"Στο Ιράν κάνουν τα καλύτερα πάρτι— με rave και τζαζ και ποτά και χημείες παντός είδος, αλλά μέσα σε σπίτια, κρυφά''.
Αυτά μου έλεγε ένας νεαρός με μπούκλες στο Ιnternational Student's House στο Regents Park στο Λονδίνο. "Η μουσική [και τα φιλιά και το σεξ σκεφτόμουν εγώ] είναι καλύτερα εκεί από ότι εδώ στο Λονδίνο... ξέρεις πιο προχωρημένα''. Μερικά χρόνια μετά άκουσα παρόμοιες φράσεις από ένα gay Ιρανό ιστορικό τέχνης, τώρα ακαδημαϊκό στην Κων/πολη. "Στα πάρτι στο Ιράν οι νέοι εκφράζονται ερωτικά πιο απρόσμενα—πιο πολυσεξουαλικά—απ'ότι εδώ στην Αγγλία. Ο κόσμος είναι πιο ατίθασος και τρελός όταν βρίσκει μια ατμόσφαιρα ελευθερίας.''
Σκέφτομαι αυτήν την κρυφή party zone στο Ιράν — σκέφτομαι συχνά τα φιλιά που αντάλλαξα με νεαρούς μπουκλωτούς Ιρανούς στο Λονδίνο — σκέφτομαι και το Persepolis –την περιπέτεια ενός κοριτσιού που παραπαίει ανάμεσα στα vibes της νεανικής δυτικής κουλτούρας, την ευρωπαϊκή migrant-hood και την ισλαμοκρατία της πατρίδας της.
Θα ρθει μια μέρα που θα κάνουμε τα καλύτερα πάρτι μέσα σε σπίτια; Με video-προβολές και θεατρικά σόου. Θα ντυνόμαστε σαν τους Velvet Underground, θα πηδάμε στον αέρα σαν αστροναύτες σε νιρβάνα.
Και μετά σκέφτομαι την Αθήνα. Θα ρθει μια μέρα που θα κάνουμε τα καλύτερα πάρτι μέσα σε σπίτια; Με video-προβολές και θεατρικά σόου. Θα ντυνόμαστε σαν τους Velvet Underground, θα πηδάμε στον αέρα σαν αστροναύτες σε νιρβάνα. Θα ανακατεύουμε μπουζούκια με ηλεκτρονικές λούπες, ψυχεδέλεια και ζεμπεκιές. Θα κρεμιόμαστε με γάτζους από το ταβάνι και θα φιλιόμαστε μέσα στην γλυκιά έκσταση του πόνου– οπως οι μετα-σουφιστές performers.
Και το πρωί θα χωρίζουμε.
Τα κορίτσια θα φορούν μαύρες μαντίλες και ποδιές και θα πηγαίνουν στους σπίτια τους να στρώσουν πίτα-φύλλο και να σφουγγαρίσουν και να αλλάξουν πάνες στα μωρά και να καλέσουν τον παπά της ενορίας να κάνει αγιασμό στο σπίτι. Και οι άντρες θα πηγαίνουν στη δουλειά και θα γυρνούν στο σπίτι το απόγευμα για να δουν τηλεόραση. Η πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου — ο Κασιδιάρης με ματωμένο σμόκιν και ο Σεραφείμ με glam άμφια– θα εγκαινιάζουν Ιδρύματα Μείζονος Ελληνισμού και Χριστιανοσύνης, θα φορτώνουν τα σχολεία με Εγκυκλοπαίδειες Πατριδολαγνείας, θα κηρύσσουν Ορθόδοξες Σταυροφορίες.
Αλλά εμάς δε θα μας πειράζει. Γιατί θα ξέρουμε. Όλα αυτά γίνονται για να μπορούμε να περνάμε καλύτερα το βράδυ. Η απαγόρευση υπηρετεί την ασυδοσία μας. Δίνει ένα στόχο στο κέφι μας. Να η συνταγή ενός υπέροχου πάρτι. Ο σκοταδισμός του μέλλοντος είναι μια μηχανορραφία ηδονοθηρίας.
Κόψτε μας το φιλί για να αφηνιάσουμε!
Ζήτω.
σχόλια