________________
1.

Αγαπητή Α,μπα
Είμαι σε μία δουλειά 4 χρόνια, το αντικείμενο είναι αυτό ακριβώς που με ενδιαφέρει και έχω ιδανικές συνθήκες εργασίας. Ωστόσο, τα τελευταία δύο έτη διαπιστώνω ότι, για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (π.χ. ένας μήνας κάθε χρόνο), αισθάνομαι κάποιου είδους κορεσμό, σαν να μην θέλω να μείνω άλλο σε αυτή τη δουλειά. Μετά μου περνάει..Νομίζω είναι φυσιολογικό, ωστόσο σκέφτομαι μήπως αποτελεί σημάδι ότι πρέπει να αλλάξω κάτι. Εσύ τι λες; Ευχαριστώ! -εργασία και χαρά

Ότι μάλλον γι' αυτό έχουμε –θεωρητικά - ένα μήνα άδεια το χρόνο.

________________
2.

Λένα μου, τι κάνεις όταν η επί 3 χρόνια φίλη σου την έχει ακούσει άσχημα γενικότερα, έχει αλλάξει η συμπεριφορά της και έχει γίνει ένα άτομο που βρίσκει συνεχώς κάτι άσχημο να πεί για τους γύρω της; Που πολλές φορές σε μειώνει χωρίς λόγο; Που της το επισημάνεις και κάθε φορά σου απαντά πως δεν ήταν αυτός ο σκοπός της; Που της μιλάς κ δεν ακούει ούτε κ παραδέχεται τίποτα; Αλλά κ που στο παρελθόν σε δική σου κακή περίοδο σε έχει στηρίξει; Παραμένεις για να τη στηρίξεις γιατί βλέπεις πως όλοι σιγά σιγά φεύγουν ή φεύγεις κ εσύ γιατί ο άνθρωπος στα δύσκολα δείχνει τι πραγματικά είναι κ αυτό που βλέπεις δεν σου κάνει; (οξύμωρο από μια άποψη γιατί κ συ στα δύσκολα έχεις την τάση να την αφήσεις).- περί φιλίας

Τρία χρόνια δεν είναι απαραίτητα πολύς καιρός για να πεις ότι ξέρεις κάποιον καλά. Εξαρτάται από τις συνθήκες, από το ταίριασμα και από την εκατέρωθεν προσπάθεια. Ίσως η φίλη σου ήταν πάντα έτσι, αλλά το κατάλαβες τώρα, ίσως αυτή να ανακάλυψε τώρα ότι εσύ είσαι κάπως αλλιώς, και η αντίδραση της είναι αυτή που βλέπεις.

Η λέξη «φίλη» είναι χρήσιμη για να συνεννοούμαστε αλλά μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Μεταξύ του «είσαστε φίλες» και «δεν είσαστε φίλες» υπάρχουν πολλά στάδια, και μια φιλία μπορεί να περάσει από όλα, να παλινδρομήσει και να σταθεροποιηθεί και πάλι. Τους φίλους υποτίθεται ότι τους δεχόμαστε με τα λάθη τους, και αν περνάνε μια δύσκολη περίοδο κάνουμε υπομονή. Αυτή είναι η θεωρία τουλάχιστον. Αν τα λάθη τους είναι ανυπόφορα σε σχέση με όσα περνάμε εμείς την ίδια περίοδο, αν είναι ανυπόφορα επειδή ξεπερνάνε την ανοχή μας σε κάθε περίπτωση, αν θεωρούμε ότι είναι προσωρινό αυτό που περνάνε, αν μπορούμε να κρατήσουμε μια απόσταση με διακριτικό τρόπο ή όχι... δεν γίνεται να σου απαντήσει άλλος για το ερώτημα που θέτεις. Δεν υπάρχει ενδεδειγμένη αντίδραση, μόνο η δική σου αντίδραση, και οι επιπτώσεις της. Το ότι σου στάθηκε στο παρελθόν δεν σε δεσμεύει για το μέλλον, διότι μπορείς να απομακρυνθείς ψυχικά από κάποιον, αλλά να είσαι σε θέση να του σταθείς αν του συμβεί κάτι. Δεν χρειάζεται να ρίχνουμε μαύρη πέτρα όταν απομακρυνόμαστε.

