________________
1.
Με τον Μ. φλερτάραμε για κανά μήνα, το κάναμε στο μήνα πάνω, του είπα να βγούμε έξω (και να μη συναντηθούμε μόνο για σεξ), μου είπε όχι γιατί έχει "προσωπικούς λόγους", οπότε κι εγώ το άφησα. Με πέτυχε έξω όσο αυτός ήταν με τους φίλους του και έκανε σαν να μην υπάρχω καν - ούτε ένα γεια. Ένα βράδυ πάω σε ένα μαγαζί που ήξερα ότι θα είναι, και δεν έχει άλλες κοπέλες ούτε τους φίλους του, είναι δηλαδή μόνος ανάμεσα σε άντρες. Και τότε ήταν όλο γλύκες, και κάτσε να σε πάω σπίτι, και πού είσαι και τι κάνεις. Η πρώτη μου ερώτηση είναι αν πιστεύεις πως αν το καθυστερούσα κι άλλο το σεξ ίσως είχε περισσότερη διάρκεια η σχέση μου με αυτόν. Η δεύτερη ερώτηση είναι: πιστεύεις ότι όποια κι αν ήταν στη θέση μου θα είχε την ίδια αντίδραση, ή αν ήταν κάποια πιο όμορφη-έξυπνη-πετυχημένη, όταν του πρότεινε να βγουν πριν το σεξ θα δεχόταν;
Να είσαι επιεικής παρακαλώ.
Εγώ πάλι νομίζω ότι η ερώτηση είναι άλλη: γιατί είσαι τόσο σίγουρη ότι θα ήθελες να έχει περισσότερη διάρκεια η σχέση σου με αυτόν; Ένα μήνα τον ξέρεις, και αυτός ο μήνας δεν πιάνεται ακριβώς, γιατί είναι ένας μήνας φλερτ. Στη φάση του φλερτ γίνονται μεγάλα λάθη εκτίμησης της κατάστασης.
Όλες οι ερωτήσεις που κάνεις είναι γι' αυτόν. Τι θα έκανε αυτός και τι πιστεύει αυτός και πώς θα γινόταν να κάνεις αυτόν να κάνει κάτι άλλο και πώς φέρεται όταν είναι με φίλους και πώς φέρεται όταν δεν είναι με φίλους. Τι είναι πια αυτός ο Μ. και σε νοιάζει τόσο τι θα κάνει; Ένα μήνας φλερτ και μια βραδιά ήταν. Όχι, δεν θα είχε την ίδια αντίδραση με όλες τις γυναίκες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αν κάποια του αρέσει περισσότερο είναι πιο όμορφη-έξυπνη-πετυχημένη από σένα. Από πού κι ας πού είναι αυτός κριτής που ορίζει την κατάταξη; Στο κάτω κάτω μπορεί να του αρέσει περισσότερο μια χειρότερη από σένα, δικό του είναι το μυαλό, ό,τι θέλει το κάνει.
Γνώρισες έναν, και τον ανακήρυξες δημιουργό της κλίμακας της αξίας σου, επειδή κάνατε σεξ ένα βράδυ. Αυτός πάλι δεν έκανε το ίδιο. Από αυτό να παραδειγματιστείς, όχι από τα γούστα του.
________________
2.
