Ψηφίστηκε ο «νόμος-φίμωτρο» για τις διαδηλώσεις στην Ισπανία

Ψηφίστηκε ο «νόμος-φίμωτρο» για τις διαδηλώσεις στην Ισπανία Facebook Twitter
22

Ψηφίστηκε από το ισπανικό Κοινοβούλιο ο νόμος που απαγορεύει την φωτογράφιση και βιντεοσκόπηση αστυνομικών που δρούν την ώρα διαδηλώσεων, ένας νόμος που προκαλεί έντονες αντιδράσεις στην Ισπανία.

Ο νόμος αυτός προβλέπει ότι σε περίπτωση φωτογράφισης ή μαγνητοσκόπησης της αστυνομίας επιβάλλεται από 600 έως 30.000€ πρόστιμο ενώ βάζόντας τη δημοκρατία στο βωμό των τραπεζών επιχειρέι να αποτρέψει τις επιχειρήσεις κοινωνικών ομάδων να γλυτώσουν οφειλέτες από την έξωση.

Ο νόμος-φίμωτρο, όπως έχει ονομαστεί από τους Ισπανούς, προβλέπει τα εξής:

Σε περίπτωση ειρηνικής ανυπακοής στις αρχές  600 έως 30.000€ πρόστιμο.

Σε περίπτωση κατάληψης τραπεζών ως μέσο διαμαρτυρίας  600 έως 30.000€ πρόστιμο.

Όταν δεν έχει υπάρξει επισημοποίηση της διαμαρτυρίας 600 έως 30.000€ πρόστιμο..

Όταν διεξάγονται συγκεντρώσεις σε δημόσιο χώρο 100 με 600€ πρόστιμο.

Αν υπάρχει παρακώλυση ή αποτροπή έξωσης  600 έως 30.000€ πρόστιμο.

Για παρουσία σε κατειλημμένο χώρο 100 ως 600€ πρόστιμο.

Για  συνάντηση ή συγκέντρωση μπροστά από το κοινοβούλιο 600 έως 30.000€ πρόστιμο.

Επιτρέπεται η τυχαία εξακρίβωση στοιχείων

Οι εξωτερικοί σωματικοί έλεγχοι τώρα επιτρέπονται κατά την κρίση της αστυνομίας.

Για να ασκηθεί έφεση στο δικαστήριο απαιτείται η πληρωμή των δικαστικών εξόδων, το κόστος των οποίων εξαρτάται από το πρόστιμο.

Πράσινο φως στην τυχαία εξακρίβωση στοιχείων, επιτρέποντας την στοχοποίηση μεταναστών και μειονοτήτων.

Η αστυνομία μπορεί πλέον να πραγματοποιεί επιδρομές κατά την κρίση της, χωρίς να έχει διαταραχθεί η   "τάξη" .

Επιτρέπονται πλέον οι σωματικοί έλεγχοι κατά την κρίση των αστυνομικών

Η κυβέρνηση μπορεί να απαγορεύσει κάθε διαμαρτυρία κατά βούληση, αν αισθάνεται ότι διαταράσσεται η "τάξη".

Οποιαδήποτε ασαφώς προσδιορισμένη "υποδομή ζωτικής σημασίας" θεωρείται  απαγορευμένη ζώνη για δημόσιες συγκεντρώσεις  αν θα μπορούσε να επηρεάσει τη λειτουργία τους.

Υπάρχουν επίσης πρόστιμα για όσους ανεβαίνουν σε κτίρια και μνημεία χωρίς άδεια.

Σύσσωμη η αντιπολίτευση στην Ισπανία κατήγγειλε τον νόμο δεσμευόμενη ότι αν στην επόμενη Βουλή το σημερινό κυβερνών Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι, δεν έχει πλειοψηφία, τότε ο νόμος θα καταργηθεί.

