Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που κι εγώ, ως φοιτητής του Πολυτεχνείου της Πάτρας αρχικά, και της Βιολογίας έπειτα, έκοβα βόλτες συχνά πυκνά στις φοιτητικές συνελεύσεις. Τα έχω πρόσφατα στο μυαλό μου, αλλά μου φαίνεται πολύ μακρινή η απόφασή μου, όταν εισήλθα στο ελληνικό πανεπιστήμιο το 2005, να εγγραφώ στους καταλόγους της ΔΑΠ. Με είχαν προσεγγίσει οι ΔΑΠίτες, ενέδωσα, δεν ασχολήθηκα ποτέ επί της ουσίας με την παράταξη, κι απλά πήγαινα στα πάρτι και έπαιρνα σημειώσεις όποτε τις χρειαζόμουν, όπως κάνουν χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές σε εκατοντάδες σχολές της Ελλάδας. Πέρα από αυτό, δεν με εξέφραζε η τακτική των καταλήψεων που υιοθετούσαν οι περισσότερες από τις υπόλοιπες παρατάξεις, το να χάνονται μαθήματα και εξάμηνα, γι' αυτό και συνήθως ψήφιζα τα πλαίσια της ΔΑΠ τα πρώτα χρόνια. Σταδιακά δεν ξαναπάτησα σε συνέλευση ή εκλογές. Μια Πέμπτη του προηγούμενου μήνα ξαναβρέθηκα σε γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου, αυτή τη φορά στη Νομική της Αθήνας.
Παλεύουμε αυτή τη στιγμή για να παραιτηθεί εδώ και τώρα ο Φορτσάκης, που θέλει να διαλύσει τους φοιτητικούς συλλόγους και να τους αντικαταστήσει με ηλεκτρονική ψηφοφορία. Μόνο η Χούντα έχει επέμβει στα εσωτερικά του φοιτητικού κινήματος τα τελευταία 40 χρόνια.
Η Νομική βράζει το τελευταίο διάστημα. Από τη μία το περιβόητο lockout, το "προληπτικό" λουκέτο που μπήκε στον χώρο του ιδρύματος λίγες μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Έπειτα, η πρόταση του Θεόδωρου Φορτσάκη -Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και προσώπου αρκετά αμφιλεγόμενου που πολλοί φοιτητές θεωρούν ιδιαίτερα απρόσιτο- που έχει "σκάσει" τα τελευταία εικοσιτετράωρα για κατάργησή των ψηφοφοριών στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων και αντικατάστασή τους με ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα. Στην πρώτη μου επίσκεψη στη Νομική δεν είχαν ανακύψει ακόμα αυτά τα ζητήματα και η προγραμματισμένη συνέλευση εκείνης της μέρας γινόταν με αιτήματα σχετικά με τη (μη) διανομή συγγραμμάτων, τη διαγραφή των αιώνιων φοιτητών και το θέμα διαχείρισης της καθαριότητας του κτιρίου. Θέματα λίγο-πολύ δυσεπίλυτα εδώ και χρόνια, που (δικαίως) απασχολούν πάντα το φοιτητικό σώμα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Το "πρωτόκολλο" μιας τέτοιας επίσκεψης λίγο έως πολύ παραμένει αναλλοίωτο. Καθώς εισέρχεσαι στον πανεπιστημιακό χώρο, σου κλείνουν την είσοδο τα παιδιά που μοιράζουν φυλλάδια. Για φροντιστήρια τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, για αναθέσεις πραγμάτωσης εργασιών, για κέντρα ξένων γλωσσών, για πωλητήρια επίπλων και συσκευών φοιτητικού εξοπλισμού, ή για να αγοράσεις τον νέο Ριζοσπάστη. Στην υποδοχή του κεντρικού κτιρίου, βρίσκονται τα τραπεζάκια όλων των