Αμπα καλησπέρα! Παντρεύτηκα πέρυσι χωρίς τη βεβαιότητα ότι θα αποκτήσουμε παιδιά. Ο άντρας μου δεν ήθελε τότε, και για αργότερα έδινε πιθανότητες. Εγώ που ήθελα και θέλω δεν επέμεινα σε αυτό γιατί πίστευα (ω?) ότι η ανατροφή του παιδιού, προϋποθέτει τη συνειδητή απόφαση και των δύο και ότι το παιδί δεν είναι μονόδρομος ευτυχίας. Αυτά με το μυαλό μου, γιατί όταν μου το πε αιφνιδιάστηκα, κόλλησα, στεναχωρήθηκα και δείλιασα να ακυρώσω το γάμο. Είναι κάτι στον τρόπο και στο χρόνο που μου το πε, που έκανε την άποψη που είχα ψεύτικη ή εύθραυστη-σπασμένη. Δεν έχω ξεκάθαρη ερώτηση, θα ήθελα αν μπορείς να σχολιάσεις, γιατί η διαύγεια της σκέψης σου θα βοηθήσει.- τριανταοκτω)και_μπερδεμένη
Βρε παιδί μου, τι θα πει 'να σχολιάσω;' Τι να σχολιάσω; Πρέπει να υπάρχει μια ξεκάθαρη ερώτηση. Εσύ πρέπει να αποφασίσεις ποια είναι η ερώτηση. Ξέρεις ποια είναι, αλλά αποφεύγεις να την σκεφτείς και να την εκφράσεις, γιατί είναι αποκαλυπτική για αυτό που σε βασανίζει και προϋποθέτει να παραδεχτείς διάφορα που έκανες. Δεν μπορώ να μαντέψω, ούτε θα σε βοηθήσω αν μαντέψω, ακόμη και αν πέσω μέσα. Δεν είσαι μπερδεμένη, ξέρεις τι θέλεις να πεις. Μην το λες σε μένα, στον άντρα σου πες το.
________________
3.
Ρε άπμα help me!
Γειά σου αγαπητή και τα ρέστα! Λοιπόν έχω ένα θέμα, ας το πάρω από την αρχή για να καταλάβεις και μήπως μπορέσεις να βγάλεις κάποια άκρη. Τη γνώρισα στη δουλειά, γίναμε φίλοι αμέσως, υπήρχε ένα δέσιμο από το πρώτο βλέμμα! Ο καιρός περνούσε ήρεμα και όμορφα με φιλικές συζητήσεις επί ώρες, γέλιο κτλ. Αγαπήσαμε αμπά! Το παραδέχομαι, την πάτησα άσχημα, της το είπα, έφαγα μια ωραιότατη χυλόπιτα και δε μίλησα ο κακομοίρης..Απλά απομακρύνθηκα γιατί δε μπορούσα να είμαι όπως πριν μαζί της! Λογικό δεν είναι ή τα χω χάσει εντελώς;; Της κακοφάνηκε που έχασε τον κολλητό της και μου το είπε, απάντησα ότι δεν τσακωθήκαμε ποτέ απλά δεν γίνεται, δε μπορώ να είμαστε φιλαράκια. Πέρασε λίγος καιρός, εγώ ήμουν ένα κουρέλι .Τελείωσε η σεζόν (ξενοδοχοϋπάλληλοι ήμασταν) γύρισε ο καθένας σπιτάκι του και είχαμε ελάχιστη επικοινωνία! Αυτή πλέον είχε σχέση με , με ενόχλησε (παράλογο το ξέρω αλλά έγινε) όταν το είδα στο ρημάδι το fb και μιας και δεν μιλούσαμε πια όπως πριν τη διέγραψα (fb, κινητά κτλ). Εννοείτε πως υπέφερα αλλά πάλι πέρασε ο καιρός και εκεί που είχα αρχίσει να ξεχνιέμαι και να προχωράω παρακάτω τσούυυυπ στέλνει μήνυματάκι τύπου "Γιατί με διέγραψες, τι σου έκανα; συγγνώμη που χάθηκα να προσέχεις, θέλω μόνο να ξέρω αν θα ξανάρθεις για δουλειά κι αν είσαι καλά..μην πιεστείς να απαντήσεις". Απάντησα διάφορες βλακείες τύπου καλά είμαι κτλ. Θέλω απλά να ρωτήσω τι θέλει από μένα; εγώ της ξεκαθάρισα από την αρχή ότι πλέον δε μπορώ να τη δω όπως πρώτα, ότι πλέον ξέρει τι θέλω απο εκείνη και πως αν δε θέλει το ίδιο !Γιατί να στείλει; αφού είναι μια χαρά με τη σχέση της, μακριά από Αθήνα και περνάει καλά. Τι θέλει; ..είναι το μόνο που σκέφτομαι εδώ και δυο βδομάδες που έστειλε..τι να θέλει;
