Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πώς να αντιπαθήσω την Gwyneth Paltrow;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πώς να αντιπαθήσω την Gwyneth Paltrow; Facebook Twitter
54


________________
1.

Μόλις συνειδητοποίησα ότι το αγόρι μου, με το οποίο είμαστε μαζί 6 μήνες, δεν σταμάτησε ποτέ να βρίσκεται ερωτικά με την πρώην του. Ήταν σε σχέση 7 χρόνια μαζί της, αλλά παρ' όλο που χώρισαν συνέχισαν να βρίσκονται για τα επόμενα 2 χρόνια. Όταν γνωριστήκαμε μου είπε ότι είχε τελειώσει μαζί της, αλλά αυτό αποδείχτηκε μέγα ψέμα. Η αλήθεια είναι ότι το ένιωθα μέσα μου πως δεν την έχει ξεπεράσει ακόμα, έχουν περάσει πάρα πολλά μαζί κ το ξέρω πως δεν σβήνονται έτσι απλά αυτά, αλλά είμαι ερωτευμένη μαζί του. Να επιμείνω μήπως κ την ξεπεράσει ή ν' αρχίσω να κοπανάω πρώτα το δικό μου κεφάλι στον τοίχο, μετά το δικό του και στο τέλος της πρώην;- κεραυνός εν αιθρία!

Να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο αν χρησιμοποιείς τη λέξη «έρωτας» για να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου που δεν υποχωρεί, επειδή χτυπήθηκε ο εγωισμός του. Αν αυτοί οι δύο γουστάρονται, φύγε. Βρες κάποιον που γουστάρει εσένα. Θα βγείτε και οι τρεις κερδισμένοι (και ένας τέταρτος).


________________
2.


Αγαπητή Α, μπα,

Πριν μερικές βδομάδες φιλοξένησα τον αδελφό μου και άλλους τρεις φίλους του στο φοιτητικό μου σπίτι. Έχεις καμία ιδέα γιατί στο καθάρισμα βρήκα οδοντογλυφίδες στο πάτωμα του μπάνιου; Με εκτίμηση, --γαργαλιέμαι


Κάποιος έτρωγε hors d'oeuvre στο αφρόλουτρο.


________________
3.


Αγαπητή Α, μπα!

Διάβασα ένα άρθρο σχετικά με το negging και το έδειξα στο φίλο μου.

Περίμενα να συμφωνήσει στο ότι είναι μια κάπως μισογυνίστικη συμπεριφορά, αλλά αυτός όχι μόνο δεν εξεπλάγη αλλά μου είπε ότι το έχει δοκιμάσει παλιότερα και μάλιστα είχε πετύχει, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι "πεσίματος" και δείχνοντας να μην καταλαβαίνει γιατί έδωσα τέτοια διάσταση στο θέμα. Είμαστε 20 και φαντάζομαι ότι είναι θέμα ηλικίας και απειρίας, όμως στεναχωρήθηκα που βγήκα εγώ υπερβολική.

Ήταν όντως τέτοια η αντίδραση μου;


Και βέβαια όχι.


Ο λόγος που δεν κατάλαβε την αντίδραση σου είναι ότι δεν χρειάστηκε ποτέ του να την καταλάβει, και ούτε και θα χρειαστεί. Όταν ζεις σε έναν ολόκληρο σύμπαν που σου αναγνωρίζει προνόμια, είσαι εντελώς τυφλός όταν αυτά τα προνόμια στερούνται από τους άλλους. Όπως εμείς δεν σκεφτόμαστε «θα έχει άραγε η τάδε πολυεθνική εταιρεία καλλυντικών μέικ απ στο χρώμα του δέρματός μου», επειδή δεν είμαστε μαύρες ή ασιάτισσες, έτσι και ένας άντρας δεν θα σκεφτεί «ας μην πω σε αυτή την άγνωστη «ωραία πόδια», γιατί μπορεί να νιώσει ότι απειλείται».


Οπωσδήποτε δεν βοηθάει το γεγονός ότι είναι 20 χρονών, αλλά πολλοί άντρες, ακόμη και ευαισθητοποιημένοι και σε μεγαλύτερες ηλικίες είναι κουφοί και τυφλοί όταν τους μιλάς για τις πιο λεπτές αποχρώσεις ανισότητας. Επίσης πολλές γυναίκες είναι τυφλές και κουφές σε τέτοια ζητήματα, επειδή επίσης έχουν αναισθητοποιηθεί ή/και θέλουν να είναι αρεστές (στους άντρες). Οπλίσου με υπομονή γιατί θα ακούσεις πολλά τέτοια ακόμα. Το πρώτο σχόλιο που θα ακούς είναι ότι είσαι «υπερβολική», αν επιμένεις θα είσαι «τρελή». Αν το περιμένεις, δεν θα χάνεις τόσο εύκολα τα λόγια σου.

________________
4.


Αρχικά.Συγχαρητήρια για την στήλη και για την ανεπτυγμένη κρίση που έχεις-δεν είναι ιδιότητα που διαθέτουν όλοι. :)

Δεν μου αρέσουν οι γενικές ερωτήσεις, καταλαβαίνω ότι δεν βοηθούν και ιδιαίτερα το άτομο στο οποίο τις απευθύνεις. Ωστόσο, το ερώτημά μου είναι όντως κάπως γενικό, και όσο το συζητήσαμε με κάποια κοντινά άτομα, δεν καταλήξαμε. Ακούω πολύ συχνά πως για να καταλάβεις ότι αγαπάς κάποιον-πέραν του ερωτικού- χρειάζεται να περάσει αρκετό χρονικό διάστημα. 'Ομως η αγάπη απλά συμβαίνει, δεν την ελέγχεις και δεν ορίζεις πότε θα την νιώσεις, σωστά;
Βέβαια, πρέπει να είσαι αρκετά συνειδητοποιημένος και ειλικρινής με τον εαυτό σου. Εφ' όσον το κάνεις, καταλήγεις οτι δεν πρόκειται για ενθουσιασμό γιατι βλέπεις τον άλλον όπως είναι, με τα ελαττώματά του, τα σέβεσαι και δεν προσπαθείς να τον αλλάξεις. Κάνεις παραχωρήσεις για εκείνον και δέχεσαι τις ανάγκες του. Εξάρτηση επίσης δεν είναι, επειδή έχεις και την δική σου ζωή πέραν της σχέσης, και θες ν ασχολείσαι μ' ένα σωρό άλλα πράγματα κι ανθρώπους που αλληλεπιδρούν μ εσένα. Νοιάζεσαι για το ταίρι σου, το σκέφτεσαι συχνά κι όταν είστε μαζί νιώθεις την απόλυτη ευτυχία. Αυτό δεν είναι πάνω κάτω η υγιής αγάπη; Δεν αισθάνεσαι μια διαφορά να υπάρχει ανάμεσα σε αυτό και στα άλλα τα προηγούμενα; Γιατί όμως να φοβηθείς να πείς "Σ'αγαπώ" ή να σου λένε ο,τι υπάρχει χρονική στιγμή που πρέπει να το πεις; Δηλαδή πρέπει να το φυλάξεις για έναν, ενάμιση χρόνο, για να έχεις το άλλοθι του χρόνου; Δεν είναι λίγο χαζό αυτό;

Και κάτι ακόμα. 'Οταν αγαπάς, δεν είναι για πάντα; Μπορεί ο πόθος να περάσει, αλλά η αγάπη πιστεύω ότι μένει. Παλαιότερα δεν υπήρχε αυτή η ελευθερία και καταναγκαζόσουν να ζήσεις με έναν άνθρωπο που δεν ήθελες και τόσο. Ο κόσμος πολύ σωστά έκανε κι επαναστάτησε, διεκδικώντας το δικαίωμα της επιλογής και ακόμα των πολλών σχέσεων. Σήμερα πια, τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί εντελώς και οι μακροχρόνιες σχέσεις ή η συμβίωση θεωρείται ξεπερασμένη, και "παγίδα". Αυτό είναι ο κανόνας και το άλλο η εξαίρεση. Και μήπως οι άνθρωποι σήμερα φοβούνται να αγγίξουν το πιο σταθερό και υψηλό, γιατί φοβούνται να πάνε ενάντια στον σύγχρονο κανόνα; Συγνώμη για το κατεβατό. :)- Melany

