________________
1.
Θαυμάζω πάρα πάρα πολύ τη συγκροτημένη σκέψη σου. Η ερώτησή μου είναι η εξής: μιλούσα πρόσφατα με τους γονείς και τους θείους μου που είναι καλόκαρδοι (που τη θυμήθηκα αυτη τη λέξη) άνθρωποι , αλλά σε συζητήσεις περί ομοφυλοφιλίας ή μετανάστευσης π.χ. οι απόψεις τους κυμαίνονται ανάμεσα στο "είναι κακιά φάρα οι Αλβανοί, μην τους εμπιστεύεσαι" και στο "αυτά είναι ανώμαλα πράγματα, τουλάχιστον να μην προκαλούν". Μετά από πολλή προσπάθεια και νεύρα κατάλαβα πως κανένα επιχείρημα (δικό μου, κάποιος άλλος ίσως τα κατάφερνε κάπως καλύτερα) δεν θα είχε αποτέλεσμα. Κανείς τους δε θα μιλήσει άσχημα ή υποτιμιτικά σε κάποιον Αλβανό ας πούμε , απλά έχουν άμυνες και καμία διάθεση να τις ρίξουν. Έχει νόημα να προσπαθώ ή είναι μη ρεαλιστικό να νομίζω πως μπορώ να αλλάξω την άποψη ενός 60άρη; Επίσης ρατσιστής και ο μπαμπάς μου , αλλά το ίδιο ρατσιστής με κάποιον συνομήλικό μου(24); Θέλω να πω, δικαιολογείται ως ένα βαθμό πιστεύω σε παλιότερες γενιές , επειδή η τριβή και άρα η ανοχή τους στο διαφορετικό είναι πολύ πιο περιορισμένη από της δικιάς μας γενιάς. Συμφωνείς ή το θεωρείς εξίσου κατακριτέο;- Περί ρατσισμού
Δεν είναι ρεαλιστικό να προσπαθείς να αλλάξεις την άποψη ενός εξηντάρη. Γενικά δεν είναι ρεαλιστικό να προσπαθείς να αλλάξεις τη γνώμη οποιουδήποτε. Αν κάποιος προσπαθούσε να σε πείσει να γίνεις ρατσίστρια, τι θα κατάφερνε; Αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι συζητήσεις είναι χωρίς νόημα, αλλά οι περισσότερες που έχουν κάποιο νόημα γίνεται μεταξύ ανθρώπων που τουλάχιστον, συμφωνούν στα βασικά.
Η ηλικία είναι λιγότερο σημαντική από τη γενιά και το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ο καθένας μας. Ένα παιδί που έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που δεν ανέχεται τον ρατσισμό θα έχει λιγότερο μέσα του, από μικρή ηλικία. Η ηλικία σου δίνει χρόνο να αναθεωρήσεις, αλλά αν δεν τον έχεις χρησιμοποιήσει ή δεν είχες την ευκαιρία να τον χρησιμοποιήσεις, δεν αλλάζεις μυαλά. Οι σημερινοί 24χρονοι στην Ελλάδα πάντως έχουν μεγαλώσει σε μια σχεδόν δεκαετία μεγάλης τρομοκρατίας, τεράστιας ανασφάλειας οικονομικής και μιας κρίσης που έχει ενεργοποιήσει όλα τα κατώτερα ένστικτα της κοινωνίας. Είμαστε λίγο αστείοι αν σχολιάζουμε με έκπληξη ότι οι σημερινοί νέοι είναι ρατσιστές όσο οι εξηντάρηδες. Το περίεργο είναι που δεν είναι ακόμη περισσότερο.
________________
2.
