ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Έχει ο Τσίπρας ειλικρινή συγκρουσιακή διάθεση;

 Έχει ο Τσίπρας ειλικρινή συγκρουσιακή διάθεση; Facebook Twitter
Δεν πιστεύω ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας τρέφει καμιά ιδεολογική συμπάθεια απέναντι στον δεσποτικό, αντιδραστικό, ομοφοβικό Βλαντιμίρ Πούτιν... Φωτο: SOOC
17

 

Δεν πιστεύω ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας τρέφει καμιά ιδεολογική συμπάθεια απέναντι στον δεσποτικό, αντιδραστικό, ομοφοβικό Βλαντιμίρ Πούτιν. Ακόμα λιγότερο πιστεύω πως η προσωπική αφήγηση του περιλαμβάνει ύαινες που γαβγίζουν ενώ τα καραβάνια προχωρούν και ξανθά γένη – τον Μόσκοβα που θα κατέβει, θα λευτερώσει την Πόλη και την Αγιά Σοφιά και θα μας τοποθετήσει σε χρυσό θρόνο εκ δεξιών του ως ομόδοξους. Τέτοιες ονειρώξεις μπορεί να στοιχειώνουν τον ύπνο κάποιων συγκυριακών συμμάχων του, οι οποίοι βλέπουν στον καθρέφτη τους πότε τον Μεγαλέξανδρο και πότε τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και τον πουλάνε –εννοείται- αναλόγως. Ο ίδιος ο φρέσκος πρωθυπουργός μας άλλο παιχνίδι λαχταράει να παίξει. Το παιχνίδι της ανεξάρτητης –για να μην πω της ατίθασης- Ελλάδας.


Το ιδεολόγημα έχει βαθιές τις ρίζες του στους αιώνες. Κι ακόμα πιο βαθιές στις ψυχές των Ελλήνων. Οι οποίοι μπορεί να το έχουν πάρει –μετά δυσκολίας- απόφαση ότι δεν είναι πλέον πολίτες μιας αυτοκρατορίας, σαν την Βυζαντινή ή την Μακεδονική. Αρνούνται όμως να αποδεχθούν την πατρίδα τους ως μια μικρή χώρα, προσδεδεμένη σε ισχυρούς συμμάχους, σε ευρύτερες έστω συμμαχίες. Θέλουν την Ελλάδα –πνευματικό, αν μη τι άλλο, ομφαλό του κόσμου- να βαράει το δικό της σκοπό.

Ο Αλέξης Τσίπρας φλερτάρει έντονα με τον τρόπο του Ανδρέα. Επιδιώκει δε –δεδομένης της οικτρής οικονομικής κατάστασης του ελληνικού κράτους- να καταφέρει κάτι πολύ περισσότερο. Να ανοίξει το παιχνίδι με τους δανειστές.


«Της θαλάσσης καλύτερα φουσκωμένα τα κύματα να πνίξουν την πατρίδα μου, παρά προστάτας να'χωμεν...» γράφει ο Κάλβος ενώ άλλοι, μεταγενέστεροι ομότεχνοί του, θρηνούν τη Ρωμιοσύνη που την έπαιξαν στα ζάρια, την ξεπούλησαν στα παζάρια, την εξεμαύλισαν και την ατίμωσαν. Ό,τι δηλαδή όντως συνέβη στα πρόθυρα της Μικρασιατικής Καταστροφής και στη Συμφωνία της Γιάλτας. Ό,τι υπέστη και η Πολωνία και η Ρουμανία και η Τσεχία, κάθε μικρό έθνος που η βούλησή του τακτικά συντρίβεται ανάμεσα στα συμφέροντα των υπερδυνάμεων.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε διαγνώσει άριστα τον εθνικό καημό. Ανέβηκε στην εξουσία επαγγελόμενος το «Η Ελλάδα στους Έλληνες», ιχνηλατώντας –στα λόγια- τον «Τρίτο Δρόμο προς τον Σοσιαλισμό», αναθεματίζοντας την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, που αποτελούσαν –καθώς διαβεβαίωνε- το ίδιο συνδικάτο.