22

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άδεια τα κέντρα κράτησης μεταναστών της Μελόνι στην Αλβανία - Επιστρέφει στην Ιταλία το προσωπικό τους

Διεθνή / Άδεια τα κέντρα κράτησης μεταναστών της Μελόνι στην Αλβανία - Επιστρέφει στην Ιταλία το προσωπικό τους

Περίπου ένα μήνα μετά το πολυδιαφημισμένο άνοιγμα των κέντρων κράτησης, αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ, «επαναπατρίζονται» στην Ιταλία δεκάδες αστυνομικοί και κοινωνικοί λειτουργοί
LIFO NEWSROOM

σχόλια

8 σχόλια
Οι υπερασπιστές της νομιμότητας, στους οποίους ανήκω ανέκαθεν και εγώ, θα σου πουν ότι ένας τέτοιος νόμος στην Ελλάδα θα είναι αντισυνταγματικός άρα ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ (πλήττει ασύμμετρα την ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας -άρθρο 5 Συντάγματος και την ελευθερία του συναθροίζεσθαι -άρθρο 11 Συντάγματος, με τόσο γενικές/ασαφείς/αντικειμενικά αδικαιολόγητες απαγορεύσεις και περιορισμούς).Τι θα πουν τα τυχόν παπαγαλάκια της κυβέρνησης δεν γνωρίζω, ούτε με αφορά.
κάποτε ήταν νόμιμη η σκλαβιά και η θανατική ποινή,και παράνομη η ομοφυλοφιλία και η ενασχοληση της γυναίκας με την πολιτική.Η πειθάρχηση ενος ατόμου στους νόμους προφανώς δεν συνδηλώνει ότι είναι και ηθικό άτομο,επομένως το να περηφανεύεσαι ότι είσαι υπερασπιστής της νομιμότητας δεν λέει και πολλά.
@ validbodies Είπα πουθενά εγώ ότι θεωρώ τον εαυτό μου ηθικό άτομο ή συνέδεσα πουθενά την ηθική με την πειθαρχία στους νόμους;Η ηθική εός ατόμου είναι εσωτερικό του ζήτημα, ενώ η πειθαρχία στους νόμους είναι πραγματικό γεγονός που εκδηλώνεται στον εξωτερικό κόσμο.Μπορεί κάλλιστα κάποιος να πειθαρχεί στους νόμους αλλά να μην είναι καθόλου ηθικός (π.χ. όταν πειθαρχεί σε έναν δημοκρατικό νόμο μόνο και μόνο από τον φόβο κυρώσεων, χωρίς πραγματικά να τον πιστεύει).Από την άλλη μπορεί κάποιος να απειθαρχεί σε έναν νόμο και να πράττει το ηθικό (π.χ. σε έναν αντιδημοκρατικό νόμο ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος).Σε κάθε περίπτωση έχει σημασία για τι νόμους μιλάμε. Επειδή δηλαδή υπήρξαν νόμοι απάνθρωποι, δεν πρέπει να τηρούμε τους νόμους μιας δημοκρατικής κοινωνίας; Τι λογική είναι αυτή;Τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη έχουν νόμους ανάλογους της δημοκρατίας τους, με πρώτο και καλύτερο το Σύνταγμα.Είναι φυσικά πιθανό η οποιαδήποτε εξουσία να προσπαθήσει να παρακάμψει/κάμψει το Σύνταγμα μιας χώρας προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Εκεί ο πολίτης έχει δικαίωμα απειθαρχίας στον συγκεκριμένο νόμο με βάση την διάταξη του ίδιου του Συντάγματος (άρθρο 120 παρ. 2) το οποίο ορίζει ότι ο πολίτης έχει θεμελιώδη υποχρέωση να υπακούει στο Σύνταγμα και τους νόμους ΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΟ. Φυσικά, αν απειθαρχήσει χωρίς να έχει κριθεί δικαστικά ο νόμος ως αντισυνταγματικός, θα υποστεί τις όποιες συνέπειες και στη συνέχεια θα βρει το δίκιο του στα δικαστήρια, γιατί αυτά είναι εν τέλει τα αρμόδια όργανα της τελικής κρίσης για το εάν ο νόμος είναι αντισυνταγματικός και όχι ο καθένας από εμάς (αν ήταν έτσι ο καθένας θα μπορούσε να αποφύγει τις συνέπειες οποιουδήποτε νόμου θεωρόντας τον αυθαίρετα ως αντισυνταγματικό).