Ποια είναι η γνώμη σου για μια κοπέλα που κάνει σχέση με παντρεμένο; Βασικά , ακόμα και για κοπέλα που κάνει κάτι με δεσμευμένο , δεν έχει τόση διαφορά για μένα , απλά θεωρείται πιο σοβαρό το πρώτο. Πιστεύω ότι είναι ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει και ότι δεν έχει κάποια υποχρέωση να "σεβαστεί" την άλλη κοπέλα και τη σχέση των άλλων δυο. Δε θέλω να πω το τετριμμενο για να βρήκε να χωθεί , κάποιο ρήγμα είχε η σχέση, αλλά προς τα κει κλίνω. Δε συμφωνείς ότι εκείνος είναι που πρέπει να σεβαστεί την όποια σχέση του και να είναι ειλικρινής; Γιατί πέφτει συχνά το βάρος και οι κατηγορίες στο τρίτο πρόσωπο; Ο καθένας δεν είναι ελεύθερος να κάνει αυτό που του αρέσει αν δεν εξαπατά τους γύρω του; Και γιατί να νοείται σαν εξαπάτηση προς την επίσημη κοπέλα η συμπεριφορά της "ανεπίσημης" αφού όχι μόνο δεν γνωρίζονται αλλα ουσιαστικά δεν είναι αυτή που πληγώνει τα συναισθήματά της αλλά η προδοσία του φίλου της. Εξαιρω φυσικά τις περιπτώσεις που είναι όλοι μια παρέα. –αμπακι
Αυτή τη συζήτηση την έχω ακούσει τόσες φορές και πάντα αναρωτιέμαι. Γιατί μας ενδιαφέρει τόσο πολύ να μοιράσουμε τις ευθύνες σα να είναι όοοολες οι περιπτώσεις αυτές, μόνο μία; Εσύ το πας και ένα βήμα παραπέρα – είτε παντρεμένος ο άλλος είτε σε σχέση, το ίδιο σου φαίνεται. Είναι το ίδιο; Και είναι το ίδιο, άσχετα με πόσο χρόνια υπάρχει ένας γάμος, υπό ποιες συνθήκες, αν υπάρχουν παιδιά ή όχι, ή αν ένα ζευγάρι τα έχει και δεν σκοπεύει να παντρευτεί; Και όοολες οι παράνομες σχέσεις είναι ίδιες; Όλοι οι γάμοι το ίδιο, η προδοσία είναι μόνο μια και θα την καταμερίσουμε σε ποσοστά εδώ και τώρα, με λαϊκό δικαστήριο;
Και γιατί αυτό γίνεται με τόση μανία μεταξύ γυναικών, όταν το τρίτο πρόσωπο είναι μια γυναίκα; Έχεις δει ποτέ άντρες να συζητάνε τόσο πυρετωδώς κατά πόσο φταίει ένας άντρας όταν είναι το τρίτο πρόσωπο; Τι μοχθηρή ευχαρίστηση έχουμε να τεμαχίζουμε και να μοιράζουμε μερίδες ανηθικότητας; Νιώθουμε πιο ηθικές εμείς και χαιρόμαστε που δεν είμαστε «από αυτές»;
Δεν μας αρκεί να κουτσομπολέψουμε κατά περίπτωση; Δεν μας αρκεί να πούμε ότι κατά πάσα πιθανότητα, σε γενικές γραμμές, όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης; Προφανώς, όχι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Δηλαδή μπορώ, αλλά δεν θέλω να το εξηγήσω τώρα, στενοχωριέμαι.
________________
3.
Πόσος ανταγωνισμός επιτρέπεται σε μια φιλία; Με έχει κουράσει πολύ και εαυτός μου και η σχέση μου με την πιο κοντινή μου φίλη. Νιώθω ότι ο ανταγωνισμός μας είναι τεράστιος , σίγουρα από τη μεριά μου, αλλά τελικά ίσως όχι μόνο . Και δεν ξέρω αν προκάλεσα εγώ και τη δική της παρόμοια αντίδραση ή αν υπήρχε απλά έβλεπα μόνο το δικό μου πρόβλημα. Λύνεται; Νομίζω ότι η ζήλεια, η ανασφάλεια και ο ανταγωνισμός με ακολουθούν πάντα, ξέρω να τα κουμαντάρω ή απλά δυστυχώς να τα καμουφλάρω , αλλά σε μια πολύ στενή σχέση δεν είναι εφικτό, βγαίνουν όλα στη φόρα. Δεν ξέρω αλήθεια πως να το χειριστώ, προσπαθώ να μην επιτρέπω στις κακές μου σκέψεις να γίνουν ποτέ λόγια, δηλαδή να πω αυτό που θα έλεγα αν δεν ζήλευα, να δώσω τη σωστή συμβουλή , τη σωστή γνώμη. Δεν ξέρω πόσο το πετυχαίνω αλλά προσπαθώ. Όμως , όσο κι αν είμαι η καλύτερη με τις φίλες μου με την πιο φίλη μου που έχει περάσει το όριο δυσκολεύομαι. Κάνω συγκρίσεις , την ανταγωνίζομαι στα πάντα, έχω ανάγκη την εκτίμηση , την παραδοχή της , αλλά και να με προτιμούν οι άλλοι από κείνη. Ή έστω εξίσου. Όχι μόνο γκομενικά , στα πάντα. Σου χει τύχει; Το χεις κάνει; Στο χουν κάνει; -καλημέρα!!
