________________
1.

Αγαπητή Α μπα,
έχω μια συγκάτοικο εδώ και έξι μήνες με την οποία στην αρχή βγαίναμε πού και πού και που εγώ είχα αρχίσει να θεωρώ φίλη μου. Και για αυτόν τον λόγο είμαι πρόθυμη να της προσφέρω όταν μαγειρεύω ή δεν της γκρινιάζω που συνήθως εγώ κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού και τα προσωπικά μου της εμπιστεύομαι κλπ κλπ. Τους τελευταίους όμως 3 μήνες βγαίνει και δε με καλεί καθόλου ενώ ξέρει ότι εγώ δεν μπορώ να βγω μόνη μου (μένω στο εξωτερικό, σε απομονωμένη περιοχή, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα αντικειμενικά για να βγεις το βράδι αν δεν έχεις αυτοκίνητο). Το θέμα είναι ότι γνωρίζει τις δυσκολίες μου και παρόλα αυτά δε με καλεί (εγώ μετά από κάνα 2 φορές που της πρότεινα παραιτήθηκα και εννοείται δε μου παει να της λέω 'αχ, πόσο στενοχωριέμαι που έχω τόσο καιρό να βγω'). Όταν όμως θέλει να ανταλλάξει καμιά κουβεντούλα ή να παει καμιά σύντομη βολτούλα όταν δεν έχει χρόνο για εξόδους με θυμάται. 'Εχω δίκιο που θεωρώ τη συμπεριφορά της κάτι ανάμεσα σε αδιαφορία-υποκρισία-γαϊδουριά; δε θα πρεπε έστω και μια φορά μέσα σε 3 μήνες να σκεφτεί από μόνη της να με καλέσει;-Ανώνυμη

Δε νομίζω ότι θα σου αρέσει η απάντηση.

Όχι, δεν θα έπρεπε.

Γενικώς, κανένας δεν «θα έπρεπε» να κάνει αυτό που θα προτιμούσαμε. Το ότι δεν γκρινιάζεις για τις δουλειές του σπιτιού είναι ένα πρόβλημα που μόνη σου δημιούργησες, αν δεν σου αρέσει, πρέπει να το λύσεις. Το ότι λες τα προσωπικά σου είναι δική σου απόφαση, δεν σε υποχρέωσε κάποιος. Ότι προσφέρεις αυτά που μαγειρεύεις είναι πολύ ευγενικό από μέρους σου, αλλά ελπίζω να μην το κάνεις για να εκβιάσεις ανταπόδοση. Ότι τη θεωρούσες φίλη σου ήταν γενναίο από μέρος σου, αλλά δεν αρκεί, όπως καταλαβαίνεις, να θεωρεί μόνο ο ένας από τους δύο ότι υπάρχει μια φιλία.

Και θα σου το αντιστρέψω. Όπως εσύ θεωρείς ότι σε εκμεταλλεύεται για την κουβεντούλα, έτσι κι εσύ, αυτό που θέλεις, είναι να σε βγάζει έξω. Επειδή έχεις κάνει όλες αυτές τις παραχωρήσεις; Επειδή δεν έχεις αυτοκίνητο; Επειδή δεν έχεις πολλές παρέες; Κυρίως, επειδή θα σε βόλευε πάρα πολύ. Δεν διαφέρετε και τόσο. Η διαφορά σας είναι ότι αυτή παίρνει αυτό που θέλει, ενώ εσύ όχι.

________________
2.

Πολυαγαπημένη Α,μπα,
για πολύ καιρό αναρωτιόμουν τι στο καλό κάνω λάθος στις σχέσεις μου. Οι φίλοι μου μου λένε πως παραείμαι καλή με τους άλλους αλλά βλέπω ότι κάνω κάτι ακόμη χειρότερο: στην προσπάθεια μου να δείξω το ενδιαφέρον μου στον εκάστοτε σύντροφο, γίνομαι η μαμά του. Ξέρω ότι το κάνω από υπερβολικό ιδεαλισμό για το πώς πρέπει να συμπεριφέρομαι στους ερωτικούς συντρόφους αλλά και γενικά. Μεγαλώνοντας με έμαθαν να μην ενοχλώ και να μην γίνομαι βάρος και να μην συμπεριφέρομαι όπως δεν θέλω να μου συμπεριφερθούν. Όμως, η συμπεριφορά αυτή εκλαμβάνεται ως αδυναμία με αποτέλεσμα με θεωρούν δεδομένη και ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς επιπτώσεις. Και ερωτώ καλή μου Α,μπα πώς αλλάζουμε την κατάσταση και σταματάμε να το παίζουμε Μητέρες Τερέζες; Ποια είναι η χρυσή τομή που δεν είσαι μια αναίσθητη γαϊδούρα απέναντι στον σύντροφο σου αλλά ούτε και ο μαλάκας της υπόθεσης; Σε φιλώ!- Όχι πια Μητέρα Τερέζα

