Γεια.Ισως και να το κανεις,δεν ξερω,αλλα αν δεν σου λενε καλημερα μπορεις να ξεκινησεις να λες πρωτη εσυ.Θα βλεπεις τους πιο πολλους να "στραβωνουν" λιγο την μουρη τους αλλα δεν τρεχει τιποτα,εσυ συνεχισε.Παντως κ γω (αντρας 46χρ) μια αναλογη κατασταση βιωνω και πραγματικα θα με ενδιεφερε να προσπαθησω συνηδητοποιημενα για μια σχεση ουσιαστικη αναμεσα σε δυο ανθρωπους που θελουν να μοιραστουν κ να καλυτερεψουν τη ζωη τους.Αν θελεις κ συ,η καποια αλλη κυρια που ενδιαφερεται,το προσπαθουμε μαζι.Το mail μου ειναι [email protected]Να εισαι καλα,σου ευχομαι οτι καλυτερο.
14.11.2014 | 23:35
:)
Έχω ξεχάσει πως είναι να αγαπάς.Πάει καιρός από την τελευταία και μοναδική μου σχέση.Βλέπω τόσους όμορφους άντρες καθημερινά. Όμορφους στα δικά μου μάτια τουλάχιστον. Κανείς δεν μου προκαλεί κάτι.Σα να συνήθισα τη μοναξιά μου και να μη θέλω να βγω από κει.Ξέρω, δεν είναι ανάγκη να είσαι σε μια σχέση για να είσαι καλά και να περνάς όμορφα, αλλά νιώθω πως απομακρυνθήκαμε από την αγάπη.Υπάρχει κανείς εκεί έξω που θέλει να παλέψουμε μαζί για κάτι πιο ουσιαστικό;Κάποιος που να μου αρέσει και να του αρέσω κι όχι απλά να σμίξουμε από ανάγκη κι από φόβο.Γιατί είναι ωραίο να αγαπάς και να σε αγαπάνε από ότι θυμάμαι.Είναι ωραίο κάποιος να νοιάζεται για σένα. Είναι ωραίο να μοιράζεσαι μια καλημέρα και μια καληνύχτα.Με αυτά και με αυτά θυμήθηκα που κάθε μέρα λέγαμε καλημέρα και καληνύχτα. Τι πιο φυσιολογικό; Κι όμως μου κάνει τόσο ξένο και μακρινό.
1