φοιτητικών παρατάξεων με τις αφίσες τους κολλημένες από πάνω. Συνήθως αυτά τα τραπεζάκια σφύζουν από κινητικότητα, αφού αποτελούν τον πόλο συσπείρωσης όσων ασχολούνται με τον συνδικαλισμό και των οπαδών τους. Εκείνη την Πέμπτη του Οκτωβρίου όμως ήταν άδεια, αφού η συνέλευση είχε ήδη ξεκινήσει και μόνο το τραπεζάκι της ΔΑΠ είχε κόσμο. Τους πλησιάζω και τους ρωτώ γιατί δεν βρίσκονται μέσα στη συνέλευση. Μου εξηγούν ότι το τελευταίο διάστημα έχουν σχεδόν παγιώσει την τακτική να μη συμμετέχουν σε αυτές γιατί γενικά δεν συμφωνούν με τον τρόπο που διεξάγονται, και στην προκειμένη περίπτωση θεωρούν ότι τα αιτήματα των υπόλοιπων παρατάξεων δεν υφίστανται καν ώστε να απαιτούν συζήτηση και λήψη αποφάσεων. Συγκεκριμένα, αναφέρουν ότι ο Φορτσάκης δεν έχει διάθεση να διαγράψει όσους αιώνιους φοιτητές δηλώνουν ενεργοί, ότι για το θέμα του (μη) καθαρισμού της Νομικής δεν ευθύνεται η υποχρηματοδότηση, όπως θέλουν να παρουσιάζουν οι υπόλοιπες παρατάξεις, αλλά ότι η ανάθεση έχει γίνει με αξιοκρατική διαδικασία διαγωνισμού και απλά κολλάει σε μια ένσταση που θα λυθεί σύντομα. Αναρωτιέμαι βέβαια πώς και αν η αποχή από κάτι, οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα, αν δηλαδή αποτελεί τελικά θέση το "δεν συμμετέχω στη συνέλευση", κάπως σαν το "άκυρο" μιας ψηφοφορίας (μια και το λευκό αποτελεί θέση και μάλιστα ισχυρή). Εν τω μεταξύ, σε ένα άλλο τραπεζάκι κάθονται δύο παιδιά. Τους ρωτώ ποιοι είναι και μου λένε ότι δεν ανήκουν σε κάποια παράταξη αλλά σε "πόλο συσπείρωσης". Όταν τους εξηγώ τι θέλω και για ποιο Μέσο γράφω, αρνούνται κατηγορηματικά να μου μιλήσουν αποκαλώντας τη LiFO "φυλλάδα".
Πριν μπω στην αίθουσα, πετυχαίνω μια παρέα τριτοετών κοριτσιών που κάθονται στον προαύλιο χώρο και τους ζητώ να μου περιγράψουν τι γίνεται μέσα στις συνελεύσεις της σχολής τους. "Πραγματοποιούνται σχεδόν κάθε εβδομάδα. Το κλίμα είναι συνήθως τεταμένο. Βρισίδια, απειλές, σεξουαλικά υπονοούμενα, και στο τέλος δεν γίνεται τίποτα. Λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, κι έτσι μπορεί να κρατήσουν πάνω από 4 και 5 ώρες" μου λέει η Ελένη. Είναι σαφές λοιπόν γιατί αυτές οι φοιτήτριες δεν βρίσκονται μέσα στη συνέλευση αλλά ρεμβάζουν έξω. "Οι αποφάσεις λαμβάνονται με ανάταση χεριών. Εύκολα μαγειρεύεται το αποτέλεσμα κάθε φορά. Το αστείο είναι ότι ούτε οι αριστεροί δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους. Η ΔΑΠ απέχει, ΠΑΣΠ δεν υπάρχει, και επί της ουσίας οι συνελεύσεις λειτουργούν για να πλακώνονται οι αριστεροί. Οι περισσότεροι πηγαίνουν για το τζέρτζελο, για να γνωριστούν με κόσμο ή για να αράξουν με τους φίλους τους. Κάποιοι που συμμετέχουν ως ανεξάρτητοι και παρουσιάζουν κάποια αιτήματα κατά καιρούς, ίσως να βοηθάνε λίγο, αλλά κατηγορούνται συνήθως ότι είναι υποκινούμενοι, αφού όλοι έχουν κάποια ιδεολογία, άσε που