________________
1.

σου έχει συμβεί ποτέ να γνωρίσεις κάποιο άτομο και να αισθάνεσαι έντονα ότι από κάπου το ξέρεις... και συγχρόνως να αισθάνεται και αυτό το ίδιο? τα στοιχεία όμως να δείχνουν ότι δεν έχετε καμία σχέση.. Από που τους "γνωρίζουμε" εν τέλει? Από την προηγούμενή μας ζωή?- ένας

Πριν σε προλάβει άλλος, αν μου δώσεις 500 ευρώ θα σου πω τι ήσουν στην προηγούμενη σου ζωή και τι ήταν αυτός και από πού γνωρίζεστε. Μόνο εμένα να ακούσεις όμως, οι άλλοι λένε ψέματα, θέλουν να σου φάνε λεφτά.

________________
2.

Αγαπητη μου Α μπα εχω εναν προβληματισμο σχετικα με την ισοτητα μεταξυ της γυναικειας και ανδρικης φυσης..γιατι ενωεμεις οι γυναικες την απαιτουμε (και καλως κανουμε) στη πρωτη δοκιμασια κανουμε πισω?και σου λεω π.χ οπως να μη κουβαλησω κατι βαρυ (γιατι εγω ειμαι γυναικα) η ακομη χειροτερα να σκεφτομαι προκατειλλημενα για αλλες γυναικες που ειναι ελευθερες σεξουαλικα που ενω δε τις κατακρινω παρολαυτα αυτη η σκεψη υπαρχει,οτι αφου κανει αυτο ειναι πορνη.(απο μικρα μας τα μαθαν τοξερω)Η σκεφτομαι πως το παιδι μου δε θα θελα να ειναι τετοιο.Τελικα δεν ειμαστε και τοσο ισοτιμοι και την ευθυνη ισως την εχουμε κι εμεις..συμφωνεις???- zinia

Δεν έχουμε την ευθύνη για την συνολική κατάσταση του κόσμου, έχουμε οπωσδήποτε ευθύνη αν μέσα στο μυαλό μας υπάρχουν ανάκατες σκέψεις που δε μπορούμε να βάλουμε σε μια τάξη.

Όταν λέμε για ισότητα δεν εννοούμε ότι είμαστε όλοι ολόιδιοι. Ισότητα σημαίνει ίδια δικαιώματα στην πρόσβαση, σε δυνατότητες που δίνονται θεσμικά και κοινωνικά.

Οι άντρες σε γενικές γραμμές είναι σωματικά πιο ανεπτυγμένοι από τις γυναίκες, έτσι ξεκίνησε άλλωστε όλη αυτή η ιστορία με την ανισότητα. Τώρα δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε Θεό όποιον σκοτώνει το ελάφι και να του δίνουμε όλες τις παρθένες επειδή αλλιώς θα πεθάνουμε από την πείνα, γι' αυτό γίνονται όλοι οι αγώνες. Αυτό προσπαθούμε ως κοινωνία να πατάξουμε, να μην κερδίζει αυτόματα ο πιο δυνατός και να έχουν όλοι, δυνατοί και αδύναμοι, τις ίδιες ευκαιρίες και την ίδια αντιμετώπιση.

Η ίδια αντιμετώπιση ιδανικά θα θέλαμε να εφαρμόζεται και στη σεξουαλική ελευθερία, και να μην θεωρείται μάγκας ο άντρας που την έχει και πόρνη η γυναίκα που την διεκδικεί. Αν δεν θέλεις να τις κατακρίνεις, αν θέλεις το παιδί σου να μην μεγαλώσει έτσι, απλώς ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. Ναι, τόσο απλό είναι. Όταν σου μπαίνει η λέξη «πόρνη» στο μυαλό, μάλωσε τον εαυτό σου και σύνελθε. Καταλαβαίνω ότι είναι αντανακλαστικό – ναι, έτσι μεγάλωσες, εσύ και άλλες εκατό γενιές πριν από σένα – αλλά τουλάχιστον αναγνώρισε την ευθύνη σου. Δεν γίνεται να λες «δεν τις κατακρίνω» και τρεις λέξεις μετά να γράφεις τη λέξη «πόρνη». Ε λοιπόν, προφανώς τις κατακρίνεις. Δεν σε κυριεύει ο Σατανάς όταν σκέφτεσαι λάθος πράγματα. Δικό σου είναι το μυαλό, προσπάθησε να το ξεσκονίσεις.