Τα πρώτα χρόνια του στην πρωθυπουργία, εν μέσω του Ψυχρού ακόμα Πολέμου, χαρακτηρίζονταν από ένα ιδιότυπο αντάρτικο απέναντι στην Αμερική: Αρνήθηκε το 1983 να καταδικάσει την κατάρριψη του νοτιοκορεάτικου τζετ από τους Σοβιετικούς. Επισκέφθηκε επίσημα την Πολωνία του στρατηγού Γιαρουζέλσκι, ο οποίος είχε καταπνίξει το κίνημα της «Αλληλεγγύης» και του Λεχ Βαλέσα. Οργάνωσε στην Κρήτη συνάντηση μεταξύ του Μουαμάρ Καντάφι και του Φρανσουά Μιτεράν. Υποστήριξε έμπρακτα τον ηγέτη των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ και έκανε ποικίλα ανοίγματα στον αραβικό κόσμο, στα επαναστατικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής, στους Αδέσμευτους της Ίντιρας Γκάντι...


Είχε ο Ανδρέας ειλικρινή συγκρουσιακή διάθεση; Ούτε πάντως από το ΝΑΤΟ ούτε από την ΕΟΚ έβγαλε την Ελλάδα. Ούτε τις βάσεις «του θανάτου» ξήλωσε. Στη συμφωνία που υπέγραψε με τους Αμερικάνους προβλεπόταν ότι οι βάσεις θα έμεναν μέχρι να φύγουν, εωσότου δηλαδή οι ίδιοι οι Αμερικάνοι δεν θα τις χρειάζονταν πλέον.


Προέκυψε από το αντάρτικό του κάποιο συγκεκριμένο όφελος για την Ελλάδα;


Κάθε φορά πάντως που ο Ανδρέας χτυπούσε το χέρι στο διεθνές τραπέζι, οι Έλληνες πανηγύριζαν. Επιβεβαιωνόταν στα μάτια τους το πόσο μάγκας πρωθυπουργός ήταν, σε αντίθεση με τους άλλους, τους «προσκυνημένους». Κάποιος κακόπιστος θα έλεγε ότι ο Παπανδρέου είχε βρει, με τους λεονταρισμούς, έναν εύκολο τρόπο για να συσπειρώνει τους οπαδούς του.


Έχω την αίσθηση ότι ο Αλέξης Τσίπρας φλερτάρει έντονα με τον τρόπο του Ανδρέα. Επιδιώκει δε –δεδομένης της οικτρής οικονομικής κατάστασης του ελληνικού κράτους- να καταφέρει κάτι πολύ περισσότερο. Να ανοίξει το παιχνίδι με τους δανειστές.


Να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις τους για συνέχιση της λιτότητας και της δημοσιονομικής προσαρμογής, με διαφορετικής τάξεως επιχειρήματα: «Δεν μας κουρεύετε εσείς το χρέος; Θέτουμε εμείς βέτο στις κυρώσεις προς την Ρωσία. Δεν στέργετε στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής μας κρίσης με την επαναπρόσληψη των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων και την ακύρωση κάθε αξιολόγησης στο Δημόσιο; Περιμένετε κι έρχονται οι Podemosστην Ισπανία και ξεκινάει όπου να'ναι η επανάσταση του Νότου!»


Εκ πρώτης όψεως, η στάση του φαντάζει ενδεδειγμένη. Ο καθείς και τα όπλα του. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αθηναίες της Λυσιστράτης έκαναν ερωτική απεργία προκειμένου να σταματήσει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Στην κωμωδία, βέβαια, του Αριστοφάνη.


Δεν μπορώ ωστόσο να μην θυμηθώ ένα περιστατικό γνωστό σε όλους, απ'το οποίο πολύ αμφιβάλλω εάν οι Ελλαδίτες στην πλειονότητά τους απεκόμισαν το παραμικρό δίδαγμα.