*όσο δε μιλούσαμε μέσα στη σεζόν υπήρχαν διάφορα ξεσπάσματα απο μέρους της τύπου είσαι πολυ σημαντικός άνθρωπος για μένα, δεν αντέχω να μη μιλάμε, αγκαλιές, κλάματα και δεν ξέρω γιατί. Δεν είναι ότι είχαμε φιλία χρόνων, ισα ισα 4 μήνες με ήξερε ..πως πρόλαβα να γίνω τόσο σημαντικός γι αυτήν;- Αλέξανδρος
Θέλει να την θέλεις όπως πριν. Θέλει να βλέπει τον θαυμασμό σου και να ανεβαίνει ψυχολογικά, θέλει να έχει όλα τα προνόμια της καψούρας σου και καμία υποχρέωση, θέλει να έχει κάπου να απευθύνεται όταν πέφτει ψυχολογικά για να νιώθει ωραία και γκόμενα, θέλει να σε έχει ακριβώς στην απόσταση που σε είχε εκείνους τους τέσσερις μήνες που ήσασταν 'φίλοι', γιατί αυτή ήταν η περίοδος που είχε όλα αυτά, χωρίς να τίθεται και θέμα εκμετάλλευσης από μέρους της. Είναι πολύ γλυκιά η αίσθηση ότι μας θέλουν, και όταν προέρχεται από κάποιον που συμπαθούμε, είναι ακόμη πιο γλυκιά, δεν την παρατάμε τόσο εύκολα.
Μόνο που το πουλάκι πέταξε, και αυτοί οι τέσσερις μήνες δεν γίνεται να επαναληφθούν. Από τη στιγμή που εξέφρασες την επιθυμία σου και αυτή την απέρριψε, χάθηκε και η αθωότητα της 'φιλίας' σας, που ήταν πασπαλισμένη με ερωτική φόρτιση και την υπόσχεση εξέλιξης. Συνέχισε να είσαι σταθερός, δεν μπορείτε να είσαστε φιλαράκια και το ξέρει πολύ καλά. Το ξέρει, αλλά κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Μπράβο σου για τη στάση σου. Αν θέλει κάτι παραπάνω από σένα, ξέρει πού να σε βρει.
________________
4.
Αγαπητή Αμπα, το αγόρι μου έχει δύο πρόσωπα και δεν ξέρω τι να πιστέψω. Με μένα είναι ρομαντικός, ευαίσθητος, θέλει να περνάει όσο περισσότερες ώρες και μέρες γίνεται μαζί μου, μου ανοίγεται, με φροντίζει, δείχνει να με αγαπάει πραγματικά, κλαίει μπροστά μου -και από χαρά και από λύπη-, με γνώρισε στους γονείς του, ήρθε να γνωρίσει τους δικούς μου, εκτιμά τη γνώμη μου, με ακούει προσεκτικά όταν μιλάω, είναι πάντα προσβάσιμος, είμαι ο πρώτος άνθρωπος που αναζητά στα καλά και στα κακά, και η αγαπημένη του παρέα. Έχω πάντα προτεραιότητα σε σχέση με τους φίλους του καθώς και τους γονείς του. Στους φίλους του όμως, δείχνει άλλο πρόσωπο, το οποίο ανακάλυψα μόνη μου χώνοντας τη μύτη μου στο λογαριασμό του στο facebook σε δύο διαφορετικά χρονικά σημεία, την πρώτη φορά στους 9 μήνες σχέσης -όπου και τον χώρισα εξαιτίας αυτών που βρήκα αλλά και για άλλους