Όπως στα ριάλιτι ο τρόμος κάθε διαγωνιζόμενου είναι μήπως αποχωρήσει πρώτος (και μέχρι το τέλος της σεζόν δεν τον θυμάται πια κανένας), στη Γιουροβίζιον η απόλυτη ντροπή είναι να πάρεις 0 πόντους και να χαθείς για πάντα στη λήθη των τελευταίων.
Είναι όμως τα μηδενικά στ' αλήθεια τόσο χάλια; Τα άκουσα όλα σήμερα, και παρουσιάζω τα έντεκα πιο ενδιαφέροντα, βάζοντας το αγαπημένο μου στο τέλος...
Piero & The Music Stars - Celebrate!
Πορτογαλία, ημιτελικός του 2004
Ο τραγουδιστής το παίζει κάτι μεταξύ σκληρού ροκά και Μάικλ Τζάκσον, αλλά το τραγούδι μοιάζει γραμμένο από τα Ζουζούνια (και δεν εννοώ πως γράφτηκε απ' τον συνθέτη των τραγουδιών των Ζουζουνιών, αλλά για τα ίδια τα παιδάκια που αποτελούσαν τα Ζουζούνια).
Η ψυχαναγκαστική του επιμονή του να φωνάζει παράφωνα να χειροκροτήσουμε και να γιορτάσουμε δεν ήταν απλώς για μηδέν πόντους. Αυτό ήταν για μείον, αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα.
CRY BABY - JEMINI
Μεγ. Βρετανία 2003
Κανείς δεν ψήφισε τους Jemini, παρότι είχαν το παρακάτω σούπερ γιουροβιζιονικό πιασάρικο τραγούδι. Ίσως να φταίει ότι απ' το ξεκίνημα η φωνή της ξανθιάς κυρίας ήταν τόσο ασταθής και κουνημένη που κανένας δεν άντεξε να ακούσει παρακάτω. (Επίσης βοήθησε ότι παρότι η Μεγάλη Βρετανία έχει πολλούς απ' τους διασημότερους τραγουδιστές παγκοσμίως στέλνει πάντα κάτι δευτεράντζες.)
Tor Endresen - San Francisco
Νορβηγία, 1997
Είναι απίστευτο αλλά ενώ όλο το τραγούδι υποτίθεται πως είναι στα αγγλικά, ακόμα και οι Άγγλοι ή Αμερικανοί δεν μπορουσαν να καταλάβουν τις λέξεις (πέρα από τα διάφορα ονόματα ή τοπωνύμια).
Ο εν λόγω κύριος που τραγουδά με προφορά που φαινομενικά θυμίζει Τέξας αλλά εκ του αποτελέσματος φωνάζει Νορβηγία, δεν ψηφίστηκε ούτε απ' τις αγγλόφωνες χώρες (φυσικά) αλλά ούτε και απ' τις Σκανδιναβικές...
Gypsy.Cz - Aven Romale
Τσεχία, 2009
Με αυτό το τραγούδι φαίνεται πόσο απρόβλεπτη είναι η Γιουροβίζιον. Τη μια χρονιά ένα εκνευριστικά πιασάρικο τραγούδι γεμάτο καραγκιοζιλίκια, ρυθμό και gimmicks μπορεί να σκίσει, και την άλλη να πάρει 0 πόντους. Εδώ, καλώς ή κακώς έγινε το δεύτερο...
Ovidijus Vyšniauskas - Lopšinė mylimai
(Λιθουανία, 1994)
Υπήρχε μια εποχή που το να είσαι πρώην Σοβιετική χώρα δεν σήμαινε πως σχεδόν όλες οι υπόλοιπες θα σου δώσουν από ψίχουλα έως 12ρια, και αυτή η εποχή λεγόταν 1994. Θύμα της ήταν ο Τζο Κόκερ της Λιθουανίας.
Daníel Ágúst Haraldsson - Það sem enginn sér
Ισλανδία, 1989
Την περίοδο που η Bjork ακόνιζε τα μαχαίρια της για να κατακτήσει τον κόσμο, η Ισλανδία έστελνε ένα μάλλον βαρετό (αν και όχι άσχημο) τραγούδι, με ΑΥΤΟ το παντελόνι.
Seyyal Taner & Lokomotif "Şarkım Sevgi Üstüne"
Τουρκία, 1987
Η ενεργητικότητα αναβλύζει από μέσα τους (σα να έχει πιάσει φωτιά ο κώλος τους, μετά συγχωρήσεως) με αποτέλεσμα ο χορός, η ζωντάνια, τα φωνητικά και η αύρα τους να συνθέτουν το απόλυτο Πατατράκ.
Wilfried - Lisa Mona Lisa
Αυστρία, 1998
Μερικοί τραγουδιστές στα '80ς ειδικά φορούσαν κατά λάθος ρούχα που ήταν κατά λάθος ένα νούμερο μεγαλύτερο. Αυτουνού ήταν πέντε νούμερα. Το ίδιο και το υπερμεγέθες ροζ, νυχτικό-κομπινεζόν της κοπέλας που κάνει δεύτερα φωνητικά. Δεν εκτιμήθηκε όμως ούτε το στυλ του, ούτε ο υπερβολικός, μελοδραματικός τρόπος τραγουδίσματός του, με αποτέλεσμα την τελευταία θέση. Εκείνη τη χρονιά η Αυστρία δεν πήρε πόντο ούτε καν απ' την Γερμανία.
Kojo "Nuku pommiin"
Φινλανδία, 1982
Στο ρεφρέν, ο Φινλανδός Bowie χτυπάει με το χέρι του το κεφάλι του σαν να είναι κλούβιο, και αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να ειπωθεί.
Çetin Alp & the Short Waves - Opera
Τουρκία, 1983
Λίγο "όπερα" από έναν Τούρκο που προσπαθεί σκληρά να κάνει τη φωνή του να ακουστεί οπερετική, λίγο Πλοίο της Αγάπης, λίγη Ντίσκο, λίγος Έλβις του Λας Βέγκας, λίγη Επιθεώρηση ή τραγούδι του Γιώργου Μαρίνου.
Όλα μαζί στο μπλέντερ, ούτε ένας πόντος.
Remedios Amaya - ¿Quién maneja mi barca?
Ισπανία, 1983
Συγγνώμη κιόλας αλλά ΑΥΤΗ ΠΑΡΑΚΑΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΜΑΣ!
Με βλέμμα ικετευτικό και έντρομο (σαν να τραγουδά έχοντας συνεχώς ένα πιστόλι στον κρόταφό της), η τραγουδίστρια με το φόρεμα optical illusion μοιάζει να θέλει να τελειώσει το μαρτύριο και να καταφέρει να βγει ζωντανή από κει μέσα.
***
σχόλια