________________
1.

Πού να ξέρεις κι εσύ αγαπητή μου Α, μπα γιατί μου συμβαίνει τόσο συχνά να εξαφανίζονται οι άντρες αφού κοιμηθούν μαζί μου.;
Και τρελαίνομαι γιατί πριν το σεξ είναι όλο κομπλιμέντα και μηνύματα κάθε μέρα και φλερτ. Και μετά μην τον είδατε...
Δεν είμαι καν πιεστική. Όταν αντιλαμβάνομαι ότι τους τελείωσε δεν επιμένω, απλά αποσύρομαι.
Το παρατηρώ εντωμεταξύ και στις φίλες μου.
Οκ, μπορεί οι φίλες μου κι εγώ να είμαστε βαρετές ή να μην κάνουμε καλό σεξ. Απλώς θα ήθελα να δω πόσο σύνηθες φαινόμενο το θεωρείς εσύ και οι αναγνώστες. Και επίσης πού μπορεί να οφείλεται η συμπεριφορά των ατόμων που ακολουθούν αυτή την τακτική.
Είναι κοινωνικό; Σεξιστικό; Μισογυνισμός; Είμαστε για αυτούς "πόρνες" που δε χρειάζεται να πληρώσουν;
Ή πρέπει να χαλαρώσω και να το δω σαν αυτό που είναι πραγματικά, δηλαδή μια ξεπέτα και να σταματήσω να περιμένω ότι ο γοητευτκός άγνωστος που γνώρισα στο μπαρ θα εξελιχθεί στον πρίγκηπα των ονείρων μου;
Σε ευχαριστώ και καλή συνέχεια. Η βοήθειά σου είναι πολύτιμη.
ΥΓ. Μήπως τελικά αυτό που με βασανίζει είναι κάτι πολύ βαθύτερο; Ότι δηλαδη, συμφωνα με την κοινωνία στην οποία μεγάλωσα, συμπεριφέρομαι σαν "κοινή". Και δεν μπορώ έτσι να απολαύσω το "σεξ της μιας βραδιάς", και καταναγκάζω τον εαυτό μου να νιώσει πράγματα, γιατί τα καλά κορίτσια δεν κάνουν σεξ χωρίς συναίσθημα.
Μα τι μπέρδεμα!

Κυρίως οφείλεται στο ότι οι άντρες έχουν απείρως, ασύγκριτα μεγαλύτερη σεξουαλική ελευθερία και δεν τους περνάει καν από το μυαλό μήπως τους πει κανένας εύκολους ή τσούλους. Το παιχνίδι δεν έχει τους ίδιους κανόνες για τα δύο φύλα, οπότε μην απορείς που χάνεις.

Αυτό δεν μπορείς να το αλλάξεις, τουλάχιστον όχι μόνη σου, όχι άμεσα. Αυτό που μπορείς όμως να κάνεις είναι να σταματήσεις να θεωρείς πιθανές μόνο δύο εξελίξεις που απέχουν παρασάγγας μεταξύ τους. Δεν είναι μεταξύ «ξεπέτας» και «πρίγκιπα των ονείρων» το πιθανό αποτέλεσμα. Ξέρω ότι τα έγραψες σε σχήμα λόγου, αλλά οι λέξεις που διαλέγουμε δεν είναι τυχαίες και το φάντασμα του Φρόιντ θα συμφωνούσε σ' αυτό. Δε γίνεται να μην περιμένεις τίποτα από τα δύο; Δεν γίνεται να μην έχεις προσδοκίες που σε κουμπώνουν και σε κάνουν να φέρεσαι παράξενα, ακυρώνοντας την πιθανότητα γνωριμίας; Να μην περιμένεις τίποτα! Να εξετάζεις αν αυτός που βλέπεις σε ενδιαφέρει, αν σε κάνει να γελάς, αν σε κρατάει σε εγρήγορση, να έχεις απαιτήσεις και να απορρίπτεις αν δεν σου αρέσει αυτό που βλέπεις. Να μην περιμένεις, να εξετάζεις, να είσαι ενεργητική.