Ήταν Μάρτιος του 2013, όταν η κυπριακή Βουλή απέρριψε ηρωικά τους όρους του μνημονίου που της είχαν προτείνει οι κοινοί μας δανειστές. Ιαχές ενθουσιασμού αντήχησαν μέχρι τα πέρατα του Ελληνισμού. Ο Κύπριος Υπουργός Εξωτερικών προσέτρεξε αμέσως στην Μόσχα, για να ζητήσει τη στήριξη, την έμπρακτη βοήθεια που είχε –κατά τα φαινόμενα- υποσχεθεί η Ρωσία. Παρέμεινε εκεί επί τρεις ημέρες. Επέστρεψε εν τέλει άπραγος. Με εντελώς άδεια χέρια. «Οι επενδυτές μας δεν ενδιαφέρθηκαν για τα αποθέματα φυσικού αερίου» δήλωσε, τυπικά ευγενής, ο Ρώσος ομόλογός του. «Οι συνομιλίες μας με την Κύπρο τελείωσαν...»


«Δεν είν'εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή...» συμπεραίνει πικρά ο Διονύσιος Σολωμός.


Κι όμως: Σαν εθνικός εξευτελισμός δεν έχει καταγραφεί στη συνείδηση του λαού, το γεγονός ότι η Κύπρος αναγκάστηκε τελικά σε άτακτη υποχώρηση, σε στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, σε αποδοχή ενός μνημονίου με όρους πολύ δεινότερους για τους πιο πολλούς από εκείνο που της είχε αρχικά προταθεί.


Σαν εθνικός εξευτελισμός έχει περάσει στην ημέτερη κοινή γνώμη το «ευχαριστώ» του Κώστα Σημίτη στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν μεσολαβώντας απέτρεψαν μια ελληνοτουρκική σύρραξη (για την οποίαν ήμασταν στρατιωτικά ανέτοιμοι) με αφορμή τα Ίμια.
Άρα ο Αλέξης Τσίπρας, Ελλαδίτης πολιτικός μέχρι το μεδούλι του, ίσως κάτι να ξέρει...

