Σοφοκλής, 24, φοιτητής Βιολογίας / Marianah Grindr, drag περσόνα
Ασχολούμαι με το θέατρο, το τραγούδι και το drag μέσω της περσόνας μου, της Marianah Grindr. H LGBTQI+ κοινότητα αποτελεί ένα τεράστιο μέρος της ζωής και της καθημερινότητάς μου, όχι μόνο γιατί είμαι το ίδιο μέλος αυτής αλλά και γιατί τα περισσότερα άτομα που έχω στη ζωή μου είναι είτε μέλη είτε allies της κοινότητας.
Το να είσαι out είναι σημαντικό για αμέτρητους λόγους, αλλά θα επικεντρωθώ σε δύο. Αρχικά, το οφείλουμε σ' εμάς τα ίδια. Μας αξίζει να ζούμε τις ζωές μας με τα δικά μας θέλω, τα δικά μας κριτήρια και τα δικά μας πιστεύω και να είμαστε ευτυχισμένα, χωρίς αυτό να είναι κατακριτέο ή να αποτελεί ακόμη και κίνδυνο για τη ζωή μας. Κατά δεύτερο, κάθε queer άτομο που ζει out and proud, ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνει το ίδιο, συντελεί στο να αλλάξει η στάση της κοινωνίας απέναντι στην κοινότητά μας και ίσως αποτελεί και πηγή έμπνευσης και δύναμης για άλλα queer άτομα ώστε να αποδεχτούν τον εαυτό τους, να κάνουν coming out και να ζήσουν αυθεντικά.
Δεν θα ήμουν εδώ χωρίς τις προηγούμενες γενεές queer ακτιβιστών, το Internet και την οικογένειά μου. Οι ακτιβιστές της κοινότητάς μας μέσα στα χρόνια κέρδισαν με τους αγώνες και τις δράσεις τους δικαιώματα που εμείς σήμερα θεωρούμε δεδομένα. Το Internet μου επέτρεψε την άμεση πρόσβαση στην ιστορία της κοινότητάς μας, κάτι που δυστυχώς δεν μας παρέχει το εκπαιδευτικό σύστημα και τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, αλλά και την άμεση έκθεση και επαφή με άλλα queer άτομα σε όλο τον κόσμο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, πολύ νωρίς στη ζωή μου, να καταλάβω πως δεν είμαι μόνος στον κόσμο και πως εκεί έξω υπάρχει μια μεγάλη οικογένεια, έτοιμη να με δεχτεί γι' αυτό που είμαι. Αυτό με φέρνει στη βιολογική μου οικογένεια, για την οποία είμαι ευγνώμων, αφού με δέχτηκε από την αρχή ακριβώς γι' αυτό που είμαι και με στηρίζει σε όλα όσα κάνω.
Οι ακτιβιστές της κοινότητάς μας μέσα στα χρόνια κέρδισαν με τους αγώνες και τις δράσεις τους δικαιώματα που εμείς σήμερα θεωρούμε δεδομένα. Το Internet μου επέτρεψε την άμεση πρόσβαση στην ιστορία της κοινότητάς μας, κάτι που δυστυχώς δεν μας παρέχει το εκπαιδευτικό σύστημα και τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, αλλά και την άμεση έκθεση και επαφή με άλλα queer άτομα σε όλο τον κόσμο.
Πάνος, 25, DJ / Masked «PJ Mugiwara»
Κατάγομαι από την Πάτρα, είμαι επαγγελματίας DJ και ήρθα πρόσφατα στην Αθήνα για να ασχοληθώ με τον χορό. Είμαι out and proud, έχω ενεργή συμμετοχή στην κοινότητα ως queer performer και ως μέλος της διοργάνωσης του Patras Pride.
