Aπό την Μπιάνκα Μπογδάνου
Το Blue Enigma, σκαρφαλωμένο στην πλαγιά της πηγής Σάριζας, στο χωριό Αποίκια της Άνδρου, είναι πολύ περισσότερο από ένα ξενοδοχείο. Είναι ταυτόχρονα ένα άντρο bmx ποδήλατου και skate, του bromance που έπεται τα προαναφερθέντα, παράδειγμα παλιάς, καλής και χαλαρής ελληνικής φιλοξενίας, στέκι αρκετών καλλιτεχνών και καλοκαιρινή επίσκεψη μερικών πάρα πολύ πλούσιων Ελλήνων. Ότι λέει το όνομά του δηλαδή, ένα αίνιγμα.
Ο Τζον είναι ένας ογδοντάχρονος βρετανός που ζει τα τελευταία χρόνια στα Αποίκια σε ένα σπίτι τριακοσίων πενήντα ετών, το οποίο αγόρασε και βλαστημά καθημερινά. Συνταξιοδοτημένος αντικέρ, με κοφτερό μυαλό και ξηρό, αγγλικό χιούμορ, αποκαλεί το νησί Πλανήτη Άνδρο και απαντά στην ερώτηση «Πώς βρέθηκες εσύ εδώ;» με το λακωνικό «Με το πλοίο, όπως όλος ο κόσμος».
Ο Τζον είναι ένας από τους καλύτερους φίλους του τριαντατετράχρονου Νίκου Γαρύφαλλου, ιδιοκτήτη και δημιουργού του Blue Enigma, ένα παλιό εστιατόριο που μετατράπηκε σε ξενοδοχείο με το πρώτο bike και skate bowl στην Ελλάδα. Του Τζον του αρέσει να κάθεται κάθε απόγευμα στο μεγάλο μπαλκόνι πίνοντας μπύρα, κοιτώντας τους αναβάτες στο bowl ακριβώς από κάτω να κάνουν κόλπα και άλματα. Πολλές φορές σχολιάζει και την τεχνική, με τους εντυπωσιακά περίτεχνους χαρακτηρισμούς του αντικέρ, εκτιμητή του ωραίου και λάτρη του κάλους. «Αυτός που χειροκροτάς δεν είναι καλός» μου λέει χαμηλόφωνα κρατώντας παρόλα αυτά, μια δόση ανωτερότητας στη χροιά του. «Περίμενε να δεις τον Νίκο να κάνει ποδήλατο εκεί μέσα και η διαφορά θα σε βρει απροετοίμαστη». Είχε δίκιο. Η διαφορά με βρήκε απροετοίμαστη. Χωρίς να γίνω γραφική αφού δεν έχω ιδέα από bmx, θα αρκεστώ στο να πω ότι έμοιαζε ο δυνατότερος όλων.
Κάπου εκεί αποφάσισα να γράψω κάτι γι αυτό το μέρος και συνεπώς να βομβαρδίσω τον Νίκο με ερωτήσεις. Πράγμα που αποδείχθηκε λίγο δυσκολότερο από ότι περίμενα αφού ο Νίκος όταν δεν ήταν ξενοδόχος ήταν πάνω στο ποδήλατό του, είτε μέσα στο bowl είτε σε μια άλλη μυστηριώδη χωμάτινη πίστα αλμάτων που είχε φτιάξει στο βουνό. Αυτές τις πρώτες πληροφορίες τις συνέλεξα από τους υπόλοιπους ενοίκους οι οποίοι ήταν κυρίως αγόρια με ποδήλατα ή skate: Ο Νίκος, το ξωτικό όπως τον φωνάζαμε μετά από μερικές μέρες, που έμενε στο διπλανό μας δωμάτιο και τον έκοψα γύρω στα εικοσιπέντε, δεινός ποδηλάτης με μια σχεδόν ασκητική προσέγγιση στη ζωή, ξυπνούσε πολύ πρωί, πήγαινε για ποδήλατο στο βουνό, μετά για μια βουτιά στις βάθρες κάτω από την πηγή και επιστροφή το απόγευμα στο bowl για λίγο ακόμα ποδήλατο. Για παραλία ούτε λόγος «δυστυχώς δεν αντέχω πλέον τον ήλιο» μου είπε χαμογελώντας. Για τον συνονόματό του είχε να πει τα καλύτερα και μπορούσα να διακρίνω έναν συγκρατημένο θαυμασμό. Ο Νίκος ήταν που μας γνώρισε και τον Αντρέα, επίσης ποδηλάτη ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την περιζήτητη κρέπα του blue enigma, καθώς τα τελευταία τρία χρόνια που ζει στο Austin του Τέξας διατηρεί δική του επιχείρηση catering με κρέπες. Το όνομα είναι dj Crepes και το logo παραπέμπει στη νέον μαρκίζα του Miami Vice. Ο Αντρέας είναι ένας ευγενέστατος άνθρωπος με πλατύ χαμόγελο και το επιχειρηματικό δαιμόνιο ενός ανθρώπου με μεγάλες φιλοδοξίες. Παράλληλα, κάνει bmx σαν δαιμονισμένος και ακούει 80s hair metal. Αυτός ήταν που μου είπε και τα περισσότερα για τον Νίκο Γαρύφαλλο πριν καταφέρω να τον στριμώξω εγώ. Έμαθα ότι ο Νίκος σπούδασε μηχανικός στο Λονδίνο και ενώ βρισκόταν εκεί ήταν pro rider. Τον πλήρωναν δηλαδή για να κάνει ποδήλατο. Επίσης έμαθα ότι το εστιατόριο ήταν του παππού του και ότι ο Νίκος ήρθε στην Άνδρο για να μείνει μόνιμα πριν από μια δεκαετία.
