Τα διάφορα pride που γίνονται σ' όλο τον κόσμο κάθε Ιούνιο μοιάζουν με ξεκάρφωτες ευκαιρίες για πολύχρωμη υπερηφάνεια. («Να βγω να παρελάσω κι εγώ περήφανος επειδή είμαι στρέιτ;» είναι η σαχλή επωδός, από ανθρώπους που δεν στερούνται κανένα δικαίωμα και που κανείς δεν τους λέει πως πρέπει να ντρέπονται γι' αυτό που είναι - άρα δεν θα είχε νόημα να δηλώσουν την περηφάνια τους.)
Στην πραγματικότητα τα pride είναι ο φόρος τιμής σε μια σημαντική επέτειο, μια μέρα μνήμης για τη στιγμή που γέννησε το κίνημα των γκέι δικαιωμάτων και όλα ξεκίνησαν απ' το Stonewall Inn.
Ήταν νωρίς το πρωί της 28ης Ιουνίου του 1969 όταν ξεκίνησαν τα επεισόδια στο νεοϋορκέζικο γκέι μπαρ Stonewall Inn. Το ότι μπήκε η αστυνομία στο μπαρ δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο. Μέχρι τα μέσα των '60ς οι συλλήψεις ανθρώπων που σύχναζαν στα γκέι μαγαζιά της Αμερικής ήταν συχνότατες και την επόμενη μέρα ακολουθούσε η διαπόμπευσή τους από τις εφημερίδες, με ονόματα και διευθύνσεις - πολλές φορές και με φωτογραφίες. Αν και το 1969 οι επιδρομές είχαν σχετικά μειωθεί, το Stonewall ήταν ένας εύκολος στόχος μιας μάζευε αρκετούς μαύρους, ισπανόφωνους και drag queens.
Τα περισσότερα βράδια του μήνα οι αστυνομικοί εισέβαλλαν στο μαγαζί, εξευτέλιζαν τους θαμώνες (που φυσικά δεν τολμούσαν να αντιδράσουν) και το σφράγιζαν. Το επόμενο πρωί το Stonewall ξανάνοιγε.
Στις 1.20 τα ξημερώματα της 28ης Ιουνίου 1969 οκτώ αστυνομικοί (οι επτά με πολιτικά) μπήκαν στο Stonewall για την καθιερωμένη βάρδια εκφοβισμού και συλλήψεων.
Τότε όμως έγινε κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ. Πελάτης του Stonewall φώναξε «Αδικία!», άρπαξε ένα τούβλο και χωρίς δεύτερη σκέψη το πέταξε στους αστυνομικούς. Για λίγο, όλοι έμειναν με ανοιχτό το στόμα. Και τότε, σ' ένα δευτερόλεπτο τα χρόνια της αδιαμαρτύρητης καταπίεσης και της ένοχης ντροπής πέρασαν στο παρελθόν...
Ο κόσμος ξέσπασε στους αστυνομικούς με οργή κι άναψε φωτιές μέσα στο μπαρ. Ξεκίνησαν οι συλλήψεις και όσοι γλίτωσαν έτρεξαν με τα πόδια στη γύρω περιοχή ειδοποιώντας γνωστούς και φίλους. Σύντομα κατέφτασαν ενισχύσεις και απ' τις δυο πλευρές. Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν στη διάρκεια της νύχτας, πράγμα πρωτοφανές: τα Κεντρικά της αστυνομίας θεωρούσαν ότι μια μάχη με τους «αδύναμους θηλυπρεπείς» και μερικούς τραβεστί δεν θα κρατούσε πάνω από λίγα λεπτά.
Σύντομα δύο χιλιάδες LGBT άνθρωποι είχαν κατακλύσει τους γύρω δρόμους αναγκάζοντας τα Κεντρικά να στείλουν μια μεγάλη δύναμη αστυνομικών που είχαν εκπαιδευτεί για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Όμως ακόμα κι αυτοί δεν κατάφεραν να διαλύσουν το εξαγριωμένο πλήθος.
Το επόμενο βράδι έγινε μια ακόμη μεγάλη συγκέντρωση έξω απ' το Stonewall κι οι μάχες με τις ειδικές δυνάμεις συνεχίστηκαν. Την τρίτη μέρα πάνω από χίλια άτομα μαζεύτηκαν στην περιοχή κρατώντας πρόχειρα πλακάτ που έγραφαν «End All Discriminations» και φωνάζοντας «Gay Power!».
Ήταν μια κίνηση μεγαλειώδης: άνθρωποι που ζούσαν στο σκοτάδι –και είχαν μάθει να φοβούνται και τη σκιά τους- κατέφταναν από παντού απαιτώντας αυτά που σήμερα μοιάζουν σχεδόν αυτονόητα.
Πριν περάσoυν λίγες ημέρες είχε ιδρυθεί το Gay Liberation Front (GLF) της Νέας Υόρκης, πριν περάσει ένας μήνας ιδρύθηκαν GLF σ' όλες τις μεγάλες πόλεις της Αμερικής, ενώ πριν φύγει το 1969 παρόμοιες οργανώσεις λειτουργούσαν πλέον στη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τον Καναδά, την Αυστραλία και αλλού.
Ένα χρόνο μετά τα γεγονότα του Stonewall, στις 28 Ιουνίου του 1970 έγινε η πρώτη εκδήλωση τιμής, το πρώτο Pride για την επέτειο: 15.000 άνθρωποι βγήκαν απ' τις κρυψώνες τους και πραγματοποίησαν πορεία από το Greenwich Village μέχρι το Central Park.
Δεν ξανακρύφτηκαν ποτέ.
*Αthens Pride: Σήμερα Σάββατο 13/6, στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
σχόλια