Έχεις επικεντρωθεί σε λάθος σημείο, νομίζω. Στην καλύτερη σου φίλη, ενώ φανερά είναι ένα πρόβλημα που έχεις γενικά. Στη φίλη σου είναι πιο έντονο, επειδή ακριβώς είναι φίλη σου. Με τους πιο κοντινούς συγκρινόμαστε πάντα, γιατί τόσο μας κόβει. Ξέρουμε ότι στον κόσμο, στη χώρα μας, στην πόλη μας, στο δρόμο που ζούμε, ίσως στο διπλανό διαμέρισμα, υπάρχουν πολύ πιο πετυχημένοι, πιο αγαπητοί, πιο όμορφοι ή δεν ξέρω τι άνθρωποι, αλλά εμείς σκάμε για τον κολλητό, για τον συνάδελφο, για την ξαδέλφη.
Οπότε μην αναλύεις άλλο τη σχέση σου με τη φίλη. Ασχολήσου με το γιατί σε ακολουθούν ο ανταγωνισμός και η ζήλεια και η ανασφάλεια, όπου πας.
________________
4.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σου μια σκέψη μου περί στενομυαλιας και να μου πεις τη γνώμη σου. Για παράδειγμα αν εγώ περνιέμαι για πολύ ανοιχτόμυαλη και μου αρέσουν τα ταξίδια , οι τέχνες και άλλα πράγματα που τείνουμε να συνδέουμε με ανοιχτόμυαλους ανθρώπους και γνωρίσω κάποιον που δεν του αρέσει καθόλου η μουσική και το σινεμά αυτό θα με ξενίσει. Θα μου φανεί κάπως μη ενδιαφέρων άνθρωπος επειδή απορρίπτει κάποια πράγματα που θεωρώ ότι πάνε πακέτο με το ανοιχτό πνεύμα. Όμως , αν τον απορρίψω ως κλειστόμυαλο ή ανεπαρκή χωρίς να τον γνωρίσω καλυτέρα , εγώ δεν ειμαι η κλειστόμυαλη εντελει? έχω κάθε δικαίωμα να το κάνω, αλλά γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι ανοιχτόμυαλος δεν ισούται με τα είκοσι πράγματα που έχω στο κεφάλι μου εγώ αλλά με άπειρα περισσότερα που δεν έχω καν σκεφτεί και κυρίως με την ικανότητα μου να μην καλουπώνω τους ανθρώπους; Πιπιλάμε φράσεις που μας δείχνουν ανοιχτομυαλους και προοδευτικούς πχ σχετικά με το ρατσισμό η την ομοφοβια, θιγόμαστε εύκολα για τα δικαιώματα των άλλων και υπερασπιζόμαστε ότι μάθαμε ότι σημαίνει προοδευτισμό. Είμαστε όντως ή αναπαράγουμε απλά; Είμαι ανοιχτόμυαλη ή θέλω τόσο πολύ να είμαι και να φαίνομαι , άρα δεν μπορώ να είμαι;- γεια
Αν πιπιλάς φράσεις για τον ρατσισμό και την ομοφοβία για να δείχνεις ανοιχτόμυαλη, χωρίς να πιστεύεις αυτά που λες ή, ακόμη χειρότερα, χωρίς να καταλαβαίνεις τι λες, δεν είσαι ούτε ανοιχτόμυαλη ούτε κλειστόμυαλη (δεν υπάρχει η λέξη, δεν πειράζει), είσαι ανόητη. Δε νομίζω ότι το κάνεις, αλλά έπρεπε να το σχολιάσω.