Το να μην ενοχλείς και να μην γίνεσαι βάρος δεν ισοδυναμεί με το να είσαι μητέρα ή Μητέρα Τερέζα. Μάλλον ακριβώς το αντίθετο. Αν πραγματικά σε έχουν μεγαλώσει έτσι και εσύ πραγματικά το εφαρμόζεις, θα ήσουν η πιο ανεξάρτητη και αυτόνομη γυναίκα της γης. Μάλλον κάτι άλλο κάνεις. Πιο συγκεκριμένα, επειδή έχεις μπερδέψει τη στάση «να μην ενοχλώ» με το ρόλο της μητέρας και της Μητέρας Τερέζας, που είναι τρεις διαφορετικοί ρόλοι, νομίζω ότι δεν ξέρεις ποια είναι η συμπεριφορά σου. Δεν έχεις καταλάβει ποιο είναι το μήνυμα που μεταδίδεις, και αυτό αποδεικνύεται από την πρώτη σου πρόταση.

Ακόμα και αυτοί που είναι υπερβολικά καλοί το κάνουν γιατί θέλουν να πετύχουν κάτι. Σταμάτα να παραμυθιάζεσαι ότι προκύπτει από την αγνότητα της ψυχής σου. Αυτά πες τα όταν έχεις λύσει τα πιο σκοτεινά σου κίνητρα. Είμαστε όντα της επιβίωσης. Με τη συμπεριφορά σου ελπίζεις να κερδίσεις κάτι. Μονιμότητα; Ασφάλεια; Δεν ξέρω. Αν καταφέρεις να αποκωδικοποιήσεις το προσωπικό σου σχέδιο επικυριαρχίας, η χρυσή τομή θα βρεθεί πιο εύκολα.

________________
3.

Αναρωτιέμαι γιατί στην Ελλάδα έχουμε τόσο κακή σχέση με την ανάγνωση συγκριτικά με άλλες χώρες της Δύσης, στην οποία (θέλουμε να) ανήκουμε τουλάχιστον στην μέτρηση βιβλία/έτος. Εκεί που σε άλλες χώρες βλέπει κανεις τουλάχιστον 10 βιβλία/έτος, εδώ με το ζόρι βλέπουμε 2 βιβλία/έτος.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Μήπως αυτοί διαβάζουν κατά κύριο λόγο βιβλία Λέναμαντοειδή, ενώ εμείς μόνο υψιπετών νοημάτων, οπότε δεν μπορούμε να διαβάσουμε πάνω από δύο το χρόνο;
Μήπως δεν διαβάζουν όλο το βιβλίο, αλλά πηδάνε σελίδες, κεφάλαια, κάνουν παρακάμψεις σε περιληψάρια, ενώ εμείς διαβάζουμε όλο το βιβλίο από το εξώφυλλο ως το οπισθόφυλλο; Μήπως θεωρούν διαβασμένο βιβλίο και το παρατημένο βιβλίο;
Μήπως μετρούν και τα audiobooks, ενώ εμείς όχι;
Μήπως και αυτοί διαβάζουν, όσο και εμείς και αυτοί οι βιβλιοφάγοι δεν είναι παρά δημοσιογραφικές περσόνες για να γράφονται στήλες περιοδικών, όπως οι στήλες για τις σχέσεις και το σεξ, όπου διαβάζει κανείς τερατουργήματα και αφηγήσεις άξιες του βαρώνου Μυγχάουζεν;
Πολλοί εδώ ισχυρίζονται ότι δεν έχουν χρόνο και ενδεχομένως να έχουν δίκιο. Εγώ διαβάζω πάνω από δύο βιβλία το χρόνο, αλλά με χαρακτηρίζουν ότι στα καθημερινά ότι είμαι λίγο τεμπελάκος, ενδεχομένως να έχουν και εδώ δίκιο.
Εάν το θέμα είναι ο χρόνος, τί κάνουμε λάθος και τί κάνουν σωστό;- Άγχος για τις σελίδες

