ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που μου είπε ο σύντροφός μου όταν του ζήτησα να χωρίσουμε.Μια δύσκολη σχέση,με πολλά λάθη (κυρίως από εμένα στην αρχή), πολύ καλή χημεία, κατανόηση, υποχωρήσεις, με πολύ έρωτα και δυστυχώς πολύ απόσταση. Του ζήτησα να χωρίσουμε γιατί πλέον ότι κι αν έκανα δεν τον ευχαριστούσε. Ότι και αν έκανα, έβρισκε λόγο να γκρινιάξει, να πει ότι είμαι λάθος. Χωρίς αφορμές, τσακωμοί, ο ένας μετά τον άλλον, που ναι, εφόσον δεν είχαμε την δυνατότητα να περνάμε χρόνο μαζί λόγο απόστασης εμένα με απομάκρυναν. Τσακωμοί που στο τέλος συμφωνούσε ότι δεν υπήρχε λόγος να γίνουν και που πάντα τα ξαναβρίσκαμε στο τέλος γιατί αλήθεια τον αγαπάω και τον νοιάζομαι.Και νόμιζα και αυτός. Βέβαια, αυτοί οι τσακωμοί τύχαινε και γίνονταν πάντα όταν εγώ είχα μια μεγάλη υποχρέωση με αποτέλεσμα να μου καταστρέφεται η ψυχολογία, να μην έχω όρεξη για τίποτα μετά και συνήθως να ακυρώνω τα πάντα και να καταλήγω να κλείνομαι σπίτι να μαζέψω τα κομμάτια μου. Και αυτός πάντα να ισχυρίζεται πως μ'αγαπάει και να προσπαθήσουμε και και... Μέχρι που σήμερα, σε άλλον ένα τέτοιο τσακωμό του είπα ότι νιώθω ότι ψάχνει αφορμή να φύγει και απλά θέλει να το φορτώσει επάνω μου. Του ζήτησα να χωρίσουμε, και αυτό που μου είπε είναι: "Θέλω να πεθάνεις. Αν πεθάνεις θα χαρώ." Από εκείνη την στιγμή με μπλόκαρε στο facebook.Δεν ξέρω τι να σκεφτώ ή πως να νιώσω από εκείνη την στιγμή.