________________
3.

Αγαπητή, πριν αρκετούς μήνες χώρισα από μια σχέση 2 χρόνων, μια σχέση που είχε πολύ πάθος και πολλή αγάπη. Έκανε τα πάντα για' μένα και εγώ για εκείνον. Ήμαστε κάθε μέρα μαζί, είχαμε κοινό κώδικα επικοινωνίας, νιώθαμε ο ένας τον άλλον. Αυτό όμως που δεν άντεχα και με έκανε να φύγω ήταν η πίεση, η ζήλια, οι καυγάδες που ειδικά προς το τέλος γίνονται όλο και πιο συχνοί και βίαιοι και γενικά η έλλειψη εμπιστοσύνης που είχε απέναντί μου, ενώ εγώ άλλαξα πολύ για χάρη του και δεν είχα μάτια για άλλον... Ένιωθα όσο περνούσε ο καιρός ότι έβαζα τη σχολή και τους φίλους μου στην άκρη, ένιωθα εγκλωβισμένη, και όλοι συμφωνούσαν ότι έπρεπε να βρω τη δύναμη να φύγω. Όταν του είπα να χωρίσουμε δεν το δεχόταν, με κυνηγούσε και γενικά ο χωρισμός μας ήταν άσχημος. Τώρα, μισο χρόνο μετά, νιώθω τελείως κενή, τίποτα καινούργιο δεν με ικανοποιεί, κανένας δε μου κάνει και κουράστηκα από το σεξ της μιας βραδιας, τα ραντεβού, από όλα αυτά που μου φαίνονται πολύ επιφανειακά σε σχέση με αυτό που είχα... Το καλοκαίρι μου έστειλε ένα μήνυμα που μεταξύ άλλων έλεγε πως ακόμα με αγαπάει και έβαλα τα κλάματα αλλά δεν απάντησα ποτέ... Θέλω να δω τι κάνει, να του πω να βρεθούμε, μα οι φίλοι μου (και εγώ η ίδια) με αποτρέπουν γιατί δεν γίνεται να βρεθούμε και να τα πούμε φιλικά, θα καταλήξουμε στο κρεβάτι. Από την άλλη σκέφτομαι πως ίσως θέλω να είμαι πάλι μαζί του αλλά η λογική μου λέει πως οι ανασφάλειες του και αυτά που με έκαναν τότε να θέλω να φύγω δεν γίνεται να εξαφανίστηκαν... Πρέπει να περιμένω να έρθει κάτι καλύτερο, να κάνω υπομονή και να βρω κάτι που να μου αξίζει, ή πρέπει να γυρίσω?- τάδε

Κουράστηκες από τα επιφανειακά ραντεβού, αλλά δεν κουράστηκες από τις ζήλιες και την καταπίεση και τα βίαια ξεσπάσματα. Την αξία εσύ την δίνεις στον εαυτό σου. Αυτό που σου αξίζει είναι αυτό που θα επιλέξεις να κάνεις.

________________
4.

Αγαπητή Α-μπα, γεια σου. Αν έπιανες τον άντρα σου να κάνει cyber sex θα θύμωνες? Και αν ναι, γιατί? Ποια η γνώμη σου περί αυτού του θέματος? Τελικά πόση αξία πρέπει να του δώσουμε? Ρωτάω γιατί τον "έπιασα στα πράσα" και προσωπικά έχω φτάσει μέχρι και στον χωρισμό μιας πολύ δυνατής σχέσης. Είναι ένα εν δυνάμει κέρατο το οποίο μπορεί να πάρει κάποτε σάρκα και οστά? Και εάν είναι ο άλλος καλυμμένος από εσένα, τότε γιατί να έχει την ανάγκη να το κάνει αυτό? Με εκτίμηση, η καχύποπτη..

Αν με "cybersex" εννοείς ότι ήταν σε κάμερα και στην άλλη πλευρά ήταν ένας άλλος άνθρωπος με κάμερα και γινόταν η δουλειά, δεν το βλέπω ως εν δυνάμει κέρατο, για τα δικά μου αθώα μάτια, κέρατο είναι. Αν με το 'καλυμμένος' εννοείς ότι κάνετε σεξ, πρέπει να σου πω ότι το σεξ δεν σημαίνει αυτόματα κάλυψη. Χίλιους λόγους μπορεί να έχει για να μη νιώθει καλυμμένος, που κανονικά θα έπρεπε να τους μυρίζεσαι και να μην πέφτεις από τα σύννεφα. Όμως αναρωτιέμαι τι εννοείς με το cyber sex, γιατί αν εννοείς ότι έβλεπε τσόντες, είναι τελείως άλλη υπόθεση.