οι περισσότεροι όταν πάνε να μπλεχτούν με αυτό τον τρόπο το μετανιώνουν" συμπληρώνει η Αναστασία. Μου λένε ότι μπήκαν για λίγο αλλά δεν άντεξαν από την κάπνα και την αποπνικτική ατμόσφαιρα. "Τα φυλλάδια που μοιράζουν οι αριστερές παρατάξεις και αναφέρουν τις περισσότερες θέσεις τους συγκεντρωμένες, έχουν πραγματικά πολλά κοινά μεταξύ τους. Αν συνασπίζονταν για τη διεκδίκηση αυτών των αιτημάτων αντί να πλακώνονται, θα πετύχαιναν σίγουρα πολύ περισσότερα". Και με το ακροδεξιό μόρφωμα τι γίνεται; Έχει εκπροσώπους στα πανεπιστήμια; Μου απαντούν ότι δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα να έχει συσπειρωθεί κάποιος φοιτητικός πυρήνας υποκινούμενος από τη Χρυσή Αυγή, αλλά σίγουρα μέσα στις ήδη υπάρχουσες παρατάξεις συμμετέχουν τέτοια στοιχεία. Ρωτώ αν πιστεύουν ότι έχουν λόγο ύπαρξης οι παρατάξεις στα πανεπιστήμια κι αν βοηθούν τελικά τους φοιτητές ή απλά ενισχύουν την κομματική παρουσία. Η Γεωργία απαντά: "Πολιτικοποιημένοι πρέπει να είμαστε όλοι. Αλλά δεν δέχομαι από 20χρονα παιδιά τέτοιο φανατισμό ώστε να μην είναι σε θέση να ακούσουν τίποτε άλλο. Βλέπεις ότι μεγαλύτερες ηλικίες από άλλους χώρους, μπορούν να συζητήσουν. Εμείς δεν μπορούμε. Πας να πεις κάτι και αμέσως σε κατηγοριοποιούν προς κάποια κατεύθυνση. Δηλαδή αποκλείεται να μην είμαι χρωματισμένη και απλά να έχω μια άποψη;".
Μπαίνω να ρίξω μια ματιά στο καφέ του ισογείου, που όπως με ενημερώνουν είναι αυτοδιαχειριζόμενο από φοιτητές. Έχει αρκετό κόσμο, άλλοι παίζουν τάβλι, άλλοι χαρτιά. Κάποιοι έχουν καταφύγει εκεί για ένα "διάλειμμα" από την αρκετά εξαντλητική, όπως θα επιβεβαιώσω σε λίγο, διαδικασία της συνέλευσης. Η διαδικασία αυτή είναι λίγο πολύ γνωστή σε όποιον έχει υπάρξει φοιτητής ή σπουδαστής. Η κάθε παράταξη, με προκαθορισμένη σειρά παίρνει τον λόγο και τοποθετείται ως προς την επικαιρότητα και τα ζητήματα που έχουν ανακύψει. Στο τέλος ο ομιλητής δέχεται ερωτήσεις – εκεί είναι συνήθως που ξεκινά η χάβρα. Όταν οι παρατάξεις ολοκληρώσουν τις τοποθετήσεις τους, διαβάζονται τα πλαίσια των ψηφισμάτων τους και εν τέλει οι παρόντες φοιτητές ψηφίζουν με ανάταση χεριού. Όλη η διαδικασία συντονίζεται από εκπροσώπους των παρατάξεων και εθελοντές που δεν είναι απαραίτητα "χρωματισμένοι". Η αίθουσα της Νομικής όπου διεξάγονται τα παραπάνω είναι μεγάλη και αμφιθεατρική. Μπαίνοντας από την πίσω πόρτα, δεν μπορώ να ακούσω με τίποτα όσα λέει ο φοιτητής που έχει τον λόγο εκείνη τη στιγμή. Η φασαρία είναι μεγάλη και η κάπνα και η ζέστη εντείνουν το αίσθημα δυσφορίας. Πλησιάζω προς τα πρώτα έδρανα, αλλά και πάλι απαιτείται μεγάλη συγκέντρωση για να παρακολουθήσεις – αν έχεις εύκολη τη διάσπαση προσοχής, είναι σχεδόν αδύνατο. Η διαδικασία ωστόσο κυλάει σχετικά ομαλά, από ότι αντιλαμβάνομαι, ίσως επειδή η αίθουσα δεν είναι γεμάτη - παρευρίσκονται γύρω στα 200 άτομα.
