάνει ένας φίλος σου για να τον έχεις φίλο. Μπορείς να έχεις και σημαντικές διαφωνίες, ενίοτε. Η φιλία έχει πιθανότητες επιβίωσης αν οι δραστηριότητες του άλλου δεν είναι τέτοιες ώστε να νιώθεις ότι απειλούνται τα δικά σου όρια. Το δάχτυλο του κουνάνε ηθικά όσοι νιώθουν το έδαφος από κάτω τους να ταλαντώνεται και υποσυνείδητα νιώθουν τον πειρασμό. Αυτή είναι η μια περίπτωση. Η άλλη είναι αν σε ανακατεύει στις επιλογές της, αν σε βάζει πλάτη για άλλοθι, αν σου ζητάει να κάνεις βάρδιες, να λες ψέματα. Αν νιώθεις ότι πρέπει να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου, να το κάνεις, αλλά δε χρειάζεται πάνω από μια φορά. Συμβουλές αν δεν σου έχει ζητήσει, δεν είναι δουλειά σου να δώσεις. Πιο πολύ δικό σου είναι το θέμα, παρά δικό της. Εσύ ξέρεις αν νιώθεις ότι μπορείς να τη θεωρείς φίλη σου ή όχι.