λόγους (απουσία συνεννόησης σε σημαντικά για μένα πράγματα)- και τη δεύτερη φορά 6 μήνες μετά την επανασύνδεσή μας η οποία έγινε μετά από κάποιους μήνες χωρισμού με δική του επιμονή. Στην πρώτη μου επιδρομή βρήκα ότι αποκαλούσε τις γυναίκες μ--νιά, μ----ρες, μιλούσε συνέχεια για γκόμενες και πισινούς και πόδια, πρότεινε στους φίλους του να πειράζουν μικρές, να πάνε σε στριπτιζάδικο. Έλεγε σε φίλο για μία συμφοιτήτριά του που του άρεσε αλλά μάλλον δεν της άρεσε εκείνος και ήταν σε κοινή παρέα και συναντιόταν συχνά. (όμως δεν της την έπεσε ποτέ, μόνο της μιλούσε) Σε άλλο φίλο έλεγε ότι τον γουστάρει μία γειτόνισσά του και πήρε το τηλέφωνο της και θα ήθελε να πάνε για καφέ και ίσως να γίνει κάτι ευκαιριακό. Επίσης μίλαγε με κάτι γνωστές σε ύφος όχι απόλυτα φιλικό, ούτε και ερωτικό όμως. Όταν τα ανακάλυψα τα απέδωσε σε ανασφάλεια απέναντί μου λόγω περισσότερων εμπειριών μου και ανάγκη του για επιβεβαίωση από τους φίλους του και από τις γυναίκες. Πάντως χωρίσαμε. Μετά από καιρό τον δέχτηκα πίσω. Στη δεύτερη επιδρομή βρήκα ότι κατά το διάστημα που είχαμε χωρίσει πήγε σε στριπτιζάδικο καθώς και σε πορνείο χωρίς όμως να κάνει κάτι, μόνο για να δει πώς είναι. (σε φίλο όμως δήλωνε ότι θα κάνει) Επίσης, ανακάλυψα ότι όταν με επαναπροσέγγισε δεν είχε λήξει οριστικά μία σχέση-μαξιλαράκι που είχε κάνει για να μην είναι μόνος ενώ μου είχε πει ότι την είχε λήξει. Πάντως την έληξε πολύ σύντομα και σίγουρα πριν γίνει ξανά κάτι μεταξύ μας. Βρήκα ότι κατά το χωρισμό μιλούσε συνέχεια σε φίλους για μ----ά και βυζ--ια και πόδια και μένα τους έλεγε ότι δε μπορεί να ξεπεράσει την εμφάνισή μου μην κάνοντας κανένα λόγο για το χαρακτήρα μου. Ακόμη και μετά την επανασύνδεση έλεγε για "γκόμενες" του τύπου "θα έχει και γκόμενες εκεί;". Δηλώνει ότι τα λέει "έτσι" και "για πλάκα" και για να δειχτεί αλλά ότι δε θα έκανε ποτέ τίποτα και ότι είμαι ό,τι σημαντικότερο στη ζωή του. (όντως βασανίστηκε πολύ όσο ήμασταν χωρισμένοι και δείχνει ότι δε μπορεί χωρίς εμένα-αυτό με ανησυχεί κιόλας, γιατί δεν ξέρω ως πού μπορεί να φτάσει για να με έχει πχ να μου λέει ψέματα; Από την άλλη, δυστυχώς μου αρέσει και να το ακούω γιατί σιγάζεται έτσι ο μεγάλος φόβος εγκατάλειψης που έχω λόγω πατρικής αδιαφορίας.) Το θέμα είναι ότι λατρεύω το πρόσωπο που δείχνει σε εμένα (και υπάρχει πλέον συνεννόηση για εκείνα τα πράγματα που δεν υπήρχε) αλλά φοβάμαι το πρόσωπο που δείχνει στους φίλους του. Φοβάμαι ότι δεν τα ανακάλυψα όλα, και δε μπορώ να κατανοήσω πώς γίνεται να έχει δύο τόσο διαφορετικά πρόσωπα. Επίσης, δε μου αρέσει καθόλου ο ρόλος του ντετέκτιβ ούτε της κοπέλας που ψάχνει τους λογαριασμούς του αγοριού