Βγαίνοντας έξω μετά από κανένα μισάωρο, έχοντας πάρει απόφαση ότι δεν πρόκειται να καταφέρω να ακούσω τα αιτήματα και την έκφραση των ομιλητών, πετυχαίνω άλλη μια παρέα τεταρτοετών αγοριών που ήταν πριν μέσα κι από ότι καταλαβαίνω βγήκαν έξω για διάλειμμα. Τους ρωτώ αν γνωρίζουν τα αιτήματα της σημερινής συνέλευσης. "Καθαριότητα, επικείμενες διαγραφές των αιώνιων φοιτητών και έλλειψη συγγραμμάτων εδώ και χρόνια. Διαβάζουμε από βιβλία που περνούν από χέρι σε χέρι, φωτοτυπίες - γενικά φεύγουν πολλά λεφτά". Μου λένε ότι έχουν σχετικά συχνή παρουσία στις συνελεύσεις, μία στις τρεις ή τέσσερις τουλάχιστον. Στη συνέχεια κάνουν λόγο για κάποια αυτόνομα τμήματα της ΕΑΑΚ που όμως στις ετήσιες φοιτητικές εκλογές κατεβαίνουν από κοινού, όπως κοινά είναι συνήθως και τα πλαίσια τους στις συνελεύσεις. "Η ΔΑΠ είθισται να απέχει από τις συνελεύσεις, τις ψιλοσνομπάρει, θεωρεί ότι τα βασικά φοιτητικά ζητήματα είναι τα βιβλία, οι σημειώσεις και τα σχετικά. Η ΔΑΠ Νομικής πάντως έχει ψιλοκόψει εκείνα τα πάρτι και τις βραδιές στα μπουζούκια που συνδέονταν επί δεκαετίες με αυτή" αναφέρει ο Γιάννης. "Για μένα καταντούν μονότονες οι συνελεύσεις, αυτό το φάγωμα μεταξύ των αριστερών. Χώρια που δεν υπάρχει δημοκρατική συνείδηση εκεί μέσα, αυτή πάνω στην οποία θέλουν να βασίζουν την παρουσία τους. Όταν έχει τον λόγο κάποιος, όλοι οι δικοί του κάνουν ησυχία και οι υπόλοιποι μιλούν και δεν τον ακούνε καν. Συνήθως έχουν και μικρόφωνα να φανταστείς, και πάλι δυσκολεύεσαι. Αν έχεις οποιοδήποτε θέμα υγείας, αναπνευστικό ή άλλο, δεν μπορείς να σταθείς εκεί μέσα" λέει ο Κωνσταντίνος.
Εμείς βλέπουμε ότι οι περισσότεροι έχουν αγκαλιάσει την ανακοίνωση Φορτσάκη, είναι υπέρ στο να μπαίνει ο καθένας με τα στοιχεία του σε μια πλατφόρμα και να ψηφίζει αν θέλει τη σχολή του ανοιχτή.
