Νομίζω ότι αυτό είναι λογικό ως ένα σημείο, διαφορετικά θα γεννιόμασταν όλοι σοφοί. Βλέπουμε κάτι, μας αρέσει και το ακολουθούμε. Το πρόβλημα προκύπτει, κατά την γνώμη μου περισσότερο, όταν πέφτεις στα αδιέξοδα αυτών που πιστεύεις ή ακολουθείς και αντί να κάτσεις να σκεφτείς ή να διαβάσεις περισσότερο για να τα στηρίξεις ή να τα απορρίψεις, αναλώνεσαι στο να τα στηρίξεις απλά για να τα στηρίξεις.Υπήρχε ένα ανέκδοτο για αυτούς που ήταν οργανωμένοι στο ΚΚΕ, αλλά νομίζω ότι γενικά ταιριάζει σε κάθε κλειστόμυαλο άνθρωπο "Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με το ΚΚΕ, τότε το ΚΚΕ αλλάζει την πραγματικότητα" (πτώση της ΕΣΣΔ, συγκυβέρνηση με την ΝΔ, Πολυτεχνείο και το πιο πρόσφατα τα δεκεμβριανά)
12.12.2012 | 11:31
ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ...
Ξέρεις τι παθαίνουμε; Πρώτα πιστεύουμε σε κάτι και μετά πρέπει να ψάξουμε γιατί το πιστέψαμε. Χωρίς λόγο, χωρίς επιχειρήματα ,έτσι επειδή είχε κάτι που μας μαγνήτισε πάνω του χωρίς να μπορούμε να το προσδιορίσουμε... - Γιατί είσαι γαύρος ή βάζελος ; - Γιατί είσαι φασίστας ή κομμουνιστής ; - Γιατί φόρεσες σκουλαρίκι ; - Γιατί δε σ’αρέσει η γαρδούμπα ; Δηλαδή τι γίνεται μέσα στο κεφάλι του καθένα που πρώτα πιστεύει σε αυτό και μετά ψάχνει να δώσει ένα νόημα στη σκέψη του ; Αν είναι η «θεία φώτιση να μου λείπει». Και το χειρότερο δεν είναι να δώσεις μια απάντηση σε όλα τούτα τα υπαρξιακά ,κατά κάποιο τρόπο ,ερωτήματα. Το πιο χειρότερο είναι όταν έρχεται η ώρα να δώσεις εξηγήσεις ή και να απολογηθείς ακόμα στους άλλους, για πράγματα που στην ουσία δεν έχεις εσύ εξηγήσει στον ίδιο σου τον εαυτό. Τραγωδία ; ή αυτό που λέμε «ανθρώπινος παράγων» ;
1