________________
2.

Πρόσφατα ανακάλυψα οτι ο φίλος μου έχει σύνδρομο Asperger. Tον έχω ερωτευτεί όσο κανέναν, κι εκείνος το ίδιο εμένα, και μετά απο ένα χρόνο διαπίστωσα (μέσω φίλου γιατρού) οτι όλες οι ανεξήγητες και συχνά ασυνάρτητες συμπεριφορές του που έχουν γίνει πολλές φορές αιτία σύγχυσης, συγκρούσεων και στη συνέχεια αμοιβαίου δράματος που με έφερνε στα όριά μου, δεν οφείλονταν στην "αναισθησία" και τον "εγωισμό" του, όπως πίστευα, αλλά σε ένα διαγνωσμένο σύνδρομο, που ούτε οι γονείς του, ούτε ο ίδιος έκατσαν ποτέ να ψάξουν για να εξηγήσουν τη συμπεριφορά του.... Δεν ξέρω τι να κάνω. Ως τώρα πίστευα (κι εκείνος το ίδιο) οτι με προσπάθεια θα διορθώσει τα "ελαττώματά" του ,που πίστευε οτι οφείλονται εν μέρει στην τραυματική παιδική του ηλικία. Όμως τα ελαττώματα τελικά δεν είναι ελαττώματα, είναι συμπτώματα. Πες μου, βρε α,μπα, είναι πρακτικά εφικτό να μείνω με αυτόν τον άνθρωπο, που τον αγαπάω όσο τίποτα, χωρίς να υποφέρω για την υπόλοιπη ζωή μου; Ή πρέπει να χωρίσω, για να "φροντίσω και μια φορά τον εαυτό μου, έτσι για αλλαγή", όπως μου πέταξε χθες μια απο τις κολλητες μου;
Δεν ήξερα καν τι είναι το Asperger μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, πώς να το χειριστώ τώρα;

ΥΓ1. Ο γιατρός που μου το εμπιστεύθηκε είναι ψυχίατρος και κοινός μας φίλος για πάνω από δεκαετία, δεν είναι κάποιος άκυρος που του γκρίνιαξα για το γκόμενο μου και έβγαλε διάγνωση απο τα λεγόμενα μου. Μου εμπιστεύθηκε επίσης πως το είχε πει και στον ίδιο το φίλο μου λίγο καιρό πριν, αλλά εκείνος απέρριψε τη θεωρία του...

ΥΓ2.Δεν έχω καμια πρόθεση να υποτιμήσω ή να φέρω σε δύσκολη θέση όσους τυχαίνει να έχουν το συγκεκριμένο σύνδρομο. Είμαι άλλωστε, βαθιά ερωτευμένη με κάποιον που το έχει. Ευχαριστώ.- shattered

Το υστερόγραφο είναι σαν το επιχείρημα της Νίκι Μινάζ «ο καλύτερος μου φίλος είναι Εβραίος», αλλά τέλος πάντων, ας το αποδώσουμε στο σοκ.

Πρώτα πρώτα, ψυχραιμία.

Αυτό που πρέπει να καταλάβεις πρώτα είναι ότι ο φίλος σου εξακολουθεί να είναι χωρίς διάγνωση. Δεν λέω ότι ο κοινός φίλος έχει οπωσδήποτε άδικο, αλλά οπωσδήποτε μπορεί να έχει άδικο. Δεν ξέρουμε πόσο καλός ψυχίατρος είναι. Φίλος μπορεί να είναι, αυτό δε σημαίνει ότι είναι καλός επαγγελματίας, και το πιο σημαντικό: το ότι είναι φίλος με τον φίλο εδώ και δέκα χρόνια δεν κάνει την διάγνωση πιο ισχυρή, αλλά το ανάποδο.

Οπότε, αν θέλεις να κάνεις όλες αυτές τις παραπάνω σκέψεις και να έχει πραγματικό νόημα η προσπάθεια, πρέπει να του μιλήσεις και να δεις αν είναι διατεθειμένος να ανακαλύψει αν έχει Asberger. Αν δεν έχει, εφόσον πιστεύει ότι έχει τραύματα από την παιδική του ηλικία, η αναζήτηση έτσι κι αλλιώς δεν θα του κάνει κακό.

Οι διαγνώσεις για τέτοια θέματα δεν γίνονται στο πόδι, από παρατηρήσεις, και ας είναι από ψυχιάτρους. Χρειάζεται προσπάθεια από δύο πλευρές, και από τον θεραπευτή, αλλά κυρίως από τον θεραπευόμενο. Και ότι ο φίλος σου απέρριψε την θεωρία τι σημαίνει δηλαδή; Περίμενε κάποιος ότι θα έλεγε «α ναι ρε συ κι έλεγα τι είναι αυτό που με ενοχλεί τόσα χρόνια;» Ας ξεκινήσει μια οργανωμένη θεραπεία, και θα δείτε τι είναι εγωισμός και τι είναι σύνδρομο, και τι σύνδρομο είναι.

