ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν περασε ενας μηνας που τα φτιαξαμε κι εγω τον απατησα μη εχοντας ξεπερασει τον πρωην μου.Εγω....το υποδειγμα σωστης κοπελας!Εγω....η αναζητουσα μονον αγαπη κι ευτυχια(εννοειται ειρωνευομαι).Ομως, αυτος ηρθε την ιδια μερα σπιτι μου,σκουπισε τα δακρυα μου, μου εφερε χυμο και φαγητο για να συνελθω απο το πολυ κλαμα και με συγχωρεσε μετα απο καιρο αντι να.....Αν ηταν αλλος...Θυμωσε, φωναξε, πληγωθηκε, χτυπηθηκε.Ηταν τοσο καιρο ερωτευμενος πριν μαζι μου, μολις ενα μηνα με ειχε στην αγκαλια του και μεσα σε 10 δευτερολεπτα (οσο χρειαστηκα για να του πω μεσω τηλ την αληθεια) γκρεμιστηκε ο κοσμος του.Τα εβαλε, ομως, κατω και τα μετρησε.Οι φρικιαστικες αυτες αναμνησεις-τυψεις που ανα τακτα χρονικα διαστηματα με βασανιζουν(και καλα με κανουν) επεστρεψαν και σημερα τα ξημερωματα.Πιανω συχνα τον εαυτο μου να φρικαρει απο την τοση καλοσυνη που μου προσεφερε ο συντροφος μου.Φρικαρω που απογοητευσα τοσο αγρια εμενα,τις αξιες που νομιζα (!) πως ειχα, και κυριως εναν ανθρωπο που δεν επρεπε ουτε αξιζε να ερθει σε τετοια δυσκολη κατασταση.Φρικαρω που πληγωσα τον μοναδικο αντρα που εκανε πραξη ο,τι ελεγε, με νοιαστηκε, με φροντισε, με αγαπησε, με συγχωρεσε και ολα αυτα "κατοπιν δικης μου εορτης".Εκεινο το βραδυ τον ερωτευτηκα παραφορα..Γιατι ημουν μαλακας γι αυτο.Δεν μας εδωσα καν το χρονο και την ευκαιρια να γνωριστουμε καλα και να ερωτευτουμε σαν ανθρωποι.Το λιγοτερο και τιμιοτερο που θα μπορουσα να κανω ειναι να του πω την αληθεια και να αποχωρησω με σκυμμενο το κεφαλι.Ομως εκεινος με κρατησε κοντα του γιατι με ηθελε.Και το απεδειξε, τον αναγκασα με το χειροτερο τροπο να μου το αποδειξει οτι με ηθελε.1.5 χρονο μετα αηδιαζω ακομη με τον εαυτο μου που υπηρξα τοσο αμυαλο και εγωιστικο πλασμα και που φανηκα τοσο κατωτερη των περιστασεων.Ξερετε, οταν το μονο που σκεφτεσαι ειναι πως να κατευνασεις τα παθη σου, καταληγεις να κανεις λαθη που εκτος απο εσενα μπορει να πληγωσουν και αλλους.Η τοτε αντιδραση του θα ειναι η αιωνια τιμωρια μου.Του βγαζω το καπελο για το μεγαλειο της ψυχης του και τον ευχαριστω που ειναι διπλα μου και μ αγαπαει με το ιδιο παθος και δυναμη, οπως πρωτα.Τον ευγνωμονω που με εκανε να ωριμασω επιτελους.Με "ταπεινωσε" με τον πιο γλυκο και ταυτοχρονα σκληρο τροπο.Με εκδικηθηκε αγαπωντας με.Συγγνωμη, αν και ποτε δε θα ειναι αρκετη.