Το να κρύβουμε κομμάτια από τον εαυτό μας είναι κάτι που μας κάνει να δείχνουμε το μισό μας εαυτό οπότε να μην αποδεχόμαστε κατά 100/100 τον εαυτό μας. Ναι ξέρω... η κοινωνία θα πούνε... Ας αλλάξει λοιπόν κάποια στιγμή αυτή η στενόμυαλη άποψη της κοινωνίας. Γνωρίζω ότι τα άτομα με ψυχολογικές διαταραχές μάχονται καθημερινά για πράγματα που σε άτομα με λιγότερες ψυχολογικές διαταραχές είναι αυτονόητα. Η ιδιαιτερότητα του καθενός είναι το μοναδικό του καλοζωγραφισμένο τατουάζ. Γνωρίζω ότι η αγάπη που δίνει ένα άτομο με ψυχολογική διαταραχή ξεπερνάει το μέσω όρο. Πιό έντονη, πιο δοτική, πιο γενικότερα. Καθένας μας είναι διαφορετικός, σε άλλον φαίνεται σε άλλον όχι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτοιμοι να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις και αυτό δεν είναι πάντα κατακριτέο. Φυσικά το γεγονός αυτό δεν πρέπει να επηρεάζει το τι θα διαλέγεις εσύ να έχεις δίπλα σου. Άν θες έναν άνθρωπο ο οποίος είναι αδύναμος μπορείς να μην πεις τίποτα. Αν θες δίπλα σου ένα δυνατό άνθρωπο που θα μοιραστείς και θα μοιράζεις μαζί του πράγματα τότε τα βιώματα σου θα ήταν καλό να του γίνονται γνωστά, όπως κι εσύ άλλωστε θα ήθελες να σου είναι γνωστά τα βιώματα του συντρόφου σου. Καλό θα ήταν να συζητούσες για αυτό το θέμα και με τον θεραπευτή σου ώστε να σου δώσει σωστές κατευθύνσεις. Κατά εμένα καλό θα ήταν να κάνεις αυτή τη κουβέντα με τις εκάστοτε φιλικές/ερωτικές σχέσεις σου. Όπως είπε και η Λόλα χωρίς να το κάνεις παντιέρα γιατί οι υπερβολές δεν είναι ποτέ όμορφο πράγμα αλλά πάντα μια ήρεμη κουβέντα βοηθάει. Το να κρύβεις ένα κομμάτι του εαυτού σου όμως μήπως δεν βοηθάει εσένα στη τελική? Γιατί να μένεις πάντα με την απορία?. Ένα τραγούδι λέει.. σ όποιον αρέσουμε... Κι αυτό ισχύει για κάθε άνθρωπο, όποιος όμως έχει ταμπού και χωρίζει τους ανθρώπους σε προβληματικούς και μη.. δεν αρέσει σ΄ εμάς! Το γεγονός ότι είσαι συνειδητοποιημένη και ξέρεις τι σου γίνεται είναι σημαντικότατο κατά γενική ομολογία και άσχετα με τα καταθλιπτικά επεισόδια. Συνέχισε λοιπόν έτσι και από εδώ και πέρα κρίνε εσύ ποίος σου αξίζει και όχι πόσο αξίζεις εσύ. Το πόσο αξίζεις εσύ το δείχνεις ακόμα και μέσα από την μικρή σου εξομολόγηση... Κι αξίζεις πολλά! οπότε το να ''το βουλώνεις'' μάλλον λάθος σκεπτικό. Μίλα γιατί έχεις να πεις πολλά!!Καλή συνέχεια!Φιλικά Lila
27.11.2014 | 21:52
Αμαν αυτα τα ταμπου!
Λοιπόν! Κατ' ευθείαν στο ψητό!Είμαι 27. Έχω αντιμετωπίσει επισόδεια κατάθλιψης σε συνδυασμό με έμμονες σκέψεις. Παίρνω ένα αντικαταθλιπτικό τα τελευταία 6 χρόνια. Κάνω ψυχοθεραπεία τον τελευταίο χρόνο. Αισθάνομαι μια χαρά και δημιουργική! Δεν βαρυγκομώ για αυτό που μου τυχε, ούτε νιώθω μειονεκτική εξ αιτίας του! Αντίθετα έχω μαθει πολλααά πράγματα μέσα από όλη αυτή την ιστορία και έχω γίνει πολύ δυνατή! Δεν ξέρω όμως αν είναι καλό (για μένα) να λέω σε φίλους, σχέσεις κλπ για αυτό το θέμα ή να το κρύβω. Προσωπικά θεωρώ ότι το καλύτερο είναι να μιλάμε ανοιχτά για αυτά τα πράγματα και ειδικά εμείς οι ασθενείς αλλιώς ποτέ αυτή η κοινωνία δε θα ξεπεράσει τις προκαταλήψεις και τα ταμπού της!! Αλλά πριν λίγο καιρό που το αποκάλυψα σε έναν τύπο που ειχαμε μια σχέση με το που το μαθε εξαφανίστηκε!!! Μην το είδατε!!! Τι να κάνω ρε παιδιά πείτε; Μήπως να το βουλώνω καλύτερα;;;
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