ΥΓ. Δηλαδή το να είναι κάποιος αναίσθητος και εγωιστής δεν σε αποτρέπει από το να είσαι ερωτευμένη μαζί του γιατί κάπως, κάποτε, μπορεί να «αλλάξει» επειδή δικαιολογείται από τα «παιδικά τραύματα». Αν έχει όμως σύνδρομο Aspberger, που σημαίνει ότι η συμπεριφορά του ερμηνεύεται υπό εντελώς διαφορετικό πρίσμα, και δεν είναι καθόλου θέμα εγωισμού ή αδιαφορίας, πάει, καταστροφή! Πολύ λογικό.

________________
3.

Καλησπέρα αγαπητή Α, μπα! Τι ωραία που είναι η στήλη σου και τι ωραίες απαντήσεις δίνεις ειδικά όταν προσπαθούν να σε θίξουν!!!
Η ερώτηση μου είναι λίγο περίεργη, ίσως γιατί μου φάνηκε εμένα περίεργη. Συζητούσα με μια παρέα και ένας άντρας από την παρέα κάποια στιγμή είπε ότι σαν στρέιτ δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στο δρόμο. Όταν τον ρώτησα γιατί μου είπε ότι πλέον το φυσιολογικό είναι να είσαι γκέι και ότι οι γκέι έχουν κάνει λόμπι. Ομοίως πετάχτηκε και ένας άλλος και είπε ότι υπάρχει λόμπι, γιατί δουλεύει πωλητής και όσοι γκέι έρχονται στο μαγαζί έχουν όλοι καλύτερη δουλειά από αυτόν. Το έχεις ακούσει ποτέ αυτό το πράγμα; Ή μόνο σε μένα έκανε τρομερή εντύπωση, σε σημείο να μην μπορώ να πω τίποτα εκτός του "Τι λέτε ρε παιδια;".- Chesire cat

Φυσικά και το έχω ακούσει, είναι πολύ κυρίαρχο αυτό το επιχείρημα, όπως και άλλα που καταδικάζουν τις καταπιεσμένες μειονότητες μέσω επιλεγμένης οπτικής. Αυτός που πετάχτηκε μου αρέσει ακόμη περισσότερο γιατί φαίνεται ότι έχει κάνει πολύ εμπεριστατωμένη έρευνα και το έχει ψάξει πάρα πολύ το πράγμα. Η σχέση της παρατήρησης με το συμπέρασμα είναι για ανακοίνωση σε συνέδριο. Αν πατήσει σε μπανανόφλουδα και πέσει, ποιος φταίει; Η μπανανόφλουδα ή ότι είναι ομοφοβικός;

Αυτές οι ρητορικές δημιουργούν μίσος και το μίσος είναι μια πιο αποδεκτή μορφή του φόβου. Αυτοί που λένε τέτοια πράγματα, φοβούνται. Φυσικά φοβούνται και πολλούς άλλους εκτός από τους γκέι, φοβούνται όλα τα εύκολα θύματα, και τα φοβούνται επειδή είναι άτομα χαμηλής πληροφόρησης, χαμηλής αυτοπεποίθησης, και έχουν ανάγκη τόνωσης. Δεν χρειάζεται να φοβούνται τους γκέι, αλλά όσους τους κάνουν να φοβούνται τους γκέι, αλλά άντε να τους πείσεις. Άντε να κάνεις τον πωλητή να δεχτεί ότι δεν φταίνε οι γκέι που δεν του αρέσει η δουλειά του, αλλά ένα πολύ πιο περίπλοκο σύστημα. Άσε που αν τον πείσεις για τους γκέι, θα μεταφερθεί η ευθύνη στους Εβραίους.

