________________
1.

Πως θα αντιδρουσες αν η απεναντι σου στο γραφειο μασαγε τσιχλα καθολη τη διαρκεια της ημερας, μετα καραμελα κοκ.με αυτον τον περιεργο σιχαμενο ηχο
Θελω να τη δολοφονησω! Δεν το αντεχω
Tης εχω πει οτι εχω θεμα και δεν μπορω να το αντεξω, ειτε ευγενικα ειτε πιο αυστηρα.. αλλα τιποτα!
Αληθεια πες τι θα εκανες εσυ? (εκτος απο φονο)- bigbabol

Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να «μην αντέχει» τέτοια πράγματα. Όταν βάζεις τον πήχη τόσο χαμηλά πας γυρεύοντας.

________________
2.

τι κάνεις αν διακρίνεις ότι ένας πολύ αγαπημένος σου φίλος έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια ψυχικής νόσου, έχει εμμονές, νομίζει ότι τον παρακολουθούν χωρίς όμως αυτό να γίνεται αντιληπτό από την οικογένειά του καθώς δεν εκδηλώνεται σε εκείνους? Επέλεξα προς το παρόν να τον έχω από κοντά και να παρακολουθώ χωρίς να του δείχνω πως ανησυχώ ότι αυτά που λέει είναι παρανοϊκά για να μην τον απομακρύνω και έτσι χάσω την επαφή με την κατάστασή του και το πως εξελίσσεται. Αν μιλήσω για τις ανησυχίες μου στους γονείς του, δεν υπάρχει περίπτωση να πειστούν, δε δείχνει σε κανέναν άλλωστε σημάδια της αστάθειας που διακρίνω εγώ. Και να του το πουν, πάει τον έχασα διαπαντός. Μήπως υπάρχει κάποια άλλος δρόμος να προσεγγίσω το πρόβλημα που εγώ δεν έχω σκεφτεί?- m.

Να γίνεις ψυχίατρος, αλλά δε νομίζω ότι προλαβαίνεις.

Να το πεις στους γονείς του. Δεν ξέρεις τι ξέρουν, μην κάνεις υποθέσεις για το τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός σπιτιού. Κινδυνεύεις να τον χάσεις από αλλά δεν είσαι εσύ το σημαντικό πρόσωπο της ιστορίας, αν είναι να τον χάσεις για να κερδίσει κάτι άλλο, δεν πειράζει, και αυτό που πρέπει να κερδίσει είναι οι γονείς του. Ακόμα και αν δεν σε πιστέψουν δεν πειράζει, θα τους έχεις υποψιάσει. Αν χρειαστεί να πάει με το ζόρι στο γιατρό, μόνο αυτοί μπορούν να το κάνουν.

________________
3.

Καλησπέρα :)

Είμαι 24, έχω, 4-5 πολύ καλούς φίλους και ελάχιστες παρέες - τις περισσότερες φορές μέσω κάποιου φίλου. Πριν ένα χρόνο ξεκαθάρισα τη θέση μου απέναντι σε σχέσεις (ερωτικές & φιλικές) στις οποίες δεν υπήρχε ισοτιμία στις προθέσεις (εγώ ήθελα πράγματα που δεν μπορούσαν να μου προσφέρουν σε κάθε περίπτωση σχέσης), γεγονός όχι εύκολο αλλά απαραίτητο για να διαμορφώσω γύρω μου έναν πυρήνα ανθρώπων που να με εκτιμούν όπως τους εκτιμώ και για να νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου και τις επιλογές μου. Το μεγάλο μου απωθημένο είναι να είμαι μέλος μιας παρέας που θα μεγαλώνουμε μαζί, κάτι σαν δεύτερη οικογένεια, κάτι που δεν είχα ποτέ, πάντα είχα σκόρπιους φίλους. Είναι μεγάλη αφέλεια να θέλω κάτι τέτοιο και να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα γίνει όταν δεν δέχομαι να συμβιβαστώ με ανθρώπους που δεν είμαι τόσο σημαντική για εκείνους όσο είναι εκείνοι για μένα; Φταίει το γεγονός ότι διακόπτω σχέσεις με όποιον δεν ταιριάζω ή πιστεύεις ότι αυτά τα πράγματα είναι κατά κύριο λόγο θέμα τύχης;- κ.π.