Έναν μήνα μετά, αποφασίζω να κάνω μια επαναληπτική επίσκεψη στη Νομική, με στόχο αυτή τη φορά να μιλήσω με εκπροσώπους όλων των παρατάξεων για τις νέες εξελίξεις. Την προηγούμενη Τετάρτη, λίγες ώρες πριν τελέσει υπό κατάληψη η Νομική, υπήρχε και πάλι προγραμματισμένη συνέλευση, αυτή τη φορά επικεντρωμένη στη νέα πρόταση Φορτσάκη για τα ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα. Όταν φτάνω, τα τραπεζάκια είναι γεμάτα γιατί η διαδικασία δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Πλησιάζω την ΕΑΑΚ και ρίχνω μια ματιά στο φυλλάδιο τους. Αναλαμβάνει να μου μιλήσει η τεταρτοετής Άντα που είναι μέλος της παράταξης. "Ο φοιτητικός σύλλογος Νομικής έχει πάρει απόφαση εδώ και έξι εβδομάδες ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διαλύει το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο. Παλεύουμε αυτή τη στιγμή για να παραιτηθεί εδώ και τώρα ο Φορτσάκης, που θέλει να διαλύσει τους φοιτητικούς συλλόγους και να τους αντικαταστήσει με ηλεκτρονική ψηφοφορία, να αποπολιτικοποιήσει δηλαδή οποιαδήποτε συζήτηση γίνεται μες στους συλλόγους. Μόνο η Χούντα έχει επέμβει στα εσωτερικά του φοιτητικού κινήματος τα τελευταία 40 χρόνια. Οι φοιτητές πρέπει να καθορίζουν τι θα γίνεται στους συλλόγους". Ρωτώ την Άντα, βασιζόμενος την προηγούμενή μου επίσκεψη, αν κρίνουν ότι η διαδικασία των συνελεύσεων πρέπει να βελτιωθεί. "Πιστεύουμε ότι όλες οι διαδικασίες του κινήματος πρέπει να λειτουργούν με βάση την εργατική δημοκρατία. Δηλαδή, να ακούγονται όλες οι διαφορετικές απόψεις και να αποφασίζουμε πλειοψηφικά με δημοκρατικό τρόπο. Έχουμε μια σειρά από προτάσεις για το πώς μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα μια γενική συνέλευση και θα τις βάλουμε σε σειρά το επόμενο διάστημα. Στόχος μας είναι κάθε φοιτητής να αισθάνεται τον φοιτητικό σύλλογο σαν το σπίτι του. Η ΔΑΠ δεν λαμβάνει μέρος στις συνελεύσεις γιατί συνεννοείται με τον Φορτσάκη και την κυβέρνηση για το τι θα γίνει στα πανεπιστήμια, παίρνει γραμμή από αυτούς και δεν θέλει να γίνονται συλλογικές διαδικασίες". Η Άντα αν μη τι άλλο είναι ετοιμόλογη, όπως όλοι οι εκπρόσωποι των παρατάξεων εξάλλου, πόσο μάλλον οι αυριανοί δικηγόροι, και μιλάει γρήγορα και με σαφήνεια – είναι προφανές ότι έχει προετοιμαστεί και μελετήσει ιδιαίτερα για τις θέσεις της παράταξής της. Συγκεκριμένη απάντηση όμως για το πώς θα βελτιωθούν οι συνελεύσεις, αφού δεν θέλουν να καταργηθούν, δεν μου δίνει. Στο τέλος μου ζητάει, με λίγη δυσπιστία -κλασική αντιμετώπιση προς τους ανθρώπους των μίντια- να μην παραποιήσω τα λόγια της και της εξηγώ ότι κάτι τέτοιο δεν θα είχε για μένα κανένα νόημα. Κάποια από τα υπόλοιπα παιδιά της ΕΑΑΚ που βρίσκονται παρόντα στη συζήτηση συμπληρώνουν για το ζήτημα των σκουπιδιών, που απ΄ ότι διαπιστώνω εξακολουθεί και είναι έντονο στον χώρο του πανεπιστημίου: "Το ΕΚΠΑ τα τελευταία χρόνια υποχρηματοδοτείται. Από πέρσι που έχει λήξει η εργολαβία για τον καθαρισμό του πανεπιστημίου, δεν έχει φροντίσει το ίδρυμα -για λόγους γραφειοκρατίας αλλά και ενδεχομένως για λόγους "αξιοποίησης" της εικόνας βρομιάς του κτιρίου ώστε να δυσφημίσουν οι ίδιες οι πρυτανικές αρχές το πανεπιστήμιο και να δημιουργούν μια εικόνα χάους για να περάσουν τα μέτρα που θέλουν- να βρεθεί νέα εργολαβία για να καθαρίζει το κτίριο. Έκτοτε, μια στο τόσο, με δικά του έξοδα έχει φέρει ο Πρύτανης συνεργεία να καθαρίσουν, αλλά δεν είναι λύση αυτή, δεν είναι κάτι σταθερό". Μου εξηγούν επίσης ότι καλούν τον Φορτσάκη, "αντί να κάνει πόλεμο από το δικηγορικό του γραφείο, όπου και παλιότερα, τότε που διετέλεσε Πρόεδρος της Νομικής, δεν τον βρίσκαμε ποτέ μια και είναι πάγια η τακτική του αυτή, αντί να τον βλέπουμε μόνο στο MEGA, να τοποθετηθεί ο ίδιος μπροστά στους φοιτητές, να τον ακούσουμε, να μας πει εν πάση περιπτώσει τι είναι αυτό που θέλει".
