ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένας μήνας για τις πανελλήνιες. Και για κάποιο περίεργο λόγο έχω άγχος, παράλληλα και οργή. Άγχος, όχι γιατι δεν έχω διαβάσει. Προσπαθώ όσο καλύτερα μπορώ να μπω στο κλίμα λοβοτομημένων μαθητών που προωθείται σχεδόν σε όλα τα μαθήματα. Όσο και αν δεν το θέλω. Και οργίζομαι. Οργίζομαι γιατί επιβραβεύεται η παπαγαλία. Οργίζομαι, γιατί πρέπει να ανταγωνιστώ με αρκετούς μαθητές,οι οποίοι ξεφλουδίζουν το βιβλίο, μην έχοντας καμία απολύτως ιδέα για το περιεχόμενο.Αρκετές φορές αναρωτιέμαι όχι μόνο για το μέλλον μου, αλλά και για το μέλλον αυτών των παιδιών. Γιατί μετά τις πανελλήνιες, τι θα σου μείνει απο την ιστορία; Τι από τα αρχαία;Ελάχιστες γνώσεις, και μετά θα επιστρέψουμε στον φαύλο κύκλο της ημιμάθειας. Φυσικά, αυτό το φαινόμενο δεν εντοπίζεται σε όλους τους υποψήφιους φοιτητές. Αλλά εγώ είμαι ιδεαλιστής. Καλώς ή κακώς, θέλω να κοιτώ την ουσία, και όχι να στέκομαι σε κενές γνώσεις και να τις αποστηθίζω άκριτα. Θέλω την κατάργηση της τεχνοκρατικής παιδείας. Δεν θέλω το επόμενο έτος να είμαι με φοιτητές, που επέλεξαν τις σχολές τους μόνο από πίεση ή κεκτημένη ταχύτητα. Θέλω συμφοιτητές και φίλους με κριτική ικανότητα. Αρκετές φορές λέμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα ενός κράτους δημιουργεί τους πολίτες που επιθυμεί. Και αναρωτιέμαι.. Τέτοιου είδους πολίτες θέλουμε να γίνουμε; Νομίζω δεν είμαι ο μόνος που αναρωτιέται το ίδιο.