________________
1.

Επανέρχομαι με ερώτηση κοινωνικής φύσης. Πώς μπορεί κανείς να μην απαντά σε καλοπροαίρετες μεν, ενοχλητικές δε, ερωτήσεις, αποφεύγοντας ατάκες του στυλ "δεν θέλω να το συζητήσω" και την αμηχανία που επέρχεται μετά από αυτές;- Νεύτων

Όχι όχι, το έχεις πάρει λάθος. Όλο το ζήτημα είναι να προκαλέσεις αυτή την αμηχανία που φοβάσαι, και να σταματήσεις να τη φοβάσαι, να την αλείψεις όλη πάνω σε αυτόν που έκανε την ερώτηση. Δεν είναι δικό σου το πρόβλημα για να το λύσεις, είναι όλο αυτού που έκανε την ενοχλητική ερώτηση – και αν ήταν πραγματικά καλοπροαίρετη, δεν θα υπάρξει καμία αμηχανία. Μόνο που δεν ήταν.

________________
2.

Είπα ότι θα περιμένω 1 χρόνο μέχρι να τακτοποιήσει τις υποθέσεις για να μπορέσουμε να βρεθούμε (ιντερνετική σχέση θα λέγαμε). Δεν έγινε κάτι και έτσι ζητώ να τελειώσουμε. Δεν είναι πιο εύκολο για μένα, γιατί μετά από ένα χρόνο δένεσαι κάπως φανταστικά και κάπως πιο βαθιά και για να βγεις -από μια ας πούμε σχέση- δεν είναι εύκολο. Αλλά τα λόγια μου δεν λήφθηκαν στα σοβαρά ίσως γιατί είμαι μαλθακή, ίσως και να είμαι ρομαντική, ίσως και αθεράπευτα, ίσως και βλαμμένη. Εσύ στην θέση μου τι θα έκανες; -ευλογώ τα γένια

Στη θέση σου θα φρόντιζα να πάρω το μάθημα: μη δεσμεύεις το χρόνο σου και το συναίσθημά σου για έναν ολόκληρο χρόνο, για έναν άγνωστο.

________________
3.

Νιώθω ότι το μέλλον μου έχει προδιαγραφεί. Κυρίως επειδή το επάγγελμα που θα ακολουθήσω είναι καθορισμένο, αυτό, και δεν αλλάζει. Είμαι δασκάλα και δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα αυτή, ήδη δουλεύω δύο χρόνια, δεν λέω, καλή η επαφή με τα παιδάκια και τους συναδέλφους και τους γονείς και το νησί που βρίσκομαι. Όμως νιώθω ότι πάει, αυτό ήταν. Είμαι καταδικασμένη στην ελληνική μικροαστότητα, στην κακογουστιά των συναδέλφων μου με τις τσάντες με τα στρας πάνω, και την περιορισμένη "εναλλακτικότητα". Που δηλαδή διαβάζουν αποσπάσματα από τον Κόσμο της Σοφίας στα μικρά και νομίζουν ότι κάνουν πρωτοπορία και τους ανοίγουν το μυαλό. Θα μου πεις, γιατί δεν κάνω εγώ την πραγματική πρωτοπορία; Κυρίως επειδή δεν θέλω να προκαλέσω. Όμως δεν αντέχω που έχω καταδικαστεί στη μετριότητα, συνέχεια δασκάλΕΣ που διαβάζουν ένα ποίημα και νομίζουν ανακαλύπτουν τον κόσμο. Νιώθω αδιέξοδο, φοβάμαι όμως ότι δεν θα τα παρατήσω γιατί φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον εαυτό μου. Κακά τα ψέματα, κι εγω και πολλοί της φουρνιάς μου μπήκαμε παιδαγωγικό για την αποκατάσταση. Και τώρα που δουλεύουμε, να τα ψυχολογικά. Τι να κάνω; Σε παρακαλώ πολύ βοήθησέ με όπως μπορείς.- βοήθειαααα

Δεν αποφεύγεις την «πρωτοπορία» επειδή δεν θέλεις να προκαλέσεις, αλλά γιατί έτσι συντηρείς το βάθρο από το οποίο ατενίζεις τους άλλους. Αν προσπαθήσεις να αποδείξεις ότι είσαι καλύτερη από αυτούς, μήπως ανακαλύψεις ότι η απόστασή σας δεν είναι τόσο μεγάλη; Ότι δεν είναι τόσο ξεκάθαρό ότι είσαι καλύτερη; Ότι κι εσύ μέσα σου έχεις δόσεις «μικροαστικότητας;»