Δεν κινδυνεύουμε λίγο να το κάνουμε λεύκωμα;


Απορώ γιατί είναι τόσο δημοφιλής η συζήτηση του «τι είναι αγάπη, τι είναι έρωτας, τι είναι πόθος, τι είναι καψούρα» και όλα τα φραγκοδίφραγκα του σεξ. Δεν θα συναντήσεις εύκολα άνθρωπο που δεν θα έχει θεωρία και ορισμό για όλες τις υποκατηγορίες. Ο καθένας έχει και το προσωπικό του Σύνταγμα, με άρθρα και παραγράφους και το στηρίζει με σθένος και επιχειρήματα. Γιατί; Γιατί δεν γίνεται το ίδιο με άλλες έννοιες; Επειδή δεν περιλαμβάνουν το σεξ;


Τέλος πάντων. Αυτό που έχει αλλάξει, και καλώς έχει αλλάξει, είναι οι προγαμιαίες σχέσεις και η δυνατότητα του διαζυγίου. Επειδή πλέον οι προγαμιαίες σχέσεις επιτρέπονται, οι άντρες δεν έχουν απολύτως κανέναν λόγο να παντρευτούν μικροί, άρα ούτε και να δεσμευτούν με κάποιον τρόπο. Αν οι γυναίκες δεν πιεζόταν χρονικά από την βιολογία τους θα έκαναν ακριβώς το ίδιο. Επίσης θα έκαναν ακριβώς το ίδιο αν μπορούσαν να έχουν μια δουλειά που θα τους επέτρεπε να μεγαλώσουν μόνες τους δύο παιδιά χωρίς τη βοήθεια ενός άντρα και μιας ακόμη οικογένειας, όπως έχει φανεί σε άλλες χώρες. Οπότε μη μιλάμε για το ωραίο και το αληθινό – δεν δεσμεύεσαι αν δεν φοβάσαι κάτι, και αυτό το κάτι είναι μήπως δεν κάνεις παιδιά, μήπως δεν περνάει πια η μπογιά σου, και μήπως πεθάνεις μόνος.


Κατά τα άλλα ο κόσμος μια χαρά παντρεύεται, αλλά το κάνει σε μεγαλύτερες ηλικίες. Ο στόχος εξακολουθεί να είναι το σταθερό και το υψηλό, και αν δεν πετυχαίνει το υψηλό, πολλά ζευγάρια βολεύονται και με το σταθερό.

________________
5.

Αγαπητή α, μπα,
Έχω 3 ολόκληρα χρόνια να αγγίξω άντρα και απλά δεν πάει άλλο! Δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνω λάθος και δεν συμβαίνει τίποτα. Έχω αλλάξει αρκετά την συμπεριφορά μου απέναντι στους ανθρώπους γενικότερα αλλά απλά δεν συμβαίνει! Τις πταίει?- κοτζάμ κοπέλα 23 χρονών


Μην αλλάζεις συμπεριφορά σα να είσαι κατάσκοπος, ή σα να είσαι υποψήφια για να σε προσλάβουν. Δεν θα το κάνεις καλά, και αν το κάνεις καλά δεν θα μπορείς να το κάνεις για πάντα. Η αλλαγή είναι καλή αν γίνεται πάνω στο υλικό που ήδη έχεις, για να το βελτιώσεις, όχι για να υιοθετήσεις συμπεριφορές που πιστεύεις ότι θα σε κάνουν πιο ελκυστική.


Όταν είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και είσαι έτοιμη να γνωρίσεις κάποιον άλλον, οι άλλοι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να σε πλησιάσουν. Είναι τόσο απλό και τόσο δύσκολο να γίνει, αλλά αυτό είναι όλο. Βρες ποια είσαι, και μετά προσπάθησε να είσαι η καλύτερη του εκδοχή.

________________
6.

Γεια σου αγαπημένη Α, μπα!

Θα ήθελα πολύ τη γνώμη σου σε κάτι το οποίο με απασχολεί τελευταία στη σχέση μου. Είμαι με έναν άνθρωπο εδώ και έξι χρόνια, ταιριάζουμε απίστευτα και νομίζω και οι δύο κάνουμε όνειρα να περάσουμε μια ευτυχισμένη ζωή μαζί. Το θέμα όμως είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο αγκάθι που πολλές φορές με βάζει σε άσχημες σκέψεις. Από την αρχή ήδη της σχέση μας τον έχω <<πιάσει>> δυο, τρεις φορές να φλερτάρει με άλλες κοπέλες μέσω facebook, κυρίως. Κάθε φορά το αρνιόταν με διάφορες δικαιολογίες όπως ότι μπορεί να κολακεύεται όμως δε συμβαίνει κάτι παραπάνω και απλώς είναι ευγενικός και δεν το <<ξεκόβει>> αμέσως. Όμως πρόσφατα έγινε κάτι παρόμοιο ξανά, με τη διαφορά ότι κανόνιζαν να βρεθούν και έξω οι δυο τους σε κάποια κοινή έξοδο. Ήμουν αποφασισμένη να χωρίσουμε και τότε προσπάθησε με κάθε τρόπο να μου αλλάξει γνώμη, λέγοντάς μου ότι αυτό δε σήμαινε τίποτα και ότι οφείλεται σε δικές του προσωπικές ανασφάλειες και στην ανάγκη του για επιβεβαίωση. Μου είπε ότι δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εμένα, ότι περνάει πολύ όμορφα και ότι θα ήθελε απλά να προσπαθώ εγώ να του δώσω αυτήν την <<επιβεβαίωση>> που έχει ανάγκη δείχνοντας του περισσότερο ότι τον θέλω, κυρίως στο ερωτικό κομμάτι. Και εδώ θέλω τη γνώμη σου, είναι φυσιολογικό να περνάμε τόσο όμορφα μαζί και παράλληλα να φλερτάρει με άλλες; Φταίει η ανασφάλεια του ή μήπως εγώ δεν τον καλύπτω τόσο καλά; Τέλος, μπορώ να τον εμπιστευτώ ξανά εφόσον μου ορκίσθηκε ότι δε θα ξαναγίνει ή μάταιος κόπος;

Σ'ευχαριστώ πολύ όποια κι αν είναι η απάντησή σου!- ThaliaKal


Ωραίος πασαδόρος.


Οι δικαιολογίες του είναι κάπως σαθρές, αφού το κάνει από την αρχή. Και οι δικές σου αντιρρήσεις χλιαρές, το ξέρεις και το ξέρει. Γιατί θέλεις να το σταματήσει; Όχι επειδή δεν είναι σωστό, όχι επειδή δεν σέβεσαι τις ανασφάλειές του, αλλά επειδή σε πληγώνει αυτή η συμπεριφορά. Αυτό το έχεις πει; Έχεις εξηγήσει ότι αυτό που κάνει έχει σοβαρές επιπτώσεις για την δική σου ψυχολογία και εντείνει την δική σου ανασφάλεια; Μόνο αυτός έχει ανασφάλειες και έχει δικαίωμα να τις θρέψει;


Η συμπεριφορά αυτή δεν έχει να κάνει με σένα. Δεν φταίει κάποια δική σου ανεπάρκεια, είναι θέμα του δικού του αυτοσεβασμού και τίποτα άλλο. Να το έχεις υπόψη σου αυτό – είναι δικό του θέμα, όχι της σχέσης σας, όχι δικό σου. Θέλει να αρέσει σε όλο τον κόσμο, σε όσο περισσότερο κόσμο μπορεί. Δεν μπορείς να το λύσεις εσύ αυτό. Δεν μπορείς να τον αλλάξεις, μπορείς μόνο να τον καταλάβεις. Κι αυτό, μόνο αν θέλεις να συνεχίσεις να είσαι μαζί του.