Η ερμηνεία μιας έρευνας βρίσκεται στην ανάλυση της μεθόδου της. Δεν ξέρουμε για τι μιλάς, από πού προέκυψε αυτό το νούμερο, με τι δείγμα, τι μετρήθηκε, όλα αυτά. Θέλεις να κάνουμε αμπελοφιλοσοφία και να λέμε τα δικά μας μέχρι να έρθει το επιδόρπιο; Ας το κάνουμε.

Θα σου πω τη δική μου θεωρία. Πρώτον, δεν το πολυπιστεύω, γιατί η εκδοτική δραστηριότητα στην Ελλάδα είναι πολύ έντονη, από κάπου θα τροφοδοτείται αυτό. Αλλά αν ισχύει σε μικρότερο ποσοστό, οι εξηγήσεις είναι για μένα ανάμεσα στις εξής:

Η Ελλάδα είναι μια πολύ φτωχή χώρα και σίγουρα πολύ πιο φτωχή από άλλες χώρες της Δύσης. Τα βιβλία κάνουν 20 ευρώ το ένα.

Στο σχολείο δεν κάνουμε μάθημα λογοτεχνίας, δεν μας βάζουν να διαβάζουμε ολοκληρωμένα έργα, αλλά κάνουμε την εργαστηριακή ανατομία ξεριζωμένων κομματιών που χάνουν τελείως το νόημα τους. Ακόμη και τα ποιήματα, που είναι ολοκληρωμένες οντότητες, είναι ακατανόητα αν δεν ξέρεις για τη ζωή του ποιητή, για τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Έτσι οι μαθητές μένουν με την εντύπωση ότι η λογοτεχνία είναι κάτι σαν ξόρκι που ανήκει στα μουσεία, και όχι ότι είναι το πιο ζωντανό, το πιο ακριβές ταξίδι στο χρόνο και στο χώρο.

Όλοι οι λαοί προτιμούν να διαβάζουν τα έργα της χώρας τους, γιατί τους μιλάνε απ'ευθείας. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα. Έχουμε μεν καταγωγή από τον Αριστοτέλη, αλλά δεν γίνεται να υπάρχουν Έλληνες συγγραφείς αρκετοί σε αριθμό και σε ποιότητα ώστε να κρατάνε σε εγρήγορση ολόκληρη τη χώρα. Σκέψου τις επιλογές που έχει κάποιος που η μητρική του γλώσσα είναι τα αγγλικά (ή τα ισπανικά, ή τα κινέζικα).

Άλλες προτάσεις;

________________
4.

Γειά σου Α,μπα. Τι κάνουμε στην περίπτωση που η οικογένεια μας δε συμφωνεί με τον συντροφό μας γιατί δεν υπάρχει ίδιο μορφωτικό επίπεδο? Είναι χαζό να σκεφτόμαστε έτσι ή στο μέλλον όντως θα υπάρχει διαφορά αν κάνουμε οικογένεια? Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που οι σπουδές ήταν ο κυριότερος στόχος γιατί έτσι το μέλλον μου θα ήταν καλύτερο από άποψη χρημάτων.
Υ.Γ Έχω μεταπτυχιακό και για δουλειά ούτε λογος.- τζουμπου

Εξαρτάται από τη διαφορά, αλλά πιο σημαντική είναι η διαφορά στην ευφυΐα. Μεγαλύτερα προβλήματα προκύπτουν από διαφορά κοινωνικής τάξης, η μόρφωση –έτσι, σκέτη- δεν δίνει επαρκή στοιχεία. Υπάρχουν τμήματα και τμήματα, σχολές και σχολές, δεν είναι όλα τα πτυχία ίδια και όποιος έχει ένα το ξέρει. Έτσι, αφού εσύ έχεις μεταπτυχιακό, θα έπρεπε να το ξέρεις. Αν δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ, όλα θα πάνε μια χαρά.