________________
4.

Αγαπητή Α μπα! Είχα μία πολύ καλή φίλη με την οποία γελούσαμε, περνούσαμε καλά, πειραζόμασταν.... διαφορετικές πολύ.. εκείνη δυναμική,γεμάτη αυτοπεποίθηση, πίστη στον εαυτό της και με πολύ ψηλά την αγάπη για τον εαυτό της. Ενώ εγώ ευαίσθητη, όχι με τόση πίστη στο εγώ μου... αλλά τέλος πάντων, με θαύμαζε και την θαύμαζα.... ώσπου μια μέρα, βγήκαμε μεγάλη παρέα σε βραδινό μαγαζί, εγώ ήπια πολύ παραπάνω σε σημείο που το μόνο που θυμάμαι είναι να μου φωνάζει η φίλη μου..δεν θυμάμαι καν πώς έφτασα στο κρεβάτι.. έχω κενό μνήμης! Από την επόμενη κιόλας ημέρα η φίλη μου ψυχράθηκε απέναντί μου, όταν την ρώτησα τι έγινε το προηγούμενο βράδυ, μου είπε πως δεν θέλει να το συζητήσουμε ποτέ αυτό... και εγώ στεναχωριέμαι γιατί οι σχέσεις μας χάλασαν.... έχουν περάσει μήνες, αλλά παρά τις προσπάθειές μου, δεν με πλησιάζει όσο θα ήθελα... τι άλλο να κάνω; -macaron

Αυτό το «δε θέλω να το συζητήσουμε ποτέ για να σώσουμε τη φιλία μας» μου φαίνεται ότι είναι ο πιο εγωιστικός χειρισμός. Πρώτον, δημιουργεί εντυπώσεις, γιατί εγκαθιδρύεται η πεποίθηση ότι η μια πλευρά, αυτή που έχει όλη την πληροφορία, έχει όλο το δίκιο και η άλλη όλο το άδικο, και όλοι ξέρουμε τι ισχύει για τα μονοπώλια πληροφόρησης. Δεύτερον, η υποτιθέμενη συμφωνία σιωπής όχι μόνο δεν σώζει τη φιλία αλλά στρώνει τον δρόμο για να χαθεί για πάντα, διαλυμένη από τα αγκάθια και τις σιωπές.

Δεν σου έδωσα λύση. Όμως όταν πρόκειται να αντιμετωπίσεις μονοπώλια και τραστ, πρέπει τουλάχιστον να ξέρεις τα δικαιώματα σου.

________________
5.

Λένα, αγαπημένη Λένα,
Διαβάζω τις απαντήσεις σου και με τις περισσότερες ταυτίζομαι.Θέλω να πω, πως μου φαίνονται φυσιολογικά όσα λες.Οι συμβουλές σου μου θυμίζουν όσα λέω στους φίλους, όταν νομίζουν πως με χρειάζονται.Νομίζω ότι είμαι αρκετά καλή στις συμβουλές. Και όταν κάτι συμβαίνει σε μένα ξέρω τι πρέπει να κάνω συνήθως-όχι πάντα φυσικά. Έλα μου ντε που όταν έρχεται η ώρα να χρησιμοποιήσω τις συμβουλές μου εγώ η ίδια,ενώ ξέρω τι είναι καλύτερο για μένα,κάνω του κεφαλιού μου? Σου συμβαίνει? Και γενικά η ερώτηση είναι η εξής: όσα συμβουλεύεις τους άλλους εσύ η ίδια τα τηρείς?Και για να μην γενικεύω ας πούμε στον έρωτα, είναι δυνατόν να πιάνουν οι συμβουλές των άλλων? Πως? –Mέλια

Είναι πολύ διαφορετικά όταν πρόκειται για τον εαυτό μας, αλλιώς δεν θα ήταν υποχρεωτικό για τους ψυχαναλυτές να κάνουν ψυχανάλυση. Όμως αυτός που δίνει καλές συμβουλές ή κάνει έστω εύστοχα σχόλια δεν είναι ο τέλειος και ο αλάνθαστος που τα έχει όλα λυμένα. Αντιθέτως, είναι αυτός που έχει πολλές εμπειρίες από πολλά λάθη – αν έχει βγάλει συμπεράσματα από αυτά. Δεν είναι δυνατόν να μην ταράζεσαι, να μη γίνεσαι άδικος, να μην ζηλεύεις. Αυτό που μπορείς είναι να βελτιώσεις τις αντιδράσεις σου, να εντοπίζεις τα λάθη σου, να τα αναγνωρίζεις. Δε μπορώ να πω ότι τηρώ αυτά που συστήνω. Μπορώ να πω όμως ότι υπάρχουν πολλές στιγμές που παρακολουθώ τον εαυτό μου να σκέφτεται εγωιστικά, παράλογα, με μικροπρέπεια. (Το τι κάνω για να το καταπολεμήσω – άλλη υπόθεση!)