________________
7.


Πώς μπορώ να αντιπαθήσω την Gwyneth Paltrow όταν έχει παίξει στο Royal Tenenbaums;- Margot


Κάθε φορά που θα κάνεις αυτή τη σκέψη, θα μπαίνεις στο goop. Εκεί πάντα θα διαβάζεις κάτι που θα σε φέρνει στα ίσια σου. Για παράδειγμα, μόλις διάβασα αυτό που έγραψες, σκέφτηκα «καλά λέει». Μετά μπήκα στο goop και διάβασα αυτό:


«Αν δεν ξεκινήσεις από εκεί που είσαι, δεν γίνεται να φτάσεις εκεί που θέλεις να είσαι».



54

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

15 σχόλια
Ως πρώην κάποιου που συνδύαζε την περίπτωση 1 και και την 6 θα μιλήσω (μα τι κελεπούρι είχα, όλα τα είχε). Η πρώην δεν ήταν ποτέ ουσιαστικά πρώην. Όπως επίσης κανένα από τα μηνύματα που έστελνε σε άλλες δεν ήταν αθώο. είχε το σκοπό του, αν του καθόταν κιόλας, ακόμα καλύτερα.Όλες οι δικαιολογίες είναι φούμαρα.
#1 Διαβάζοντας το πρώτο μισό της ερώτησης σιχτίριζα τον φίλο σου,στη συνέχεια άλλαξα γνώμη. Θα σου πω για αρχή να κοπανίσεις το δικό σου κεφάλι στον τοίχο για την ανεκτικότητα που έχεις δείξει και να αφήσεις τον άνθρωπο να συνεχίσει τον έρωτά του με την πρώην, νυν; Θα σε γελάσω. #4 Όταν ήμουν με τον πρώην μου μετά τον πρώτο μήνα ήθελα να του πω ότι τον αγαπάω, αλλά το ανέβαλλα γιατί δεν ήθελα να με έχει δεδομένη λέει. Όταν όμως ανέβαινε στη μηχανή ανησυχούσα μήπως πάθει κάτι. Εκεί κατάλαβα ότι ήταν όντως αγάπη και του το είπα. Βέβαια αν κάποιος στο δεύτερο ραντεβού μου πει ότι μ'αγαπάει θα φύγω τρέχοντας. Πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχουν κανόνες στα συναισθήματα.
#3Εγώ πάντως ξέρω και γυναίκες που χρησιμοποιούν το negging προς άντρες, οπότε δεν μπορώ να πω ότι είναι απαραίτητα μισογυνίστικο. Είναι μάλλον ένας τρόπος προσέγγισης που - ανάθεμα κι αν καταλαβαίνω γιατί - σε κάποιους πιάνει.
Φυσικά δεν προέρχεται μόνο από μισογυνισμό. Ωστόσο, αυτό είναι το συνηθέστερο λόγω ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Αρκετές φορές, μάλιστα, ίσως αυτή είναι η πιο εύκολη εξήγηση (η πολιτικά ορθή), λόγω ανδροκρατούμενης κοινωνίας, όταν συμβαίνει από άνδρες προς γυναίκες.Ένας τέτοιος τρόπος προσέγγισης πιάνει επειδή προκαλεί την προσοχή - αρνητική έστω -, την πρόκληση, την ίντριγκα. Πολλοί έχουν ανάγκη ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω και τσιμπούν. Σε άλλες περιπτώσεις, προκαλεί τον υποβιβασμό ατόμων χαμηλής αυτοεκτίμησης που στέκονται ευεπίφορα στη χειριστική ψυχολογική μεταχείριση ικανών επιτήδειων και πέφτουν θύματα σε κάθε ένα στάδιο της τακτικής. Αλλά, και γενικότερα, για να μην το περιορίζουμε, το ερωτικό παιχνίδι παίζεται παντοιοτρόπως - αυτά είναι γνωστά από αρχαιοτάτων.
Tί έχω πάθει με την "ανδροκρατούμενη"; Πατριαρχική κοινωνία εννοώ. Η "ανδροκρατούμενη" δεν ξέρω καν αν ευσταθεί ως όρος με αυτή την έννοια : της κοινωνικο-πολιτικής κυριαρχίας με όλες τις πλείστες όσες κοινωνικές προεκτάσεις της (και όχι της αριθμιτικής κυριαρχίας του πληθυσμού της).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι (από όλα τα φύλα) που μπορεί επιδίδονται σε ...κάτι σαν "negging" χωρίς, απαραίτητα, όμως να γνωρίζουν τον όρο ή χωρίς να το κάνουν 100% συνειδητά και από 100% στρατηγική, αλλά σύμφωνα με το urban dictionary, το negging (ως νεολογισμός) είναι ΣΑΦΗΣ τακτική που ακολουθούν άνδρες απευθυνόμενοι προς γυναίκες, για καμάκι:http://www.urbandictionary.com/define.php?term=NeggingΚαι αυτή η τακτική, όπως επισημαίνει και ο parisios, σχετίζεται με τους PUA:"PUA (Pick-Up Artist) / The Game: Συστηματικό, επαγγελματικό "καμάκι". Οι ομάδες αυτές είναι χωρισμένες σε διάφορες υποκατηγορίες υπό τον έλεγχο κάποιων «ειδικών» που αυτοχαρακτηρίζονται γκουρού του καμακιού.Η αρχή αυτών των ομάδων ήταν το βιβλίο The Game (Το Παιχνίδι) όπου έθετε ‘κανόνες’ για το καμάκι. Εκτός από την μισογύνικη και βίαιη ορολογία των PUAs υπάρχουν ‘τεχνικές’ και οδηγίες που είναι πέρα για πέρα κακοποιητικές. Οι ‘γκουρού’ αυτοί στηρίζουν και ενδυναμώνουν τη μείωση όλων των γυναικών σε σεξουαλικά αντικείμενα προς κατάκτηση και τη μείωση όλων των αντρών σε μηχανικούς κατακτητές".από:http://kamenasoutien.com/2014/05/28/antres-arrenwpotites-bia-symmaxoi/….Δυστυχώς αυτές οι ανεκδιήγητες PUA παπαριές έχουν απλώσει δίκτυα και εν Ελλάδι, απ’ ότι πληροφορούμαι.
Πενταγιώτισσα, νομίζω ότι ακριβώς επειδή οι συντριπτικά περισσότεροι δεν τα έχουμε/έχουν υπόψιν μας/τους αυτά, δεν μπορεί να ευσταθούν κιόλας με τη συντεταγμένη (θεωρητικά και πρακτικά) οργάνωση που υπονοεί η πρωτογενής σημασία της έννοιας (btw, ευχαριστούμε για τη χρήσιμη συνεισφορά). Τουλάχιστον όχι ως επί το πλείστον στη δική μας κοινωνία.Κατά συνέπεια, αν είναι μυσογυνίστικα ή όχι κρίνεται κατά περίπτωση.
@ Zola, να το θέλω λίγο πιο απλά ως εξής;:Η τάδε συμπεριφορά ή φαινόμενο είναι αμερικανοκεντρικού ενδιαφέροντος και δεν εφαρμόζεται στην ελληνική πραγματικότητα.Δύο πράγματα, όμως, με κάνουν να προβληματίζομαι για το "negging": ότι η γράφουσα χρησιμοποίησε -συγκεκριμένα- τον όρο αυτό (και δεν το επικοινώνησε περιφραστικά: ο/η τάδε συνηθίζει να "χτυπά" την αυτοπεποίθηση των ατόμων που φλερτάρει / ο/η τάδε φτύνει και οι άλλοι κολλάνε) και το δεύτερο είναι ότι οι παρακάτω τύπου σαχλαμάρες έχουν, πράγματι, κάνει την εμφάνισή τους στην ημεδαπή: https://www.facebook.com/radarpuablogΕπίσης το ότι κάτι (το οτιδήποτε, ας μην μένουμε στο συγκεκριμένο) μπορεί να το κάνουν γυναίκες, προφανώς, δεν απαλλάσσεται -ως διά μαγείας- από τα: μισογυνισμός-σεξισμός-πατριαρχικό πλαίσιο. Εξυπακούεται ότι υπάρχουν και "ειδικές" περιπτώσεις (ανδρών ή γυναικών) που ο "πρωτεύον λόγος" που φαίνεται να οδηγεί στη συμπεριφορά μπορεί να μην έγκειται του σεξισμού, απλά είναι αρκετά δύσκολο να μπει μία γραμμή στο τι είναι τι και στο πώς έχει συντελέσει κάτι στην ανάπτυξη κάτι άλλου.@ Χίμαιρα τα παραλές, αλλά thanks. Θα τα σκέφτομαι όταν με κράζουν (γι' αυτά κ.ά θέματα) dolby digital surround ;-)
