Δύο ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου:
[Από τη σειρά Θερινό φροντιστήριο(1953-1964)]
Διάρκεια
Η νύχτα μας κοιτάζει μες απ' τα φυλλώματα των άστρων.
Όμορφη νύχτα, σιωπηλή. Θάρθει μια νύχτα
κι εμείς θα λείπουμε. Και τότε πάλι
θα τραγουδάνε οι αραποσιτιές τ' αρχαία τραγούδια τους,
οι θερίστριες θα ερωτεύονται πλάι στα δεμάτια,
κι ανάμεσα απ' τους ξεχασμένους στίχους μας
όπως ανάμεσα απ' τα κίτρινα στάχυα
ένα πρόσωπο νεανικό, φωτισμένο απ' το φεγγάρι,
θα κοιτάζει, όπως εμείς απόψε,
εκείνο το μικρό ασημένιο σύννεφο
που γέρνει κι ακουμπάει το μέτωπο του στον ώμο τού λόφου.
Τα βράδια τού καλοκαιριού
Τα βράδια του καλοκαιριού πλαγιάζει με ανεξήγητη κούραση.
Τα ρούχα του, ριγμένα στην καρέκλα, έχουν το βάρος
μιας ασυγχώρητης αναβολής. Η νύχτα
κινείται μες στον κύκλο μιας προκαταβολικής μετάνοιας.
Κι αν κάποτε, στο δρόμο κάτω, μια νεανική παρέα
περάσει τραγουδώντας στη δροσιά τού φεγγαρόφωτου, τότε
δυο-τρία λουλούδια πέφτουν μέσα στ' άδεια παπούτσια του.
[+] Ο Γιάννης Ρίτσος μιλάει για τη σεμνοτυφία στην τέχνη.
Ο ποιητής σε μια σπάνια τηλεοπτική του εμφάνιση, λέει κάπως ασυνήθιστα πράγματα.
Ένα τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα:
Γλένταγες στους ουρανούς με ζάρια και χαρτιά
Και ξάφνου στα σκοτάδια μας γκρεμίστηκες με φόρα.
Τώρα κρυώνεις και πεινάς μ' άστο σε μας
για σένα βράζει αυτή η άδεια κατσαρόλα
Μη δίνεις σημασία που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις δυο τρία λόγια.
Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.
Άπλωνες στα σύννεφα τη τσόχα και με μιας, έναν αιώνα κέρδιζες
ποντάροντας μια ώρα.
Τώρα θυμώνεις , ξεφυσάς κι όλο ρωτάς που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.
Μη δίνεις σημασία που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις δυο τρία λόγια.
Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.
Δεν πειράζει που δε σου 'ρθε η ζαριά τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά, ο χαμένος τα παίρνει όλα...
[+ Ο Γιάννης Αγγελάκας αφηγείται τη ζωή του.]
Ένα βίντεοκλίπ του Γιάννη Βασιλείου
Μπες μες στο Καμπριολέ, πάμε για κανά Καφέ
Τρία έργα του σπουδαίου εικαστικού Γιάννη Κουνέλλη
«Δεν ξέρω τους ψυχολογικούς παράγοντες, αλλά στη δουλειά μου – και όχι μόνο σε αυτή – είμαι ριζοσπαστικός. Γι' αυτό κάθε έργο το αντιμετωπίζω σαν το τελευταίο. Εμείς που βγήκαμε με τη δουλειά μας έξω από το τελάρο, το κάναμε επειδή μας περιόριζε την έκφραση, για να πλησιάσουμε τους άλλους, για να είμαστε πιο διαλεκτικοί και αυτό μας ελευθέρωσε. Οταν άρχισα να δημιουργώ, είχε απομείνει ένα φάντασμα στο κέντρο του, κάτι σαν μοιρολόι. Και εκεί πρέπει να πεις όχι».
(Περισσότερα έργα του εδώ.)
Ένα τραγούδι του Γιάννη Ζουγανέλη
Άσε πια τον μακρυμάλλη
Όταν ο δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης έπαιρνε συνέντευξη απ' την Ρουλα Κορομηλά
Η εκπομπή ΑΝΑΤΡΟΠΗ, απ' το 2001.
Από το ποστ "44 άντρες του Γιάννη Τσαρούχη".