Να είστε out γιατί καιγόμαστε (γελάκια), να είστε out γιατί το αξίζετε και το οφείλετε σ' εσάς τα ίδια, μην επιτρέψετε σε τίποτα και σε κανέναν να σας στερήσει την ευτυχία γιατί το να είσαι out είναι πάθος για ζωή. Τη στιγμή που αγκάλιασα τον εαυτό μου άρχισα να παρατηρώ, να αισθάνομαι και να αναπνέω. Βρήκα τον εαυτό μου και την ταυτότητά μου και άρχισα να εξελίσσομαι. Αγάπησε την εαυτή σου και μην την τιμωρείς άλλο, αρκετή μαυρίλα τρώμε καθημερινά χωρίς να το αξίζουμε.
Δεν θα ήμουν εδώ, αν δεν είχα κάνει στα 18 μου εκείνο το μεγάλο βήμα να πάω σε μια προβολή ταινίας σε δημόσιο χώρο της πρώτης LGBTQI+ ομάδας στην Πάτρα. Ένιωσα την αίσθηση της οικογένειας, ότι ανήκω εδώ και τώρα ξεκινάει ένα νέο μονοπάτι στη ζωή μου. Δεν θα ήμουν εδώ αν η οικογένειά μου δεν με αναζητούσε τη στιγμή που έφυγα από το σπίτι κρυφά, την ημέρα που τους έκανα coming out.
Η αγάπη τους και το support τους με κάνουν να νιώθω τυχερός και απερίγραπτα ευγνώμων και περήφανος που υπάρχουν στη ζωή μου. Δεν θα ήμουν εδώ, αν κάποια queer άτομα δεν είχαν χύσει αίμα και ιδρώτα για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα της LGBTQI+ κοινότητας, εκθέτοντας τον εαυτό τους καθημερινά με συνεχείς αγώνες, από το Stonewall μέχρι και σήμερα.
Πέτρος, 23, φωτογράφος και σπουδαστής σχεδίου μόδας & Μελίνα, 20, σπουδάστρια σχεδίου μόδας
Π.: Είμαι ανοιχτά bi. Θεωρώ πως με το να είσαι out νιώθεις πιο ελεύθερος και 100% ο εαυτός σου. Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν είχα τη στήριξη που πάντα είχα από την οικογένειά μου και συγκεκριμένα από τη μητέρα μου, που από την πρώτη στιγμή ήταν δίπλα μου και συνεχίζει να είναι και να με στηρίζει σε ό,τι κάνω.
Οι φίλοι μου έχουν παίξει επίσης σημαντικό ρόλο σε αυτό το κομμάτι. Ένα από τα είδωλά μου που με έχουν βοηθήσει πολύ και με έκαναν να βρω ολοκληρωτικά τον εαυτό μου είναι η θρυλική drag queen Divine. Από την πρώτη στιγμή που έμαθα γι' αυτήν και είδα το έργο της ήθελα να γίνω όσο proud και unapologetic ήταν και η ίδια.
Μ.: Με φωνάζουν Carnival Queen λόγω της περσόνας μου. Ανήκω στην LGBTQI+ κοινότητα ως bisexual, αν και δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες. Θεωρώ πως είναι σημαντικό τα LGBTQI+ άτομα να είναι out and proud γιατί κανείς δεν πρέπει να καταπιέζεται για κάτι το οποίο δεν επηρεάζει κανέναν, με στόχο να ταιριάξει σε ρατσιστικές ιδεολογίες οι οποίες όμως δεν είναι «φυσιολογικές».
Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν είχα έναν τόσο υποστηρικτικό περίγυρο αλλά και πρότυπα που πρωτοστάτησαν στην queer κοινότητα και τα οποία με επηρέασαν, όπως η Lady Gaga, ο David Bowie, η Beyonce κ.ά. Από την οικογένειά μου, στην οποία δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνω coming out γιατί πάντα όλες οι επιλογές ήταν ανοιχτές, έως τη δεύτερη οικογένειά μου (κυριολεκτικά και μεταφορικά), η οποία αποτελείται από τα άτομα που δουλεύουν στο κλαμπ BeQueer, όπου μου δόθηκε ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης, αλλά και τους κολλητούς μου.