Ανοιχτόμυαλος και προοδευτικός δεν είναι δύο έννοιες που ταυτίζονται. Συμβαίνει να συνυπάρχουν συχνά, αλλά δεν είναι το ίδιο. Ανοιχτόμυαλος είναι αυτός που είναι δεκτικός στο διαφορετικό. Προοδευτικός είναι αυτός που δεν φοβάται τις αλλαγές και θέλει να δοκιμάσει τις καινούριες ιδέες. Αυτός που ασχολείται με τις τέχνες και τα γράμματα μπορεί να είναι οτιδήποτε - και νοσταλγός των ναζί ακόμα.
Μάλλον έχεις φτιάξει ένα πρότυπο στο μυαλό σου, το οποίο αυτή την περίοδο είναι η καρικατούρα του 'αριστερός'. Δεν είναι η ασχολία με τις τέχνες εγγύηση για προοδευτικό και μορφωμένο άνθρωπο. Η μόρφωση δεν οδηγεί απαραίτητα σε ανοιχτόμυαλη αντιμετώπιση. Κι εσύ είσαι θύμα ενός καλουπιού που έφτιαξες για τον εαυτό σου, και τώρα, όταν δεν χωράνε άλλοι σ' αυτό, τους απορρίπτεις. Όμως το έχεις καταλάβει και αυτό είναι τελικά το πιο σημαντικό από όσα λες. Δεν μπορείς να σώσεις τους άλλους, μπορείς όμως να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Η αναγνώριση είναι ένα πρώτο βήμα, και η διαδικασία δεν τελειώνει ποτέ. Ποτέ δεν θα είσαι αρκετά ανοιχτόμυαλη. Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα σε σοκάρει. Ευτυχώς.
________________
5.
Ποια η γνώμη σου για το φεμινισμό; Γιατί κατέληξε να είναι αντίδραση για την αντίδραση;
Αν νομίζεις ότι ο φεμινισμός κατέληξε να είναι αντίδραση για την αντίδραση, δεν έχεις καταλάβει τι είναι φεμινισμός, και γενικότερα δεν είσαι σε θέση να βγάλεις σωστά συμπεράσματα από όσα συμβαίνουν γύρω σου. Νομίζεις ότι ξέρεις τη σημασία ενός όρου από πέντε ξέφτια που έχει πάρει το αυτί σου δεξιά και αριστερά. Κάτσε και διάβασε. Διάβασε, γενικώς, γιατί αυτή η ερώτηση δείχνει πολλά κενά, σε πολλά θέματα.
________________
6.
Νομίζεις ότι αν ξορκίσει κανείς το φόβο της μοναξιάς είναι πιο ελεύθερος, ειλικρινής κι ευτυχισμένος ή κινδυνεύει να γίνει αδιάφορος και αποστασιοποιημένος; ή το ένα δεν αναιρεί το άλλο;
Πράγματι, όλα αυτά μπορούν να ισχύουν ταυτόχρονα, και αυτό είναι και το ιδανικό. Έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ότι ο στόχος μας είναι η ευτυχία, και όταν το λέμε αυτό, νομίζουμε ότι πρέπει να κατακτήσουμε την μόνιμη, απόλυτη και συνεχή ευτυχία. Φυσικά δεν τα καταφέρνουμε, και νιώθουμε ανεπαρκείς. Μα γιατί δε μπορούμε να νιώθουμε ευτυχία επειδή απλώς αναπνέουμε, επειδή είναι γαλάζιος ο ουρανός, επειδή πίνουμε καφέ, όλη την ώρα, με το χαμόγελο στα χείλη; Και δώστου βιβλία αυτοβοήθειας, και δώστου γκουρού που ισχυρίζονται ότι το έχουν καταφέρει πίνοντας τσάγια ελεφαντόδοντου από την Καπερναούμ, και δώστου συμβουλές για detox και τροφές που κάνουν τη νύχτα μέρα.