Προχωρώ προς το τραπεζάκι του ΜΑΣ, της φοιτητικής παράταξης της ΚΝΕ και μιλώ με την τριτοετή Δέσποινα. "Η συνέλευσή μας σήμερα είναι προγραμματισμένη από την προηγούμενη εβδομάδα. Θέλουμε να συζητηθεί η τρομοκρατία και η καταστολή που συναντήσαμε τις προηγούμενες εβδομάδες από την Πρυτανεία σε συνεργασία με τις Αρχές. Να δούμε πώς θα οργανώσουμε την πάλη μας οι φοιτητές απέναντι σε αυτές τις πρακτικές, μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες του συλλόγου μας. Να θέσουμε ζητήματα για τη σίτιση, τη στέγαση, οξυμένα προβλήματα που αυτή τη στιγμή ακουμπάνε τους φοιτητές». Η Δέσποινα είναι επίσης "πολυβόλο" καθώς μιλά και της ζητώ να τα πάρουμε ένα-ένα ξεκινώντας από αυτό στο οποίο αναφέρθηκε ως "τρομοκρατία". "Ήρθαμε την προηγούμενη εβδομάδα στις σχολές μας και τις βρήκαμε κλειστές με lockout από τον Πρύτανη σε συνεργασία με τις Αρχές. Αυτό έγινε υποτίθεται προληπτικά, αλλά επρόκειτο σαφώς για ένα πρόσχημα. Μας θέλουν τρομοκρατημένους, με σκυμμένο το κεφάλι, θέλουν οι φοιτητές να μην μπορούν να βγάλουν άχνα ούτε να οργανώνουν την πάλη και τις κινητοποιήσεις τους. Αναφορικά με τα ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα του Φορτσάκη, καταγγέλλουμε αυτή την πρόταση, λέμε ότι σκοπός του είναι να βάλει εμπόδιο στις συλλογικές διαδικασίες, θέλει να μην μπορούν οι φοιτητές να βγάζουν αποφάσεις μέσα από τις συνελεύσεις τους. Να μην μπορούμε να κάνουμε το απλούστατο ως φοιτητικός σύλλογος: να συζητήσουμε πάνω στα προβλήματά μας. Δεν λέμε ότι οι συνελεύσεις λειτουργούν τέλεια και εννοείται ότι μπορούμε να τις βελτιώσουμε αλλά δεν πρέπει να καλλιεργείται κλίμα στους φοιτητές να μη συμμετέχουν σε αυτές. Εμείς ως Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, παρακινούμε τους φοιτητές, ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις τους, να συμμετέχουν μαζικά στις συνελεύσεις γιατί η αποχή δεν είναι λύση, με όρους σωστούς, να μπορούν να πάρουν όλοι τον λόγο, να γίνονται ερωτήσεις-απαντήσεις, να καταλήγουμε σε κινητοποιήσεις και αγώνες, όλο αυτό να μπαίνει σε μία σειρά». Όταν τη ρωτώ αν έχουν συγκεκριμένα μέτρα να προτείνουν για να βελτιωθούν οι συνελεύσεις, η Δέσποινα μου απαντά και πάλι ότι για τη στάση της Πρυτανείας οργανώνουν κινητοποιήσεις στις κοσμητείες των σχολών και ότι καλούν τους φοιτητές να συμμετέχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις που θα κάνουν στη Σύγκλητο. "Δεν διαχωρίζουμε τους φοιτητές. Δεχόμαστε αντιλαϊκή πολιτική και πάνω σε αυτή πρέπει να απαντήσουμε".
