10. Η δουλειά.
Εντάξει, ας το παραδεχτούμε. Ακόμη και αν η δουλειά σου είναι η καλύτερη στον κόσμο (χαχαχαχα, α στο καλό σου με έκανες και γέλασα), ακόμη και αν είναι απίστευτα ενδιαφέρουσα (χαχαχαχα, σταμάτα, σταμάτα, δεν αντέχω άλλο), ακόμη και αν σου προσφέρει πολλά λεφτά (αχαχαχα, ουφ, λυπήσου με) και ακόμη κι αν την αγαπάς παθολογικά (χαχα, συγγνώμη, είχα λίγο γελάκι ακόμη), κάποια στιγμή τη βαριέσαι. Δεν θες άλλο. Γι' αυτό τη λένε «δουλειά». Αλλιώς, θα την έλεγαν «χόμπι». Αν και τώρα που το σκέφτομαι, τα χόμπι κι αν τα βαριέμαι.
9. Οι Δευτέρες.
Αυτό δεν νομίζω να θέλει εξήγηση. Εκτός αν η εβδομάδα σας ξεκινάει από Τρίτη.
8. Τα βύσματα.
Συνήθως είναι ανίψια/ ξαδέρφια/ γκόμενες του αφεντικού. Συνήθως, επίσης, είναι εκτός από άσχετοι, και θρασύτατοι. Και επειδή έχουν την εύνοια του «αποπάνω», συνήθως τελικά την πληρώνεις εσύ.
7. Η προαγωγή/ αύξηση που δεν έρχεται.
Τι κι αν σκοτώνεσαι στη δουλειά, τι κι αν οι πληρωμένες υπερωρίες είναι ένα μακρινό όνειρο, τι κι αν ανέχεσαι κάθε κουλαμάρα του διευθυντή που σε παίρνει τηλέφωνο στις 12 τη νύχτα γιατί ΚΑΤΙ θυμήθηκε ότι έπρεπε να σου πει, τι κι αν βλέπεις εφιάλτες τα βράδια με άπειρα excelάκια να πετάγονται στο desktop σου; Εκεί που είσαι με το μισό ποπομέρι στην καρέκλα του υπεύθυνου, τσααααακ, κάθεται το βύσμα και σε αποτελειώνει.
6. Το τσατσιλίκι.
«Μάλιστα, αφεντικό» και «Ό, τι πείτε κύριε διευθυντά» (όταν τον βρίζει), «Έχετε απόλυτο δίκιο» και «Συμφωνώ μαζί σας» (όταν βρίζει τους συναδέλφους του), «Η Σοφία από τον 3ο το έκανε» και «Εγώ δεν ξέρω, έτσι είπε ο Μιχάλης από το λογιστήριο» (όταν εκτελεί χρέη πληροφοριοδότη), σλουρπ, γλυψ, ουστ μάζεψε τη γλώσσα σου, γλίτσα.
5. Η εκμετάλλευση.
Όταν ήμανε μικρή νόμιζα ότι αν δείξω όλες μου τις ικανότητες σε περίπου 52 διαφορετικούς τομείς, θα γινόμουν η βασίλισσα του γραφείου και θα έθετα τις βάσεις για μία επιτυχημένη καριέρα. Μετά από 12 χρόνια στην αγορά εργασίας, συνειδητοποίησα ότι έθεσα τις βάσεις για να είμαι το κορόιδο των λουφαδόρων και των ανίκανων. Και αυτή η καριέρα που ήταν να χτιστεί, έχει μείνει στα μπετά.
4. Ο ηλίθιος συνάδελφος.
Κάθε δουλειά έχει τον ηλίθιό της. Όλο και κάποιος συνάδελφος θα είναι αυτός που είναι τόσο μπούφος/ ρούφος/ εγωκεντρικός κάφρος που θα προτιμούσες να σου βγάλουν μία μία τις τρίχες των μαλλιών με τσιμπιδάκι παρά να συνεργαστείς μαζί του. Η μόνη περίπτωση να το γλιτώσεις είναι ο ηλίθιος συνάδελφος να είσαι εσύ.
3. Το πρωινό ξύπνημα.
Το να χτυπάνε τα ξυπνητήρια των ανθρώπων πριν από τις 11 το πρωί, είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ. Ξεκάθαρα.
2. Το αφεντικό
Μετά από τόσα χρόνια αλληλεπίδρασης με διευθυντές, υπεύθυνους και ανώτερους, κατέληξα σε ένα πράγμα: μάλλον, όταν κάποιος παίρνει μία θέση προϊσταμένου σε οποιοδήποτε επάγγελμα, του κάνουν κάποια υποχρεωτική επεξεργασία στον εγκέφαλο και αφαιρούν από μέσα τη λογική. Και δυστυχώς σε ορισμένους, αφαιρούν και την ανθρωπιά.
1. Να μη σε πληρώνουν.
Και δεν υπάρχει τίποτα χαριτωμένο να πούμε γι' αυτό.
σχόλια