Limanakia: H εντελώς NSFW και gay πλευρά της Βουλιαγμένης

Η μικρού μήκους δημιουργία Limanakia του Αντόνιο Nτα Σίλβα ήταν μια από τις μεγάλες ατραξιόν του φετινού Outview Film Festival που πραγματοποιήθηκε τον προηγούμενο μήνα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Το μόλις δωδεκάλεπτο φιλμάκι του Πορτογάλου καλλιτέχνη συζητήθηκε πολύ μόλις ανέβηκε στην on demand πλατφόρμα του αφού αποτελεί έναν σουρεαλιστικό, στα όρια του camp, σεξουαλικό ύμνο στο γκέι ψωνιστήρι για το οποίο φημίζεται εδώ και δεκαετίες ένας συγκεκριμένος όρμος του location της Βουλιαγμένης.

Ο πολυάσχολος δημιουργός εξερευνά με τη δουλειά του τα όρια της τέχνης και της πορνογραφίας, επιλέγοντας πάντα ιδιοσυγκρασιακές θεματικές της γκέι κουλτούρας για τις ταινίες του, χωρίς να αυτο-λογοκρίνεται ποτέ ενθέτοντας σκηνές σκληρού πορνό που συνήθως διαθέτουν μια ονειρική διάσταση. Έτσι και στα Limanakia, αυτή η αθέατη και άγνωστη για πολλούς πλευρά της "αθηναϊκής Ριβιέρας" που λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια ως το απόλυτο meeting point και χώρος ελεύθερης εκτόνωσης βγαλμένος από άλλες εποχές για τους γκέι της πόλης αλλά και για τους ξένους επισκέπτες που πηγαίνουν συστημένοι από τους μεγάλους γκέι τουριστικούς οδηγούς, έγινε στα χέρια του Ντα Σίλβα ένα κολάζ από έντονες -και συχνά αστείες- εικόνες, με τις προθέσεις του δημιουργού να είναι εμφανώς ειλικρινείς και την αγάπη του για την πόλη μας ιδιαίτερα εμφανής. Είχαμε μαζί του μια σύντομη κουβέντα, εν όψει της κορύφωσης της φετινής τουριστικής σεζόν:

Για μένα τα Λιμανάκια είναι στην ουσία το ιδανικό μέρος για ψωνιστήρι. Το φυσικό τοπίο με τα βράχια, τον ήλιο, τη θάλασσα και τους γυμνούς άντρες ήταν το τέλειο σκηνικό για να κάνω ένα σουρεαλιστικό, σέξι, ρομαντικό οπτικό κολάζ που να μεταφέρει τον θεατή πίσω στον χρόνο, στις ιστορίες των ελληνικών ομοερωτικών οργίων.

— Πότε επισκέφθηκες για πρώτη φορά τα Λιμανάκια;

Βρέθηκα στην παραλία για πρώτη φορά πέρσι το καλοκαίρι, τον Ιούλιο, και εντυπωσιάστηκα από την ομορφιά της. Αποφάσισα να επιστρέψω τον Σεπτέμβριο για να γυρίσω την ταινία.

— Πόσες μέρες διήρκεσαν τα γυρίσματα;

Πήγαινα στην παραλία κάθε μέρα για μια εβδομάδα. Προτιμούσα να κινηματογραφώ τις ώρες που έδυε ο ήλιος, αργά το απόγευμα.

— Γνώριζαν τα άτομα που βλέπουμε στην ταινία ότι τους τραβούσες; Τους έδωσες συγκεκριμένες οδηγίες για τις σκηνές σεξ ή τους άφησες να αυτοσχεδιάσουν;

Όλη η ταινία είναι σε μεγάλο βαθμό ένας αυτοσχεδιασμός, όμως όλο το υλικό που συνέλεξα σε διαφορετικές συνθήκες γυρισμάτων χορογραφήθηκε στο μοντάζ για να δίνει στον θεατή την αίσθηση της συνέχειας. Κάποιοι από τους χαρακτήρες είναι άτομα που συνάντησα εκεί και δεν είχαν πρόβλημα να τους κινηματογραφήσω. Εκείνοι που τους τραβάω από μεγαλύτερη απόσταση δεν ήξεραν ότι γύριζα ταινία. Γι' αυτό αποφάσισα να θολώσω όλα τα πρόσωπα ώστε κανείς να μην είναι άμεσα αναγνωρίσιμος.