Το τραπεζάκι της Αριστερής Ενότητας δεν έχει πολύ κόσμο, ωστόσο η Βίκυ που βρίσκεται στο πέμπτο έτος των σπουδών της είναι πρόθυμη να μου μιλήσει. "Το ένα ζήτημα που θα θίξουμε στη συνέλευση είναι η ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής που έχει ξεκινήσει ο Πρύτανης με τα lockout και το ξύλο που τρώνε οι φοιτητές έξω από τις σχολές τους, απλά επειδή θέλουν να μπουν μέσα - γιατί τα περί κατάληψης στους περισσότερους συλλόγους την προηγούμενη εβδομάδα είναι ψέματα, η ΑΣΟΕΕ ας πούμε δεν είχε κάνει καν γενική συνέλευση και παρόλα αυτά βρέθηκε με lockout και διμοιρίες απ' έξω. Εμείς ζητάμε λοιπόν την άμεση παραίτηση του Πρύτανη. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Μετά την τελευταία του ανακοίνωση περί ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων, μιλάμε για την πλήρη νομιμοποίηση της θεωρίας της απάθειας. Κάποιος που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα συλλογικό να έχει δικαίωμα να ορίζει τις τύχες όλων των ανθρώπων που με τον δικό τους τρόπο συμμετέχουν στα κοινά. Δεν μπορεί να ψηφίζει κάποιος που δεν έχει παρακολουθήσει μια στοιχειώδη πολιτική διαδικασία. Κανονικά οι συνελεύσεις της Νομικής θα έπρεπε να έχουν 2000 άτομα". Επισημαίνω όμως ότι και στον "έξω κόσμο" δικαίωμα ψήφου έχει ο κάθε ενήλικος πολίτης και η Βίκυ συνεχίζει: "Ναι, αλλά υπάρχει πρόσβαση στον δημόσιο διάλογο. Ο καθένας μπορεί να τον παρακολουθήσει, διαστρεβλωμένα μεν, αλλά μπορεί. Ο άλλος από τον καναπέ του δεν έχει ιδέα τι λέω εγώ, ή ο συνάδελφος από την ΚΝΕ. Αν είναι έτσι, να καταργήσουμε και τη Βουλή". Επαναλαμβάνω το ερώτημα μου με καίει περισσότερο, με βάση την ανυπόφορη προηγούμενή μου εμπειρία στη συνέλευσή τους: Πώς θα τις βελτιώσουν; Η Αρ.Εν. φαίνεται να έχει πιο σαφείς προτάσεις επ' αυτού. "Συγκεκριμένη διάρκεια τοποθετήσεων: ένα τέταρτο η εισήγηση, τρία λεπτά η ερώτηση, τρία λεπτά η απάντηση. Συγκεκριμένος χρόνος στον οποίο κλείνουν οι πόρτες ώστε να ξέρουν οι φοιτητές ότι πρέπει να βρίσκονται μέσα τουλάχιστον πριν την τελευταία τοποθέτηση, προκειμένου να είναι όλοι παρόντες έστω στην ανάγνωση των πλαισίων. Να μην έρχονται άσχετοι "φερτοί" τελευταία στιγμή για να ψηφίσουν. Το προεδρείο να αποτελείται από έναν από κάθε πολιτική δύναμη και όποιους άλλους ανένταχτους θέλουν να τηρήσουν τη δημοκρατική διαδικασία. Κατάλογος ομιλητών στον πίνακα, με συγκεκριμένη σειρά στην οποία να μπορεί να προστεθεί όποιος θέλει να μιλήσει. Ψηφίσματα επί της διαδικασίας, ώστε όλα όσα αποφασίζονται να μην είναι μόνο πολιτική πλατφόρμα αλλά και άμεσα αιτήματα κωδικοποιημένα σε πέντε γραμμές που να μπορεί ο άλλος να τα αντιληφθεί πιο εύκολα. Είναι μια σαφής προσπάθεια βελτίωσης αυτή που επιχειρούμε".