Σε γενικές γραμμές, όταν η οικογένεια μας δεν συμφωνεί με τον σύντροφό μας αλλά εμείς τον θέλουμε στα σίγουρα, της κόβουμε το βήχα. Οπότε δες πώς θα γίνει να είσαι σίγουρη.

________________
5.

Ο καλός μου σχεδιάζει μια αλλαγή στο σπίτι και η γνώμη μου είναι ότι αυτό που σκέφτεται να κάνει θυμίζει ξενοδοχείο ημιδιαμονής τρίτης κατηγορίας. Όταν το είπα, απάντησε υποτιμητικά 'Δεν ξέρω που έχεις πάει... αλλά αυτό το σχέδιο είναι μια χαρά.'
Ναι, έχω πάει σε μερικά ξενοδοχεία στο παρελθόν, και ένα δυο ήταν απαράδεκτα από άποψη αισθητικής. Η ατμόσφαιρα με έκανε να νιώθω ότι πρόκειται να κάνω κάτι βρώμικο. Τελικά βρήκα ένα άλλο, που ήταν σαν τα συμβατικά, με τη διαφορά ότι η ενοικίαση δωματίου ήταν για τρίωρο και όχι για ολόκληρο βράδυ.
Η απάντησή μου ήταν να μετακινηθώ σε άλλο δωμάτιο του σπιτιού. Αισθάνθηκα ότι με προσέβαλε. Δεν γουστάρω να του μιλάω για το παρελθόν μου, πόσο μάλλον να του δίνω εξηγήσεις. Από πού ως πού;
Αλλά δεν πρέπει να του εξηγήσω ότι είναι στενόμυαλος; Ξέρω ξέρω... η γυναίκα που πάει στα ξενοδοχεία ηδιαμονής είναι ελαφρών ηθών, ενώ ο άντρας μάγκας.- Ελίνα

Μα στάσου. Είσαι σίγουρη ότι παρεξηγήθηκε για το παρελθόν σου; Πιο πιθανό θεωρώ να παρεξηγήθηκε επειδή τον είπες κακόγουστο.

________________
6.

Αγαπητή Α, μπα, νομίζω οτι η περίπτωσή μου είναι λίγο περίπλοκη.
Ο άνδρας μου και εγώ μετακομίσαμε πριν από λίγο καιρό στην Αγγλία. Εκείνος βρήκε αμέσως δουλειά με αρκετά καλή αμοιβή και προσπαθούμε να χτίσουμε από το μηδέν τη ζωή μας, αφού η κατάσταση στην Ελλάδα είχε φτάσει στο απροχώρητο. Όταν λέω απροχώρητο, εννοώ χωρίς σπίτι να μείνουμε (μας φιλοξενούσαν στενοί συγγενείς τους τελευταίους μήνες), χωρίς δουλειά, χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη για τα παιδιά μας και με κάποια μηνιαία έξοδα να τρέχουν.
Μέχρι εδώ όλα καλά θα έλεγε κανείς. Αμ δε! Ο άνδρας μου μέρα με τη μέρα φαίνεται να μαραζώνει, δεν μπορεί καθόλου εδώ. Άλλοτε νευριάζει, άλλοτε στενοχωριέται, ενώ αραιά και πού φαίνεται να παίρνει τα πάνω του. Θέλει πολύ να γυρίσουμε πίσω και όπως μου λέει τον πονάει που πρακτικά δεν μπορεί αφού δεν έχει τίποτα στην Ελλάδα. Νιώθει λοιπόν εγκλωβισμέος εδώ και εγώ αισθάνομαι πως δεν μπορώ να τον βοηθήσω.
Και κάπως έτσι καταλήγουμε στην εξής απορία: γυρνάμε πίσω και ζούμε σαν άποροι καταδικάζοντας τα παιδιά μας και τους εαυτούς μας στην ανέχεια, ή μένουμε εδώ ως πρακτικά λογικότερο, καταδικάζοντας όμως το σύντροφό μου, τον καλύτερο μου φίλο σε πολλά χρόνια δυστυχίας?
Ή μήπως έχεις καμιά καλύτερη ιδέα?- Μπερδεμένη