— Η αισθητική της ταινίας και ο τρόπος που αποδίδεται το κόνσεπτ θυμίζει μέρος ενός σεξουαλικού ονείρου. Αυτός ήταν ο στόχος σου, να παρουσιάσεις τα Λιμανάκια ως ένα ονειρεμένο και ιδανικό μέρος για ήλιο, θάλασσα και γκέι ψωνιστήρι;

Για μένα τα Λιμανάκια είναι στην ουσία το ιδανικό μέρος για ψωνιστήρι. Το φυσικό τοπίο με τα βράχια, τον ήλιο, τη θάλασσα και τους γυμνούς άντρες ήταν το τέλειο σκηνικό για να κάνω ένα σουρεαλιστικό, σέξι, ρομαντικό οπτικό κολάζ που να μεταφέρει τον θεατή πίσω στον χρόνο, στις ιστορίες των ελληνικών ομοερωτικών οργίων.

Facebook Twitter

— Γιατί επέλεξες να τονίσεις κάποια στοιχεία της ταινίας, όπως το νερό που πετάγεται από τις βουτιές ή την αντανάκλαση του ηλίου, με μη ρεαλιστικό, σχεδόν καρτουνίστικο τρόπο;

Ήθελα με αυτό τον τρόπο να δώσω έμφαση στη φυσική ομορφιά του τοπίου.

— Κατάγεσαι από την Πορτογαλία κι έχεις ως βάση σου το Λονδίνο. Από τις επισκέψεις σου στην Αθήνα, μπορείς να μου αναφέρεις πώς αντιλαμβάνεσαι τις διαφορές στη γκέι νοοτροπία και το cruising εδώ κι εκεί;

Θεωρώ ότι το cruising αποτελεί παγκόσμια γλώσσα για τους γκέι και δεν υπάγεται σε γεωγραφικούς περιορισμούς. Δεν αντιλήφθηκα κάποια διαφορά πέρα από τους σωματότυπους. Οι Έλληνες έχουν πανέμορφη φυσιογνωμία - το στοιχείο αυτό εξάλλου αναδεικνύεται τέλεια στα αρχαιοελληνικά αγάλματα.

— Η δουλειά σου ως κινηματογραφιστής τοποθετείται κάπου στη λεπτή διαχωριστική γραμμή που μπορεί συνδέει την τέχνη με την πορνογραφία. Το Limanakia μπορεί να χαρακτηριστεί καλλιτεχνικό πρότζεκτ, μπορεί όμως να θεωρηθεί και κανονικό πορνό από τη στιγμή που κάποιος ενδεχομένως να καυλώσει βλέποντας την ταινία. Τελικά, πού σταματά η τέχνη και πού αρχίζει η πορνογραφία;

Για μένα δεν υπάρχουν όρια ανάμεσα στην τέχνη και το πορνό. Η δουλειά μου μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως "πειραματικά ντοκιμαντέρ για την ανδρική σεξουαλικότητα". Δεν κάνω πορνογραφία με τον τρόπο που ορίζεται σήμερα, τουλάχιστον από τον μέσο θεατή. Η έννοια της τέχνη είναι ένα πολύ υποκειμενικό ζήτημα που θα χάσει την ουσία του αν του θέσουμε όρια. Εμένα, οι βασικές μου εμπνεύσεις προέρχονται από επαφές με ανθρώπους και μέρη. Γενικά θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη, κινηματογραφιστή, εθνογράφο και μερικές φορές χορογράφο, ο οποίος δουλεύει όμως με πορνογραφικά στοιχεία.

— Τι πρέπει να διαθέτει ένα έργο τέχνης για να είναι καλό και τι μια ταινία πορνό;

Οτιδήποτε διατηρεί το νόημά τους και εξακολουθεί να σε ερεθίζει με το πέρασμα του χρόνου.

— Μίλησέ μου για τις υπόλοιπες δουλειές σου. Πώς επιλέγεις τα θέματα των ταινιών σου;

Όλα μου τα πρότζεκτ συμπεριλαμβάνουν πραγματικούς ανθρώπους. Οι δουλειές μου ενέχουν πάντα το στοιχείο του συναισθήματος και παρουσιάζουν καταστάσεις τόσο αληθινές που μπορεί μερικές φορές να καταντούν άβολες. Τα θέματά μου, όπως σου είπα, τα επιλέγω με βάση τους ανθρώπους που γνωρίζω ή επικοινωνούν μαζί μου και τα μέρη που επισκέπτομαι.

— Είναι τελικά το γυμνό απαραίτητο μέσα στον νεο-συντηρητισμό που διέπει τις σημερινές κοινωνίες;

Αν νιώθεις καλά μες στο πετσί σου, τότε ναι, το γυμνό είναι ένα βήμα μπροστά προς την αγάπη και την αποδοχή του εαυτού σου και των άλλων.

 ______

Για on demand προβολή ολόκληρης της ταινίας και των υπόλοιπων δουλειών του Ντα Σίλβα, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του:
antoniodasilvafilms.com (Προσοχή: Σκληρό gay περιεχόμενο)