@ ΠενταγιώτισσαΔεν μπορώ να ξέρω τί εννοεί η αποστολέας και εξάλλου καθόλου δεν αναφέρθηκα στη δική της περίπτωση, την οποία δεν αποσαφηνίζει.Έχεις δίκιο ότι μπορεί να ξέρει επακριβώς τί σημαίνει και αυτός να είναι ο λόγος που χρησιμοποιεί τον όρο (σωστά δηλαδή). Από την άλλη, όμως, μπορεί να τον χρησιμοποιεί όπως η μεγάλη πλειοψηφία εδώ, ελλείψει άλλου όρου (ελληνικού για παράδειγμα), για μια συμπεριφορά που δεν μπορεί να αποκληθεί ακριβώς σεξουαλική παρενόχληση ούτε ακριβώς προσβολή ούτε ακριβώς κάτι άλλο και θα πρέπει να το περιγράφουμε περιφραστικά, όπως λες κι εσύ. Ή να το βαφτίζουμε "negging" για να ψιλοσυνεννοούμαστε. Ή θα πρέπει να καταφεύγουμε στα καλιαρντά - ΑΝ υπάρχει και εκεί κάτι, πράγμα ούτως ή άλλως άβολο για την συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι απλησίαστο, και γι' αυτό σχετικά έως τελείως απίθανο.Γενικά, η ελληνική γλώσσα είναι εξαιρετικά φτωχή σε σύγχρονες urban εκφράσεις. Παρατηρείται αυτό και είναι προβληματικό. Κάτι που συμβαίνει διότι, μεταξύ άλλων, η ίδια η ελληνική κοινωνία αποτυγχάνει - κυρίως επειδή στρουθοκαμηλίζει - να εντάξει τέτοια φαινόμενα στον κυρίαρχο λόγο, κατ' επέκταση την καθομιλουμένη, έτσι ώστε να διακριθούν ως τέτοια και να ενταχθούν με τη σειρά τους στην σκέψη, να συνδεθούν με το πλαίσιό τους, να υποστούν τον κάθε έλεγχο και την κάθε ζύμωση (σε κάθε επίπεδο) και μακροπρόθεσμα να εμπλουτίσουν την κουλτούρα μας.Χωρίς να είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένη με τις αντίστοιχες αγγλικές πάντα, ωστόσο η αγγλική γλώσσα είναι πολύ πιο επαρκής.Σχετικά με το δεύτερο σκέλος του σχολίου σου, δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Οι πολιτιστικές αξίες, οι κοινωνικές νόρμες, τα πρότυπα συμπεριφοράς εγγράφονται εσωτερικά σε άπαντα τα μέλη της κοινωνικής ομάδας (δηλαδή μιας κοινωνίας με σαφή=γνώριμα χαρακτηριστικά) ανεξαρτήτως φύλου, οικονομικής και κοινωνικής διαστρωμάτωσης, επαγγέλματος και ηλικίας (άνω των τεσσάρων). Με άλλα λόγια, ανεξαρτήτως "θυτών" και "θυμάτων", "σκοπευτών" και "στοχευόμενων". Αντίστοιχα και αναπαράγονται από όλα. Είναι νησίδες ατομικότητας όλες οι αντιστάσεις. Παρότι νομίζω έχω γίνει σαφής, εκείνο που εννοούσα στο σχόλιό μου (20:31) είναι ότι θα εκπλαγώ και θα σοκαριστώ ειλικρινά αν μάθω ότι έστω και πέντε από όσους μου έχουν κάνει ποτέ το - αποκαλούμενο έστω - negging (και είναι πολλοί) στον τόπο μου τον οποίον ξέρω σαν κάλπικο κέρμα, ξέρουν έστω και τα μισά για τη φιλοσοφία και την τακτική του negging, έτσι όπως πληροφορούμαστε από το urban dictionary για τον όρο.
Nαι, λοιπόν, παρέλειψα να το συνδέσω με τα προλεγόμενα. Στην παράγραφό μου που ξεκινά "Σχετικά με το δέυτερο σκέλος του..." να προσθέσω ότι το ερωτικό παιχνίδι και οι ερωτικές σχέσεις κατ' εξοχήν συνδέονται με αυτές τις κοινωνικές εγχαράξεις. Παρότι στο σχόλιό μου (22:47) δεν επεκτείνομαι αξιολογικά στις ερωτικές σχέσεις ως προς το negging, αλλά απλά τις αναφέρω υπονοώντας το, και βέβαια οι ερωτικές σχέσεις (από το φλερτ ακόμα) : 1) Μπορεί να επιβεβαιώνουν και να αναπαράγουν τις κυρίαρχες πατριαρχικές δομές με τα πρότυπα αξιών/συμπεριφορών/πρακτικών που τις ακολουθούν (και από τα δύο μέλη της αυτονόητα), δηλαδή τον σεξισμό, 2) Μπορεί να τις υπονομεύουν και να τις ανατρέπουν, 3) Μπορεί να επηρεάζονται από αυτές ελαφρά ή περισσότερο χωρίς τις περισσότερες φορές να γίνεται αντιληπτό. Όπως αναφέρεις κι εσύ, δεν μπορούμε να διακρίνουμε πάντα τί επηρεάζει ποιόν και ποιός επηρεάζει τί σε κάθε μία κατάσταση. Μπορούμε, όμως, για να συμπληρώσω, να ανιχνεύουμε και να διακρίνουμε τις προθέσεις κάποιου σχετικά με το άλλο φύλο (και σχετικά με 'μας φυσικά) παρακολουθώντας το άτομο - η συνολική συμπεριφορά του δεν είναι άσχετη - και το μοτίβο της σκέψης του και των κινήσεών του. Οι εύκολες ετικέτες σε άτομα κάνουν κακό απ' όπου κι αν προέρχονται.Ανεξαρτήτως φύλου και λοιπών κοινωνικών χαρακτηριστικών, το ερωτικό παιχνίδι, τουλάχιστον, είναι σε μεγάλο βαθμό στο χέρι μας· και παίζεται όντως παντοιοτρόπως. Είναι ένας τρόπος επέμβασης. Θέλω να πιστεύω πως δεν ακούγεται τόσο ριζοσπαστικό. Έτσι, η θέση μου συνδέεται κάπως και με την ερώτηση στο #1.