________________
3.

το ντραμα κουιν το χουμε λιγο πιστευεις ολοι μεσα μας;- μπαγκετα

Για ρώτα μια 18χρονη Ινδή που δουλεύει σε sweatshop της Ντάκα ράβοντας αθλητικά παπούτσια, να δούμε τι έχει να πει.

________________
4.

Είμαστε με τον φίλο μου μαζί εδώ και 12χρονια.Από το σχολείο παρέα και ζούμε σε μια κλειστη κοινωνια ενος χωριου.
Το θεμα μου ειναι,οτι αυτος δε θελει να συγκατοικησουμε και δε ξερω πως να το διαχειριστώ.
Προσπαθώ να καταλάβω ότι το οικονομικό είναι στην μεση γιατι οκ και οι δυο μαζι περνουμε κοντα στο 1000ρικο αλλα εχω ενα δικο μου διαμερισμα (το οποιο θελει βεβαια φτιαξιμο) και θα γλυτσουμε χρηματα από τα ενοίκια σε περίπτωση που νοικιάζαμε εκτός.
Ο Α..χρησιμοποιει ως δικαιολογια ότι το διαμέρισμα είναι δίπλα σε αυτόν τον δικών μου και δε θέλει να μείνουμε δίπλα ενώ δε τους ξέρει.
Ναι το ξερω ότι ακούγεται παράξενο, αλλά 12 χρόνια τώρα απέφευγα να τους γνωρίσω επειδή δεν ήμουν σίγουρη αν θα προχωρούσε σοβαρά η σχέση ή αν ήταν απλά μία συνήθεια.
Τι να κάνω αμπα μου?
Θέλω πολύ να μείνουμε μαζί αλλά δε ξέρω τί να κάνω- Μιμή

Δηλαδή δεν έχεις σκεφτεί να του πεις «ε τότε να σου τους γνωρίσω και μετά να μείνουμε μαζί;»

Αν δεν το έχεις πει ακόμα, πες το. Αν δεν θέλεις να το πεις στους γονείς σου, ούτε εσύ θέλεις να μείνεις μαζί του. Αν αυτός δεν θέλει να τους γνωρίσει, δεν θέλει να μείνει μαζί σου. Αν δεν θέλει να μείνετε στο ίδιο σπίτι μετά από 12 χρόνια, μάλλον δεν θέλει να περάσει άλλα 12 μαζί σου.

________________
5.

Γεια σου Α μπα, μεγάλη, ανυπέρβλητη! Αποφάσισα να σου γράψω γιατί διαβάζοντας τη στήλη σου σήμερα μου κίνησε την προσοχή το σχόλιο σε έναν νεαρό κοντά στη δική μου ηλικία (25 αυτός, 20 εγώ) ο οποίος δυσκολευόταν με την ιδέα ότι ίσως τελικά να μην είναι ξεχωριστός. Η απάντησή σου ανέφερε την όλη τάση της γενιάς μας να θεωρεί ότι ο κόσμος της χρωστάει κάτι. Η ερώτηση μου λοιπόν έχει να κάνει με αυτά τα όρια στα οποία αναφέρεσαι. Πώς ξέρει κανείς, στα 20 του, εάν οι στόχοι που θέτει και οι φιλοδοξίες που έχει είναι εκτός τόπου και χρόνου; Ότι δεν πηγαίνει με χίλια στον τοίχο; Ο ρομαντισμός που έχω λόγω άγνοιας κινδύνου σε αυτή τη φάση με κάνει πραγματικά να πιστεύω πως ο,τι βάλω στόχο, αργά ή γρήγορα και με δουλεία, θα το πετύχω. Από τη μία σκέφτομαι ''και τι κάνουμε δηλαδή αν δεν έχουμε τώρα τις φιλοδοξίες και τις απαιτήσεις;''. Από την άλλη, βλέπω και τη δική σου ερμηνεία η οποία αν θέλω να είμαι ειλικρινής, έχει λογική. Είμαστε τελικά μια γενιά που θα φάει τα μούτρα της ή παρερμήνευσα τα λεγόμενά σου; Ευχαριστώ!- ΜΧ

