Πριν μέρες είδα σε μια τηλεοπτική εκπομπή έναν από τους άστεγους της Αθήνας. Μένει στο αυτοκίνητο του από την ημέρα που του έκαναν έξωση. Στο πίσω κάθισμα είναι οι γονείς του. Και αυτοί δεν έχουν που να πάνε. Στην αρχή όταν τον είδα σκέφτηκα: «Και έπρεπε να βγει στην Τατιάνα»; Μετά το βούλωσα. Αν δεν έχεις περάσει κάτι αντίστοιχο δεν πρέπει να εκφέρεις γνώμη ούτε καν μέσα σου. Το τελευταίο σκαλί μπορεί να σε οδηγήσει στην τηλεόραση.
Ψάχνει δουλειά από τις μικρές αγγελίες, ξυρίζεται στο καθρεφτάκι του αυτοκινήτου, βρίσκει φαγητό από τα εστιατόρια που τους περισσεύουν. Αυτό όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν όταν είπε ότι ο χώρος που τους φιλοξενούσε για ένα μικρό χρονικό διάστημα μετά την έξωση, τους είπε ότι θα επιστρέψουν όταν αρχίσουν τα πολλά κρύα.
Απέναντι από την πλατεία Κουμουνδούρου στο παλιό κτίριο του ΙΚΑ κάθε πρωί βλέπω πέντε-έξι άστεγους να έχουν στρώσει κουβέρτες κάτω από το γκράφιτι του Bleeps «Και η υγεία καπούτ». Όχι μόνο η υγεία και το κράτος πρόνοιας καπούτ και όλα καπουτ. Στα στενά του Μεταξουργείου πάλι εμφανίζονται στα γνωστά σημεία άστεγοι. Μπορεί να μην υπάρχει κανένας στην πλατεία Συντάγματος όπως πέρσι τέτοιο καιρό που τους έβλεπες απέναντι από το Public ,αλλά υπάρχουν κάποιοι πάνω στην Πανεπιστημίου. Στα σκουπίδια ο κόσμος συνεχίζει να ψάχνει.
Τα γράφω αυτά με ένα ύφος παραληρηματικό. Προσπαθώ να πω ότι οι άνθρωποι αυτοί μέσα στην χρονιά ήταν οι αόρατοι άνθρωποι. Το ενδιαφέρον μας επικεντρώθηκε στους μετανάστες και στα χτυπήματα των χρυσαυγιτών. Υπάρχουν όμως και αυτοί.
Διαβάζω κάθε φορά όλα αυτά τα μεγαλόπνοα σχέδια για την Αθήνα. Θα πεζοδρομηθεί το ένα, θα αναπαλαιωθεί το άλλο, το γραφείο τάδε έχει αυτή την πρόταση, το δείνα έχει την άλλη. Δεν φτάνει που δεν γίνεται τίποτα και όλα μπλοκάρουν μια πρόταση για αυτούς τους ανθρώπους και για χώρους που θα μπορούσαν να τους φιλοξενήσουν δεν έχει ακουστεί. Είναι τόσο δύσκολο να παρέχει ο δήμος ένα χώρο για να μείνουν αυτοί οι άνθρωποι;
Βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους κάθε πρωί πάνω στην Πειραιώς επι ένα μήνα και αναρωτιέσαι: Δεν ενδιαφέρεται κανένας από αυτό το ρημάδι το κράτος;
Το μόνο που ξέρουν είναι να κάνουν βόλτες γύρω από την Ομόνοια ή μέσα από τα τζιπ τηλεοπτικών σταθμών στο Σταθμό Λαρίσης. «Ω! πόσο έχει αλλάξει η κατάσταση από τότε που έχουν αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας». «Ω! καταφέραμε και μαζέψαμε τους μετανάστες και τώρα είναι όλα ωραία και καλά». «Ω! ξεβρόμισε ο τόπος». Και τώρα κάνε ένα κοντινό στα δακρυσμένα από την συγκίνηση μάτια μου.
Εντάξει. Όλα χάλια στις ζωές όλων μας. Όμως χειρότερα από όλους αυτοί που δεν έχουν ένα κεραμιδί πάνω από κεφάλι τους, ένα μπάνιο να κάνουν, ένα πιάτο φαΐ να φάνε και ένα κρεβάτι να κοιμηθούν. Κάτι πρέπει να κάνουν για αυτούς και γρήγορα. Όμως ποιοι θα το κάνουν;
σχόλια