(Οι υπόλοιποι 42 εδώ)
+ ΤΑ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ
Η εκπομπή προσεγγίζει τη σχέση του μεγάλου Έλληνα Ζωγράφου και Σκηνογράφου ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ με το χορό του ζεϊμπέκικου. Ο ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ μιλάει για την ιστορία και την καταγωγή του ζεϊμπέκικου, για την επαφή του με τη λαϊκή μουσική και την πρώτη του γνωριμία με τους ήχους του ζεϊμπέκικου. Αποκαλυπτικός και αληθινός, προκαλεί το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, με τα λόγια του για την προσπάθεια του κάθε ζωγράφου να συσχετίσει το φόντο με τη φιγούρα. Περιγράφει την εξέλιξη του κύκλου των έργων του με θέμα τα ζεϊμπέκικα. Καθ όλη τη διάρκεια της εκπομπής παρεμβάλλονται πλάνα από το κέντρο «ΧΑΡΑΜΑ», με τον ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ να τραγουδάει και τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ (11:30) να χορεύει με μοναδικό τρόπο ζεϊμπέκικο.
Κείμενα-Ρεπορτάζ: ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΒΙΑ
Ένα απ' τα δεκάδες επιτυχημένα βιβλία του Γιάννη Ξανθούλη
Γιάννης Δαλιανίδης (1923-2010). Η τελευταία συνέντευξή του, στον φίλο του Χρήστο Παρίδη.
Θεωρηθήκατε σκηνοθέτης τολμηρών σκηνών...
Εξαιτίας μιας ελάχιστα γυμνής σκηνής της Λάσκαρη στον Κατήφορο. Στην πραγματικότητα, όταν επρόκειτο να βγάλω ρούχο ηθοποιού, πάθαινα τρομερό τρακ, βρισκόμουν σε φοβερή αμηχανία. Δεν ήξερα πού να στήσω την κάμερα. Με αποτέλεσμα να μη μου βγαίνουν καθόλου χυδαίες. Γιατί ακριβώς δεν κοιτούσα να ερεθίσω τον θεατή με το γυμνό.
Κάνατε μια τελείως γυμνή ταινία, το χαμένο σας «αριστούργημα» -κατά τον Κούνδουρο-, που ήταν και η τελευταία παραγωγή της Φίνος Φίλμ. Δυστυχώς, το νεγκατίφ εξαφανίστηκε, χωρίς τελικά να τη δούμε ποτέ.
Ναι, είναι το μεγάλο μου παράπονο. Εξαφανίστηκε, εξαερώθηκε, χάθηκε εντελώς αναίτια και αδικαιολόγητα. Σαν να μην είχε γυριστεί ποτέ. Τι έγινε, δεν το έμαθα ποτέ. Την τοποθετούσα σε μια απροσδιόριστη εποχή και οι άνθρωποι κυκλοφορούσαν γυμνοί. Ένα γυμνό που όσοι πρόλαβαν να το δουν το έβρισκαν αισθητικότατο. Όπως ο Κούνδουρος, που βρήκε την ταινία μια αναπάντεχη έκπληξη. Ήταν γυρισμένη σ' ένα νταμάρι. Ένα πάρα πολύ σκληρό περιβάλλον με φόντο πέτρα. Κι αυτό ακριβώς ήθελα να δείξω. Πόσο γυμνός και ευάλωτος είναι ο άνθρωπος μέσα στη φύση.
Σας πίκρανε που η «προοδευτική» μερίδα του Τύπου σας έκρινε υπερβολικά αυστηρά;
Δεν με χαροποιούσε, πάντως. Από την άλλη, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ένα καλό μάθημα. Γιατί κάθε φορά προσπαθούσαμε, με όσες δυνάμεις είχαμε, να τους διαψεύσουμε. Η κριτική, φυσικά, προερχόταν από έναν κόσμο που έβλεπε τον κινηματογράφο ως Τέχνη και τον δικό μας της διασκέδασης εχθρικά. Στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν τα πράγματα κι αυτοί, ώστε να αποκτήσει ο τόπος υψηλού καλλιτεχνικού αποτελέσματος κινηματογράφο, μας έκριναν αυστηρά. Πολλές φορές υπερβολικά αυστηρά, σχεδόν παράλογα. Σε μια φιλμογραφία για τη Θεσσαλονίκη με κατέκριναν που ενώ έκανα τόσα μιούζικαλ, ποτέ δεν έδειξα τη φτώχια της πόλης. Μια παρατήρηση άκαιρη. Μα, ακριβώς επειδή ήταν τόσο δύσκολες οι εποχές, εγώ ήθελα να διασκεδάσω τον κόσμο. Σε όλα τα είδη, άλλωστε, από το πιο σοβαρό μέχρι το πιο ελαφρύ, υπάρχει ή δεν υπάρχει ποιότητα. Εγώ καλλιέργησα ένα συγκεκριμένο είδος. Το έκανα καλά ή κακά; Εκεί έπρεπε να κριθώ.