Αυτό που εννοώ με το ότι υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι η ζωή του χρωστάει κάτι είναι ότι υπάρχει κόσμος που εξοργίζεται, εκπλήσσεται και σοκάρεται βαθύτατα όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλει, ακόμη και αν (ειδικά όταν) δεν κάνει την ανάλογη προσπάθεια. Παράδειγμα: αφού είμαι τόσο ταλαντούχος, γιατί δεν έχω κάνει ακόμα ατομική έκθεση στις γκαλερί; Αφού έδειξα συμπάθεια σε κάποιον, γιατί αυτός δεν έπεσε ξερός από την γοητεία μου; Η μόνιμη έκπληξη που ισιώνει με δικαιολογίες τύπου 'με ζηλεύουν', 'με φοβούνται', δεν είναι χαρακτηριστικό κάποιας γενιάς. Υπάρχει σε όλες τις ηλικίες, όσο υπάρχει σχετική σταθερότητα, ναι, και η Ελλάδα έχει σχετική σταθερότητα (σε σύγκριση με την απάντηση 3. Υπάρχουν ακόμη Έλληνες που δεν έχουν βγάλει τα συμπεράσματα τους).

Αυτό που περιγράφεις εσύ, η αμφιβολίες για τις ικανότητές μας όταν είμαστε μικροί, είναι φυσιολογικό και υγιές. Φυσικά και αναρωτιέσαι αν ονειροβατείς, αν ζεις με φαντασιώσεις. Υπάρχει και ρομαντισμός, και άγνοια κινδύνου. Είναι καλό να αναρωτιέσαι αλλά να ξέρεις και ότι αυτή η άγνοια σε μικρές δόσεις είναι καλή, γιατί σε κάνει τολμηρό. Αυτή η δύναμη που έχεις τώρα θα σε εγκαταλείψει και θα κάνεις πιο υπολογισμένα βήματα. Θα χάσεις σε αυθορμητισμό, που θα σου ανοίξει πολλούς δρόμους, θα κερδίσεις όμως αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση. Κάθε πράγμα στον καιρό του. Τώρα, για να μην αεροβατείς εντελώς, δοκίμασε αυτό που πιστεύεις στην πραγματικότητα. Αν βάλεις στόχο και δουλέψεις πολύ, τι θα γίνει;

________________
6.

Αγαπημένη μου Α μπα,
είναι 21 χρονών και ζω με τους γονείς μου. Μόλις πριν λίγο βίωσα κάτι που με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση παρότι νοείται ως φυσιολογικό. Σηκώθηκα αργά τη νύχτα να πάω στο μπάνιο και άκουσα τους δικούς μου να το κάνουν. Ξέρω ότι δεν είμαι και κανένα βρέφος αλλά όσο να πεις με σόκαρε. Ξέρω ακόμη πως είναι μια φυσιολογική πράξη μέσα σε ένα ζευγάρι αλλά ενοχλήθηκα πολύ. Νιώθω κάπως αηδιασμένη. Επίσης πιστεύω πως κατάλαβαν ότι τους άκουσα και οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής: Είναι φυσιολογικό που νιώθω αηδία; Αν πάνε να μου θίξουν το θέμα πως να το χειριστώ; Σ'ευχαριστώ!!- τέκνον fruity

Μας αρέσει πολύ η σκέψη ότι οι γονείς μας είναι α-σεξουαλικά όντα, ότι δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η διασκέδαση και η προσωπική τους ευχαρίστηση, αφού έχουν το καλύτερο δώρο του κόσμου, την αφεντιά μας. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να εγκαταλείψουν όλες της χαρές της ζωής και να ασχολούνται μόνο με τις δικές μας ανάγκες ως άγγελοι στον ουρανό, εννοείται χωρίς φύλο. Μπορεί να μας έκαναν μετά από σεξ μεταξύ τους, αλλά αυτό ήταν δουλειά, όχι ευχαρίστηση.