________________
5.

Αγαπητή Α, μπά

Έχω παρατηρήσει μια συμπεριφορά που με εκνευρίζει ιδιαίτερα και θα ήθελα τι γνώμη σου. Έχει τύχει κάποιες φορές να συνομιλώ με συγκεκριμένους ανθρώπους για κάποιο θέμα και στη συνέχεια να δέχομαι ερωτήσεις από αυτούς που εμμέσως αμφισβητούν τα λεγόμενά μου χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Συγκεκριμένο παράδειγμα: έρχεται κάποιος (ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του πολύ ψαγμένο με τον κινηματογράφο) και μου λέει για μια ταινία που είχε δει, η οποία δεν είναι γνωστή και είναι πολύ ψαγμένη κλπ κλπ. Του λέω ότι όλως τυχαίως την έχω δει και εγώ τη συγκεκριμένη ταινία. Τον βλέπω να ξαφνιάζεται και στη συνέχεια με ύφος αμφισβήτησης να κάνει σειρά ερωτήσεων για να διαπιστώσει οτι λέω αλήθεια (πχ. ποιος ηθοποιός έπαιζε ή τι γίνεται σε εκείνο το σημείο της ταινίας κλπ). Η ερωτησή μου: δεν είναι έμμεσα προσβλητικό και μειωτικό αυτό δεδομένου οτι δεν έχω δώσει ποτε δικαίωμα να με θεωρεί ο συγκεκριμένος τουλάχιστον ψεύτρα? Εσύ πως θα τον αντιμετώπιζες? φιλιά!- asterias

Με θυμηδία.

Βρε αστερία, αν προσπαθούσαμε να βάλουμε στη θέση τους όοοοολους όσους τολμούν να μας αμφισβητούν και να μας μειώνουν, δε θα έμενε χρόνος να κάνουμε κάτι πιο σημαντικό, όπως να φτιάξουμε τα νύχια μας. Τις προσβολές πρέπει να τις ιεραρχούμε και να ασχολούμαστε μόνο με αυτές που έρχονται από ανθρώπους που εκτιμούμε, γιατί πρέπει και κάποια στιγμή να γυρίσουμε σπίτι και να κάνουμε δουλειές. Δεν θα χάσουμε χρόνο λογομαχώντας με τον καθένα που βρίσκεται κατά τύχη μπροστά μας! Γι 'αυτό υπάρχει άλλωστε και το Facebook, μπορείς να το κάνεις θαυμάσια από το σπίτι σου φορώντας πιτζάμες.

________________
6.

Αγαπητή Α, μπα
Η καλύτερη μου φίλη κι εγώ κάνουμε παρέα 7 χρόνια τώρα. Εκείνη σπουδάζει στο εξωτερικό και έχει φυσικά τη ζωή της και τους φίλους της, όπως κι εγώ εδώ αντίστοιχα. Βρισκόμαστε σε διακοπές και γιορτές, είτε στην Ελλάδα, είτε εκεί που μένει στο εξωτερικό. Τελευταία κι ενώ όλα μεταξύ μας ήταν πάντα άψογα, παρατήρησα μια αλλαγή στην συμπεριφορά της. Νεύρα, άγχος, ήταν απόμακρη κυρίως από μένα. Στενοχωρήθηκα και προβληματίστηκα. Όμως, όπως όλοι, έχει κι εκείνη τα προβλήματα της και δεν μπορώ να την παρεξηγώ. Πριν μέρες και σε διάθεση να ανοίξουμε τις καρδιές μας μου είπε πως αυτό που την προβληματίζει είναι ότι δεν έχει φίλους. Ότι όλα είναι εφήμερα. Μα ακόμα κι εγώ; Την ρώτησα, αν πιστεύει κι εκείνη πως κάθε χρόνο, ερχόμαστε όλο και πιο κοντά, γιατί αυτό που έχουμε είναι αληθινό. Είπε, ναι. Το πιστεύει. Πρόσθεσε όμως πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα και πως οι άνθρωποι αλλάζουν. Έτσι κι εγώ θα χαθώ μια μέρα. Ειδικά αν εκείνη μείνει έξω μετά το τέλος των σπουδών της όπως σκέφτεται τελευταία. Η κουβέντα μας έμεινε εκεί, γιατί δεν ήθελε να την συνεχίσει. Ίσως να έχει δίκιο σε αυτά που λέει. Ίσως κι εγώ να φοβάμαι ότι θα την χάσω. Το σκέφτεται γιατί φοβάται ότι μια μέρα θα εξαφανιστώ, ή μήπως έχει σκοπό εκείνη να το κάνει; Πάντα θα με εντυπωσιάζει το πόσο εύκολα ζυμώνονται οι ανασφάλειες μέσα μας. –K

Εμένα μου φαίνεται ότι σε πιέζει να την καθησυχάσεις ότι δεν θα εξαφανιστείς ποτέ, επειδή σκέφτεται να μείνει κι άλλο στο εξωτερικό και φοβάται τη μοναξιά. Ποιος ξέρει τι θα γίνει; Υπάρχουν πράγματι πιθανότητες να χαθείτε, και αν μείνει για πολλά χρόνια ακόμα εκτός Ελλάδας, οι πιθανότητες είναι πολλές. Όμως δεν είναι υποχρεωτικό, ειδικά αν δεν βάζετε στόχους στίβου όπως «κάθε χρόνο να ερχόμαστε πιο κοντά». Επαφή χρειάζεται, και με τα νέα μέσα είναι πολύ εύκολη. Στο χέρι σας είναι, θα μπορούσατε να απομακρυνθείτε ψυχικά ακόμη και αν μένατε στο διπλανό διαμέρισμα.

