Σας ευχαριστώ ειλικρινά όλους για την ανταπόκριση σας.... Για καλή μου τύχη όλο αυτό δεν το πέρασα μόνος μου... Ο φίλος μου έκανε τα πάντα για να μιλάμε, να τον δω δεν μπορούσα πλην λίγων εξαιρέσεων... Αλλά μου στάθηκε.. Μου στάθηκε σε όλα... Αρρωστησε εξαιτίας μου.. Ακόμα κι όταν η μάνα μου έριχνε απειλές τύπου θα τον βρω και θα τον πάω δικαστήρια εκείνος δεν έφυγε... Έμεινε μαζί μου... Σήμερα είμαστε ακόμα μαζί, αγαπημένοι και ερωτευμένοι... Μόλις τελειώσουν οι πανελλήνιες θα πάω να τον βρω στη Γερμανία... Αλλά για να μην είμαι και άδικος... Μεγάλο στήριγμα υπήρξε και η κολλητή μου... Η αδερφή μου όπως θέλω να την λέω... Οταν ήρθε σπίτι μου γιατί είχε ανησυχησει που δεν έπαιρνε νέα μου, η μάνα μου την απείλησε πως αν με ξανά πλησιάσει θα πάρει τηλ στο αλλοδαπών να τους μαζέψει... Εκείνη δεν το βάλε κάτω κι ερχόταν μετά το σχολείο να με δει... Και πάλι σας ευχαριστώ...
27.2.2015 | 23:53
Η οικογένεια μου... Το μαχαίρι μου
Σαν σήμερα στις 26/9/14 γύρισα σπίτι από έξοδο με τον φίλο μου αφού με πήρε τηλ ο αδερφός μου και έξαλλος μου είπε να τσακιστω να γυρίσω σπίτι... Οταν γύρισα η πόρτα κλείδωσε πίσω μου και η μάνα μου έκρυψε τα κλειδιά... Ήξερα τι θα γινόταν από πριν... Αλλά άλλο να το φαντάζεσαι και άλλο να γίνεται... Η πόρτα κλείδωσε λοιπόν και μετά από ερωτήσεις για το που ήμουν και με ποιον βρέθηκα στο πάτωμα με τον μεγάλο μου αδερφό από πάνω να μου ρίχνεις μπουνιές... Γιατί; γιατί είμαι γκει... Χωρίς να έχω δικαιώματα στον κόσμο και χωρίς να έχω κάνει κάτι να τους εκθεσω βρέθηκα στολισμενος με τα κλισέ επίθετα του πο*στη και του κραγμενου αλλά και άλλα πολλά... Δεν είχα κάνει κάτι κακό... Κι όμως εκείνο το βράδυ κι ο αδερφός και η μάνα μου με χτύπησαν με μίσος.... Μου πήραν κινητό και κλειδιά και με χτύπησαν.... Στην κοινωνική λειτουργο που τους κατηγγειλα είπαν πως απλως έπεσα....
1