Νομίζω σαφές (γιατί ρίχνουν αρνητικές δεν αντιλαμβάνομαι).Κατ' αρχάς μού αρέσει το σημείο όπου τονίζονται τα περί έννοιας-γλώσσας-ζύμωσης σκέψεως. Συμβαίνει, άραγε, αυτό που επισημαίνεται για τον ελληνικό λόγο επειδή τυγχάνει, ίσως, να είμαστε ουραγοί σε τέτοιου είδους θέματα ή ευθύνονται κι άλλα πράγματα; Η αλήθεια είναι ότι απ' την δική μου μεριά επέλεξα να "πηδαλιουχήσω" τη συζήτηση προς στο "negging", για να μην χαθούμε σε εν γένει συμπεριφορές και καταστάσεις στο φλέρτ (όπου πιθανόν το ένα άτομο να έχει στο μυαλό του πως το πορτοκαλί είναι μόνο αυτό του πορτοκαλιού, ενώ το άλλο άτομο πως είναι αυτό του καρότου). Να εστιάσω στο 2) του 01:47 και στην προβληματική αυτού, δλδ ότι σαφώς υπάρχουν πολύ διαφορετικές αντιλήψεις περί υπονομεύσεως της κυρίαρχης κουλτούρας (πατριαρχίας εν προκειμένω). Π.χ υποθέτω πως η Μάρα Φέτη θεωρεί το "negging" απ' την μεριά των (γένους θηλυκού) φίλων της υπονομευτικό προς τον μισογυνισμό, εγώ, πάλι, μπορεί να το θεωρώ ως πλάγια (αν όχι ευθεία) ενίσχυσή αυτού, με την έννοια ότι οι εν λόγω γυναίκες μπορεί να έχουν στο μυαλό τους ούτως ή άλλως την χρησιμοποίηση/ ανταλλακτική σεξουαλική ικανότητα επί των ανδρών, απλά ο τρόπος του να είναι όχι μόνο κάπως διαφορετικός, αλλά και (έμφυλα) αρκετά χειριστικός.Όσο για τις προθέσεις και την συνολική εικόνα του ατόμου, που πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν, δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ, όμως και εκεί τίθενται ζητήματα: "one man's food is another man's poison" που λένε και οι αρχαίοι ημών αγγλοσάξωνες δλδ ότι κρίνω εγώ ότι αποτελεί, ας πούμε, ένα σοβαρό faux pas, κάτι το ανεπίτρεπτο, ένα άλλο άτομο μπορεί να το θεωρεί από αποδεκτό έως και επιθυμητό. Επίσης συνδεόμενο με το ήδη ειπωμένο είναι ότι το 1 ανεπίτρεπτο μπορεί να λειτουργεί στο μυαλό μου ως προπομπός γκάμας ανεπίτρεπτων, αυτός ο ρους της σκέψης μοιάζει να είναι σχετικά αυτόματος.Και τέλος ίσως οδηγούμαστε στο γνωστό και μη εξαιρετέο ότι ο τρόπος αντίληψης και "μετάφρασης" ...των πάντων έγκειται και στις προσλαμβάνουσές μας. Χωρίς να υποστηρίζω ότι δεν υπάρχει πληθώρα αντικειμενικοτήτων (sic) είμαστε εν την ουσία μας αρκετά biased.
Ως προς την ερώτησή σου, επειδή είμαστε ουραγοί πιστεύω... Tο γεγονός ότι στρουθοκαμηλίζουμε για διάφορα φαινόμενα που αναδύονται ορατά και ανάγλυφα μπροστά μας - δηλαδή το ότι, παρότι τα γνωρίζουμε ή τα παρατηρούμε, δε μιλάμε γι' αυτά, τα αντιμετωπίζουμε ως μη υπάρχοντα, παριστάνουμε πως τα αγνοούμε κλπ. - δείχνει ότι επιλέγουμε να παραμένουμε αδρανείς, στάσιμοι, εγκλωβισμένοι στο παρελθόν, κλειστοί και ταμπουρωμένοι απέναντι στην εξέλιξη· την εξέλιξή μας. Έτσι μάθαμε, έτσι κάνουμε. Η παρουσία και εμμονή αυτού του κατ' εξοχήν κοινωνικού μας χαρακτηριστικού, από το οποίο στην πορεία δε σταθήκαμε ικανοί να απαλλαγούμε, ανατέμνει και κατατέμνει ποιοτικά τη στάση ενός ολόκληρου πληθυσμού, καθορίζοντας εντέλει το δρόμο που τραβά. Με τη σειρά του καθιστά μοιραία την κατάληξή μας σε ουραγούς της κάθε προόδου. Και ναι, αυτός είναι ο λόγος θα πω - ο εγγενής, αν μη τι άλλο.Γιατί μας συμβαίνει αυτό; Οι αιτίες είναι ιστορικές. Eκκινεί από τα θεμέλια που συγκρότησαν τη δική μας κοινωνία σε... (γκούχου-γκούχου) οργανωμένη, που παρασάγγας απέχουν από εκείνα στα οποία συγκροτήθηκαν όλες οι άλλες κοινωνίες (κράτη) της Δύσης στη σύγχρονη ιστορία. Αλλά αυτό αποτελεί μια άλλη και μεγάλη συζήτηση, και δεν είναι αυτό το θέμα μας. Περί υπονόμευσης/ενίσχυσης της πατριαρχίας στις ερωτικές σχέσεις, καμία αντίρρηση στην κυρίως ιδέα που εκφράζεις. Mα η γυναικεία (από τις γυναίκες δηλαδή) χειριστική προσέγγιση θα πρέπει να θεωρηθεί αντανάκλαση ή rebound της ανδρικής χειριστικής προσέγγισης σε μια γνωστή, πολιτισμικά αναγνωρισμένη, ανταλλαγή μεταξύ των δύο φύλων (διαφορετικά έχω την αίσθηση ότι θα είμαστε biased εναντίον των γυναικών). Δεν εννοώ rebound σε κλίμακα ατόμου προς άτομο, αλλά περισσότερο φαινομένου προς φαινόμενο. Σ' αυτή την ιστορία θύματα και θύτες θα μπερδευτούν και εκ περιτροπής ο καθένας θα αναλάβει και τους δύο ρόλους - δε χωράει αμφιβολία. Αλλά τόσο η διαδικασία όσο και το αποτέλεσμα θα συμφωνήσω πως δε θα παρεκκλίνει ιδιαίτερα από τη γνωστή και μη εξαιρετέα κουλτούρα που επικυρώνει και αναπαράγει την αντικειμενικοποίηση προσώπων - των θηλυκών αρχικά, που όμως η δυναμική της ενδεχομένως διευρύνεται προς το σύνολο. Υπαρκτό φαινόμενο, που βαθμιαία παίρνει διαστάσεις, η ισότητα να έρχεται από την ανάποδη! Εμ... αυτές είναι οι ωραίες (not) τρικλοποδιές του κυρίαρχου καταναλωτικού συστήματος (εντάξει, εδώ λίγο λαϊκίζω). Αντί να μετατρεπόμαστε άνδρες και γυναίκες σε ισότιμα πρόσωπα, τείνουμε να μετατρεπόμαστε άνδρες και γυναίκες σε ισότιμα προϊόντα, προς ανταλλαγή. Εκτός κι αν εννοείς αυστηρά και μόνο τον τρόπο με τον οποίον εκλαμβάνεται από μια γυναίκα ο ίδιος ο πατροπαράδοτος ρόλος της γυναίκας στην ερωτική σχέση. Δηλαδή, το να τον υιοθετεί με όλα του τα γνωρίσματα (και τα εξωτερικά προπάντων) ή να τον παραλλάσσει λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με τις προσλαμβάνουσες, τις φιλοδοξίες και τις ευκολίες της η κάθε μια, με σκοπό να αποκομίσει μια ευνοϊκότερη μεταχείριση/ίδια οφέλη. Όπως και να έχει όμως, πάνω σε αυτό που συζητάμε μικρή σημασία έχει πώς ερμηνεύεται/ενσαρκώνεται/φέρεται ο ρόλος από την κάθε γυναίκα. Αλλά μεγάλη ποιός είναι(!), και αν εξαρχής γίνεται αποδεκτός από τη γυναίκα. Eκεί, ακριβώς, νομίζω ότι παίρνει νόημα και η διάκριση του "negging" μεταξύ ξεκάθαρα σεξιστικής προσέγγισης και, από την άλλη πλευρά, μιας κίνησης ερωτικού αλλά όχι σεξιστικού χαρακτήρα με σκοπό την πρόκληση του ενδιαφέροντος, ή μιας ενδιάμεσης αδιευκρίνιστης κατάστασης που ίσως και να μπορούμε να επηρεάσουμε αν εντοπίσουμε έστω και διαισθητικά τί και πώς.