Καταλήγω στο γαλάζιο τραπεζάκι και την τεταρτοετή Ειρήνη που είναι υπεύθυνη της ΔΑΠ Νομικής. "Όσον αφορά τις γενικές συνελεύσεις, η ισχύουσα διαδικασία με την ανάταση χεριών είναι σίγουρα πιο άμεση και το αποτέλεσμα είναι πιο απτό. Ωστόσο, συχνά έρχονται και συμμετέχουν φοιτητές που δεν ανήκουν στη Νομική. Δεν υπάρχει καταστατικό που να υποχρεώνει την επίδειξη πάσο κι έτσι αλλοιώνεται το αποτέλεσμα. Εμείς βλέπουμε ότι οι περισσότεροι έχουν αγκαλιάσει την ανακοίνωση Φορτσάκη, είναι υπέρ στο να μπαίνει ο καθένας με τα στοιχεία του σε μια πλατφόρμα και να ψηφίζει αν θέλει τη σχολή του ανοιχτή. Από εκεί κι έπειτα, μέχρι να γίνει αυτό πράξη απέχουμε πολύ. Εμείς δεν μπαίνουμε σήμερα στη συνέλευση και χθες φαντάζομαι θα μάθατε τι έγινε. Την περασμένη εβδομάδα μας κατηγόρησαν ότι εμείς ήμασταν υπεύθυνοι για το lockout, ότι εμείς φέραμε τα ΜΑΤ, που είναι φυσικά μεγάλο ψέμα. Δεν είμαστε Πρυτάνεις για να φέρουμε τα ΜΑΤ. Καταδικάσαμε τη βία, που χτύπησαν έναν συμφοιτητή μας από το Οικονομικό. Από εκεί και πέρα όμως τονίζουμε ότι την πραγματική ευθύνη την έχει ο φοιτητικός σύλλογος. Αν τόσα χρόνια γιορτάζαμε το Πολυτεχνείο ήσυχα, με δημοκρατικό τρόπο, χωρίς να γίνονται οι σχολές άσυλα ανομίας, δεν θα έρχονταν τα ΜΑΤ. Χθες, στις 5 το απόγευμα, ήμασταν λίγα άτομα εδώ στα τραπεζάκια. Ήρθαν τα παιδιά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από απέναντι να μας κολλήσουν μια καταγγελία ότι εμείς φέραμε τα ΜΑΤ. Την κατέβασα, μου όρμηξαν και μας πέταξαν έξω».
Το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο για το ελληνικό πανεπιστήμιο και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και καθημερινές. Από τις δύο μέρες που πέρασα στη Νομική Αθηνών, θεωρώ ότι ο τρόπος διεξαγωγής των φοιτητικών συνελεύσεων είναι προβληματικός και απαιτεί βελτιώσεις – σε αυτό νομίζω ότι συμφωνούν οι περισσότεροι. Οι "ριζοσπαστικές" αλλαγές που έχει προτείνει ο Πρύτανης έχουν ξεσηκώσει έντονες αντιδράσεις. Όλοι παλεύουν με τις δικές τους μεθόδους γι' αυτό που οι ίδιοι (ή οι ανώτεροί τους) θεωρούν καλύτερο και το αποτέλεσμα κρίνεται πάντα από την ιστορία.
σχόλια