Πάνος, 25, φοιτητής Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τα τελευταία χρόνια μεγάλο μέρος του περίγυρού μου αποτελούν LGBTQI+ άτομα, κοινωνική ομάδα στην οποία ανήκω κι εγώ. Ζώντας μέσα στην LGBTQI+ κοινότητα αντιλαμβάνομαι καθημερινά πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, καθώς έτσι χτίζουμε ουσιαστικές σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μας. Σε έναν κόσμο που συνεχώς νιώθουμε ότι προχωρά, η πρόκληση του να είσαι out έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, γιατί, παρά τους αγώνες και τις διεκδικήσεις όλων μας, ο ρατσισμός και οι διακρίσεις είναι ακόμα δίπλα μας.
Δεν θα ήμουν εδώ, υπερήφανος, αν δεν είχα φίλους και μέλη της οικογένειάς μου να μου δείξουν ότι το ποιοι είμαστε καθορίζεται από εμάς τους ίδιους. Ένα υπερήφανο αύριο δεν θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς όλους αυτούς που βγήκαν μπροστά πριν από μας και άνοιξαν τον δρόμο για μια ζωή χωρίς ντροπή και φόβο γι' αυτό που πραγματικά είμαστε.
Θανάσης, 29, γιατρός ειδικευόμενος στην αναισθησιολογία
Είμαι cis γκέι άνδρας, νιώθω κομμάτι της κοινότητας και, φυσικά, συμμετέχω στο Athens Pride με τους φίλους μου κάθε χρόνο. Καθένας μας κάνει το coming out όταν νιώσει έτοιμος. Η αλήθεια είναι πως για μένα πλέον δεν είναι και τόσο δύσκολο να είμαι out.
Απολαμβάνω προνόμια όπως η υγεία μου, η στήριξη της οικογένειας και των φίλων μου και σπουδές που οδηγούν σε πολλές ευκαιρίες για εργασία. Νιώθω τυχερός που μπορώ να είμαι out στη ζωή μου και να αποτελώ πηγή δύναμης ή έμπνευσης για αλλά μέλη της κοινότητάς μας που υφίστανται πολλές διακρίσεις. Η κοινωνική αποδοχή προκύπτει μέσα από την ορατότητα και την κατανόηση. Για να ωριμάσει η κοινωνία χρειάζεται να είμαστε πιο θαρραλέοι και πιο ανοιχτοί. Αυτό κάνω κι εγώ.
Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν είχα μάθει να αγαπώ και να σέβομαι τον εαυτό μου όπως ακριβώς είναι. To LGBTQI+, μαζί με το φεμινιστικό κίνημα, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν διεθνώς μια πραγματικότητα που φάνταζε ουτοπία πριν από λίγο καιρό. Έχουμε, βέβαια, πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας και πρέπει οι φωνές μας να συνεχίσουν να ακούγονται με λογική και τεκμηρίωση.
Ίλια, 19, φοιτήτρια
Καθώς η σεξουαλικότητα και το φύλο είναι ένα φάσμα, πιστεύω ότι είμαι χαμένη κάπου εκεί, με τον αυτοπροσδιορισμό «queer» και ένα ουράνιο τόξο στον ώμο. Δεν μπορώ να πω πως θέλησα ποτέ να κρυφτώ. Ευτυχώς, μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου με μάθανε να αγαπώ χωρίς περιορισμούς και πότε δεν μου πέρασε από το μυαλό πως ένας άνθρωπος θα έπρεπε να κρύβεται για κάτι τέτοιο. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ατόμου δεν εκφράζει όλη του την ύπαρξη, δεν καθορίζει τη ζωή του, συνεπώς δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει να κρύβεται.
Ένας άνθρωπος χαρακτηρίζεται και κρίνεται από το έργο που παράγει, τα επιτεύγματά του και τη συνεισφορά του στην κοινότητα, όχι από τις σεξουαλικές του προτιμήσεις ή το φύλο του. Καλώς ή κακώς, όμως, βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο ακόμα και δεν υπάρχει αποδοχή από όλους, γεγονός που θα έπρεπε να κάνει, ιδιαίτερα τα άτομα στην ηλικία μου, πιο ανοιχτά και δραστήρια σε αυτό το θέμα. Προχωράμε την Ιστορία, διεκδικούμε και παίρνουμε όσα ζητάνε άνθρωποι σαν εμάς περισσότερο από 50 χρόνια. Με τον δικό μας τρόπο βοηθάμε να δημιουργηθεί ένα πιο ασφαλές περιβάλλον για τα επόμενα παιδιά, ακόμα και με τον πιο απλό τρόπο.
Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν είχα μεγαλώσει σε ένα ζεστό περιβάλλον με καλές αρχές. Ήμουν τυχερή που έζησα σε ένα σπίτι όπου με μάθανε να αγαπώ χωρίς όρια και πότε δεν μου πέρασε από το μυαλό πως ένας άνθρωπος θα έπρεπε να κρύβεται για κάτι τόσο απλό όσο το δικαίωμά του στην αγάπη. Η μητέρα μου με έμαθε να αγαπώ κι εγώ την έμαθα να καταλαβαίνει πράγματα που ίσως παλιότερα να της φαίνονταν περίεργα.
Ζω σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη και φίλους που με στηρίζουν. Είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο σε στιγμές που ακόμα ανακαλύπτουμε ποιοι είμαστε. Κάτι που με έχει επηρεάσει πάρα πολύ ως άνθρωπο είναι το drag και η drag σκηνή, έμαθα να αγαπώ πτυχές του εαυτού μου, να με αποδέχομαι και ένιωσα άνετα με τη γυναικεία φύση μου. Δεν θα ήμουν εδώ αν άλλοι άνθρωποι δεν είχαν μιλήσει, δεν είχαν παλέψει και δεν είχα θυσιαστεί για το δικαίωμά τους στην αγάπη.
To LGBTQI+, μαζί με το φεμινιστικό κίνημα, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν διεθνώς μια πραγματικότητα που φάνταζε ουτοπία πριν από λίγο καιρό. Έχουμε, βέβαια, πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας και πρέπει οι φωνές μας να συνεχίσουν να ακούγονται με λογική και τεκμηρίωση.
Αλέξανδρος, 18, μαθητής Γ' Λυκείου
Ασχολούμαι με το μακιγιάζ. Ως εθελοντής στο Athens Pride τα τελευταία 3 χρόνια έχω μάθει πολλά πράγματα, αρκετά από τα οποία δεν περνούσαν καν από το μυαλό μου μέχρι τότε. Πράγματα τα οποία με βοήθησαν να προσαρμοστώ κι εγώ καλύτερα.
Πιστεύω ότι ιδανικά τα LGBTQI+ άτομα δεν θα έπρεπε καν να μπαίνουν στον κόπο να κάνουν coming out. Άλλωστε, ούτε τα ετεροφυλόφιλα άτομα κάνουν κάτι αντίστοιχο. Όμως, αν και βρισκόμαστε στο 2019, αυτό δεν το βλέπω να γίνεται σύντομα. Γι' αυτό θα πρέπει να αναδείξουμε τους λόγους για τους οποίους είναι σημαντικό να προσπαθούμε να είμαστε out. Μπορεί με αυτό τον τρόπο να βοηθήσουμε κι άλλα νέα μέλη της κοινότητας που ίσως δυσκολεύονται.
Αρχικά, θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ποιοι νοιάζονται πραγματικά για εσένα και ποιοι όχι. Αυτοί που αξίζουν θα μείνουν, οι άλλοι να πάνε στο καλό! Εξάλλου, πρέπει να περιτριγυριζόμαστε από αγάπη και μόνο. Κανένας δεν πρέπει να κρύβει τον αληθινό του εαυτό από αυτούς που τον αγαπάνε. Άλλωστε, φέρουμε και την ευθύνη ως άνθρωποι να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, χωρίς ψέματα, στερεότυπα και προκαταλήψεις.
Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν είχα δίπλα μου ορισμένα άτομα από την οικογένειά μου να με στηρίζουν και να μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω. Απαιτούμε κατανόηση από τους δικούς μας, χωρίς αυτοί να είναι υποχρεωμένοι να μας τη δείξουν. Πολλές φορές η υποστήριξη έρχεται από κει που δεν το περιμένεις, από τους καθηγητές, τους παππούδες, από άτομα τα οποία γνωρίζεις λίγο καιρό κι όμως είναι λες και τους ξέρεις χρόνια. Μην απαιτείς, διεκδίκησε!
Βασίλειος - Απόλλων, φοιτητής Διοίκησης Πληροφοριακών Συστημάτων & Επιχειρηματικότητας, πρόεδρος του LGBTQI+ club στο Deree
Εξωστρεφής από μικρός, έψαχνα πάντα άτομα με τα οποία θα μπορούσα να συζητήσω και να είμαι ανοιχτός για κομμάτια της προσωπικότητάς μου. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το LGBTQI+ club του Deree γιατί ένιωθα την ανάγκη να βοηθήσω τους ανθρώπους να καταλάβουν και να δεχτούν τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Μέσα από διάφορα events γνώρισα LGBTQI+ οργανώσεις και συναναστράφηκα με ομάδες και allies της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Αυτήν τη στιγμή, όντας πρόεδρος του πρώτου LGBTQI+ club που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος, χαίρομαι που βοηθάω και βλέπω την ανάπτυξη νέων clubs σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, όπως και το θετικό μήνυμα που έχουν να δώσουν όχι μόνο τα νέα LGBTQI+ άτομα αλλά και πολλοί allies.
Για να αποδεχτεί κανείς τον εαυτό του, χρειάζεται πραγματική αγάπη προς το πρόσωπο που βλέπει στον καθρέφτη. Το πιο σημαντικό είναι να μπορείς να είσαι ειλικρινής μ' εσένα και πραγματικός με τους γύρω σου. Η αγάπη και η χαρά που έρχονται μετά το σκοτάδι της ντουλάπας δεν συγκρίνονται με τίποτα.
Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν ήμουν αληθινός απέναντι στον καθρέφτη μου. Αν δεν είχα συνειδητοποιήσει πως ό,τι είμαι είναι όμορφο και σωστό και όλοι όσους άκουγα είχαν δίκιο. Πως η καρδιά και το μυαλό είναι δύο διαφορετικά όργανα ενός συστήματος και δεν πρέπει πάντα να ακούμε το ένα από τα δύο. Δεν θα ήμουν εδώ χωρίς να έχω περάσει την εσωτερική μάχη μεταξύ του τι πραγματικά θέλω εγώ και του τι θέλουν οι άλλοι από και για εμένα.
Χωρίς τη στήριξη δυο-τριών ατόμων, όπως η αδελφή μου ή η κολλητή μου, οι οποίες έπαιξαν ισορροπιστικό ρόλο ανάμεσα σ' εμένα και το περιβάλλον μου. Δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι τώρα χωρίς τη μουσική και την έκφραση μέσα από την τέχνη. Όλα τα προβλήματα, τα άγχη και οι σκοτούρες που ανά διαστήματα έρχονται στη ζωή διοχετεύονται σε θετική ενέργεια και εκφράζονται μέσα από το τραγούδι ή την τέχνη.
Αντωνία, 21, φοιτήτρια στο Φυσικό Πάτρας / MohDonna, drag περσόνα
Μέσω της drag περσόνας μου συνδέθηκα πολύ με την LGBTQI+ κοινότητα. Μέσα σε αυτήν έμαθα πώς είναι να είμαι ο εαυτός μου και να βοηθώ ακόμα περισσότερο στην εξέλιξη και ενδυνάμωση της κοινότητας. Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, φύλου, θρησκείας ή ηλικίας, θα πρέπει να μην ντρέπεται να μιλήσει γι' αυτό ή να το παραδεχτεί, γιατί αυτό θα τον βοηθήσει να μην καταπιέζεται, κάνοντας πράγματα που του έχει επιβάλει η κοινωνία μέσα από στερεότυπα, π.χ. ότι λόγω του φύλου του πρέπει να συμπεριφέρεται, να ντύνεται, να μιλάει, ακόμα και να περπατάει, με συγκεκριμένο τρόπο. Όταν είσαι out, δεν έχεις στον νου σου να κρύβεσαι κι απλώς είσαι ο εαυτός σου, χωρίς να προσπαθείς να μπεις στα καλούπια κανενός σε οποιονδήποτε τομέα.
Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν είχα βρεθεί στο Patras Pride, δύο χρόνια πριν, όπου προβληματίστηκα και είχα την ανάγκη να ψάξω λίγο παραπάνω τον εαυτό μου, ανακαλύπτοντας πόσο καταπιεσμένος ήταν απ' όλα αυτά που η κοινωνία απλώς μου είχε επιβάλει να είμαι, κι εγώ εκεί, σαν ρομποτάκι, να πρέπει να συμμορφωθώ. Εκείνη την περίοδο ήταν που ήρθα σε επαφή με μια LGBTQI+ ομάδα και ταυτόχρονα με όλη την αγάπη, τον σεβασμό και την αποδοχή από τα κοντινά μου άτομα εξελίχθηκα πολύ ως άνθρωπος και βρήκα μια καλύτερη και πιο σίγουρη εκδοχή σχετικά με το ποια είμαι.
Εδώ έχω την ανάγκη να αναφέρω ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν θα υπήρχε αν πρώτα-πρώτα δεν υπήρχαν οι άνθρωποι αυτοί, 50 χρόνια πριν, που αγωνίστηκαν και διεκδίκησαν τα δικαιώματα της κοινότητας. Χωρίς αυτά τα άτομα ίσως αυτήν τη στιγμή να μην ήμουν ζωντανή, λόγω του σεξουαλικού μου προσανατολισμού, της θρησκείας ή του φύλου μου.
Γιώργος, 24, απόφοιτος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου, χορευτής-ακτιβιστής στην ομάδα Rainbow Dancers
Ζω στην Αθήνα και εργάζομαι σε τηλεφωνικό κέντρο. Πέρα από αυτό, όμως, ασχολούμαι και με τον χορό. Είμαι μέλος της πρώτης LGBTQI+ ομάδας queer latin χορού, η οποία παράγει και ακτιβιστικό έργο, δημιουργώντας έναν ασφαλή χώρο όπου όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να χορέψουν και να είναι ο εαυτός τους σε μια πόλη όπου δυστυχώς δεν είναι τόσο εύκολο αυτό να γίνει παντού.
Είμαστε οι Rainbow Dancers και αποδεικνύουμε περήφανα πως ο χορός είναι ζωή και είναι για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το φύλο, τη σεξουαλικότητα, την εθνικότητα ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να περιθωριοποιήσει κάποιον. Είμαι ενεργό μέλος στην LGBTQI+ κοινότητα ως ακτιβιστής μέσω του χορού αλλά και ως άτομο εν γένει, απολαμβάνοντας όλο το queer φάσμα και τη μαγεία που δεν βλέπουν δυστυχώς όσοι έχουν παρωπίδες.
Το να είσαι εκτός ντουλάπας είναι πραγματική ελευθερία. Δεν χρειάζεται να κρύβεσαι από κανέναν και να ανησυχείς μήπως μάθει το μυστικό σου. Εξάλλου, έχοντας περάσει και από το στάδιο της «ντουλάπας», θα πω ότι είναι πολύ δύσκολο σε έναν μονόχρωμο κόσμο να κρατάει κάποιος κρυμμένη την πολυχρωμία του.
Το να είσαι εκτός ντουλάπας είναι πραγματική ελευθερία. Δεν χρειάζεται να κρύβεσαι από κανέναν και να ανησυχείς μήπως μάθει το μυστικό σου. Εξάλλου, έχοντας περάσει και από το στάδιο της «ντουλάπας», θα πω ότι είναι πολύ δύσκολο σε έναν μονόχρωμο κόσμο να κρατάει κάποιος κρυμμένη την πολυχρωμία του.
