ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 χρονων και μπορω να πω οτι φερθηκα σαν καθικι στον ίδιο μου τον αδερφό.Πριν κανα χρονο μας ειχε πει οικογενειακως ότι είναι γκέι. Η αδερφη μου και οι γονεις μου ηταν ηρεμοι και κατανοητικοι. Ο αδερφός μου (με περνα 10 χρονια) παντα ηταν ο προστατης μου, το προτυπο μου, ο ηρωας μου.Όταν μας το ειπε φερθηκα πολυ ασχημα, μιλησα υποτιμητικα, τον απεφευγα μεχρι πριν λιγο καιρο.Πριν δυο μηνες, επρεπε να πληρωσω την σχολη μου αλλιως θα ειχα μεγαλο προβλημα. Θα εχανα εξαμηνο. Η μητερα μου καπου εκεινη την περιοδο απολυθηκε και ετσι περνουσαμε πολυ δυσκολα οικονομικα. Εγω το ειχα σιγουρο οτι θα χασω το εξαμηνο, και οταν χανεις εξαμηνο σε ΙΕΚ, ουσιαστικα χανεις ολοκληρη χρονια. Μεχρι που γυρισα σπιτι ενα βραδυ και μου ειπε ο πατερας μου αυριο να πας στην σχολη, λυθηκε το θεμα.Και σαν να μην εφτανε ολο αυτο, το ψυγειο και τα ντουλαπια μας ειχαν γεμισει οσο ποτε άλλοτε. Η μικρη μου αδερφη, μου εδειχνε περηφανη το καινουργιο της κρεβατι.Αναρωτηθηκα αν ειχαμε κερδισει το τζοκερ.Και η αληθεια ειναι πως το τζοκερ, το ειχαμε κερδισει πολλα μα πολλα χρονια πριν.Ολα αυτα τα εκανε ο αδερφος μου. Και μεχρι σημερα βοηθαει. Με βοηθησε επισης να βρω μια part time δουλεια. Νιωθω τοσο μαλακας που καποτε του φερθηκα τοσο σκληρα, ενω εκεινος ηταν παντα διπλα μου και με στηριζε με καθε δυνατο τροπο.Νιωθω τοσο ελεεινος και ενοχες που δεν τελειωνουν. Ντρεπομαι ειλικρινα.Και τον αγαπω μεχρι θανατου. Οχι επειδη ειναι αδερφος μου αλλα επειδη ειναι ο καλυτερος ανθρωπος που γνωριζω...Ο λογος που γραφω αυτη την εξομολόγηση, ειναι για να σας πω ότι δεν πρέπει να κρινετε τους ανθρωπους απο την σεξουαλικη τους ταυτοτητα.Ουτε να γυρνατε την πλατη στους συγγενεις, τους φιλους σας αν ειναι.Οι ανθρωποι δεν αλλαζουν, ουτε καθοριζονται απο το ποιους ερωετευτονται και απο το ποιον κανουν έρωτα στο κρεβατι τους.Αυτα.