Εμείς, αν είμαστε σίγουροι ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός τότε παίρνουμε το ρίσκο της απειθαρχίας μας προς αυτόν. Όταν ο νόμος όμως είναι πραγματικά αντισυνταγματικός, όχι όταν απλά δεν τον γουστάρουμε. Υπάρχει πάντα η περίπτωση η αντίληψή μας περί συνταγματικότητας να είναι στρεβλή.Και φυσικά, σε δεύτερο είπεδο, ο πολίτης μπορεί ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ να μην ξαναψηφίζει κυβερνήσεις που φέρνουν τέτοιους νόμους προς ψήφιση.Αλλοι τρόποι δεν υπάρχουν και σίγουρα δεν είναι λύση να καταργήσουμε τους νόμους και να κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει.
@ KonstasΔεν μας νοιάζει μόνο στην Ελλάδα. Αν ήσουν Ισπανός, τι θα έλεγες; Ή υπερασπίζεσαι την νομιμότητα μόνο εκεί που μπορείς; Αν άλλαζε το σύνταγμα εδώ, ώστε να είναι απόλυτα συνταγματικός αυτός ο νόμος;Η απάντησή σου είναι υπεκφυγή και συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να την δεχτώ σαν απάντηση που ακουμπάει την ουσία της ερώτησής μου.
@ Konstas«Σε κάθε περίπτωση έχει σημασία για τι νόμους μιλάμε. Επειδή δηλαδή υπήρξαν νόμοι απάνθρωποι, δεν πρέπει να τηρούμε τους νόμους μιας δημοκρατικής κοινωνίας; Τι λογική είναι αυτή;»Ακριβώς αυτό, έχει να κάνει με τους νόμους. Και τίποτα δεν εγγυάται ότι μια δημοκρατική κοινωνία αποκλείεται να ψηφίσει νόμους παράλογους, απάνθρωπους ή οτιδήποτε άλλο. Τρανταχτό παράδειγμα ο νόμος για τον οποίο κουβεντιάζουμε τώρα. Οπότε κατά την γνώμη μου ναι: θα ΠΡΕΠΕΙ να εξετάζουμε τους νόμους και αν αυτοί ΔΕΝ λειτουργούν υπέρ της κοινωνίας στο σύνολό της, να ασκούμε το δικαίωμα της πολιτικής ανυπακοής. Δηλαδή ΝΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ να μην τηρούμε τους νόμους μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
@ VladNirkiΌπως σου είπα, δεν γνωρίζω το νομικό καθεστώς της Ισπανίας. Υποθέτω πάντως ότι και το δικό τους Σύνταγμα θα προβλέπει πράγματα ανάλογα με το δικό μας. Σε αυτήν την περίπτωση το λόγο έχουν τα δικαστήρια της Ισπανίας και οι πολίτες της Ισπανίας.Εγώ τι θέλεις να πω; Αν θεωρώ τον νόμο απαράδεκτο για την Ελλάδα, προφανώς τον θεωρώ απαράδεκτο και για την Ισπανία, χρειάζεται να το συζητήσουμε αυτό;"Απαράδεκτος ο νόμος, καταστέλλει δημοκρατικά δικαιώματα των Ισπανών." Ωραία, το είπα και τι έγινε τώρα; Στην δεύτερη ερώτησή σου, αν δηλαδή άλλαζε το Σύνταγμα τι θα γινόταν :Το άρθρο 5 παρ. 1, περί της ελευθερίας ανάπτυξης της προσωπικότητας, συμμετοχής στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας κλπ ΔΕΝ ΑΝΑΘΕΩΡΕΙΤΑΙ, παρά μόνο με πραξικόπημα. Οποιαδήποτε τέτοια αναθεώρηση θα ήταν αντισυνταγματική, επομένως παράνομη και το ίδιο το Σύνταγμα μας δίνει δικαίωμα άμυνας κατά τέτοιας πράξης.