Δυστυχώς, ο φόβος της κοινωνικής κατακραυγής και περιθωριοποίησης δεν μας αφήνει να είμαστε ο εαυτός μας, αλλά, αν ξεπεράσουμε αυτήν τη διαχωριστική γραμμή και καταλάβουμε ότι η γνώμη των άλλων τελικά δεν μετράει στο πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας, θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Από τότε που έκανα coming out είμαι πιο ευτυχισμένος, πραγματικά απολαμβάνω τη ζωή μου και ξέρω πως γύρω μου βρίσκονται άτομα που με αγαπούν γι' αυτό που πραγματικά είμαι και όχι για το πρότυπο που έχουν στο μυαλό τους.
Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν είχαν παλέψει οι προηγούμενες γενιές, διεκδικώντας την ορατότητά μας στον κόσμο αυτό. Δεν θα ήμουν εδώ, αν δεν είχα μπει στη σχολή μου, ώστε να ανοίξει ο κύκλος μου και να δω ότι υπάρχουν κι άλλα άτομα σαν εμένα. Δεν θα ήμουν εδώ, αν το μυαλό μου είχε μείνει κολλημένο στις κοινωνικές κατασκευές του «πρέπει» και του «έτσι είναι» που έβλεπα γύρω μου όσο μεγάλωνα. Δεν θα ήμουν εδώ, αν δεν αποφάσιζα ότι στη ζωή μου κάνω κουμάντο εγώ και κανένας άλλος. Αν δεν ήμουν εδώ, δεν θα ήμουν ευτυχισμένος και ελεύθερος. Σκορπίστε τα χρώματά σας παντού!
Κορίννα, 24, make up artist
Σπούδαζα στο Μόντρεαλ Κοινωνική Ανθρωπολογία, την οποία εγκατέλειψα για να ακολουθήσω τον έρωτά μου, το μακιγιάζ. Τα τελευταία χρόνια ζω και εργάζομαι στην Αθήνα ως MUA (Make Up Artist). Η σχέση μου με την κοινότητα ξεκίνησε το 2010, όταν πήγα στο πρώτο μου Pride. Σιγά σιγά άρχισα να ενημερώνομαι, να γνωρίζω κόσμο και να μπαίνω πιο πολύ μέσα στη φάση. Η δουλειά μου με βοήθησε επίσης πολύ σε αυτό, διότι ασχολούμαι πολύ με το drag μακιγιάζ, οπότε έχω σταθεί πολύ τυχερή που βρέθηκα σε διάφορα events λόγω αυτού και σιγά-σιγά γνώρισα αυτή την τέχνη σε βάθος αλλά και πολύ κόσμο.
Θεωρώ πως το να είσαι out and proud είναι βαθιά επαναστατικό. Στις μέρες μας υπάρχει ένα πέπλο προοδευτικότητας που σκεπάζει όλα τα στερεότυπα, τον φόβο για το διαφορετικό, την ομοφοβία, τον ρατσισμό κ.λπ. Η σκατίλα, όμως, παραμένει η ίδια. Όσα βήματα κάνουμε μπροστά, άλλα τόσα πίσω. Το να υπερασπίζεσαι τι είσαι, να διεκδικείς τα δικαιώματά σου και να παλεύεις μέσω του lifestyle σου για έναν καλύτερο κόσμο θεωρώ ότι επιτυγχάνεται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό με το να είσαι απόλυτα ειλικρινής μέσα σου αλλά και έξω σου.
Με το να εξοικειωθεί όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος με την queer κουλτούρα πιστεύω πως θα έρθει η αποδοχή, η συνύπαρξη, η αλληλεγγύη και, γιατί όχι, και η αγάπη. Επίσης, το μήνυμα σε όσους είναι ακόμα στην «ντουλάπα» είναι ότι «είμαστε εδώ, είμαστε πολλοί, δεν υπάρχει τίποτα λάθος μ' εσένα».