της όταν τους βρίσκει μπροστά της ανοιχτούς. Μου τρώει χρόνο και φαιά ουσία, πράγματα τα οποία χρειάζομαι για το απαιτητικό μεταπτυχιακό μου. Δε θέλω να με κοροϊδεύουν όμως και να ζω σε ένα ψέμα στο δικό μου κόσμο. Έχω και από μόνη μου τάση για έλλειψη εμπιστοσύνης λόγω ελλειμμάτων προσοχής και ασφάλειας από την οικογένειά μου, αλλά και το αγόρι μου έχει δώσει αρκετά πατήματα να αμφιβάλλω.(πχ στην αρχή της σχέσης μου είχε δείξει φωτογραφίες μιας κοπέλας από την παρέα του για να τον ζηλέψω) Σκέφτομαι όμως μήπως είναι δικό μου το πρόβλημα και θα ανησυχούσα το ίδιο με οποιοδήποτε άλλο αγόρι. -είναι η πρώτη μου σοβαρή σχέση οπότε δεν έχω ιστορικό, στις χαλαρές σχέσεις που είχα και κρατούσαν κάποιος μήνες δεν έκανα επιδρομές και δεν ταλανιζόμουν- Τι γνώμη και σχόλια έχεις για τα παραπάνω; Εγώ το έχω το πρόβλημα; Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου. Σχόλια από τους αναγνώστες είναι ευπρόσδεκτα. –Λίλα
Δεν λες την ηλικία σας και νομίζω ότι έχει σημασία. Αφού είναι η πρώτη σου 'σοβαρή σχέση' υποθέτω ότι είσαστε μικρά.
Τον ρώτησες γιατί φέρεται έτσι και σου απάντησε ότι έχει ανασφάλειες επειδή έχεις περισσότερες εμπειρίες και χρειάζεται επιβεβαίωση από τις γυναίκες και τους φίλους του. Στη θέση σου θα έπαιρνα πολύ σοβαρά αυτά που λέει. Δεν χρειάζεται να στύψουμε το μυαλό μας για να καταλάβουμε τι σκέφτεται. Μας το είπε μόνος του!
Βέβαια, είναι αυτά που λέει ο καθένας, και μετά είναι όλα αυτά που βρίσκονται πίσω από αυτά που λέει. Για μένα, αυτό που λέει – που το παίρνω πολύ σοβαρά – σημαίνει τα εξής: φοβάται τις γυναίκες, και καλύπτει αυτόν τον φόβο δηλώνοντας/δείχνοντας στους άλλους άντρες ότι τις υποτιμά. Αυτό που θέλει περισσότερο από όλα από τις γυναίκες είναι να τον δεχτούν, αυτό που φοβάται περισσότερο από όλα είναι να γελάσουν μαζί του, να τον απορρίψουν ως 'λιγοστό'. Εσύ τον έχεις δεχτεί και του αρέσει πάρα πολύ αυτή η ηρεμία, όμως εσύ είσαι μία. Επίσης, 'έχεις περισσότερες εμπειρίες', κι αυτό τον κάνει να σε φοβάται, να σε θαυμάζει και να σε απεχθάνεται και λίγο, ταυτόχρονα. Ο φόβος που έχει απέναντι σε όλες τις υπόλοιπες δεν ξορκίζεται από μια εμπειρία. Αυτά είναι πολύ βαθιά μέσα του.
Υ.Γ. Φυσικά και 'έκανε κάτι' στο πορνείο και στο στριπτιζάδικο. Είχε ευκαιρία να ζήσει την αποδοχή γυναικών χωρίς κανένα απολύτως ρίσκο, λες να μην το εκμεταλλεύτηκε;
________________
5.
Θα ήθελες να είχες μια φίλη σαν τη Φοίβη από τα φιλαράκια; Δεν εννοώ μόνο μια στο τόσο να σε διασκεδάζει, αλλά δεν θα σε κούραζε ένα αλλόκοτο - μα καλόκαρδο - πλάσμα;- χτένα
Θα μου άρεσε να είναι μέσα στη γενικότερη παρέα, αλλά θα απέφευγα να τη συναντώ σε τετ α τετ.