Έχω μια ιδέα. Να ενηλικιωθεί ο άντρας σου και να μην μαραζώνει για μια ιδέα. Δεν είσαστε φυλακισμένοι και δεν υπάρχει το «για πάντα». Τώρα κάνετε αυτό που είναι καλύτερο για τώρα, αυτό μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Η Ελλάδα πάντα θα είναι πατρίδα σας και πάντα θα σας περιμένει. Και στο κάτω κάτω, κάνει κινήσεις για να βρει δουλειά στην Ελλάδα, τώρα που θα έχει πιο εντυπωσιακό βιογραφικό;

________________
7.

Καλημερα Α,μπα μου!Σε διαβαζω πολυ καιρο και σ ευχαριστω για τις υπεροχες πρωινες στιγμες γελιου!Ειναι η πρωτη φορα που σου γραφω.Λογικα σε 4 μηνες θα εχουμε οκτωβρη και θα εχω παρει ηδη τις αποφασεις μου απλα θελω να διαβασω την ειλικρινη σου αποψη ετσι γιατι! Λοιπον η ιστορια κλασικη φοιτητες και οι 2 στην ιδια πολη 3 χρονια μαζι και με το που μετακομιζουμε χωριζουμε λογω αποστασεις.Ειχαμε μαθει στην καθημερινοτητα και δεν αντεχαμε ετσι (γενικα ολα αυτα τα χρονια υπηρχε αμοιβαια αγαπη, κατανοηση, απειρες ομορφες στιγμες κλπ) και χωριζουμε και υπαρχει μια επικοινωνια.Εγω το ριχνω στην εργασιοθεραπεια για να αντεξω και περνανε 8 μηνες και βρισκόμαστε πάλι στην πολη που σπουδαζαμε φοιτητες και μου λεει πως δε μπορει χωρις εμενα και πως θελει να το προσπαθησουμε και οπου μας βγαλει. Εγω αρχικα νομιζω ας περασουμε το καλοκαιρι μας καλα και βλεπουμε μονο που το δικο του βλεπουμε σημαινει πως απο Σεπτεμβρη θελει να μεινουμε μαζι στην πολη που μενει (αυτος λογω δουλειας δε μπορει να φυγει απο την πολη του ενω εγω μπορω) και ειμαι σε κατασταση σοκ. Γιατι πως γινεται στα 25 παρα κατι να ειμαι σιγουρη και να αφησω τα παντα, δουλεια(οτι εχω φτιαξει τοσο καιρο), οικογενεια, φιλους; Πως εισαι σιγουρος οτι φτάνει μονο οτι τον αγαπάς; Και τι πρεπει να ειναι το πρωτο που πρεπει να σκεφτεις; λογικη ή συναισθημα;Σ ευχαριστω για ολα και ελπιζω να περασεις τελεια το καλοκαιρι σου και στη Σαντορινη και οπου αλλου πας!!
υγ. το βεβαιο ειναι οτι αυτη την αποφαση οποια και αν ειναι αυτη παντα θα την σκεφτομαι στη ζωη μου και θα ειναι το "τι θα γινοταν αν.."- giatietsi

Θα ξεκινήσω από το τέλος. Όχι, δεν είναι βέβαιο. Θα είναι μόνο αν το αφήσεις. Και από το υγ κατάλαβα ότι δεν έχεις και πολλή όρεξη να φύγεις από κει που είσαι, γιατί αν ήσουν δεν θα έλεγες «μωρέ ας περάσει το καλοκαίρι και βλέπουμε.» Δεν μιλάει έτσι κάποιος που καίγεται.

Δεύτερον: η λογική και το συναίσθημα δεν είναι δύο δοχεία που δεν επικοινωνούν, δεν είναι ντε φάκτο σε αντίθεση μεταξύ τους. Από αυτά που γράφεις, για να πω την αλήθεια, δεν είδα κανένα τρομερό συναίσθημα. «Αμοιβαία αγάπη, κατανόηση, όμορφες στιγμές». Αυτό είναι σαν διαφημιστικό φυλλάδιο γηροκομείου.