17

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

10 σχόλια
Η ΕΕ, στην οποία δεν ταιριάζαμε εξ'αρχής να ενταχθούμε, δεν θα υπάρχει για πάντα. Εμείς πρέπει να προετοιμαζόμαστε για αυτό ξεκινώντας να κάνουμε το επόμενο βήμα. Τουτέστιν να εργαστούμε, να καλλιεργήσουμε για να τρώμε, να εξορύξουμε τα κοιτάσματά μας και να παράγουμε ρεύμα από τον ήλιο και τον άνεμο. Πρέπει πολλοί Έλληνες να γυρίσουν στα χωριά και να ασχοληθούν με τη γη και τα ζωντανά. Έτσι θα γίνουμε ημιανεξάρτητοι.
Μην ανησυχείτε κ.Χωμενίδη σε λίγο θα κυκλοφορίσουν ειδικές κρατικές κονσέρβες "Αξιοπρέπειας" πλούσιες σε πρωτείνες και βιταμίνες. Ενδέχεται να κυκλοφορίσουν και σε συκευασία pocket για το γραφείο, την εκδρομή κ.α.
τόσο πολύ ''πνίγηκε'' η δυτικοφερμένη'' ''αλληλεγγύη'' που κυβέρνησε και κατάστρεψε κοινωνικά την Πολωνία τα επόμενα 10-15 χρόνια. Υποστηρικτή του Βαλέσα πρώτη φορά βλέπω. ήμαρτον δηλαδή.
"Προέκυψε από το αντάρτικό του [του Ανδρέα Παπανδρέου] κάποιο συγκεκριμένο όφελος για την Ελλάδα;" Πηγή: www.lifo.grΠαρόλο που δεν τον έχω ψηφίσει ποτέ (όχι γιατί δεν ήμουν σε ηλικία ψήφου) οφείλω να αντιπαραβάλω αυτό που αναφέρει η Θάτσερ στα απομνημονεύματά της (The Downing Street Years) για τον Παπανδρέου, ότι ποτέ δεν έφυγε από διάσκεψη κορυφής χωρίς να έχει κερδίσει κάτι για τη χώρα του. Και αναφέρει η Θάτσερ συγκεκριμένα την απειλή του Παπανδρέου για βέτο στην ένταξη της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στην ΕΟΚ το 1984 που είχε αποτέλεσμα τα Μεσογειακά ολοκληρωμένα Προγράμματα που ωφελούσαν κυρίως την Ελλάδα. Τι κάναμε με αυτά είναι άλλη ιστορία.
Το να σας ξυνιζει και το αλλο σας βρωμαει ξερω εγω.Ο τσιπρας μεσα σε μια βδομαδα εχει χαρακτηριστει ακροαριστερο αθεο κουμμουνι μεχρι και πιονι της δεξιας.Οσο και αν σιχαινομαι εκφρασεις του τυπου "Εμεις στην ελλαδα βεβαια..""στο ελλαδισταν ομως.." θα σου πω το εξης: Στην Ελλαδα απο οτι φαινεται δεν εχουμε πολιτικη αγωγη.Ξερουμε μονο να γκρινιαζουμε για το τι κανει ο ενας πολιτικος και ο αλλος και ξεχναμε οτι δεν εχουμε μονο δικαιωμα να ψηφιζουμε αλλα και να πολιτευομαστε.Αν δεν σ αρεσει κυριος κανενα απο τα υποψηφια κομματα ,κατεβα εσυ στις εκλογες να δουμε αν θα τα κανεις καλυτερα.Αλλωστε το να παιρνεις σημαντικες αποφασεις για το μελλον μιας χωρας ειναι πολυ ευκολο και εσυ προφανως ξερεις καλυτερα.....
Βρίσκω πολύ συνετό το ότι δεν κατεβαίνει ο ίδιος, γιατί αναγνωρίζει προφανώς το μέχρι πού φτάνει. Βρίσκω δε παντελώς ηλίθιο το ότι εσείς δεν μπορείτε να ανεχθείτε την οποιαδήποτε κριτική, λες και σας πατήσαμε τον κάλο. Μάθετε να μιλάτε persaki, και κυρίως μάθετε να σκέφτεστε.