Τι φαντάζεσαι; Μια παρέα όπως στο Friends ή όπως στο Sex and the City; Αυτού του είδους οι παρέες που φαντάζεσαι δημιουργούνται σε νεαρές ηλικίες, πριν μπουν οι ανταγωνισμοί της ζωής στη μέση, όπως το ποιος βγάζει τα περισσότερα λεφτά και ποιος έκανε πρώτος οικογένεια. Αν επιβιώσουν από όλες αυτές τις μικροπρέπειες, συνεχίζουν. Δεν αποκλείεται να δημιουργηθούν και πιο μετά, αλλά είναι πιο δύσκολο.

Για μένα, το να νοσταλγείς κάτι που δεν είχες ποτέ είναι χάσιμο χρόνου και ακόμα χειρότερα, αποσύνδεση από το εδώ και τώρα, για τους εξής λόγους: α) δεν είναι τυχαίο ότι δεν το είχες ποτέ (δεν μιλάμε για τα δεδομένα μέσα στα οποία γεννηθήκαμε ή για απώλειες λόγω θανάτου) και β) επειδή δεν το είχες, το εξιδανικεύεις. Οι παρέες δεν είναι μόνο brunch και μεθυσμένες εξομολογήσεις στο ξημέρωμα. Έχουν και ζήλειες, ανατροπές ισορροπιών, ματαιώσεις, προσβολές, απογοητεύσεις... η δυναμική μιας παρέας είναι πιο περίπλοκη από τη δυναμική μιας δυάδας. Χρειάζεται δουλειά. Αν ήσουν διατεθειμένη να την κάνεις, πιστεύεις ότι δεν θα είχες βρει την ευκαιρία μέχρι σήμερα;

________________

4.

Ρε συ α μπα, όλοι μου γκρινιάζουν. Καταλαβαίνω ότι και εκείνοι θέλουν κάπου να πουν τα προβλήματά τους, αλλά δεν αντέχω άλλη γκρίνια (και εγώ τώρα γκρινιάζω σε μια άγνωστη στο ίντερνετ). Προσπαθώ να μην γκρινιάζω στους άλλους γιατί μισώ τη γκρίνια (και κατά ειρωνικό τρόπο την μαγνητίζω). Βάζεις εύκολα όρια σε κάτι τέτοιο; είναι φοβερά εγωιστικό να μην θέλω να ακούω την γκρίνια των κοντινών μου;- γκρινιομαζώχτρα

Σου γκρινιάζουν επειδή δεν γκρινιάζεις και νομίζουν ότι εσύ τα έχεις όλα λυμένα. Ή θα αρχίσεις να μιλάς για τον εαυτό σου και όποιον πάρει ο χάρος, ή αλλάζεις θέμα με κάθε ευκαιρία. Θα ξανακυλήσει η συζήτηση στη γκρίνια, θα την ξαναλλάξεις με την επόμενη ευκαιρία. Και πάει λέγοντας.

Σίγουρα δεν είναι «όλοι». Αν είναι όλοι, κάπου θα σου αρέσει κι εσένα. Μια συμβουλή είναι η εξής: με τους γκρινιάρηδες δεν βγαίνουμε τετ-α-τετ γιατί μας κολλάνε στο τοίχο. Καλούμε κι άλλους για να δημιουργηθούν βάρδιες.

________________
5.

Ξεκίνησε μια ιστορία τον Νοέμβριο του '13 και συνεχίζετε ακόμα, αλλά δυστύχως από εδώ και πέρα θα υπάρξει απόσταση ανάμεσα μας. Τι προτείνεις; Πως να αντιδράσω?

Πάντα συστήνεται η ψυχραιμία. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια, δηλώσεις και σχέδια. Δεν γίνεται να ξέρετε τι θα κάνετε, όσες προθέσεις και να έχετε, διότι πρόκειται για απάτητη περιοχή. Χαιρετηθείτε σα να πηγαίνει ο καθένας σπίτι του, και όταν απομακρυνθείτε, θα καταλάβετε τι πρέπει να κάνετε.

________________
6.

Ένα πρωί όπως σηκώθηκα νωρίς και ο καλός μου ακόμη κοιμόταν, χρειαζόμουν ψιλά για τσιγάρα κι άνοιξα το πορτοφόλι του να δανειστώ. Σας ορκίζομαι μην πέσετε να με φάτε, δεν είχα σκοπό να ψαχουλέψω. Δεν ξέρω πώς με έπιασε κι άρχισα να κοιτάω τις φωτογραφίες του από ταυτότητα και δίπλωμα και να γελάω μόνη μου. Και ξαφνικά, πέφτει ένα μικρό χαρτάκι διπλωμένο εκατό φορές κρυμμένο σε μια θήκη. Και τι ήθελα και το άνοιξα, και έγραφε μέσα, ένα γυναικείο όνομα κι ένα τηλ κι από κάτω "θα είμαι στην πόλη ως το Σάββατο".

