Η χήρα του Richard γιορτάζει την Ημέρα Μνήμης

Η χήρα του Richard γιορτάζει την Ημέρα Μνήμης Facebook Twitter
Christopher Stevens/GripGraphs
9

 

Η φωτογραφία αυτή κάνει το γύρο του διαδικτύου για να υπενθυμίζει σε όλους τη σημασία της «Hμέρας Μνήμης» (Memorial Day) που γιορτάστηκε τη Δευτέρα στις ΗΠΑ. Η γυναίκα που ξαπλώνει δίπλα στον τάφο του άνδρα της είναι η Laureen Lopez-Berry η οποία έχασε τον 27χρονο άνδρα της Richard Berry στον πόλεμο του Αφγανιστάν το 2012. Ο Richard σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας σε σύγκρουση. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Christofer Stevens, φοιτητή του πανεπιστημίου της Αριζόνα στο Κοιμητήριο Arlington και όπως επισημαίνει ο Stevens στη Daily Dot «ήταν πραγματικά σπαρακτική αυτή η εικόνα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τι αισθανόταν εκείνη τη στιγμή. Απλά καθόμουν εκεί παρακολουθώντας τη σκηνή με δέος».

 

«Ήταν λες και όλες οι συνέπειες του πολέμου ξεδιπλώθηκαν μπροστά στα μάτια μου. Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι να βλέπουν φωτογραφίες όπως αυτή διότι αυτή συνδέεται με τις αποφάσεις της εξωτερικής πολιτικής τους».

 

Ο Stevens επικοινώνησε έπειτα με την Laureen Lopez- Berry στο facebook, όταν κάποιος φίλος της την αναγνώρισε στη φωτογραφία και δημοσίευσε στο διαδίκτυο το βίντεο του γάμου της με τον στρατιώτη.

9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

3 σχόλια
Και μετά έφυγε να πάει σε μια χώρα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, για να "επιβάλλει" την αμερικάνικη ειρήνη... Κρίμα πραγματικά πόσοι νέοι άνθρωποι χάνονται γιατί δεν ανοίγουν τα μάτια και το μυαλό τους. Το να γίνει πόλεμος στην χώρα σου δεν μπορείς να το αποφύγεις, το να πας όμως εθελοντικά να πολεμήσεις δεν το καταλαβα ποτέ! Δηλαδή όλοι οι Αμερικανοί πεζοναύτες πιστεύουν οτι σώζουν την χώρα; Ιντερνετ δεν έχουν να ενημερωθούν πριν πάνε; Να δούνε ποιοι χρηματοδοτούσαν τους Ταλιμπάν; Να δούνε ποιες εταιρείες κερδίζουν από την ανακατασκευή του Αφγανισταν;;;;
Αγαπητέ fronto, στις ΗΠΑ τέτοια νέα δεν κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Όταν με την δεύτερη εισβολή στο Ιράκ βομβάρδιζαν "εχθρικούς στόχους" που αποδεικνύονταν κατοικίες αμάχων, είχα επικοινωνήσει με ένα φίλο μου στο Νιου Τζέρσεϋ και με διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε πουθενά τέτοια είδηση στις ΗΠΑ. Φροντίζουν "για το καλό τους" να φιλτράρουν ότι πληροφορία μπαίνει.
Καλά μη μας πεις οτι το ακούς πρωτη φορά... Και υποθέτω ο reactive as always δεν μιλάει για τον Richard Berry συγκεκριμένα αλλά για τον αμερικανικό στρατό που όλο αρχίζει πολέμους "για να σώσει" αλλες χώρες που κατα τύχη είναι πλούσιες σε πετρέλαιο.
Εσύ ξέρεις δηλαδή? Από που ακριβώς αντλέις την πληροφορία ότι αυτός σκότωσε αμάχους και παιδιά και όχι ταλιμπάν που σκοτώνουν αμάχους και παιδιά? Άρα πόσα παιδιά και αμάχους μπορεί να έσωσε αυτός ο άνθρωπος σε μια χώρα που δεν είναι καν πατρίδα του? Ντροπή σου μόνο έχω να πω που χωρίς στοιχεία σπιλώνεις την μνήμη ενός νέου παιδιού που πέθανε σε έναν άδικο πόλεμο...
Ελα βρε broen που πάνε στο Αφγανιστάν για να σώσουν κόσμο τώρα. Κανένας πόλεμος δεν γίνεται με αγνές προθέσεις. Όλοι θύματα είναι, οι μεν στρατιώτες φεύγουν από τα σπίτια τους γιατί πιστεύουν οτι πάνε εδραιώσουν την ειρηνη εξυπηρετώντας όμως τα αμερικανικα συμφεροντα και ο δε αμαχος πληθυσμός ποτε δεν αντιμετωπιζεται σαν να έχει αξία η ζωή του.