________________
1.
Σου γράφω ίσως όχι για να κάνω μια ερώτηση..μάλλον για να εκφράσω ένα παράπονο.
Σαν χαρακτήρας είμαι κλειστός, πιο χαλαρή με τις παρέες μου απ ότι με την οικογένεια μου η οποία είναι συντηρητική. Απο μικρή παρατηρούσα τους μεγάλους οι οποίοι ποτέ δεν ήταν ο εαυτός τους μπροστά στους άλλους και πάντα πίσω απο την πλάτη τους σχολίαζαν, έκριναν πράγματα και καταστάσεις που δεν τους έπεφτε και λόγος. Όσο τους έβλεπα τόσο κλεινόμουν στον εαυτό μου και εκείνοι τόσο με έκριναν γι αυτό. και όχι απλά μπροστά μου αλλά με ψίθυρους όταν νόμιζαν ότι εγώ δεν άκουγα και αυτό με πλήγωνε βαθύτατα. Αυτή ήταν η άμυνα μου, η σιωπή γιατί κάθε φορά που θα έλεγα κάτι θα κορόιδευαν και θα με έκριναν γι αυτό. Έχω περάσει τα 23 και ακόμη συνεχίζεται το ίδιο βιολί! Δεν θέλω να μιλάω για την προσωπική μου ζωή σε κανέναν! ή τουλάχιστον θα το κάνω σε όποιον θέλω εγώ, γιατί τέτοια επιμονή να μαθαίνουν πράγματα που δεν τους αφορούν? αφού και να τους τα πώ θα με κάνουν να το μετανιώσω.
Μια ζωή(όση έχω ζήσει)ακούω συνεχώς να λένε ''ποιανού έμοιασε αυτό το παιδί πια?'' ή 'είναι σιγανό ποταμάκι αυτή''. Δεν κάνω κάτι κακό! ούτε έχω μπλέξει με 'κακές' παρέες πάντα πρόσεχα δεν έχω και το μυαλό πάνω απ το κεφάλι!.Τέτοιος χαρακτηρισμός επειδή θέλω προσωπική ζωη? Απο όταν έμπαινα στην εφηβεία έκαναν σχόλια τύπου 'δεν μας έμοιασε πια? τόσο μικρό στήθος θα έχει?''.Η μάνα πάντα μου έλεγε ''να κάνεις εκείνο που έκανε η αδερφή σου ή να φορέσεις αυτά όπως έκανε η αδερφή σου''. Γιατί εγω δεν έχω δική μου προσωπικότητα? Τόσο κακό είναι να είσαι διαφορετική απο τους άλλους? γιατι? απλά και μόνο επειδή είναι οικογένεια πρέπει να τους μοιάσεις?
Πες μου ότι καταλαβαίνεις αυτά που σου γράφω και αν μπορείς να μου εξηγήσεις, εσύ, γιατί όλο αυτό?- Αγαπητή Α μπα,
Νομίζω ότι όντως δεν ήθελες να κάνεις μια ερώτηση, αλλά να εκφράσεις ένα παράπονο. Γιατί όλο αυτό... γιατί έτυχε να είσαι διαφορετική από την οικογένεια σου, και έτυχε η οικογένεια σου να είναι συντηρητική και κλειστή. Το 'γιατί' σου φαντάζομαι ότι έχει διάφορες πτυχές: γιατί να μου τύχει εμένα μια οικογένεια που δεν με καταλαβαίνει; Γιατί να μην είναι αλλιώς; Ποιος είναι ο βαθύτερος λόγος που φέρονται έτσι;
Από τις ερωτήσεις αυτές, που είναι ρητορικές και λίγο μάταιες, ελπίζω να στέκεσαι λιγότερο στην τελευταία. Πριν ψυχαναλύσεις την οικογένεια σου, προέχει να σώσεις τον εαυτό σου, και όταν τον σώσεις, τότε θα έχεις και την άνεση και τον χρόνο και το καθαρό μυαλό για να το κάνεις. Τώρα μην σπαταλάς χρόνο να καταλάβεις το γιατί φέρονται έτσι, οργάνωσε τον χρόνο σου για να δεις πώς θα γίνει να ξεφύγεις από ένα περιβάλλον που δεν σου ταιριάζει και πώς θα δημιουργήσεις προϋποθέσεις για να είσαι σε ένα που θα είσαι άνετα. Για τα υπόλοιπα 'γιατί': τους γονείς μας δεν τους διαλέγουμε, όπως και αυτοί δεν διαλέγουν εμάς. Είμαστε συνδεδεμένοι για πάντα, αλλά δεν είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε με τους κανόνες τους. Δεν χρειάζεται να τους αλλάξουμε για να ζήσουμε τη ζωή μας, άλλωστε είναι αδύνατο: όσο αδύνατο είναι να αλλάξουν αυτοί εμάς.