________________
4.

γεια σου αμπα
τι κάνεις οταν οι γονείς του αγοριού που συγκατοικείς, ειναι τσιγκούνηδες μεχρι αηδίας? Απο τη στιγμη μαλιστα που δεν ειναι και καθόλου κακομοίρηδες, νευριαζω οταν το παραμικρό που θα τυχει να μας παρουν είναι οτι πιο φτηνο υπάρχει

Θα σου δώσω μια οδηγία για αυτή την περίπτωση και για όλες τις επόμενες: λες ευχαριστώ πολύ και το εννοείς. Εσύ που είσαι πιο λαρτζ και κρίνεις, τι τους πήρες;

________________
5.

Γεια και χαρα Α,μπα!
Θελω την γνωμη σου. Ειμαι μια νεα κοπελα με τεραστια συναισθηματικα κενα και προσφατα με την βοηθεια ειδικου ανακαλυπτω τον εαυτο μου. Ημουν παντα σχεσακιας-θυμα-αβουλη-υποταγμενη στους φοβους μου-ανικανη να κανω αλλαγες-ανημπορη να διωξω τοξικους ανθρωπους απο διπλα μου. Η τελευταια μου σχεση διηρκησε μια πενταετια και ειμαστε ακομα σε φαση "προσπαθουμε να συνειδητοποιησουμε και να διαχειριστουμε τον χωρισμο". Καπου εδω καλεισαι να μου δωσεις τα φωτα σου. Πως χωριζεις απο εναν ανθρωπο που εκτος απο συντροφος και φιλος ηταν επισης μαμα και μπαμπας σου? (θα μου πεις,ισως αυτο να φταιει που η σχεση απετυχε) Υπαρχει κατι πραγματικα πρακτικο που μπορω να κανω για να μην με ποναει τοσο η απουσια του? Δεν αντεχω να κοψω καθε επαφη μαζι του αλλα με εχει πληγωσει τοσο που δεν αντεχω και να εχω επαφες. Ηταν ο πρωτος ανθρωπος που με επιβραβευσε,με θαυμασε,με ενθαρρυνε,με φροντισε. Με ειδα μεσα απο τα ματια του, Λενα. Με ειδα και ημουν ικανη,εξυπνη,ομορφη. Εκανε ολα οσα επρεπε να ειχαν κανει οι γονεις μου πριν δυο δεκαετιες και βαλε. Εχω δουλεψει πολυ την σχεση μου με την οικογενεια μου,γιατι ξερω οτι αν δεν απαλυνω αυτην την πληγη οι επιλογες μου θα ειναι παντα λαθος, αλλα νιωθω οτι το κενο που μου εχουν αφησει δεν μπορει να καλυφθει περισσοτερο απ οσο ηδη το εχουμε παλεψει. Ειμαι χαρουμενη που βγαζω μερικα συμπερασματα και αντικρυζω μικρες αληθειες, αλλα δεν ξερω πως να αφησω πισω μου τον ανθρωπο που στην ουσια με μεγαλωσε και (παρα τις προδοσιες που δεχτηκα απο εκεινον) εγινε ερωτας,μαμα,μπαμπας και συνοδοιπορος. Μηπως το μοτιβο οικογενεια-συντροφος επαναλαμβανεται? Και τωρα?

Και τώρα, συνεχίζεις την προσπάθεια με τον ειδικό, και επιμένεις στην προσπάθεια. Δεν μπορείς να αντικαταστήσεις την οικογένεια με τον σύντροφο, κάθε σχέση έχει τη δική της λειτουργία. Δεν γίνεται να είναι ο σύντροφός σου η μαμά σου και ο μπαμπάς σου, και δεν σε μεγάλωσε, είναι κάπως δυσάρεστο ακόμα και ως απλή δήλωση. Δεν ήταν όλα αυτά, εσύ έκανες αυτή την προβολή, και φυσικά, δεν πέτυχε. Ήταν μια ερωτική σχέση στην οποία μάλιστα θεωρείς ότι προδόθηκες. Συγκεντρώσου σε αυτά που έγιναν και λιγότερο στις προβολές σου. Το κενό που έχεις δεν έχει καλυφθεί, νομίζω ότι έχεις κάνει την αρχή, μην το αφήνεις τώρα που καίει.