Στην προβληματική της υποκειμενικής μετάφρασης που θέτεις, συμφωνώ εν πολλοίς. Πολύ κατανοητό. Εξάλλου, είναι όντως δυσδιάκριτα προελεύσεις, όρια, επιρροές. Πολλές όμως biased ακολουθίες ερεθισμάτων-σκέψεων-συμπερασμάτων είναι αμιγή προϊόντα - απότοκα του πολιτισμικού μας εαυτού, της κοινωνικής μας μήτρας, που επιδέχονται διαχωρισμό και κριτική επέμβαση. Πολλές φορές συμβαίνει και ανελέητο ξήλωμα. Ο πόλεμος που κηρύττουμε στην 'κοινωνία μέσα μας' πρέπει να αποτελεί διηνεκή διαδικασία - κι ας είναι χαμένος από χέρι. Ποτέ δε θα απεμπλακούμε εντελώς από αυτήν - ακόμα κι αν το θελήσουμε (που δε θα το θελήσουμε). Όμως περί αυτού πρόκειται : Να επέμβουμε κατά το δυνατόν σε αυτό που γίναμε, στον by default εαυτό μας, ο oποίος και ενυπάρχει σε κάθε μας βήμα εξέλιξης. Έτσι μόνο ίσως να αφήσουμε ένα αχνό αποτύπωμα επέμβασης και στον κόσμο - δηλαδή ποιόν κόσμο(;), στον άλλον, τον έναν, τους δύο... Ακόμα και η διακριτότητα της υποκειμενικότητάς μας, σε αντιδιαστολή με το κοινωνικό/δημόσιο πρόσωπό μας, οφείλουμε να είναι συνειδητοποιημένη - σε κάποιον βαθμό. Απαραίτητη και αυτή η δουλειά. Βέβαια, σχηματικά είναι όλα αυτά τα ζητήματα αντίληψης, έτσι; Οtherwise, you can't put your finger on it. Ειδικά αν σκεφτείς ότι μέσα σε όλα αυτά διαδραματίζει ρόλο και η βιολογία (πχ. ορμόνες)...
Δεν «είμαστε», όμως, απαραίτητα ουραγοί σε κάθε δραστηριότητα (ειδικά όταν αλλάζει το γεωγραφικό πλαίσιο, με ότι συνεπάγεται αυτό). Και πάλι έχει ενδιαφέρον ο ρόλος της γλώσσας σε σχέση με την «εν γένει» πρόοδο, αλλά πράγματι κάτι τέτοιο αποτελεί κομμάτι μιας άλλης συζητήσεως.Θα ήταν εξαιρετικό να είμαστε όλοι και όλες ισότιμα πρόσωπα, αλλά και πάλι θα βρίσκουμε εαυτούς εντός κάποιου γενικότερου πλαισίου κοινωνικο-οικονομικής συγκρότησης, είτε βόσκουμε γελάδια ως περήφανοι Μασάι, είτε ζούμε στον ωραίο μας καπιταλισμό, εν Ελλάδι. Αυτά που είχα αναφέρει πιστεύω πως άπτονται τμημάτων της ανάλυσης και των δύο σου points, αλλά για να είμαι ειλικρινής κάτι μού διαφεύγει όσον αφορά στην σύνδεση της αποδοχής (ή όχι) μίας γυναίκας του πατροπαράδοτου ρόλου της στην ερωτική σχέση με το «σεξιστικό» vs «ερωτικό», ως αποδέκτρια, negging.Biased μπορεί να είμαστε αλλά δεν το εννοώ, συγκεκριμένα, με το παρελκόμενο του cast in stone, σταθερού και αμετάβλητου, δύναται να είναι κι ένα σχετικά εξελισσόμενο πράγμα. Επίσης η «στράτευση»-bias-πλαίσιο-επιλογή συμπεριφοράς, μπορεί κάλλιστα να έρχεται σε σύγκρουση με στοιχεία «εγγενή» του default self (αν δεχτούμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο). Και εκεί αξίζει να δει κανείς το κατά πόσο οι συνειδητές «εργασίες» επί του εγκεφάλου μπορούν κάποια στιγμή να αλλάξουν ριζικά κάποια ...ριζωμένα στοιχεία του default (αυθόρμητη σκέψη).Στο τέλος του ποστ σου (χωρίς να το αναμένω, όπως όταν κάποιος κοιτά με επιμονή το κείμενο μίας αφισέτας, από κάποια απόσταση στο δρόμο και ξαφνικά γλίστρα πάνω σε μία μπανανόφλουδα, έτσι κι εγώ γλίστρησα πάνω στις) ...ορμόνες;
Τον εαυτό του κανείς θα τον βρίσκει και θα τον εξελίσσει - αν και όσο το κάνει - πάντα μέσα στο πλαίσιο μιας κοινωνικής ομάδας είτε μιλάμε για κάποια παραδοσιακή κοινότητα είτε για αστικού μοντέλου μοντέρνα/μεταμοντέρνα κοινωνία είτε για ένα μπαστάρδεμα αυτών (ούτως ή άλλως, άνθρωπος εστί κοινωνικό ον). Καλώς ή κακώς, η κοινωνία μας είναι η μεγαλη μήτρα μας, με ό, τι αυτό συνεπάγεται.Μα η δυτική σκέψη της οποίας ιστορικά και πολιτισμικά είμαστε (άξιοι ή ανάξιοι) κληρονόμοι πάντως, όπως αυτή εκφράστηκε από το Διαφωτισμό και από την κολοσσιαία φιλοσοφική σκέψη που βασίστηκε στις θεμελιώδεις αρχές του, μας επιτρέπει να βρισκόμαστε σε (ανώτερη) θέση επανεξέτασης, επεξεργασίας, αμφισβήτησης και δημιουργικής αναπλαστικής επενέργειας πάνω σε εαυτό και περιβάλλον. Η μεγάλη τομή της καταξίωσης του ορθού λόγου καθώς και η έξαρση της ατομικότητας προκρίνονται ως στοιχεία επαναστατικής ανασυγκρότησης του ανθρώπου και της κοινωνίας του. Διότι εκείνα παρέχουν στον άνθρωπο τα εργαλεία για την χειραφέτησή του από οτιδήποτε θα τον κρατάει δέσμιο της μακρο-ιστορικής ή μικρο-ιστορικής στιγμής του. Σε αυτή τη βάση ομιλώ επί του προκειμένου. Και σε αυτή τη βάση είναι δυνατά και εφικτά τα ευκταία της προόδου την οποία επιζητούμε και επικαλούμαστε σε αυτή την κουβέντα. Οι κοινότητες των Μασάι που ανέφερες δεν έχουν τέτοιες καταβολές, δεν έχουν και τέτοιες προσβάσεις.Δεν ξέρω αν πιστεύω στη δυνατότητα της απόλυτης ισοτιμίας προσώπων (όχι θα έλεγα, για ένα σωρό λόγους), αλλά ρεαλιστικά υπάρχουν κοινωνίες που τα έχουν καταφέρει αρκετά καλά έστω. Ας αφήσουμε όμως το ιδεατό κατά μέρος, εφόσον μπορούμε για το λιγότερο ή περισσότερο καλύτερο (στη δυνατότητα βελτίωσης πιστεύω) υπό την έννοια που εξήγησα. Αν μια γυναίκα αποδέχεται το ρόλο του αντικείμενου - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με τη μια ή την άλλη υπόδυση, με τα μεν ή τα δε τερτίπια -, ή του κατώτερου όντος έστω, για το οποίο την έχει προετοιμάσει ας δεχτούμε το περιβάλλον της από τα πρώτα προνηπιακά της βήματα ακόμα, το σεξιστικό negging αποκτά στιβαρή υπόσταση, ακόμα κι αν καταδικάζεται από την ίδια τη γυναίκα μέσα από μια αυτόματη αντίδρασή της στα επιμέρους στοιχεία του. Κατά συνέπεια, όλα υποδηλώνουν ότι θα παραλλαχθεί και η άσκηση της τακτικής του, παραμένοντας ωστόσο σεξιστική αλλά με τρόπους που θα εφαρμόζουν στην νέα εκδήλωση που υιοθετείται το σεξιστικό μοντέλο, την πιο προκαλυμμένη ας πούμε. Ο όποιος λόγος περί προόδου εδώ είναι πρόφαση, άλλοθι για τη συνέχιση μιας πατριαρχίας μεταμφιεσμένης και διαρκώς μεταμφιεζόμενης σε σύγχρονους όρους.