Καταλαβαίνω το σοκ σου. Οι γονείς σου διασκεδάζουν χωρίς εσένα! Τώρα που πήρες μερικές ανάσες και ξεπέρασες την αρχική έκπληξη, σκέψου τα εξής:

Αν το καλοσκεφτείς, δεν θέλεις να ακούσεις κανέναν από όσους ξέρεις να κάνει σεξ. Σκέψου τις φίλες και τους φίλους σου, τους γνωστούς, τους ταμίες στο σούπερ μάρκετ... δεν είναι πολλοί αυτοί που μας κάνουν αυτή την σκέψη ευχάριστη φαντασίωση. Όπως δεν θέλεις να τους δεις να κάνουν μπάνιο, να κοιμούνται ή άλλες δραστηριότητες που γίνονται ιδιωτικά.

Μετά σκέψου το εξής: πόσο εγωιστικός είναι ο λόγος που σοκαρίστηκες. Είναι φυσιολογικό να σοκάρεσαι και να αηδιάζεις, αλλά είναι το παιδί μέσα σου που επαναστατεί, που συνειδητοποιεί ότι οι γονείς του έχουν ιδιωτική ζωή, ανεξάρτητα από το ίδιο.

Αν σε ρωτήσουν μην τους δυσκολεύεις άλλο τη ζωή. Θα είναι πιο δύσκολο γι' αυτούς. Κάνε ένα αστείο, πες για την τηλεόραση που ήταν δυνατά και άκουσες κάτι περίεργα, μην τους βασανίσεις και μην τους προκαλέσεις τύψεις, όπως ελπίζω ότι δεν έκαναν ποτέ αυτοί με σένα. Και μετά από όλα αυτά, προσπάθησε να χαρείς. Είναι υπέροχο που οι γονείς σου έχουν όρεξη και σεξουαλική ζωή – μεταξύ τους.

________________
7.

Ρε συ Α μπα, πολύ με έχεις απογοητεύσει και ταυτόχρονα θυμώσει. Οι αναγνώστες σου καθημερινά σου εμπιστεύονται προβλήματα που τους απασχολούν, κι εσύ αφού πρώτα αποδέχτηκες τον ρόλο του φωτεινού παντογνώστη ,κι επωμίστηκες αυτήν την τεράστια ευθύνη, μετά το έριξες στην πλακίτσα, στην ειρωνία , στην κλισεολογία, σε ότι σε βόλευε τέλος πάντων, ανάλογα με την περίπτωση, για να οικοδομήσεις αυτή την τόσο εξεζητημένη( προσωπικά δεν το πιστεύω, αλλά οπωσδήποτε εσύ το κάνεις) ιντερνετική σου ταυτότητα, και πολύ λίγο σε 'νοιάζει για τα προβλήματα του καθενός. Και σε ρωτώ, μπας και κάνω λάθος.

Α)Στ' αλήθεια είσαι τόσο καλός άνθρωπος ώστε να νοιάζεσαι τόσο πολύ για τα προβλήματα των άλλων και να σπας καθημερινά το κεφάλι σου να βρεις μια λύση?

Β) Στ' αλήθεια πιστεύεις ότι έχεις τόση γνώση πάνω στην ψυχολογία και τις σχέσεις των ανθρώπων ώστε μπορείς να έχεις λόγο στις προσωπικές υποθέσεις του καθενός?

Γ)Πως τα κατάφερες βρε θηρίο?

Είσαι η πιο θρασύς ιντερνετική κουτσομπόλα που έχω πετύχει στο διαδίκτυο! Μπράβο ρε Λενάκι! :)

Έτσι! Συνέχισε να βοηθάς! Τέτοιος χαρισματικός άνθρωπος που είσαι είναι χρέος σου!!! Αλλά αυτό σίγουρα το έχεις σκεφτεί κι εσύ!!Μα όλα να τα σκέφτεσαι πια! Εμ έτσι είναι. Όλα.- πρώην αναγνώστρια

Αν θέλεις, πες μου τι ήταν αυτό που έγραψα που σε στενοχώρησε τόσο ώστε να γράψεις έναν παθιασμένο, passive aggresive μονόλογο. Έτσι θα κάναμε πιο χρήσιμη συζήτηση. 