________________
6.

Αγαπητή Αμπα, συγχαρητήρια για τις ωραίες απαντήσεις που δίνεις!
Θα ήθελα να ρωτήσω αν πιστεύεις ότι κάποιος μπορεί να υποστεί πλύση εγκεφάλου έτσι εύκολα,να αλλάξει από την μια μέρα στην άλλη κ να μην τον αναγνωρίζεις! Εχω 2 παραδείγματα στο νου μου, από οικογενειακούς γνωστούς, που επισκέφθηκαν κάποιους "γκουρου", κάποια άτομα που ασχολούνται με "μαγεία" (ίσως ακούγεται παιδιάστικο, αλλά δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω) και με κάποιες συνεδρίες άλλαξαν ολοκληρωτικά. Σε σημείο να καταστρέψουν την οικογένεια τους και να παρατήσουν παιδιά! Πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο? Δεν θέλω να ακουστώ αφελής, αλλά υπήρχαν πολύ περίεργα σημάδια (όπως φυλαχτά, βότανα) και μεγάλη αλλαγή σε όλα, αντιλήψεις, συμπεριφορά.
Έχω ακούσει για μαύρη μαγεία (ή δεν ξέρω κ γω πως να το χαρακτηρίσω) αλλά δεν τα πίστευα. Μετά από αυτά όμως, αρχίζω να τα πιστεύω, γιατι πραγματικά δεν υπάρχει καμία άλλη λογική εξήγηση!
Εσυ πιστεύεις πώς μπορεί κάποιος να υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου? Έχεις ακούσει κάτι παρόμοιο?- believeitornot

Δηλαδή η μόνη εξήγηση για το πώς γίνεται κάποιος να πιστεύει στη μαγεία είναι η μαγεία;

Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται.

Δεν υπάρχει μαύρη μαγεία.

Δεν πιστεύω ότι χρειάστηκε να το γράψω αυτό, αλλά να που τα δάχτυλά μου αναγκάστηκαν να κάνουν αυτές τις κινήσεις.

Δεν είχες ακούσει ποτέ για την Σαϊεντολογία; Για τους Ταλιμπάν; Για τον Τσαρλς Μάνσον; Για την οργανωμένη θρησκεία, γενικότερα; Ή τα έχεις ακούσει, αλλά δεν έχεις κάνει τον συσχετισμό;

Βιβλία και βιβλία, μελέτες και μελέτες, τόνοι μελάνης έχουν χυθεί σχετικά, το θέμα έχει αναλυθεί και αναλυθεί και ερευνηθεί και εξακολουθεί να ερευνάται, και όχι, κανείς από όσους το έχει ερευνήσει δεν έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι φταίει η μαγεία. Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένοι λόγοι και συγκεκριμένα ψυχολογικά προφίλ που κάνουν ανθρώπους να συμμετέχουν σε cults.

________________
7.

Τα τελευταία δυο χρόνια- μετά απο δυο χρόνια ψυχανάλυσης σε σχέση με την αξία μου και την κοινωνία - με απασχολούν πολύ υπαρξιακά ζητήματα όσον αφορά το νόημα της ίδιας ζωής και το πως αντιλαμβάνομαι την ύπαρξη . Δεν είχα κάνει υπαρξιακή ψυχανάλυση-αλλά γνωσιακή και σκέφτομαι να ξεκινήσω υπαρξιακή ωστε να μη δυσκολεύμαι στην καθημερινότητα μου. Θέλω να σε ρωτήσω επειδή εκτιμώ ότι είσαι πολύ διαβασμένος άνθρωπος. Εσυ σε τι οφείλεις στο ότι τελικά κατέληξες ότι το νόημα της ζωής είναι η ίδια η ζωή ? Η εστω- και ποιο σημαντικό- να ζεις καλά με αυτό .Μου φαίνεται αδύνατο να συμπεράνω γιατί για να κατανοήσω την ύπαρξη πρέπει απο πολλούς τομείς να γνωρίζω - φυσική, βιολογία, ψυχολογία κλπ και μου φαίνεται σαν να μην έχει τελειωμό. Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. -Maria25

Δε νομίζω ότι η δική μου πορεία μπορεί να βοηθήσει κάποιον άλλον, γιατί είναι προσωπικά μονοπάτια αυτά, αλλά μπορώ να σου πω ότι δεν κυνήγησα ποτέ κάποια απάντηση με οργανωμένο τρόπο. Απλώς, κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι άρχισα να έχω μερικές απαντήσεις σε μερικά ζητήματα, και το ταξίδι φυσικά δεν έχει τελειωμό. Ή μάλλον είναι βέβαιο ότι έχει, αλλά ας μην το βαρύνουμε τόσο.