Με επιστολή του από τις φυλακές Λάρισας ο Αντώνης Σταμπούλος γνωστοποιεί ότι σταματά την απεργία πείνας και δίψας που άρχισε κατά της μεταφοράς του σε μακρινή φυλακή και όχι στον Κορυδαλλό. Όπως αναφέρει σταματάει την απεργία πείνας και δίψας προκειμένου «να κρατήσει δυνάμεις για τους αγώνες που έρχονται».
Η επιστολή δημοσιεύεται στο indymedia και σε αυτή ο 31χρονος που συνελήφθη ως μέλος της ομάδας Μαζιώτη καταλήγει στη μακροσκελή επιστολή του, σημειώνοντας ότι «ο αγώνας για την χειραφέτηση των ανθρώπων συνεχίζεται και δεν είναι ούτε νόμιμος ούτε παράνομος. Είναι δίκαιος».
Ολόκληρη η επιστολή του Αντώνη Σταμπούλου:
Τη Δευτέρα που με μετέφεραν από την ΓΑΔΑ στο μεταγωγών, κατάλαβα ότι ο σκοπός των πολιτικών προϊσταμένων της αντιτρομοκρατικής ήταν η προφυλάκισή μου σε κάποιο κατάστημα μακριά από την Αθήνα. Με αυτήν την προοπτική και για τους λόγους που ανέφερα στο προηγούμενο γράμμα ξεκίνησα απεργία πείνας και δίψας (Δευτέρα 6/10, 18:00). Πράγματι την επόμενη ημέρα με παίρνουν από το μεταγωγών κυριολεκτικά σηκωτό, αφού αρνήθηκα να τους ακολουθήσω, παρότι με διαβεβαίωναν ότι θα με μετέφεραν στον Κορυδαλλό. Αυτό που δηλώνουν, ότι δηλαδή πέρασα από τον Κορυδαλλό και στην συνέχεια το συμβούλιο των φυλακών αποφάσισε ότι δεν μπορεί να με δεχθεί, είναι ψέμα προς κάλυψη της πολιτικής εντολής για προφυλάκιση σε κάποιο μακρινό κατάστημα, αντίθετη με την εισαγγελική παραγγελία. Στις 16:00 περίπου της ίδιας μέρας βρέθηκα στις φυλακές της Λάρισας. Σήμερα, που τα μηνύματα αλληλεγγύης μπορούν να φτάνουν μέσα στη φυλακή και καθώς οι επιπτώσεις απο την αποχή μου απο νερό και τροφή έχουν γίνει απειλητικές, αποφάσισα να αναστείλω την απεργία μου περιμένοντας εκείνες τις στιγμές που οι συνθήκες θα επιτρέπουν να γίνει ο συντονισμός των μέσα και των έξω πιο δυνατός και πιο αποτελεσματικός. Πρέπει να κρατήσουμε τις δυνάμεις μας για τους αγώνες που έρχονται.
Οι σύντροφοι μέσα και έξω από τις φυλακές πρέπει να δώσουμε σημαντικούς αγώνες με τον καλύτερο δυνατό συντονισμό, αφού οι στόχοι μας πάντα θα είναι κοινοί. Είναι ανάγκη να επιτεθούμε με αποτελεσματικότητα σε όλον αυτόν τον μνημονιακό συρφετό που έχει επιβάλλει την κινεζοποίηση στις εργασιακές σχέσεις, την αρπαγή της μικρής περιουσίας και του ξεπουλήματος της δημόσιας στο μεγάλο κεφάλαιο. Οι πολιτικές που ασκούνται οδηγούν στην φυσική εκκαθάριση του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού, αυτών που ξεχειλίζουν από την πάντα απαραίτητη στα αφεντικά δεξαμενή ανέργων. Αυτό που βιώνουμε είναι η ορθολογική για τα συμφέροντα της ελεύθερης αγοράς διαχείριση της πρωταρχικής πηγής κέρδους, δηλαδή της ανθρώπινης εργασίας. Το μοντέλο του νέου ολοκληρωτισμού επιβάλλει μισθούς πείνας, επισφαλή εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα, σταθερά υψηλά ποσοστά ανεργίας, κατάργηση κοινωνικής ασφάλισης, παιδεία και υγεία μόνο για τους έχοντες, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών προλετάριων, φυλακές για τους μικροοφειλέτες και νέες φυλακές υψίστης βαρβαρότητας για τους πολιτικούς κρατούμενους.