Το δικαίωμα του συνέρχεθαι μπορεί να αναθεωρηθεί, αλλά μια αναθεώρηση που θα το έπληττε στον βαθμό που πλήττει το δικαίωμα ανάπτυξης της προσωπικότητας θα ήταν και πάλι αντισυνταγματκή για τους παραπάνω λόγους. Πέρα από αυτό, επειδή το δικαίωμα του συνέρχεσθαι προβλέπεται και στην ΕΣΔΑ, την οποία η Ελλάδα έχει κυρώσει (και συμμετέχει και η ΕΕ) και πάλι τα δικαστήρια σε μια τέτοια περίπτωση θα ανέτρεχαν στην ΕΣΔΑ.Με απλά λόγια είναι αδύνατο να επιβληθούν περιορισμοί που θίγουν τον πυρήνα του δικαιώματος του συνέρχεσθαι.Και με απλά λόγια επίσης, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ "να εξετάζουμε τους νόμους και αν αυτοί ΔΕΝ λειτουργούν υπέρ της κοινωνίας στο σύνολό της, να ασκούμε το δικαίωμα της πολιτικής ανυπακοής.", έχουμε δικαίωμα να εξετάζουμε τους νόμους και αν αυτοί είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ να ασκούμε το δικαίωμα της πολιτικής ανυπακοής, όχι όταν απλά θεωρούμε ότι δεν είναι "προς το συμφέρον της κοινωνίας".(Στο κάτω κάτω αυτό είναι και το επιχείρημα κάποιου που κυνηγάει αλλοδαπούς, ότι είναι προς το "συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας". Αν εσύ έχεις "δικαίωμα" να μην ακολουθείς τους νόμους με τους οποίους δεν συμφωνείς, γιατί να μην έχει το ίδιο "δικαίωμα" και αυτός; Και ποιος είναι αρμόδιος, πέρα από τα δικαστήρια, να κρίνει το "συμφέρον της κοινωνίας"; Γιατί να είσαι εσυ και όχι ο άλλος;)
@ konstasΘα συμφωνούσα απόλυτα μαζί σου με την προϋπόθεση ότι η δικαιοσύνη ήταν ένας θεσμός άξιος εμπιστοσύνης.Δυστυχώς όμως τόσο προσωπικές εμπειρίες, όσο και γεγονότα γνωστά σε όλους, δεν μου δίνει καμία απολύτως εμπιστοσύνηβσε αυτήν. Οπότε όπως καταλαβαίνεις, δεν μας μένουν και πολλές επιλογές...
Ναι, σε εποχές που γινόταν επίσης ένας τουλάχιστον πόλεμος ανά 10 χρόνια. Θα μιλάμε ακόμα με αυτά τα δεδομένα; Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πλέον ότι το τι είναι ηθικό/ανήθικο μεταβάλλεται κατά πολύ στην πορεία της ιστορίας και γι' αυτό και οι νόμοι αλλάζουν και προσαρμόζονται σε αυτές τις αλλαγές; Και όχι απαραίτητα με πόλεμο ή επανάσταση (βλέπε νομιμοποίηση γάμου μεταξύ λευκών και μαύρων στις ΗΠΑ τη δεκαετία του '70).
Ναι...Το κράτος των ΗΠΑ από μόνο του αποφάσισε να κάνει κάτι τέτοιο.Δεν προηγήθηκε τίποτα άλλο απολύτως σου λέω.Ναι,ναι(κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι).
@Captain Harlock, προφανώς και είχαν προηγηθεί πάρα πολλά κατά των μαύρων πολιτών. Και προφανώς και συνέχισαν να γίνονται και μετά την ύπαρξη ενός νόμου. Οι προκαταλήψεις και οι "συνήθειες" αν θέλεις δεν σβήνονται τόσο εύκολα στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Εγώ δεν είπα ότι όλες οι αλλαγές γίνονται χωρίς πόλεμο/επανάσταση και ότι δεν πρέπει ποτέ να γίνεται κάτι τέτοιο, εγώ είπα ότι δεν χρειάζονται πάντα. Και οι γκέι έχουν βιώσει τεράστια επιθετικότητα, βία, διακρίσεις, ακόμα και σε σύγχρονες, δυτικές κοινωνίες. Δεν έγινε πόλεμος ή επανάσταση (απ' όσο ξέρω τουλάχιστον) για να νομιμοποιηθεί ο γάμος μεταξύ των γκέι στις ΗΠΑ πχ. Εσύ θεωρείς δηλαδή τόσο ουτοπικό ένα κράτος να αναγνωρίζει έναν ξεπερασμένο νόμο (ή την απώλειά του) και να χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς του για να συμπληρώσει το κενό; Ίσα ίσα μάλιστα, εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που το κράτος μπορεί να νομοθετεί "προοδευτικά" και μεγάλη μερίδα των ίδιων των πολιτών του να μην μπορεί να ακολουθήσει (όπως πχ στο παράδειγμα που ανέφερα).