________________
6.
Έχουν οι άνδρες δικαίωμα στην έκτρωση;
Εξηγούμαι αρχίζοντας με μια εισαγωγή. Δουλεύω ως γιατρός τα τελευταία 9 χρόνια στην Νορβηγία από όπου και κατάγεται η γυναίκα μου. Αν και δεν είμαι γυναικολόγος δούλεψα σε γυναικολογική κλινική για κάποιους μήνες όπου κομμάτι της δουλειάς μου ήταν η διαπίστωση της εγκυμοσύνης και της διάρκειάς της σε εγκύους που ήθελαν να κάνουν έκτρωση, ενημέρωση για τις επιλογές (φαρμακευτική ή χειρουργική διαδικασία) κλπ. Είμαι ξεκάθαρα υπέρ της δυνατότητας νόμιμης έκτρωσης αν η έγκυος το αποφασίσει. Δυστυχώς όσο υπάρχουν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες είναι επικίνδυνο να παραπέμπει κανείς τις γυναίκες σε παράνομες εκτρώσεις κλείνοντας τα μάτια σε ένα υπαρκτό πρόβλημα. Οι γυναικολόγοι εδώ έχουν δικαίωμα να αρνηθούν να κάνουν εκτρώσεις γενικά. Ελπίζω αν γινόμουν γυναικολόγος να είχα το σθένος να κάνω τις εκτρώσεις (είναι ίσως η χειρότερη διαδικασία στην ιατρική) μιας και πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει αυτή η δυνατότητα και να μην δείλιαζα χρησιμοποιώντας το παραθυράκι του νόμου. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν χρειάστηκε να επιλέξω.
Οι γυναίκες συνεπώς έχουν την πλήρη ευθύνη για την συνέχιση ή όχι της κύησης. Αν και οι νέες τεχνολογίες δίνουν περίπλοκα σενάρια που νομικά ίσως δυσκολεύουν την κατάσταση, ας πούμε μια έγγυος που "φιλοξενεί" ένα έμβρυο που βιολογικά δεν είναι δικό της, ο προβληματισμός είναι για την "παραδοσιακή" εκδοχή.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εκτρώσεων είναι εκτρώσεις γιατί η εγκυμοσύνη είναι ανεπιθύμητη και όχι για ιατρικούς λόγους. Σε αυτή την περίπτωση οι επιθυμίες του άνδρα δεν έχουν καμία ισχύ. Αν δηλαδή ο πατέρας θέλει να κρατήσει το παιδί ενώ η μητέρα όχι τότε η μητέρα κάνει όπως θέλει. Αυτό είναι προφανώς και η μόνη δυνατή λύση μιας και η γυναίκα είναι αυτή που θα "διεκπεραιώσει" την εγκυμοσύνη.
Το θέμα όμως που είχα σκεφτεί όσο ήμουν στο γυναικολογικό τμήμα και το οποίο συζητείται τώρα από δημοσιογράφους είναι το εξής. Μιας και η γυναίκα έχει το πλήρες δικαίωμα να "απορρίψει" μια εγκυμοσύνη γιατί είναι ανεπιθύμητη δεν θα έπρεπε και ο άνδρας να έχει αυτό το δικαίωμα; Δηλαδή να μπορεί να δηλώσει (ας πούμε μέχρι την 12η εβδομάδα, το ίδιο όριο και για τις γυναίκες για έκτρωση) ότι δεν επιθυμεί το παιδί και να μην έχει καμία ευθύνη παραπέρα. Όπως είναι τώρα τα πράματα νομικά, εδώ τουλάχιστον, αν η γυναίκα αποφασίσει να κρατήσει το παιδί ο πατέρας έχει αυτόματα κάποιες υποχρεώσεις προς το παιδί. Βέβαια κάποιον που δεν θέλει δεν μπορεί κανένα νομικό σύστημα να τον χρίσει πατέρα (και φαντάζομαι καμία μητέρα δεν θα τον θέλει αναμεμειγμένο στην ζωή του παιδιού) πλην όμως μπορεί κάλλιστα να τον υποχρεώσει σε οικονομική συνεισφορά.