Και μια πολύ ευχάριστη εξέλιξη:

Έχουμε τη συνέχεια της εξής ερώτησης, από εδώ

"Αγαπητή α,μπα,

Έχω μία γειτόνισσα μετανάστρια, με την οποία διατηρούμε πολύ καλή επικοινωνία και γενικώς εμπιστευόμαστε η μία την άλλη. Ο μεγάλος της γιος που πηγαίνει τρίτη γυμνασίου είναι άριστος μαθητής (κι όταν λέμε άριστος εννοούμε όχι μόνο 20 ακριβώς, αλλά και πρωτιές σε μαθηματικές ολυμπιάδες, διακρίσεις των εκθέσεών του δις από τον ΟΗΕ, τη στιγμή που μάλιστα σπίτι του μιλάνε ελάχιστα ελληνικά, κ.λπ.). Πρόσφατα ο διευθυντής του σχολείου την κάλεσε για να της πει ότι καμαρώνει μεν για το παιδί της, αλλά καλά θα κάνει του χρόνου να του σταματήσει την εκπαίδευση και να το στείλει να μάθει καμιά τέχνη, αφού η οικογένειά τους είναι φτωχή και δε θα καταφέρει να το σπουδάσει.
Πραγματικά εξοργίστηκα μόλις έμαθα τα μαντάτα και δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Της είπα διακριτικά τη γνώμη μου αλλά με θεωρεί μικρή (είμαι 25 βλέπεις και χωρίς δική μου οικογένεια), ενώ ευγνωμονεί το διευθυντή για το ενδιαφέρον του. Να επιστρατεύσω κανένα μεγάλο μέσο, όπως κάτι φίλους εκπαιδευτικούς που έχω ή δε θεωρείς σωστή την παρέμβαση τρίτων (εμής συμπεριλαμβανομένης);

Να σημειώσω ότι το παιδί θέλει σαν τρελό να συνεχίσει το σχολείο του και να σπουδάσει. Νομίζω ότι λύσεις, έστω και παρηγοριάς στον άρρωστο, υπάρχουν, γιατί κι εγώ με υποτροφία σπούδασα.

Σ' ευχαριστώ για το χρόνο σου!

Και η εξέλιξη είναι η εξής:

Αγαπητή α,μπά,

είμαι η κοπέλα που είχε στείλει την ερώτηση για το παιδί μεταναστών με τις εξαιρετικές επιδόσεις, που όμως δεν το άφηναν να συνεχίσει στο λύκειο. Καταρχάς θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ εσένα και όλους τους σχολιαστές που με ενθαρρύνατε να ασχοληθώ ακόμα πιο ζεστά με την υπόθεσή του και τώρα πια έχουμε ευχάριστα νέα.

Αφού επιστρατεύτηκε ο πατέρας του φίλου μου που είναι καθηγητής σε άλλη πόλη, αφού πιάσαμε μαζί τους καθηγητές του παιδιού (οι οποίοι ήταν εξαιρετικά θετικοί σε αντίθεση με το διευθυντή του σχολείου που αποδείχτηκε, δυστυχώς, κανονικός ρατσιστής), μεταπείσαμε τους γονείς του και τώρα πια ο μικρός μου γείτονας γράφτηκε στο λύκειο. Το ακόμα πιο ευχάριστο είναι ότι σήμερα εγκρίθηκε μια υποτροφία, σύμφωνα με την οποία, αν διατηρεί τις άριστες επιδόσεις του, θα την παίρνει ώσπου να τελειώσει το σχολείο. Πιστεύω πως θα χαρείτε όλοι με αυτή την εξέλιξη! Και πάλι ευχαριστώ!