Γιατί μας αρέσει πάντα να κλαιγόμαστε για την δική μας κατάντια; Το νομοσχέδιο αυτο που ψηφίστηκε στην Ισπανία (Νότιο κράτος πρότυπο για μένα) είναι πραγματικά τρομακτικό. Και χρησιμοποιώ την λέξη αυτή γιατί πραγματικά αυτό ένιωσα διαβάζοντας το. Αλλά σοβαρά τώρα πείτε μου τι σχέση εχει τωρα αυτό με την δική μας περίπτωση; Έχει γίνει κάτι παρόμοιο εδώ και δεν το πήρα χαμπάρι; Που κολλάνε τα άσχετα περι νομιμότητας; Και γαι να το θέσω πιο σωστά, τι σχέση έχει η περίπτωση του Ρωμανού με όλο αυτό (γιατί στην ουσία αυτό υπονοείτε);
"κάτι παρόμοιο" όχι, κάνουμε συνεχώς βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση όμως, όποιος κατεβαίνει σε πορείες τα τελευταία χρόνια θυμάται τα ληγμένα δακρυγόνα να πέφτουν σαν τα στραγάλια χωρίς να καίγεται καν κάτι και μάλιστα μέσα στο μετρό να πνίγει ή στο αυτοσχέδιο ιατρείο (κατά τύχη δεν πέθανε κανείς), τους ΔΕΛΤΑ να πέφτουν με τα μηχανάκια πάνω σε ηλικιωμένους, την "αύρα" προ ημερών που έχουμε να την δούμε από άλλες εποχές, τον νόμο περί κουκούλας και το αυθαίρετο ξύλο σε κοριτσάκια ή την Αθήνα γεμάτη από αστυνομία να τρομοκρατεί ανυποψίαστους πολίτες επειδή έκαναν το λάθος και είχαν τσάντα μαζί τους... αυτά καμία σχέση με τον Ρωμανό και (ακόμα) μακριά από τον νόμο για τον οποίο μιλάμε.Αλλά και για τον Ρωμανό ακόμα ή μάλλον για όσους ασπάζονται την ιδεολογία του ασχέτως πράξεων, ένοπλης πάλης δηλαδή ή μη, οι νόμοι ισχύουν στο ακέραιο και ακόμα παραπέρα, νομοθετούν ειδικά εις βάρος τους και όταν δεν έχουν προνοήσει απλώς παρανομούν ή ασκούν υπέρμετρη βία.Σε λάθος σελίδα τα γράφω μιας και εδώ δεν θέλετε να βλέπετε τέτοια πράγματα, αλλά η αλήθεια είναι πως από την αρχή της κρίσης η καταστολή των (όποιων) αντιδράσεων στην "πολιτική-καμμένη γη" σε συνδυασμό με το δόγμα νόμος και τάξη και την διχαστική συνομωσιολογία κατά όσων τυχόν αντιδράσουν είναι καθημερινότητα.Αν -και πότε- θα φτάσουμε σε τέτοιους "τρομακτικούς" νόμους δεν το ξέρω, αλλά ΠΡΟΣ τα εκεί κινούμαστε.
Συγγνώμη,αν και πότε θα φτάσουμε;Εδώ ζητήθηκε η κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία.Ας αφήσουμε κατά μέρους βέβαια την καταστρατήγηση αυτού του δικαιώματος,από τα δικαστήρια,μέσω των αποφάσεων,που μέχρι στιγμής έχουν χαρακτηρίσει όλες τις απεργίες,τα τελευταία χρόνια παράνομες και καταχρηστικές,που ουσιαστικά και αυτό κατάργηση είναι.Οπότε γιατί λέμε όταν και αν;Ήδη εδώ είμαστε.Και μιλάμε και για συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα-τάχα μου-το οποίο με την σύμφωνη γνώμη αρκετών(«ε οι απεργίες μειώνουν τον τζίρο»,«ε οι απεργίες δυσχαιρένουν την μετακίνηση»,κλαψ κλαψ*)καλώς θα γίνει.*Δεν το ήξερα πως η απεργία πρέπει να γίνεται ήσυχα για να μην διαταράσσεται το κεφάλαιο.Μοχλός πίεσης είναι.Γιατί άραγε.Use your brains.