Τι λές;- παρολίγον γυναικολόγος
Πρώτον, "η έκτρωση είναι ίσως η χειρότερη διαδικασία στην ιατρική" με προβληματίζουν ως λόγια γιατρού. Μας διαβάζει κοινό. Το τι αισθάνεσαι εσύ προσωπικά για το θέμα δεν δημιουργεί κάποιου είδους κλίμακα καλύτερου και χειρότερου. Η φράση, από μόνη της, έχει ένα σωρό προβλήματα. Υπάρχουν ιατρικές διαδικασίες που έχουν στόχο να βλάψουν; Η έκτρωση και πάλι έχει σκοπό να βοηθήσει τον άνθρωπο. Οποιοσδήποτε γιατρός έχει δικαίωμα να αρνηθεί να κάνει οτιδήποτε, δεν θα κλείσουμε στη φυλακή έναν γιατρό επειδή έχει προτιμήσεις ή βαριέται ή σιχαίνεται ή δε θέλει να κάνει κάτι, θα πάμε σε άλλον. Η προσωπική σου πυξίδα θα ορίσει την καριέρα σου ως γιατρό, κι οι υπόλοιποι, ως ασθενείς, μπορούμε να σε δεχτούμε ή να σε απορρίψουμε.
Για το θέμα μας τώρα.
Θα ξεκινήσω από το προφανές. Το έμβρυο βρίσκεται μέσα στο σώμα της γυναίκας. Είναι, για όσο κρατάει η εγκυμοσύνη, αδιαχώριστο από το σώμα της γυναίκας. Ας πούμε ότι ένας άντρας θέλει έκτρωση και η γυναίκα όχι. Πώς το φαντάζεσαι; Θα πηγαίνει η αστυνομία στο σπίτι της γυναίκας, θα την δένει χειροπόδαρα, θα της κάνει ηρεμιστική ένεση και θα της κάνουν την έκτρωση με το ζόρι; Και αν μια γυναίκα εξαφανιστεί γιατί δεν θέλει με τίποτα να κάνει έκτρωση; Αν φύγει στο εξωτερικό; Θα έχει η Interpol κατάλογο με γυναίκες που διέφυγαν της έκτρωσης; Η φυγή με τι θα τιμωρείται; Με φυλάκιση, πρόστιμο; Έχει φτάσει μέχρι εκεί η φαντασία σου, ή έχεις φανταστεί μόνο μία κατάσταση που θα γίνεται μια πολιτισμένη συζήτηση και η γυναίκα θα λέει 'εντάξει λοιπόν, αφού έτσι προτιμάς, δέχομαι να μπω στο χειρουργείο για να μου βγάλουν ένα έμβρυο που εγώ θέλω να γεννήσω και να μεγαλώσω'. Η εγκυμοσύνη είναι κάτι που συμβαίνει αποκλειστικά μέσα στη γυναίκα. Αυτό είναι ένα θαύμα – είναι μια κατάρα – είναι ένα δεδομένο – είναι η φύση. Δεν υπάρχει λογικό επιχείρημα που θα εξηγήσει γιατί ένας ενήλικας μπορεί να έχει λόγο στο τι θα συμβεί στο σώμα ενός άλλου ενήλικα.