Αν μια γυναίκα δεν αποδέχεται αυτό το ρόλο εξαρχής, θέτοντας εαυτόν σε αυτεξούσιο ισότιμο ον, η ίδια η υπόστασή της απολύει την υποτίμηση από το όποιο "negging", η ίδια η αντίδρασή της είναι ξένο σώμα στην πρακτική του εφαρμογή όσα καλούπια κι αν αλλάξει η μορφή του. Ο ρόλος που της επιφυλλάσσει το μισογύνικο φορτίο του δεν της είναι εσωτερικευμένος (πια;), και έτσι η κακοποίηση ή υπονόμευση είναι διακριτή. Απορρίπτεται με τρόπο αιφνιδιαστικό, σαφή και κατανοητό! Μπορεί λοιπόν να συμμετέχει στο αποκαλούμενο "negging" αν και όσο της ταιριάζει και της είναι ευχάριστο (υποκειμενικό) - μπορεί ακόμα και να προβεί η ίδια σε αυτό - διότι το πραγματικό negging (πολιτικό/ιδεολογικό) δε βρίσκει έδαφος. Πέφτει όχι σε τοίχο, αλλά σε κενό(!) - ίσως εκεί έγκειται και όλη η διαφορά.Πρόσεχε, δεν υποτιμώ το ρόλο της παιδείας, της πολιτείας (των νόμων και της εφαρμογής τους), της διαπαιδαγώγησης, της γνώσης. Κι αν φαίνεται έτσι, είναι μάλλον επειδή τα παίρνω ως αυτονόητα, ως ήδη κεκτημένα, ενώ βεβαίως σε πλείστες όσες περιπτώσεις δεν είναι. Στη δική μας κοινωνία ίσως ως επί το πλείστον. Αλλά, και από την άλλη, αν δεν τα βλέπουμε ως αυτονόητα έστω ουτοπικά, ίσως να μη γίνουν ποτέ. Αnyhow...Παρακάτω έγινε ένα μικρό μπέρδεμα(;). Noμίζω συνέβη παρανόηση με το "by default", το οποίο εννοούσα ως κοινωνικά προκατασκευασμένο εαυτό, με αντιλήψεις, πεποιθήσεις, πλαίσια αναφοράς, πρότυπα κλπ. αυστηρά οριοθετημένα από το κοινωνικό περιβάλλον, αναφερόμενη κατά κύριο λόγο στο στάδιο πριν τη συνειδητοποίηση ή τη βιωματικότητα της ατομικότητας/υποκειμενικότητας ως τέτοιας - που οπωσδήποτε κάπου θα παρεκκλίνει - απέναντι στις ενυπάρχουσες εγγραφές της διατεταγμένης κανονικότητας στην οποία μας διοχετεύει, μας καναλιζάρει η κοινωνία από την πιο μικρή μας ηλικία και έκτοτε. Τέλος, ναι, η υποκειμενικότητα δομείται και από τις βιολογικές ορίζουσες του καθένα, αλλά δεν είμαι αρμόδια να αναλύσω πώς συμβαίνει αυτό. Δεν είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας μόνο από επιλογή αλλά και από την επενέργεια κυριολεκτικά εγγενών δυνάμεων (βιολογικών), πάνω στις οποίες βέβαια ασκούνται πιέσεις κοινωνιογενείς που στόχο έχουν τη συνοχή του συνόλου μέσω της ομοιογένειας.
#6 Σκεψου ποσο ευπιστη και δεδομενη σε εχει που, μετα την πρωτη φορα που τον έπιασες, δεν μπήκε καν στον κοπο να αρχίσει να κρυβεται.Αν εχει ανασφαλειες και θελει να τις λύσει, αλλα να μείνετε και μαζι, να παει σε ψυχολόγο.....(αν και κατι μου λεει οτι το προβλημα είναι αλλου....)
ρε σταματήστε να βάζετε τους άντρες να σας ορκίζονται αιώνια αφοσίωση είναι λίγο καθυστερημένο, όχι τόση υστερία.επίσης, κατά τα άλλα τα πράγματα διαφαίνονται ευοίωνα γιατί πρέπει να έχουμε λύσει όλα μας τα άλλα προβλήματα σ'αυτή τη ζωή
Πολλές αποριες μου δημιουργηθηκαν σημερα!τι ειναι το negging ρε παιδια;πρωτη φορα το ακουω;ας μου εξηγησει κ μενα καποιος γιατι στο ιντερνετ δεν καταλαβα κ πολλα...τρόπος πεσίματος που σε μειωνει ο αλλος;παραδειγμα;
οκ προφανως το εκανε γιατι εφαγα χυλοπιτα αλλα αυτο ειναι το negging; σε μειωνει για να σου την πεσει ή σε μειωνει οταν του λες οχι; κ πως γινεται να θεωρείται πεσιμο κατι το οποίο σε μειώνει;υπαρχουν γυναικες που θα το σκεφτουν να βγουν μαζι με καποιον που τους μειώνει;
Δεν καταλαβαίνεις και πολλά απ'αυτά που διαβάζεις αλλά αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που μου αρέσει στους ανθρώπους, το βρίσκω πολύ χαριτωμένο.  Να, κάτι τέτοιο που-χου. Χτυπάω την αυτοεκτίμησή σου, αλλά το συμμαζεύω γιατί σκοπός μου είναι να σε ρίξω.(Σχώρα με  mplr, μην το πάρεις καθόλου προσωπικά!)
χαχα οχι μην φοβασαι δεν το παιρνω προσωπικά...οκ καπως το καταλαβαινω, η αληθεια ειναι οτι δεν το εχω παρατηρησει να μου συμβει ή να συμβει σε γνωστό μου οποτε γι αυτο μου φαινεται καπως περιεργο πως "λειτουργει"....
Το negging είναι ένας χειριστικός τρόπος που χρησιμοποιούν κάποιοι και καλά "pick up artists" για να αυξήσουν την ανασφάλεια στα υποψήφια θύματά τους και να τις ρίξουν. Βασίζεται στην πεποίθηση ότι ο καθένας θεωρεί ότι έχει μια συγκεκριμένη αξία και δεν κοιτάζει ανθρώπους που έχουν μικρότερη αξία από τον ίδιο.Επομένως, σου λέει, είτε πρέπει ο player να αυξήσει την προβαλλόμενη αξία του (με ωραίο χορό/στυλ/ντύσιμο/χιούμορ/ιστορίες κτλ) είτε να κάνει την κοπέλα να μειώσει τη δική της αξία. Οπότε χρησιμοποιεί το neg, που στο ιδανικό του είναι μειωτικό κομπλιμέντο (ώστε να μην κάνει την κοπέλα να θυμώσει αλλά απλά (;) να νιώσει λίγο πιο ανασφαλής).
μόνο εγω δεν καταλαβα την ερωτηση 7;γιατι να την αντιπαθησεις;και το ρητο που κολλαει;εψαξα το Goop και μου εβγαλε πολλα πραγματα...ποιο απ' όλα ειναι;
Δεν έχω επισκεφθεί ποτέ το σάιτ της (να υποθέσω ότι προφέρεται "γκόου οπ"; γιατί το "γκουουπ" ακούγεται σαν "poop" -τεσπα) αλλά διαβάζοντας συχνά γι'αυτό στο dlisted (site γενικού κραξίματος)(http://dlisted.com/?s=goop)συμπεραίνω ότι ή Gwyn βγάζει ένα προφίλ ψηλομύτας με 1st world problems, προβάλλει το τέλειο lifestyle της, οργανικά-βιολογικά προϊόντα διατροφής, ομορφιάς κλπ που μόνο για πληβείους δεν είναι, κάτι extreme αποτοξινώσεις κλπ. Το διαζύγιό της με τον Chris Martin το περιέγραψε ως "conscious uncoupling".(eyeroll)