Δε γίνεται, γιατί ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε. Αυτό από μόνο του αρκεί. Και δεν είναι μόνο του. Και θα πεθάνουμε, και θα είμαστε μόνοι μας, κατάμονοι όταν αυτό συμβεί. Και αυτό στην καλύτερη περίπτωση – ενδιάμεσα μπορεί να φτωχύνουμε, να αρρωστήσουμε, να μας παρατήσουν όλοι. Ξορκίζεται αυτό;
Όχι. Δεν γίνεται να το ξεχάσεις. Δεν γίνεται να μη σε νοιάζει, δε γίνεται να μη φοβάσαι. Λάβαμε (διεκδικήσαμε; Δόθηκε τυχαία;) το σπάνιο δώρο της συνείδησης. Έρχεται χωρίς οδηγίες και με πολλές παρενέργειες. Όμως η χαρά της αγάπης όταν έρχεται, είναι τόσο γλυκιά, που σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα. Γι' αυτό συνεχίζεις.
________________
7.
σε συμπαθώ όσο δε φαντάζεσαι, μου αρέσει ο τρόπος που βάζεις στη θέση τους όλους(κι εμένα μαζί) όσοι ψαρεύουν επιβεβαίωση για την ιδιαιτερότητα και τα δράματά τους .Και προσπαθούν να το κάνουν όσο πιο διακριτικά, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι γκαρίζει. Κοροϊδεύω εγώ εμένα πλέον όταν ρέπω προς τα κει. Η ερώτησή μου είναι η εξής: έχω παρατηρήσει ότι όταν συνηθίσει το μάτι μου σε κάτι αρχίζει να μου αρέσει πολύ. Π.χ. δε μου άρεσε με την πρώτη ματιά η κολατζ αρτ, αλλά όταν είδα κάμποσες φορές φωτογραφίες κόλλησα και τη βρίσκω υπέροχη. Νομίζεις ότι έγινε επειδή , είναι της μόδας, τη βλέπω παντού και τεχνητά μου αρέσει πλέον ή ίσως επειδή πρόσεξα λεπτομέρειες και ότι είναι απίστευτη η φαντασία που βάζουν;
Σε ευχαριστώ πολύ!
Έχουμε συχνά την αφέλεια να πιστεύουμε ότι ό,τι πιστεύουμε, όπως το τι θεωρούμε ωραίο ή άσχημο, είναι ένστικτο, ότι έχουμε γεννηθεί μαζί του, ότι δεν εξηγείται ή ότι δεν χρειάζεται να εξηγηθεί. Λοιπόν, το ωραίο δεν είναι υποκειμενικό, το γούστο διδάσκεται, και η τριβή είναι ένα μέρος της επιμόρφωσης για το ωραίο.
Το κολάζ υπάρχει από τον δέκατο αιώνα στην Ιαπωνία. Ίσως και από πιο παλιά, αν το πάρουμε πιο αυστηρά, από την Κίνα. Στην Ευρώπη έκανε μπαμ στην αρχή του 20ου αιώνα. Για σένα, υπάρχει από πάντα. Έτυχε να το ανακαλύψεις τώρα, και επειδή άρχισες να το προσέχεις τώρα, νομίζεις ότι τώρα έγινε της μόδας. Στην αρχή δεν σου άρεσε γιατί το καινούριο αρχικά ξενίζει, και δεν έχεις τα εργαλεία να εκτιμήσεις κάτι που βλέπεις για πρώτη φορά. Με την τριβή άρχισες να διακρίνεις τις αρετές, και τώρα σου αρέσει.
Τώρα που ξέρεις τι διασκεδαστικό που είναι να ανακαλύπτεις καινούρια πράγματα: συνέχισε! Υπάρχουν τόσα πολλά θαυμαστά ακόμα, και δεν σου φτάνουν εκατό ζωές για να τα δεις. Ζήτω!
σχόλια