ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο αδερφός μου είναι παντρεμένος και έχει δικό του σπίτι. Εγώ μένω στο πατρικό, γιατί είμαι άνεργη.Ήρθε στο δωμάτιό μου σήμερα το πρωί και με σκυλόβριζε, επειδή δεν άνοιξα το παράθυρο σε ένα άλλο δωμάτιο, για να ξεμυρίσει.Του λέω ήρεμα: "άνοιξέ το εσύ".Συνέχισε τις βρισιές. Του είπα να ηρεμήσει και να μου μιλάει καλύτερα. Η απάντησή του: "βλήμα. Το μυαλό σου να παίρνει στροφές". Είμαι σε υπερένταση όλη την ημέρα εξαιτίας του μπάσταρδου. Δεν είναι η πρώτη φορά. Έρχεται συχνά και μου λέει χίλιαδυο: "γιατί δε μαγείρεψες ακόμα; γιατί δε πήγες να πάρεις ψωμί; γιατί δεν έκανες αυτό κι εκείνο; τι σε έχουμε εδώ και σε ταΐζουμε;" (πραγματικά τον μισώ γι' αυτό, το έχει πει πολλές φορές. Ούτε το πιο ψειριασμένο αδέσποτο σκυλί να ήμουνα).Κάθε φορά κάνω την ίδια βλακεία. Λέω: τελείωσε. Δε με νοιάζει, να ψοφήσει, δε θέλω ούτε ζωγραφιστό να τον βλέπω, δε του ξαναμιλάω, θα τον αποφεύγω, έχει πεθάνει για εμένα... και τελικά, μιλάμε πάλι... και ξανακάνει τα ίδια. Χωρις να τον έχω πειράξει, με βρίζει, με απειλεί και λέει στον άλλο, μεγαλύτερο αδερφό μας, να με διώξει απο το σπίτι.Να φύγω, να φύγω, ΝΑ ΦΥΓΩ απο το κωλόσπιτο, απο το νομό, απο τη χώρα, να μην τον ξαναδώ στα μάτια μου, να μη ξέρω ότι υπάρχει αυτός ο σκατάνθρωπος, που παριστάνει δεξιά κι αριστερά τον οικογενειάρχη, το καλό κι εργατικό παιδί.Βαρέθηκα να ζω με το φόβο πως θα με χτυπήσει αν του αντιμιλήσω, να προσπαθώ να τον ηρεμήσω με λογικές κουβέντες και αυτός να με αποκαλεί "τρελή σα τη μάνα σου". Τρελή σα τη μάνα μου! Τη μάνα μας.Κακό ψόφο να έχει. Δε με νοιάζει. Αν φέρεται έτσι ο αδερφός, ο άγνωστος πώς θα φερθεί;Το σημερινό ήταν η πιο εξωφρενική αφορμή που βρήκε ποτέ για να με βρίσει. Για ένα παράθυρο... ΔΕ ΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΙΤΙ! Πάρ'τα κουλά σου ρε ανίκανε κι άνοιξ'το μονάχος σου, αν σ' ενοχλεί τόσο η μυρωδιά. Στερημένο ψυχάκι. Όποιο κι αν είναι το πρόβλημά του, δεν έχει κανένα δικαίωμα να μου φέρεται έτσι. Που να ήμουν οικονομικά εξαρτημένη απο δαύτον. Θα με σάπιζε στο ξύλο, αν έβρισκε κάνα σκουπιδάκι κάτω απο τον καναπέ. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί του, καμία επικοινωνία, ούτε ένα βλέμμα, ούτε μια λέξη. Είναι καλύτερο απο το να με αποκαλεί τρελή. Θέλω να το επιδιώξω... και ξέρω πως η πιθανότητα να με πει τρελή είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν μου μιλάει και δε του απαντάω, αλλά δε πάει άλλο.