Μετά τις τρεις πρώτες μέρες διαμονής και χαρούμενης παραζάλης διακοπών ανακάλυψα άλλο ένα διαμάντι στο Blue Enigma. Το φαγητό. Κάθε μέρα μπορούσες να δηλώσεις συμμετοχή στο δείπνο αν σε ενδιέφερε η επιλογή. Το δοκιμάσαμε αρχικά με κάτι που ακουγόταν πολύ απλό μια χορτοφαγική μακαρονάδα. Η μια ευχάριστη έκπληξη ακολουθούσε την άλλη, χωριάτικη με λαχανικά από το μποστάνι του Γαρύφαλλου, μια φανταστική μεγάλη μακαρονάδα και τέλος ένα αναπάντεχο επιδόρπιο ποίημα. Υπεύθυνη για όλα αυτά η Θεώνη, ελληνο-βρεττανίδα σκηνοθέτης που μετοίκησε στην Άνδρο πριν από δύο χρόνια και δηλώνει απλά ότι της αρέσει να μαγειρεύει.
Για τον Νίκο Γαρίφαλο και το Blue Enigma μας ενημέρωσε αρχικά ο Ted Bafaloukos, η μεγάλη αυτή μορφή, σκηνοθέτης του θρυλικού The Rockers, υπέροχος καλλιτέχνης και φανταστικός άνθρωπος. Ο Ted μένει με τη σύζυγό του Eugenie (κοστουμήστρια κινηματογράφου με βιογραφικό που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ταινίες όπως το Reality Bites, το Grosse Pointe Blank και το Feeling Minessota) στα Αποίκια, απέναντι σχεδόν από το ξενοδοχείο, σε ένα ονειρικό σπίτι το οποίο είχα την τύχη να επισκεφτώ και να ζηλέψω βαθειά. Αυτοί οι άνθρωποι μας έστειλαν στον Νίκο και με αυτούς καθίσαμε στο μεγάλο μπαλκόνι του Blue Enigma συζητώντας λίγο από τα πάντα, από τη Νέα Υόρκη των 80s ως το γεγονός ότι το bowl και λίγο – πολύ ότι βλέπαμε γύρω μας φτιάχτηκε ουσιαστικά από τα χέρια του Νίκου Γαρύφαλλου.
Μέρα με τη μέρα αναπτύχθηκε μια σχέση με τον Νίκο, κατά την οποία βασικά τον διέκοπτα ενώ μιλούσε για την χωμάτινη πίστα που διατηρούσε στο βουνό στον Φρέντυ και τον ρωτούσα ερωτήσεις. Μου απαντούσε σε όλες, με τον ίδιο τόνο είτε μου περιέγραφε την μηχανική μελέτη που απαίτησε η δημιουργία του bowl είτε το πόσες φορές χτύπησε σοβαρά κάνοντας ποδήλατο. Όσο θαυμαστό και να ήταν αυτό που περιέγραφε, ή και όσο καθημερινό, απλό, ήταν πάντα ντυμένο σεμνά, κάτι που απλά έπρεπε να γίνει, κάτι ανθρώπινο. Τον ρώτησα μεταξύ άλλων, γιατί επέστρεψε από το Λονδίνο, και πως κατέληξε να γυρίσει στο χωριό του παππού του και τέλος πάντων πως αποφάσισε να φτιάξει ένα τέτοιο σημείο συνάντησης για το bmx και το skate στην Άνδρο. Δούλεψε με αυτά που είχε και αποφάσισε νωρίς ότι δεν του κάνει η ζωή στην πόλη. Για την ακρίβεια δεν τον ευχαριστεί ούτε να κάνει ποδήλατο πλέον στην Αθήνα.
Το ξημέρωμα της ημέρας της αποχώρησής μας ξυπνήσαμε από τις έξι για να ακολουθήσουμε τον Νίκο και τον Μιχάλη (άλλος ένας φίλος και ένοικος του ξενοδοχείου) στην πίστα μυστήριο στο βουνό. Παρόλη την αϋπνία, η Άνδρος ένα μαγικό νησί από μόνο του, είναι ακόμη μαγικότερο αυτές τις ώρες. Μπήκαμε όλοι σε ένα ημιθανές βαν (με το οποίο ο Νίκος και η παρέα του είχαν κάνει bmx tour στην κεντρική Ευρώπη το 2008 και ταξίδευαν σε autoban με ενενήντα χιλιόμετρα την ώρα) και ανεβήκαμε στο βουνό από χωματόδρομους. Φτάνοντας στην πίστα με έπιασε δέος. Η θέα προκαλεί σχεδόν ίλιγγο, και η βλάστηση μοιάζει να πάλλεται καλωσορίζοντας τον ήλιο. Θαυμάζοντας τους δυο τους να κάνουν άλματα στην ανατολή ένιωσα ευγνωμοσύνη για αυτό το καλοκαίρι, ευγνωμοσύνη για την Άνδρο, τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί και την δύναμη που μου έδωσαν χωρίς να το γνωρίζουν. Επιστρέφοντας στην Αθήνα ανακάλυψα έκπληκτη ότι ο Νίκος ονόμασε την πίστα στο βουνό Gratitude.
Info:
Blue Enigma
Επαρχιακή Οδός Άνδρου – Μπατσίου, Αποίκια, Άνδρος.
Facebook: https://www.facebook.com/pages/Bluenigmagreece/229049270534395
σχόλια