Δεν έχω κάποια εντυπωσιακή ιστορία σχετικά με το πώς ανακάλυψα τη σεξουαλικότητά μου ή με το coming out που έκανα σε συγγενείς και φίλους. Από πάντα ήξερα ότι με ελκύουν συναισθηματικά και σεξουαλικά όλα τα φύλα κι επίσης από πάντα ένιωθα πάρα πολύ καλά με αυτό το γεγονός. Ποτέ μου δεν έχω νιώσει ντροπή, τύψεις ή την ανάγκη να το κρύψω. Ωστόσο, μπορώ να μιλήσω για ανθρώπους που με βοήθησαν άθελά τους. Συγκεκριμένα, για τον Ζακ.
Τον Ζακ τον «ανακάλυψα» ιντερνετικά, όσο ακόμη σπούδαζα, και είχα εντυπωσιαστεί πάρα πολύ με τις αναρτήσεις του στο Facebook σε πρώτη φάση. Θυμάμαι πολλά πράγματα που έμαθα όσον αφορά τεχνικά θέματα της κοινότητας ‒ τα έμαθα μέσω διαφόρων posts που έκανε κι εγώ μετά έμπαινα στη διαδικασία να τα ψάξω. Λίγα χρόνια μετά (αφού ήμουν ήδη μεγάλη φαν του μυαλού του/της) έτυχε να βάψω τη Zackie για ένα show της. Ήταν η πρώτη φορά που έκανα drag μακιγιάζ και η πρώτη φορά που της έκαναν επαγγελματικό drag. Αργότερα την έβαψα για να εμφανιστεί στη σκηνή του Pride.
Γενικά, με όλα όσα έχουν γίνει, πλέον κρατάω ένα πολύ συγκεκριμένο πράγμα στο μυαλό μου: κάθε φορά που έχω ένα δίλημμα για κάποιο θέμα ρωτάω τον εαυτό μου «τι θα έκανε ο Ζακ» και πάω βάσει αυτού. Οπότε, είτε τώρα, είτε πριν από 2, είτε σε 10 χρόνια, η απάντησή μου θα είναι η ίδια: Αυτός/-ή είναι το άτομο που με ενέπνευσε πολύ και συνεχίζει, καθώς «με την αγάπη αλλάζει ο κόσμος».
Κώστας, 28, visual merchandiser σε πολυεθνική, lifestyle/travel blogger
Τη σχέση μου με την LGBTQI+ κοινότητα θα τη χαρακτήριζα ερωτική. Τη μια ψυχραίνομαι και δεν θέλω καν να ακούω γι' αυτήν και την άλλη παθιάζομαι και κυνηγάω οποιαδήποτε ακτιβιστική δράση υπάρχει για τα δικαιώματά μας. Νομίζω, όμως, ότι τελευταία έχω βρει τη χρυσή τομή.
Είναι σημαντικό για τα νεαρά LGBTQI+ άτομα να είναι out για να υπάρχουν όλο και λιγότεροι άνθρωποι με απωθημένα στα γεράματα. Ξέρεις, βγαίνω συχνά με παντρεμένους ή δεσμευμένους με γυναίκα άντρες και όταν τους ρωτάω αν γνωρίζει κάποιος γι' αυτούς μου απαντούν «κανένας». Πόσο δυσβάσταχτο παίζει να είναι αυτό το διπλό ταμπλό και πόσο μεγάλο ψέμα όταν πιστεύει κάποιος πως κρύβει μόνο το «τι κάνει στο κρεβάτι του»!
Η πρώην σπιτονοικοκυρά μου με βοήθησε τρομερά να αποδεχτώ κομμάτια του εαυτού μου αλλά και να καταλάβω γενικότερα τον κόσμο. Περίεργο, ε; Κάθε φορά που ερχόταν να πάρει το ενοίκιο συζητούσαμε από τα σεξουαλικά μου μέχρι φιλοσοφία και πολιτική. Μου έκανε μικρά «φροντιστήρια ζωής» για 6 χρόνια, αλλάζοντας ολοκληρωτικά τον τρόπο σκέψης μου.
*Ευχαριστούμε θερμά τον Μανώλη Βαμβούνη για τη βοήθειά του
Graffiti artist: RTMONE
σχόλια