Δεν απαγορευσα σε κανενα την κριτικη, σχολιαζω οπως σχολιαζει και αυτος..Αυτο που δεν δεχομαι ειναι καποιος να εχει μια τοσο ολιστικα αρνητικη αποψη για μια κυβερνηση 1 εβδομαδας-και ουτε.Το οτι εσεις διαφωνειτε μαζι μου δεν σημαινει οτι εγω ειμαι ηλιθια (οπως πανω κατω με χαρακτηρισατε).Αλλο ενα δειγμα οτι δεν εχουμε πολιτικη αγωγη...
"η Κύπρος αναγκάστηκε [...] σε αποδοχή ενός μνημονίου με όρους πολύ δεινότερους για τους πιο πολλούς από εκείνο που της είχε αρχικά προταθεί"Πάνε σχεδόν δυο χρόνια από τότε και ακόμα αδυνατώ να καταλάβω την παραπάνω άποψη. Θα ήμουν ειλικρινά ευγνώμων αν κάποιος μπορούσε να μου εξηγήσει γιατί το δεύτερο μνημόνιο της Κύπρου ήταν πολύ χειρότερο από το πρώτο.Και πιο συγκεκριμένα, γιατί το να κλείσουν οι 2 προβληματικές τράπεζες διασφαλίζοντας της ίδια στιγμή όλες τις καταθέσεις έως τις 100.000 ευρώ είναι χειρότερο (και μάλιστα χειρότερο "για τους πολλούς") από το να κουρευτούν ΟΛΕΣ οι καταθέσεις, ΟΛΩΝ των πολιτών από το πρώτο ευρώ, έστω και αν το κούρεμα θα ήταν "μόνο" 6%;
πολύ σωστή ερώτηση!θεωρώ ότι για τους παρακάτω λόγους το πρώτο σχέδιο (πες το και μνημόνιο αν θες) ήταν καλύτερο.1. Η κρίση στην Κύπρο προκλήθηκε κατά κύριο λόγο από την έκθεση των κυπριακών τραπεζών σε ελληνικά ομόλογα, τα οποία κουρεύτηκαν (βλ. μείωση ελληνικού χρέους).2. Το μεγαλύτερο πρόβλημα (έκθεση) το είχαν δύο τράπεζες. Η Κύπρου και η Λαϊκή, στις οποίες είχαν/έχουν τους λογαριασμούς τους και τις καταθέσεις τους ενά μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της Κύπρου. Οπότε επηρεαζόταν ούτως ή άλλως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.3. Μέχρι τότε οι Κύπριοι καταθέτες απολάμβαναν ιδιαίτερα υψηλά επιτόκια στις καταθέσεις τους. Άρα ένα κούρεμα κατάθεσης κάτω των 100.000€ ύψους 6,7% θα σήμαινε στην ουσία ότι ο καταθέτης θα έχανε στην ουσία τους τόκους ενός - ενάμιση έτους το πολύ. Το κεφάλαιο τους δεν θα κουρευόταν στην ουσία. Όσοι είχαν πάνω από 100.000€ θα έχαναν 9,9%, δηλαδή στην ουσία επίσης τους τόκους ενάμιση δύο ετών στην χειρότερη.4. Εξαιτίας τις δυστοκίας των ημερών που ακολούθησαν και των ελλειπών ελέγχων σε κίνησεις κεφαλαίων τα "μεγάλα ψάρια" μετέφεραν τα χρήματα τους και δεν συνείσφεραν στην κάλυψη των ζημιών των τραπεζών από τα κουρεμένα ελληνικά ομόλογα.Το αποτέλεσμα ήταν όσοι έχουν πάνω από 100.000€ (όχι μόνο στην Κύπρου και Λαϊκή αλλά πάλι σε όλες τις τράπεζες) να υποστούν κούρεμα 40%. Θεωρώ επίσης ότι εξαιτίας και του ψυχολογικού παράγοντα (άλλο 9,9% και 6,7% και άλλο 40%) η οικονομία της Κύπρου υπέστη ακόμα μεγαλύτερη ζημιά με αποτέλεσμα να ζημιωθούν πάλι όλοι οι πολίτες.
