ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι πια 28. Μορφωμένη, δυνατή, πετυχημένη.Κι όμως στο σχολείο ήμουν αλλιώς.Ένα πρόβλημα υγείας - κυρίως αισθητικό - με έκανε "το θύμα" για κάποιους ευτυχώς μεμονωμένους.Φοβόμουν τότε να αντιδράσω. Μόνο έκλαιγα.Τότε δεν το λέγαμε bullying.Απλά κάποιοι έσπαγαν πλάκα.Εσένα, που τότε με έδειχνες και γελούσες δε σε ξεχνάω.Εγώ κορίτσι στο γυμνάσιο εσύ αγόρι 2 χρόνια μεγαλύτερος.Σε βλέπω τώρα, ξέρω ότι κι εσύ θυμάσαι.Νομίζω με ντρέπεσαι. Μεγάλωσα, ισορρόπησα, έχω τη ζωή μου, τη δουλειά μου και την εκτίμηση όλων.Εσύ ο νταής έμεινες να δουλεύεις στο μαγαζί της μαμάς και να είσαι ένα ανώριμο πλάσμα που κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά.Με έκανες δυνατή και σ'ευχαριστώ.Δε ξεχνάω όμως - ούτε κι εσύ.Όλοι οι νταήδες είναι οι μελλοντικοί αποτυχημένοι.Αυτά από εμένα.