ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω έρθει στο εξοχικό των γονιών μου για λίγες μέρες. Το σπίτι απέχει μόλις 2 λεπτά από μια καταπληκτική παραλία σχεδόν ιδιωτική (ειδικά αυτή την εποχή).Εχθές το μεσημέρι είμαι στη θάλασσα, έχω κολυμπήσει κι έχω αράξει κάτω από ένα δέντρο και ξεφυλλίζω ένα περιοδικό. Ολομόναχη.Ξαφνικά ακούω ένα αυτοκίνητο να παρκάρει λίγο πιο πέρα. Βλέπω στο βάθος έναν άντρα καλοντυμένο γύρω στα 40 να μιλάει στο κινητό φανερά εκνευρισμένος. Κλείνει το τηλέφωνο, βγάζει τα παπούτσια και τις κάλτσες, σηκώνει τα μπατζάκια και βάζει τα πόδια του στο νερό.Κοιτάζει γύρω γύρω αλλά δε με βλέπει. Προφανώς νομίζοντας οτι είναι μόνος, βγάζει τα ρούχα του και το εσώρουχο (!) και βουτάει στο νερό. Κολυμπάει λίγο μέχρι που κοίταξε προς τα έξω και με είδε. Τα έχασε! Σήκωσα το περιοδικό στο πρόσωπο μου και τον παρατηρούσα με την άκρη του ματιού μου να προσπαθεί αμήχανα, κρύβωντας με τα χέρια του τα επίμαχα σημεία, να βγει από τη θάλασσα. Φόρεσε το εσώρουχο, μάζεψε τα πράγματα του και μπήκε σχεδόν τρέχοντας στο αυτοκίνητο.Σήμερα το πρωί πήγα στο μίνι μάρκετ του χωριού για ψώνια. Μπαίνει ο τύπος, τον κοιτάζω και χαμογελάω. Με κοίταξε, μου χαμογέλασε, αλλά νόμιζα οτι δε με αναγνώρισε. Φεύγω.Έρχομαι πριν λίγο να ρίξω μια βουτιά και βλέπω στην ξαπλώστρα μου (την αφήνω στην παραλία) ένα χαρτί κάτω από μια πέτρα.> Μαζί με το χαρτί έχει και την επαγγελματική του κάρτα με το τηλέφωνο.Τι να κάνω;;;Α! Εγώ είμαι 31 και φεύγω αύριο το πρωί.