Χωρίς να έχω σκοπό να ξεκινήσω έναν καβγά για το αν κάνουμε καλά που τρώμε κρέας ή όχι (προσωπικά τρώω, αν και σχετικά λίγο), θέλω να μιλήσω για τη σύγχυση που υπάρχει στο μυαλό μας σχετικά με τα νεκρά και μαγειρεμένα ζώα που τρώμε.
Είναι πολύ ενδιαφέρον πώς στην παρακάτω φάρσα ο κόσμος σοκάρεται από τη συνειδητοποίηση πως αυτό που τρώει ήταν κάποτε μικρό, ζωντανό και χαριτωμένο. Σα να μην είχε κάνει ποτέ τη σύνδεση!
Φυσικά η φάρσα δεν είναι επιστημονικά ακριβής.
1ον) Τα γουρούνια δεν μετατρέπονται σε χοιρινό τόσο μικρά. (Σε τέτοια ηλικία χωρίζονται με τη βία απ' τις μητέρες τους, τους κόβουν την ουρά και τους τροχίζουν τα δόντια, και τα βάζουν σε μικροσκοπικά κελιά, για την εκτροφή και τον μετέπειτα σφαγιασμό τους).
2ον) Τα γουρούνια δεν μετατρέπονται τόσο εύκολα κι απλά σε τροφή - δυστυχώς γι' αυτά. Αν τα σκότωναν όπως δείχνει η φάρσα -αν ο πόνος τελείωνε με μια κίνηση σε ένα δευτερόλεπτο- θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι συνθήκες θανάτου τους είναι καταπληκτικές, σε σχέση με αυτές που ισχύουν στ' αλήθεια.
Μια ακόμη πιο πετυχημένη φάρσα θα ήταν αν χρησιμοποιούσαν μεγάλα γουρούνια που θα τα σκότωναν όπως το κάνουν στην πραγματικότητα, παρουσία του πελάτη.
Μόνο που τότε δεν θα γελούσε κανείς.
σχόλια