Μάλλον θα μας απαντήσει την απορια συντομα. Οπότε, παρτε πατατάκια να δουμε το έργο...Φυσικά δεν μπορεί να συγκρουστεί με κανέναν ως ατομο. Θα συγκρουστεί ως αρχηγός κράτους. Και για να το κάνει αυτο θα πρέπει αν θεωρεί ότι το ελέγχει το κράτος, ιδίως το "φυσικό" μονοπώλιο του κράτους. Αυτό της βίας. Έτσι πιθανον να εξηγείται η επιλογή Καμμένου. Μια επιλογή που δε νομίζω να έγινε την Δευτέρα το πρωί.Περισσότερο μοιάζει με προμελετημένο σχέδιο. Οι ΑΝΕΛ δεν υψώσανε τους τόνους προεκλογικά για το τί θα κάνει το Ραντικαλ Λεφτ με την ονομασια FYROM. Με το Κυπριακο. Και γενικά με τις "κοκκινες γραμμές" τους. Ταυτόχρονα η κα Μακρή με το τατουάζ Λ (που μαλλον δεν ειναι εκ του Λεφτ....) στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα πρόβλημα με τις κόκκινες αυτες γραμμές! Ίσως - αν και μπαίνουμε στι συνομωσίες πια και είναι αλλων τα χωράφια εδω- να ήταν και μια μορφή διασφάλισης ότι αμα κερδίσει την αυτοδυναμία, δεν θα κάνει τίποτα "τρέλες".Συνεπώς, έχει πλέον η κυβέρνηση, ή πιστεύει πως εχει, καλυφθεί απο ενδεχόμενο κινδυνο "εσωτερικού αντιπάλου", στην περίπτωση που θα συγκρουστει με εξωτερικους αντιπαλους ή που θα χρειαστεί να ασκήσει το μονοπώλιο του κράτους αν γίνει κανένα ατυχημα. Και ατυχημα θα είναι η εξοδος απ το ευρω , και πιθανότατα και την ΕΕ. Σ αυτην την περίπτωση θα πρέπει κάποιος να κάνει μια ...μικρή χουντίτσα για να ελεγχθεί η κατάρρευση. Τουλάχιστον ετσι λεν αυτοι που ξέρουν, για το τί θα γινει σ ενα τετοιο ενδεχόμενο.Επίσης η επιλογή Κοτζιά, προς τα κεί συγκλίνει. Μέχρι κι ο Ντάφυ (εκ του Τριαντάφυλλος, που ακουγεται καλυτερα απ το Φαΰλος) ζηλεψε!Διαβεβαιωση των πατριωτων-εθνικιστων ότι ειναι στο ίδιο στρατοπεδο.Τί θα πετύχει στο τέλος; Αγνωστον.... Εξαρτάται απ τους εξω, ΕΕ και αλλά κυρίως ΗΠΑ. Πιθανον γι αυτο και ο κ. Βαρουφάκης επελέγη (με τη φωτοστέφανο Γκαλμπραίηθ). Να εφαρμόσει ενα σχέδιο λογικο. Ενα σχεδιο, χωρις ακροτητες. Πιο μικρά πλεονάσματα, με μεταρρυθμισεις κλπ. Είναι συμφωνημένο;;; Πολύ καλο για να είναι αληθινο και χωρίς τις σωστες δόσεις φλιτ (ή άλλου ψεκαστικού μέσου) δεν βουλώνουν τα διάφορα κενα....Ίδωμεν..Και πανω που τά γραφα..τσουπ κι η κα Κρουγκμαν, που λεγε και μια ψυχή.....
"Aρα ο Αλέξης Τσίπρας, Ελλαδίτης πολιτικός μέχρι το μεδούλι του, ίσως κάτι να ξέρει..."Εμφαση στο "ισως". Μα πολύ έμφαση στο "ισως". Μα πάρα πολύ έμφαση στο "ισως".Διότι κι άλλοι στο παρελθόν θεώρησαν ότι "ξέρανε".
Ο Αλέξης – 4 χρόνια στην αξ. αντιπολίτευση – εάν άφηνε τα τσιτάτα και τις ατάκες, δηλ. έπαυε να είναι καφενείο όπως όλα τα ελ. κόμματα, 1 μέρα το μήνα και καθόταν να καταστρώσει δυο επιστημονικά και ηχηρά χτυπήματα στην φοροδιαφυγή και την παραοικονομία να τα εκτελέσει με το που ανέβει πάνω, θα διαπραγματευόταν από διαφορετική θέση. Τώρα εμείς επαναπροσλαμβάνουμε, δεν πουλάμε τίποτα, δεν μιλάμε με την τρόικα, σκεφτόμαστε τους αιώνιους φοιτητές, εσείς κουρέψτε μας το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, χαμηλώστε το προβλεπόμενο ποσοστό του πλεονάσματος και ρίξτε χρήμα στην Ελλάδα και μη μας λέτε τι θα τα κάνουμε.... είναι κομματάκι δύσκολο να καταφέρει κάτι καλό.