#4 Η αγάπη δε "συμβαίνει απλά"- για να πεις ότι αγαπάς κάποιον περνάει κάποιο χρονικό διάστημα γιατί πρώτα πρέπει να τον γνωρίσεις, κ αυτό παίρνει χρόνο. Αλλιώς ζεις στο δικό σου φανταστικό κόσμο.
Ιου. Σαν άντρας έχω χρησιμοποιήσει οδοντογλυφίδα για να βγάλω αυτό το γλιτσερό κουβάρι μακριές τρίχες της αγαπημένης μου από το νιπτήρα. Μπορεί να είναι αυτό.
Ρε Ιζόλδη, γιατί μου τη λες; Με πληγώνεις! Πλάκα κάνω γέλασα πολύ με αυτό που έγραψες. Δεν έχω πρόβλημα με τέτοια θέματα. Και καταθέτω την εμπειρία μου: Όταν ήμουν φοιτήτρια μπήκα πρωί πρωί στην τουαλέτα και ο γκόμενος της συγκατοίκου μου είχε πιει τ'άντερά του και τα είχε βγάλει παντού. Δε θες να ξέρεις...
#6. Αγαπητή α,μπα θέλω τη γνώμη σου. Είμαι με μια γυναίκα εδώ και έξι χρόνια. Καλή, χρυσή, τη θέλω, την αγαπάω, αλλά παγοκολώνα ρε παιδί μου. Στην αρχή αυτό δε με προβλημάτισε ιδιαίτερα, στην πορεία κάπου βελτιώθηκε, τώρα σκέφτεται μόνο πόσο όμορφα περνάμε τις Παρασκευές τα βράδια που καθόμαστε και χουχουλιάζουμε με κουβέρτες και τσαγάκι και πότε θα παντρευτούμε. Στο κρεβάτι τής είμαι αδιάφορος. Αδιάφορος! Νιώθω ότι με βλέπει σαν έναν υποψήφιο γαμπρό-κελεπούρι αλλά ότι δε με γουστάρει αρκετά. Άνθρωπος είμαι κι εγώ, έχω τις ανασφάλειές μου. Γιατί δε μου δείχνει ότι με θέλει ερωτικά; Με βαρέθηκε; Πιάνω κι εγώ πού και πού και παίζω στο φεις. Παίζω, δεν κάνω τίποτα, απλά τεστάρω αν μετράω. Λοιπόν, που λες, μπήκε τις προάλλες στο λογαριασμό μου και είδε μια συνομιλία, τελείως αδιάφορη για μένα, και έφερε τη συντέλεια του κόσμου. Της εξήγησα ότι δε σημαίνει τίποτα, ότι μόνο αυτήν θέλω και της ζήτησα να προσπαθήσει η ίδια να με επιβεβαιώνει ερωτικά, να μου δείχνει ρε παιδί μου ότι με βλέπει σαν άντρα κι όχι σαν αδερφό της. Τι λες, θα το καταλάβει ή θα αρχίσει να σου στέλνει ερωτήσεις;
Ή απλά του αρέσει που έχει τη σιγουριά μίας σχέσης και η κοπέλα του προφανώς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλει να σταματήσει να φλερτάρει. Κοινώς, και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, ως άπληστα όντα που είμαστε.
το έκανε από την αρχη της σχεσης λεει...κ δεν φλερταρει απλως κανονισε κ εξοδο....αν ηταν παγοκολώνα θα ηταν 6 χρονια μαζι θα ταιριάζαν και θα περνούσαν καλα;η μονη αντιδραση του στην παγοκολωνα θα ηταν αυτη;δεν θα ειχε αντιδρασει πιο πολύ;αλλιως δεν τον πειραζει η παγοκολωνα...
είσαι λίγο υπερβολική:))Βέβαια, δεν διαφωνώ ότι κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβαίνει. Ρωτώ λοιπόν την ThaliaKal, είσαι σίγουρη ότι δεν τον θεωρείς δεδομένο με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Όλοι χρειαζόμαστε λίγη επιβεβαίωση από τον σύντροφο μας. Του τη δίνεις; Ή του συμπεριφέρεσαι όπως την θειά μας;
Το μόνο σίγουρο, φίλε, είναι ότι δεν "ταιριάζετε απίστευτα", όπως ισχυρίζεται η κοπέλα σου. Μάλλον εθελοτυφλείτε απίστευτα. Το πώς και το γιατί δεν θα σας το πούμε εμείς. Ψαχτείτε.
@ Ιζόλδη, υπάρχει και χειρότερη εκδοχή:"Αγαπητή α,μπά θέλω τη γνώμη σου: είμαι με μια γυναίκα εδώ και 6 χρόνια. Καλή, χρυσή, την θέλω, την αγαπάω, αλλά από την αρχή της σχέσης είχα διάφορα "τυχερά" και ως γνήσιο αρσενικό, δεν μπόρεσα να αντισταθώ. O άντρας είναι γνωστό πως είναι από την φύση του πολυγαμικός. Δεν είναι ότι το κυνηγάω ιδιαίτερα το θέμα, αλλά ξέρεις πώς γίνονται αυτά, λίγο παιχνίδι στο fb, και όλο και κάτι τυχαίνει. Το πρόβλημά μου είναι ότι η δικιά μου πήρε πρέφα ότι κάτι παίζει, και ειδικά όταν έμαθε για ένα παρα-λίγο ραντεβού (το οποίο εννοείται το έχω αναβάλει για την ώρα), φρίκαρε. (Που να 'ξέρε δηλ. και για τα υπόλοιπα). Για την ώρα την έχω καλμάρει, μάλιστα την έπεισα ότι φταίει αυτή, αλλά το πρόβλημά μου είναι, τι να κάνω με το fb; μήπως να κάνω δεύτερο προφίλ; αν αλλάξω απλά password θα ξανατσατιστεί και δε θέλω να τη χάσω, γιατί την αγαπάω κι έχω σοβαρό σκοπό.- Σκύλος Χορτάτος Πίτα Ολόκληρη
#7: Αν και δεν έχω δει την ταινία κ πάντα την έβρισκα λίγο ξυνή, διάβασα και αυτό ε και την αντιπάθησα τελειώς:"Paltrow has one Hollywood enemy in Winona Ryder. The two used to be BFFs until Paltrow reportedly saw a script for Shakespeare In Love at Ryder's pad, and then convinced producers to hire her for the role instead of her brunette BFF. Paltrow then won an Oscar for the role and they haven't spoken since."
#4: Melany, πρέπει να είσαι ένα πολύ γλυκό πλάσμα. Να μην φοβάσαι να πεις στον άλλον "σ'αγαπώ" οποιαδήποτε στιγμή και να μη σε νοιάζει τί περιεχόμενο δίνουν οι γύρω σου στην έννοια της αγάπης. Αυτό που έχεις μέσα σου μετράει. Πες "σ'αγαπώ", "σας αγαπώ" και ο,τι θέλει ας γίνει! Τί σχέση έχει η αγάπη με το φόβο; Καμία, κατά τη γνώμη μου. Η αγάπη είναι το συναίσθημα των αληθινά γενναίων. Οι δειλοί δεν αγαπούν, απλώς "οριοθετούν". Η αγάπη είναι ελευθερία (γιορτάζει κιόλας σήμερα, btw). Feel free to love, baby! :)
«Αν δεν ξεκινήσεις από εκεί που είσαι, δεν γίνεται να φτάσεις εκεί που θέλεις να είσαι». Πηγή: www.lifo.grΝα συμπληρώσω το τσιτάτο με ένα ακόμη που μ' αρέσει πολύ?''ΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΣ, ΘΑ ΠΑΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΣ":-)
4- όχι επειδή περιλαμβάνει σεξ. Επειδή όσο απιδσιόδοξος ή κυνικός μπορεί να είναι κάποιος καταλαβαίνει ότι η ζωή χωρίς αγάπη (κάθε είδους και έρωτα) είναι βαρετή και μονότονη.