Το λιγότερο προφανές: από την αυγή του πολιτισμού μας, είναι αυτονόητο ότι οι γυναίκες είναι αυτόματα εξοπλισμένες με την φροντίδα των παιδιών. Η φύση της, η βιολογία της, δεν ξέρω τι, άντρες – και γυναίκες – είναι απόλυτα σίγουροι ότι οι γυναίκες πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά, γιατί είναι δικά τους, επειδή αυτές τα γεννούν. Όσο υπάρχει αυτή η πεποίθηση, είναι κάτι παραπάνω από δίκαιο να είναι απόλυτα δικό τους θέμα αν θα κάνουν έκτρωση ή όχι. Πρέπει να είναι έτσι, επειδή οι γυναίκες είναι σε αδύναμη θέση. Αν δεν το καταλαβαίνεις είναι επειδή δεν κάνεις τον κόπο να σκεφτείς τις γυναίκες που δεν είναι σαν την Νορβηγίδα σύζυγό σου. Ο νόμος επιχειρεί να εξισώσει ένα μέρος της ανισότητας και να προστατέψει γυναίκες που δεν έχουν μέσα να προστατέψουν τον εαυτό τους, Η απαγόρευση της έκτρωσης συνοδεύτηκε από αυτοκτονίες, θανάτους από σηψαιμία, άλλες μολύνσεις, κακοποίηση, αποτυχημένους γάμους, απόντες πατέρες. Η επιβολή της - με οποιαδήποτε μορφή - από τι λες να συνοδευτεί;
Υ.Γ. Και κάτι ακόμα. Για την ώρα, η πατρότητα δεν μπορεί να προσδιοριστεί πριν την ένατη εβδομάδα κύησης. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που το θέμα πρέπει να είναι (είναι! όπως και να το κάνουμε...) της γυναίκας.
________________
7.
Καλή μου Α,μπα,
Πώς μπορώ να μην ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν ταλέντο σε κάτι; Κάθε φορά που κάποιος κάνει κάτι καλά, εγώ λυσσάω απ το κακό μου, και το χειρότερο είναι ότι πολλές φορές κλείνομαι μέσα για να μην συναναστρέφομαι με ανθρώπους και ζηλέψω. Ακόμα κι εσένα αν σε γνώριζα, δεν θα ήθελα να σε ξαναδώ για να μην στεναχωριέμαι (γιατί σε θεωρώ ταλαντούχα - ή έστω ότι κάνεις κάτι πάρα πολύ καλά). Εγώ δυστυχώς δεν κάνω τίποτα ούτε ελάχιστα καλά, και έχω προσπαθήσει πολλά. Θέλω να με βοηθήσεις όμως για το θέμα της ζήλειας :-(- βινετ
Η ζήλια τυφλώνει, λένε, και είναι πολύ σωστό. Η ζήλια σου σε κάνει απάνθρωπο. Η ζήλια σου παραμορφώνει την εικόνα των άλλων και τους στριμώχνεις και τους περιορίζεις σε ένα μόνο χαρακτηριστικό, στο μόνο που βλέπεις. Το ταλέντο κάποιου –αυτό που βλέπεις- είναι μόνο ένα στοιχείο του άλλου. Οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο μια διάσταση, δεν είναι το ταλέντο τους, έχουν ανησυχίες και ανασφάλειες και ένα σωρό προβλήματα που δεν βλέπεις. Μπορεί να πιστεύεις ότι τους θαυμάζεις, αλλά στην πραγματικότητα τους μειώνεις σε καρικατούρες. Συγκρίνεις τον εσωτερικό σου κόσμο με τον εξωτερικό κόσμο των άλλων και η σύγκριση αυτή δεν βγάζει αποτέλεσμα. Δεν έχεις ιδέα τι χρειάστηκε να κάνει ο καθένας για να φτάσει εκεί που είναι, ή τι θυσίασε, και αν θα ήθελες να είχες ζήσει τα ίδια.
Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν αξιοσημείωτο ταλέντο σε κάτι. Οι περισσότεροι καταφέρνουν να ξεχωρίσουν με την δουλειά. Αν έχεις προσπαθήσει πολλά, εξηγούνται πολλά. Θα καταφέρεις να προχωρήσεις μόνο αν επιμείνεις πάρα μα πάρα πολύ σε έναν τομέα, και αφιερώσεις πάρα μα πάρα πολύ χρόνο. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Η ζήλια σου όχι μόνο σου κάνει κακό, αλλά σε καθησυχάζει κι από πάνω.
σχόλια