________________
7.

Αγαπητή α μπα, Λοιπόν καταρχάς είμαι 22 ετών και ζω με τους γονείς μου θα ξεκινήσω λέγοντας πως ξερώ ότι είμαι μικρός αλλά η ζωή προχωρά και δε περιμένει εμένα. Είμαι σε μια φάση την οποία έχω σιχαθεί αλλά ενώ προσπαθώ να βάλω τα πράγματα στο μυαλό μου σε μια σειρά, τα χάνω και όλα αυτά ένας φαύλος κύκλος, δηλαδή στην ουσία αυτό με κάνει να νιώθω μιζέρια βαρεμάρα και κούραση, και αυτό μονό από συνήθεια της ρουτίνας και με τον καιρό να αποξενώνομε να μη κάνω σχέσεις και φιλίες, άρχισα να μη βγαίνω πολύ γιατί δεν είχα τι να κάνω, στο θέμα των ερωτικών σχέσεων δεν κάνω κίνηση μιας και ξερώ πως με αυτή τη ψυχολογία μονό για φλερτ και σχέση δεν είμαι και το μονό που θα καταφέρω θα είναι να την κάνω να βαρεθεί και το λέω αυτό γιατί μια σχέση είναι σημαντική για να έχει κάποιος αυτοπεποίθηση. Τώρα που θέλω να καταλήξω ενώ ξερώ πως η λύση στο θέμα είναι να βρω μια δουλειά μιας και δεν έχω χρήματα για να περνάω την ώρα μου κάπου οπού θα διασκεδάσω και θα κάνω γνωριμίες σχέσεις και ότι συνεπάγετε όμως το πραγματικό θέμα είναι πως στην πλειονότητα όσων δουλεύουν ζουν για να δουλεύουν η τουλάχιστον αυτό βλέπω εγώ στον δικό μου κύκλο έχω κάνει διαφορές δουλειές αλλά όχι αξιόλογες και χωρίς προοπτικές και καλό μισθό έως άθλιο για να μη με λες τεμπέλη και τώρα είμαι για αρκετό καιρό άνεργος όπως ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας και ξερώ πως σχεδόν η ποιο πολύ που δουλεύουν συμβιβάζονται να συμβιβαστώ και εγώ στην κοινωνία που ζούμε μας δίνουν τα μισά και μας ζητάνε τα διπλά και μας αναγκάζει να κάνουμε το κοροΐδο μονό και μονό επειδή έχουμε ανάγκη δηλαδή αυτή που δεν έχουν χρήματα σταματάει η ζωή τους το ξερώ πως ακούγομαι ανώριμος και κλαψιάρης και από άλλο πλανήτη αλλά δεν παύει να είναι η αλήθεια υπάρχει και μέλλον μπροστά μήπως να συμβιβαστώ και να προχωρήσω συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο άλλα δεν μπορούσα να τα διατυπώσω αλλιώς θα ήθελα την γνώμη σου μπας και τα δω και από άλλη οπτική γωνιά.- kst,

Η ζωή, 22χρονε, δεν είναι η αναζήτηση της άριστης επιλογής. Είναι η επιλογή της όσο λιγότερο κακής γίνεται. Δεν θα έχεις ποτέ τρομερές ευκαιρίες που θα σου τραβάνε την προσοχή. Θα έχεις μερικές μάλλον χάλια επιλογές και κάποιες ακόμη χειρότερες. Είτε έχει κρίση η Ελλάδα, είτε όχι.

Επίσης, όταν θέλουμε να είμαστε αξιοπρεπείς, όταν λέμε για συμβιβασμό, εννοούμε ότι είμαστε διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε και να εγκαταλείψουμε κάτι, υπό την προϋπόθεση αυτό το «κάτι» το έχουμε, και δεν υπάρχει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μας. Αν «συμβιβαστείς» όπως λες, τώρα, σε τι θα υποχωρήσεις; Σε μια φαντασιακή ζωή που θα δούλευες σε μια ενδιαφέρουσα δουλειά που θα σου έδινε πολλά λεφτά; Τι θα χάσεις, αν βρεις τη δουλειά που δε σου γεμίζει το μάτι που θα σε ξεζουμίσει και θα σε αναγκάσει να κάνεις το κορόιδο; Τι έχεις τώρα;

____________
*O Βοb Hope παίζει γκολφ στο Οβάλ Γραφείο, ενώ ο πρόεδρος Νίξον κρατάει ένα τασάκι (1973)