Δεν το είπα σε κανέναν και δεν ξέρω τι να κάνω, Δεν τολμώ να τον ρωτήσω γιατί είμαι σχεδόν σίγουρη πως δεν ήταν τίποτα και πως θα ντραπώ πολύ χειρότερα που έψαξα τα πράγματά του. Είμαστε κοντά ένα χρόνο μαζί και δε μου έχει δώσει ποτέ το παραμικρό πάτημα να μην του έχω εμπιστοσύνη. Σκέφτομαι πως, επειδή δεν καθαρίζει ποτέ το πορτοφόλι του κι έχει την αρτα και τα γιάνεννα μέσα, μπορεί να τη γνώρισε πριν από εμένα, ή ακόμα κι αν κάποια του πάσαρε ένα ραβασάκι με το τηλέφωνό της πρόσφατα, πιστεύω πως δεν ανταποκρίθηκε.

Όμως και πάλι, με τρώει από τη στιγμή που το είδα. Κι αν είμαι βούρλο και βαράνε τα καμπανάκια δίπλα στα αυτιά μου και δεν τα ακούω; Δε μπορώ να μάθω τι είναι χωρίς να τον ρωτήσω. Δε θέλω να τον ρωτήσω όμως! Γιατί πιθανότατα δεν ήταν τίποτα κι έπειτα θα χάσει εκείνος την εμπιστοσύνη του σε εμένα. Μπορεί να ακούγεται αστείο όλο το σκηνικό αλλά βασανίζομαι Αμπα μου... βοήθησέ με σε παρακαλώ!- ουφ

Θα σε βοηθούσα μόνο αν έβλεπα την κρυστάλλινη μου σφαίρα, σου έλεγα τι έγινε τότε και μετά θα μπορούσες να πράξεις χωρίς να εκτεθείς. Τώρα, πώς να βοηθήσω; Αν μπορείς να το ξεχάσεις, ξέχνα το. Αν μπορείς να ισχυριστείς ότι πέρα από κάθε αμφιβολία και κάτω από την εξέταση και του πιο αυστηρού παρατηρητή όσο είσαι με τον φίλο σου δεν έχεις ποτέ ενδώσει στο φλερτ κάποιου άλλου, ρώτα.

________________
7.

Πότε ο άνθρωπος συμβιβάζεται με το θάνατο? Αν συμβαίνει αυτό. Εγώ είμαι το ακριβώς αντίθετο όταν συμβαίνει σε κοντινά μου πρόσωπα (ευτυχώς αραιά) ανεξάρτητα από την ηλικία και τις συνθήκες θανάτου κλαίω πολύ, επηρεάζομαι υπερβολικά και μου παίρνει κάμποσο καιρό να το ξεπεράσω. Παίζει να το πάρω ποτέ απόφαση και να είμαι πιο ήρεμη ή μια ζωή λες να είμαι χάλια ψυχολογικά κάθε όποτε συμβαίνει...?

Αν δεν σε βοηθάει η θρησκεία ή η φιλοσοφία ή η λογοτεχνία και η τέχνη γενικότερα, συστήνω ψυχολόγο. Όλοι φοβούνται το θάνατο, κανείς δεν συμβιβάζεται. Αυτοί που καταφέρνουν να το χειριστούν καλύτερα είναι αυτοί που το αρνούνται πιο αποτελεσματικά, όσοι καταφέρνουν να αποσπούν το μυαλό τους με μεγαλύτερη επιτυχία. Μπορεί και να μην ξεφεύγεις από τον συνηθισμένο πανικό, μπορεί να είσαι και στην κατάλληλη ηλικία – οι νέοι φοβούνται τον θάνατο περισσότερο από τους γέρους – αλλά αν πιστεύεις ότι πρέπει να κάνεις κάτι για να το αντιμετωπίσεις, κάνε! Είναι από τις πιο ουσιώδεις σκέψεις που πρόκειται να κάνεις όσο ζεις. Συγνώμη για το τελευταίο.