(Η συνέχεια εδώ)
Μια εμφάνιση του Γιάννη Μηλιώκα στους Αγανακτισμένους
Τραγουδά το "Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες":
Από την περιγραφή στο YouTube: "Συγκλονιστική η συναυλία που έγινε στην πλατεία Συντάγματος την Τετάρτη 15/6/11. Μετά από μια μεγαλειώδη συγκέντρωση και αποκλεισμό της Βουλής και παρά τα χτυπήματα της Αστυνομίας, οι συγκεντρωμένοι δεν αποχωρούσαν από την πλατεία. Το ίδιο βράδυ σε συναυλία στην πλατεία τραγούδησαν μεταξύ άλλων και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Νίκος Καλογερόπουλος, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Στάθης Δρογώσης, ο Δημήτρης Πουλικάκος, οι Αέρα Πατέρα και ο Γιάννης Μηλιώκας"
Ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης στα προπέρσινα καρναβάλια
(ντυμένος Χάρος!)
Ένας Γιάννης που έγινε viral στο youtube:
Μερικοί από τους "Έντεκα λόγους που ακούω στην ΕΡΑ1 τον Γιάννη Πετρίδη εδώ και 25 χρόνια"
2) Μανία με τις λίστες. Οι εκατό τέτοιοι, οι εκατό άλλοι, διαφορετικά είδη, διαφορετικές εποχές. Η ιστορία της μουσικής σε αντίστροφη μέτρηση.
3) Μ' αρέσει η άνεσή του. Κομπιάζει, ξεχνιέται, γίνονται τεχνικά λάθη, μιλάει πάνω στα τραγούδια, μιλάει χωρίς χαλί. Είναι τόσο laid back που κάνει τους άλλους παρουσιαστές να μοιάζουν με αγχωτικούς χαζοχαρούμενους. Νιώθεις ότι είναι μια ζωντανή εκπομπή κι όχι ένα σκηνοθετημένο και άψογα χρονομετρημένο σόου.
4) Είναι έγκυρος. Και αντικειμενικός. Παίζει μεν αυτά που του αρέσουν αλλά παίζει και αυτά που υπάρχουν γύρω μας – δεν είναι ρατσιστής. Ακόμα κι αν παίξει κάτι που δεν του αρέσει ξέρεις ότι υπάρχει λόγος. Δεν χλευάζει την 'κακή' μουσική, η εκπομπή είναι αντιπροσωπευτική του Σήμερα, όποιο κι αν είναι αυτό.
7) Χωρίς παρελθοντολαγνεία, θυμίζει ένα σωρό σημαντικά (και συνήθως άγνωστα σε μένα) πράγματα από τα παλιά.
8) Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να προσφέρει σφαιρική ενημέρωση: όταν πρωτόπαιξε το You Have Killed Me του Μόρισεϊ τον περασμένο Μάρτη διάβασε στον αέρα ολόκληρο απόσπασμα απ' το αφιέρωμα του Οδός Πανός στον Παζολίνι (επειδή ο Π. αναφερόταν στους στίχους).
10) Η εκπομπή του είναι αμφίδρομη. Μπορεί να σου λύσει κάθε απορία και να σου παίξει κάθε σπάνιο τραγούδι. Τα τελευταία χρόνια έμαθε τα email, τα sms και τα blogs - τώρα ποιος τον πιάνει.
11) [Και η φωνή. Αυτή η φωνή!]
Η πρώτη εμφάνιση του Γιάννη Λάτσιου
Τρία έργα του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη
Και το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ "Γιάννης Μόραλης"
σε σκηνοθεσία του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου
Ο ηθοποιός Γιάννης Λασπιάς στο NAKED CITY της LiFO
Μια σπάνια συνέντευξη του (μακαρίτη) ποιητή Γιάννη Βαρβέρη
[κι ένα εξαιρετικό ποστ γι' αυτόν, εδώ]
Ο ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου
μιλά για τη γειτονιά του, στη LIFO.
Το μουσικό έργο του Ιάννη Ξενάκη "Μετάστασις"
+ Ο ΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ στην εκπομπή "ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ"
Ναι, είναι ΤΟΣΟ ΠΑΛΙΑ όσο φαίνεται αυτή η εμφάνιση του Γιάννη Πάριου
Καλό τίναγμα μαλλιού στο 0.52
----
Προσθέστε κι άλλους στα σχόλια
Χρόνια πολλά σε όλους!
:):)
σχόλια