Στην πραγματικότητα ο ταξικός πόλεμος που διεξάγεται, προς το παρόν σχεδόν μονόπλευρα, καταδικάζει σε θάνατο από την πείνα, τις αρρώστιες και τις αυτοκτονίες δεκάδες ανθρώπους καθημερινά μόνο στον ελλαδικό χώρο. Η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, ο ΠΟΕ, οι οίκοι αξιολόγησης, η ίδια η ΕΕ ως θεσμός αποτελούν μηχανισμούς κομμένους και ραμμένους στα μέτρα του ισχυρού διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, στα μέτρα των ελίτ που βρίσκονται πίσω του. Υποστηρίζουν τα συμφέροντα του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, του οποίου ο πλούτος είναι 65πλάσιος του συνολικού πλούτου του φτωχότερου 50% του πληθυσμού. Είναι επίσης ενδιαφέρον να θυμόμαστε, για να αντιληφθούμε το βάθος της ανισότητας, ότι μέσα σε αυτό το 1% περιλαμβάνονται 85 άνθρωποι που έχουν περιουσία ίση με αυτή του μισού πληθυσμού της Γής. Η ταξική πυραμίδα επεκτείνεται προς τη βάση της, διαμοιράζοντας όλο και λιγότερα αγαθά σε όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Σχεδόν 5 χρόνια μετά την υπαγωγή της χώρας στην εποπτεία της τρόικας, η προϋπάρχουσα κοινωνική δυσαρέσκεια έχει πολλαπλασιαστεί, έχει μετουσιωθεί σε οργή και δυστυχώς σε πολλά κοινωνικά κομμάτια όσο δεν βρίσκει διέξοδο θα μετατρέπεται σε κατάθλιψη και παραίτηση. Τα ρατσιστικά φαινόμενα, ο κοινωνικός κανιβαλισμός που παρατηρείται στα λαϊκά στρώματα είναι η κοινωνική οργή που στρέφεται ενάντια στην πηγή της. Η δουλειά μας είναι μέσα απο τον οργανωμένο αγώνα με συνέχεια και συνέπεια να την κατευθύνουμε ενάντια στις γενεσιουργές αιτίες της. Ενάντια στο σύστημα που καταστρέφει τη Γή που μας τρέφει, ενάντια σε όσους τσαλαπατάνε τις ελπίδες των νέων για ζωή, ενάντια σε όσους συνειδητά στηρίζουν την ταξική εξουσία και το κράτος.
Στην Ελλάδα η ιστορία των κοινωνικών αγώνων έχει αφήσει πλούσια παρακαταθήκη. Η ηρωική αντίσταση του ΕΛΑΣ, ο εμφύλιος, οι ταξικοί αγώνες της μεταπολίτευσης, οι μαθητικοί και φοιτητικοί αγώνες, καταλήψεις, συγκρούσεις, απεργίες, οι καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών που κρατάνε γερά, τα παλικάρια της Χαλκιδικής που άφησαν στάχτες το εργοτάξιο, τα κοινωνικά κέντρα, τα κοινωνικά ιατρεία, η αυτοδιαχειριζόμενη ΒΙΟΜΕ, οι γνωστοί και άγνωστοι αντάρτες και αντάρτισες, οι νεκροί των κοινωνικών αγώνων, ο Χρήστος Κασσίμης, ο Χρήστος Τσουτσουβής, ο Λάμπρος Φούντας, όλα αποτελούν κομμάτια του ίδιου ψηφιδωτού. Όλοι συνιστώσες ενός εν δυνάμει επαναστατικού κινήματος που μένει να διαμορφωθεί. Η κάθε μία με το ειδικό πολιτικό βάρος της που μεταφράζεται συνήθως σε προσωπικό κόστος των υποκειμένων που το φέρουν θα παίξει το ρόλο της στην διαμόρφωση της κοινής συνισταμένης. Πρέπει σήμερα να στηρίξουμε τις αυτοοργανωμένες δομές που αποτελούν κύτταρα της κοινωνίας που χτίζουμε, να στηρίξουμε τους αγωνιστές, να ακολουθήσουμε κοινή επαναστατική πορεία, απομονώνοντας τις εναλλακτικές πολιτικές διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Ο αγώνας για την χειραφέτηση των ανθρώπων συνεχίζεται και δεν είναι ούτε νόμιμος ούτε παράνομος. Είναι δίκαιος.
Αντώνης Σταμπούλος
απο τις φυλακές Λάρισας