________________
6.

Αγαπητή α, μπα;
Τι συμπέρασμα βγάζεις έχοντας διαβάσει χιλιάδες πλέον ερωτήσεις (βαριέμαι να υπολογίζω, πέφτω έξω;;) άγνωστων ανθρώπων, που υπό το προκάλυμμα της ανωνυμίας και της απροσωπίας - διόλου δεν το εννοώ αρνητικά, βγάζουν τόση αγανάκτηση, τόση σύγχυση, τόση μελαγχολία, τόση απόγνωση; Είναι ο κόσμος τόσο μπουρδελομπούρδελο; Έχουμε απομακρυνθεί τόσο πάρα πολύ οι άνθρωποι πια; Ήταν έτσι πάντα;- Ελεύθερο και ωραίο

Ο κόσμος πλέον έχει χωριστεί στην εποχή Προ Ίντερνετ και Μετά Ίντερνετ.

Τα ανθρώπινα συναισθήματα βρήκαν έναν εντελώς νέο, συγκλονιστικά πρωτόγνωρο τρόπο για να εκφραστούν: ανώνυμα, δωρεάν, και σε τεράστια δημόσια κλίμακα. Ποιος μπορεί να πει πώς ήταν πάντα; Τα πάντα έχουν αλλάξει. Ποτέ δεν υπήρχαν ξανά οι ίδιες δυνατότητες έκφρασης. Η ανωνυμία μεγεθύνει τα φαινόμενα. Οι ίδιο άνθρωποι στους φίλους τους δηλώνουν λιγότερο θυμωμένοι, απογοητευμένοι, μπροστά σε άλλους είναι λιγότερο επιθετικοί. Αυτό ως ένα σημείο δεν σημαίνει ότι στην πραγματικότητα είναι λιγότερο θυμωμένοι, απογοητευμένοι και επιθετικοί;

________________
7.

Λατρεμένη μου Α,μπα σώσε με γιατί το έχω ανάγκη. Ανέκαθεν τα έβλεπα όλα από μια ματιά παιδική και ρομαντική.Τα τελευταία χρόνια όμως μετά από τον χωρισμό των γονιών μου,τον χαμό της γιαγιάς μου,έναν επώδυνο χωρισμό και την νέα αρχή νο3 στην Αθήνα (είμαι από επαρχία) νιώθω πως σταμάτησα να πιστεύω στον ροζ κόσμο που μου έδινε το κίνητρο να προχωρήσω .Ακόμα και τον έρωτα τον σκέφτομαι με σκεπτικισμό. Τους ανθρώπους τους αντιμετωπίζω με καχυποψία.Ακόμα και στα γλυκά λόγια του συντρόφου μου σκέφτομαι "κάτσε να σταματήσω να σε καυλώνω και θα δούμε μετά" . αυτό συν το ότι ζω χωρίς καμιά βόηθεια με ενοίκιο και 400 ευρώ μισθό σε μια δουλειά που σιχαίνομαι με έχουν κάνει έναν άνθρωπο χωρις ελπίδα για το καλύτερο στα 24 μου.Θα μου πεις πως οι καταστάσεις μας ωριμάζουν εγώ όμως αυτο που ξέρω είναι πως έχω ανάγκη να πιστέψω σε παραμύθια και ιππότες και ας φάω τα μούτρα μου.Απλά θέλω να σε ακούσω σαν παρατηρητή :-)- Κώστας

Η ζωή έχει αποχρώσεις. Άπειρες αποχρώσεις. Όσο νομίζεις ότι τις έχεις ανακαλύψει όλες, τότε εμφανίζονται περισσότερες. Με την αφέλεια των 24 νομίζεις ότι έχεις καταλήξει κάπου: «βλέπω τα πράγματα με σκεπτικισμό». Το πιθανότερο είναι ότι στα 34 θα λες «τι ρομαντικός που ήμουν». Όσο προσπαθείς να προσαρμόσεις τον κόσμο και να τον χωρέσεις στα δικά σου προκατασκευασμένα κουτιά, τόσο θα πετάγεται και θα ξεχειλίζει, αποδεικνύοντας ότι δεν έχεις αρκετή φαντασία. Μην επικεντρώνεσαι στο τι θα ήθελες. Επικεντρώσου στο να έχεις ανοιχτά αυτιά και μάτια, γιατί δεν παραμονεύουν μόνο οι απογοητεύσεις, παραμονεύει και το αναπάντεχα καλό, τόσο καλό όσο στα παραμύθια, και αν είσαι στον κόσμο σου, θα σε προσπεράσει.