Μερικές κριτικές είναι τόσο κακές, που τελικά είναι καλές.
Και μπαίνουν σ' αυτή τη στήλη.
Την σημερινή Πολύ Κακή Κριτική εντόπισε και μου έστειλε η Πέννυ Κ.
Δημοσιεύτηκε πριν μερικά χρόνια στο μπλογκ ΣΤΡΟΥΓΚ, και έχει τον δηκτικό τίτλο...
Ο Τροπικός Της Σερβιέτας (Μια Έκρηξη Μίσους).
Καλησπέρα και καλωσορίσατε στην πρώτη "Κυριακάτικη Έκρηξη Μίσους Εναντίον Πράγματος Για Το Οποίο Κανείς Δεν Ενδιαφέρεται"! Φιλοδοξώ να το κάνω μόνιμη στήλη του ΣΤΡΟΥΓΚ αυτό - και ίσως στην πορεία να του βρω κάποιο πιο σύντομο όνομα (σκέφτομαι το "Κυριακάτικη Έκρ. Μίσους Εναντίον Πράγματος Για Το Οποίο Κανείς Δεν Ενδιαφέρεται").
Πρώτος στόχος μίσους, το βιβλίο της Ντόρας Γιαννακοπούλου, "Ο Μεγάλος Θυμός"!
Δυο λόγια σχετικά με το γιατί ασχολούμαι μαζί του. Το εντόπισα πριν λίγες μέρες στη βιβλιοθήκη της μάνας μου. Δεν είναι κανά κατινόζωο η μάνα μου: στη βιβλιοθήκη της έχει σχεδόν κάθε στανταράκι 70s βιβλιόφιλης, τύπου Λιλή Ζωγράφου και Οριάνα Φαλάτσι. Ωστόσο, η γραμμή ανάμεσα στο "λογοτεχνία για γυναίκες" και το "Κουρσάροι από Ανατολή και Δύση" είναι λεπτή - και η Λενομαντάδικη πανούκλα κρέμεται πράσινη και λιπαρή πάνω από κάθε γυναικείο χέρι που πάει να τραβήξει βιβλίο από ράφι βιβλιοπωλείου.
Έτσι είναι. Μπορεί εσύ ως αναγνώστης του ΣΤΡΟΥΓΚ να ζεις σε μια σφαίρα στην οποία θέμα είναι ξέρω 'γω το καινούριο Breaking Bad ή ο "Δικτάτορας", μα η γυναικεία λογοτεχνία είναι βαριά βιομηχανία - και το κάθε καινούριο φλέμμα της Χρύσας Δημουλίδου απασχολεί/τρέφει πολλαπλάσιους απ' όσους τα δικά σου ενδιαφέροντα. Μα υποτίθεται πως η Ντόρα Γιαννακοπούλου, συγγραφέας μαμουθένιων βιβλιο-σουξέ όπως πχ η "Πρόβα Νυφικού", δεν είναι στην ίδια υποστάθμη με τα βιβλία τύπου Άλτερ, σωστά; Είναι η αξιοπρεπής, μη-αναλφάβητη εκδοχή της Ελληνικής Γυναικείας Λογοτεχνίας, ε;
Spoiler: όχι.
Λοιπόν, άκου πώς θα το κάνουμε: για να μη θεωρήσεις πως πήρα ξεκομμένα αποσπάσματα του βιβλίου και τα έβαλα εκτός συμφραζομένων για να το εκθέσω, επινόησα μια αδέκαστη μέθοδο. Στην τελευταία κλήρωση του ΠΡΟΤΟ, ο αριθμός που κέρδιζε ήταν ο 3321904. Έτσι λοιπόν, θα μισήσω αυτό το χάρτινο κατακάθι διαβάζοντάς σου τις σελίδες 33, 21, 90 και 4. Τίμιο;
σελίδα 33:
Όμορφα, μ' έστειλε ήδη ταμείο το ΠΡΟΤΟ.
Εκτιμώ πως αυτό που διαβάζουμε στη συγκεκριμένη σελίδα είναι αποτέλεσμα δουλειάς του επιμελητή της έκδοσης. Η ορίτζιναλ εκδοχή στο χειρόγραφο ήταν
Γοητευτικός. Γοητευτικότατος......... Με κάτι μάτια που.......................... μίλαγαν. (*καρδούλα με βέλος*) (*Smile με φοίνικα*)
Η συγγραφέας παραλείπει να αναφέρει τί έλεγαν τα μάτια που μίλαγαν. Επειδή βρέθηκα πρόσφατα σε γάμο στην επαρχία, θα διακινδυνεύσω την εκτίμηση πως έλεγαν "Σταμάτα να με καρφώνεις έτσι, άγνωστο θειτσο-κούγκαρ!".