Δυστυχώς ο Έλληνας δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι μετέχει σε μια ένωση που σκοπός της είναι στο μέλλον να εξελιχθεί σε ομοσπονδία με αποτέλεσμα την πλήρη κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών. Έτσι πάντοτε συγκινούν οι αρλουμπολογίες περί εθνικής κυριαρχίας που μιλούν όμως στη καρδιά, στην οποία σαν μεσογειακός λαός δίνουμε πολύ περισσότερη σημασία. Στη πραγματικότητα αυτό που ζητούν οι Ευρωπαίοι για να μας χρηματοδοτήσουν είναι να σεβόμαστε κάποιους κανόνες και να μεταρρυθμίσουμε το κράτος μας με αυτούς. Αν δε το κάνουμε αυτό δεν έχουμε θέση στο ευρώ και 90% να έπαιρνε ο Τσίπρας. Το βασικό λοιπόν είναι να ξέρουμε εμείς οι ίδιοι τι θέλουμε. Θέλουμε να παραχωρήσουμε την εθνική μας κυριαρχία ώστε να ενταχθούμε σε μια μελλοντικά ομοσπονδιακή Ε.Ε. ακολουθώντας όμως τους κανόνες της ή αντίθετα επιθυμούμε να ακολουθήσουμε εθνικά ανεξάρτητη, μοναχική όμως πορεία, πιστεύοντας ότι μπορούμε να φτιάξουμε ένα ισχυρό κράτος που θα σέβονται οι γείτονες μας και οι υπερδυνάμεις; Στο πάτο του ποτηριού αυτό είναι το πραγματικό δίλλημμα. Μακάρι να διαψευσθώ αλλά δε νομίζω ότι είναι θέμα διαπραγμάτευσης ή ποιος κρατά τα καλύτερα χαρτιά. Η Ε.Ε. δεν γίνεται να μας χαριστεί και να συνεχίσουμε να ήμαστε το γαλατικό χωριό στη ζώνη του ευρώ γιατί αυτό θα οδηγούσε σταδιακά στην αυτοδιάλυσή της καθώς δεν γίνεται να υπάρχει μια ένωση κρατών με εξαιρέσεις. Πιστεύω ότι οι πραγματιστές Γερμανοί και λοιποί βορειοευρωπαίοι το γνωρίζουν αυτό και δεν θα υποχωρήσουν.Ας αποφασίσουμε λοιπόν τι θέλουμε: εθνική κυριαρχία με διπλωματία που θα εκμεταλλεύεται τις αντιθέσεις των υπερδυνάμεων, κράτος ελληνικό κι εθνικά υπερήφανο ή μια ευρωπαϊκή πολιτεία σε μια ομοσπονδία όπου θα ψηφίζουμε πανευρωπαϊκά κάποιους (το πιθανότερο ευρωπαίους) να μας κυβερνάνε και τοπικά θα έχουμε λόγο για θέματα όπως η αποποινικοποίηση του χασίς ή ο γάμος των ομοφυλοφίλων;Αν αποφασίσουμε αυτό οριστικά, τα υπόλοιπα είναι παιχνιδάκι και αξίζουν ότι θυσίες υποστούμε είτε για να μείνουμε στο ευρώ είτε για να πάμε στη δραχμή αν πραγματικά ξέρουμε ότι αυτό θα είναι το καλύτερο για εμάς και για τα παιδιά μας.
Ένα μήνα τώρα παρακολουθώ τα πολιτικά πολύ στενά, και κυρίως διαβάζω διάφορα σχόλια να αφουγκραστώ τον κόσμο. Ε, επιτέλους και ένας που πέτυχε την ουσία ακριβώς στην καρδιά! Εύγε. Η δημιουργία European Federation είναι μονόδρομος για την επιβίωση της Ευρώπης και μόλις ωριμάσουν οι καταστάσεις θα συμβεί-και θα είναι μεγάλο βήμα μπροστά. Μακάρι μην είμαστε σε μια γωνίτσα μόνοι μας...
Αυτή η European Federation, τίνος τα συμφέροντα θα προστατεύει; Πριν μου απαντήσεις, σκέψου λίγο, τον ελληνικό λαό. Ανεξάρτητα του τί ψηφίζει ο καθένας, πόσοι από αυτούς θα (;) ευνοηθούν από αυτή την ευρωπαϊκή ομοσπονδία;