Και ο επιμελητής βέβαια, μόνο τα πολύ χοντρά μπορεί να κόψει. Θέλω να πω, αν αρχίσει να μπλέκει με πλεονασματικές αγραμματοσύνες όπως η "μικρή εκκλησούλα", δεν θα βγει άκρη. Μα και πάλι. Σε μια κλίμακα από το 0 ως το 10, όπου 10 είναι τα κείμενα του Σαίξπηρ και 0 τα κείμενα του Μπάμπη Χριστόγλου, τι βαθμό παίρνει ένα βιβλίο με φράσεις δουλεμένες όσο το "μείναμε όλοι ξεροί";
σελίδα 21:
... και μετά άρχισε το μπίρι-μπίρι η συμπεθέρα.
Αυτό, αυτό ακριβώς το διαρκές φλασμπάκ αχ-μη-με-βάζεις-να-τα-θυμάμαι είναι η μοναδική αφηγηματική τεχνική που κατέχουν οι ελληνίδες συγγραφείς. Ο Ταχτσής φταίει, αν θες τη γνώμη μου. Και είναι πάντα δεδομένες οι εποχές που θα αναδυθούν στις αναμνήσεις: ή Κατοχή/Εμφύλιος θα είναι, ή Σμύρνη, ή Θεσσαλονική του Μεσοπολέμου. Εδώ είναι επονίτες κι έτσι η φάση - αριστερουλιές δηλαδή, σε ένα βιβλίο που κυκλοφορούσε το '96, καθώς ταυτόχρονα στα πράγματα έρχονταν οι Λαλιώτηδες και οι Τζουμάκες.
Και, βέβαια, υπάρχει ένας Παύλος μέσα. Top-5 ανδρικά ονόματα σε βιβλία γυναικείας λογοτεχίας:
1) Παύλος.
2) Παύλος.
3) Παύλος.
4) Άγγελος.
5) Παύλος.
σελίδα 90:
Έτσι, πάρ' τα στη μάπα: 9 αράδες, πέντε σετ αποσιωπητικά! Να λοιπόν το μυστικό αν θες να γράψεις γυναικεία λογοτεχνία που θα σε κάνει να Χεστείς Στο Τάλιρο: όσο μπορείς, κάνε τη σελίδα να μοιάζει με τον τοίχο γύρω από στόχο για βελάκια.
(σσ: δεν έχω διαβάσει τί παίζει στις προηγούμενες σελίδες, αλλά πραγματικά το συγκεκριμένο απόσπασμα θα απογειωνόταν αν η Μυρτώ είναι ένας θαυματουργός σκίουρος που μιλάει και λύνει εγκλήματα.)
Α, και ναι: το Μυρτώ είναι το θηλυκό Παύλος. Επόμενο.
(όπου το αδέκαστο σύστημά μου κρασάρει επειδή προφανώς ρε βλήμα δεν υπάρχει "σελίδα 4" στα βιβλία, οπότε το πάω double οr nothing γυρνώντας στη)
σελίδα 44, η οποία έχει ΣΕΚΣ!
Πώς; Αυτό είναι όλο; Για αυτό κατέβασα το παντελόνι κι έδιωξα το σκύλο από το δωμάτιο; Μιζέρια, ελληνίλα ρε φίλε. Tουλάχιστον τα ορίτζιναλ Άρλεκιν είχανε κανένα "σάρκινο φίδι που εκείνη ελευθέρωσε από τη φυλακή του παντελονιού του".
Εδώ, τι;
Μια γκόμενα που βάζει τα κλάματα κατά τη διάρκεια του σεξ και τελειώνει "βγάζοντας κραυγή σαν να τη σφάζανε";
Δηλαδή η Ντόρα Γιαννακοπούλου δίδαξε σε κάτι χιλιάδες γυναίκες ανάμεσά μας πως αυτό είναι κάτι νορμάλ και ρομαντικό;
Κάποιος να μου βρει το τηλέφωνο του Δικαστηρίου της Χάγης! Και το τηλέφωνο μιας συγκεκριμένης πρώην μου! ΟΚ, εντάξει, όλων των πρώην μου, αν πιάσουμε μόνο το μέρος με τα κλάματα.
**Τέλος Πολύ Κακής Κριτικής του μπλογκ ΣΤΡΟΥΓΚ**
σχόλια