Δεν θα είναι πάντα έτσι. Όχι επειδή οι γονείς σου θα δεχτούν ξαφνικά τη Θεία Φώτιση, αλλά επειδή θα αλλάξεις εσύ και η επιρροή τους θα λιγοστεύει. Με τα χρόνια θα καταλάβεις ποιες συνθήκες τους έχουν σχηματίσει, και τότε θα είσαι πιο έτοιμη να δεχτείς και να αποδεχτείς. Μην κολλάς τώρα στα 'γιατί'. Καθυστερείς τον εαυτό σου. Μην περιμένεις να αλλάξουν ή να καταλάβουν. Μεταφέρεις τον έλεγχο σε αυτούς.
________________
2.
Αγαπητή μου Α, μπα γεια σου!
Σε ευχαριστώ πολύ για την παρέα και τη διαφορετική οπτική στα πράγματα. Θέλω να μοιραστώ κι εγώ μαζί σου μια κατάσταση που με προβλημάτιζει πολύ καιρό τώρα. Με την καλύτερη μου φίλη μας συνδέει μια φιλία 15 σχεδόν χρόνων, από το λύκειο. Έχουμε μοιραστεί πολλά, εύκολα και δύσκολα και πάντα υπήρξε στήριγμα για μένα, όπως κι εγώ για κείνη. Πριν κάποιο καιρό μου "εκμυστηρεύτηκε" οτι έχει σχέση με κάποιον αρραβωνιασμένο γιατί χρειαζόταν κάλυψη. Με παραξένεψε το γεγονός γιατί δεν ήταν του χαρακτήρα της, αλλά αφού μου το ζήτησε το έκανα, αρκετές φορές. Χωρίς να το αναλύσουμε πολύ, είχε προκύψει το συμπέρασμα πως είχαν κυρίως μια σεξουαλική σχέση, οπότε δεν μπήκα ποτέ κι εγώ σε αναλύσεις. Τελικά όμως, κατάλαβα, χωρίς καμιά αμφιβολία, ότι ο αρραβωνιασμένος είναι το παντρεμένο αφεντικό της, με το οποίο συνεργάζομαι κι εγώ περιστασιακά. Επειδή δεν άντεξα τη ρώτησα αν μου έχει πει ψέματα για το συγκεκριμένο θέμα εξηγώντας της πως δεν με πειράζει τίποτε άλλο πέρα απο το γεγονός πως δεν με εμπιστεύτηκε. Εκείνη αρνήθηκε ότι μου έχει πει ψέματα, επιμένοντας να μάθει τι έμαθα και πως. Κάτι που δεν συζήτησα. Της ζήτησα συγγνώμη που την αμφισβήτησα και συνεχίσαμε τη βραδιά μας. Απο τότε η συμπεριφορά της έχει αλλάξει "προς το καλύτερο", δηλαδή δε μου χαλάει ποτέ χατίρι, πάμε όπου θέλω, επιμένει να πληρώνει, να μου αγοράζει δώρα, να βρισκόμαστε πολύ συχνότερα απο οτι πριν. Εγω όμως δεν νιώθω πια όπως πριν. Ξέρω οτι δεν κάνω λάθος και οτι μου εχει πει ψέματα (νομίζω κάτω απο την επιρροή του αφεντικού- μεγαλύτερος με πολύ ισχυρή προσωπικότητα), νιώθω άσχημα που με "καλοπιάνει" λες και ειμαι παιδι και το κυριότερο νιωθω οτι εχω χάσει τη φίλη μου. Δεν μπορω πια να της μιλήσω όπως πριν, οχι γιατι την κατακρίνω αλλά γιατι δεν με εμπιστεύτηκε και νιώθω κορόιδο που της έχω κάνει κομμάτι της οικογένειας μου και της εμπιστευόμουν τα πάντα. Δε θέλω να χάσω τη φίλη μου αλλά υποσυνείδητα (ή συνειδητα;) απομακρύνομαι. Πιστεύεις οτι έχει ελπίδα η φιλια μας; Τι να κάνω; Να της ξαναμλήσω, λέγοντας οσα ξερω, με κίνδυνο να μην ξαναμιλησουμε ή να περιμένω μήπως ξεθυμάνει όλο αυτό μέσα μου και γίνουμε όπως πριν; ΣΥΓΓΝΩΜΗ για το τεράστιο μήνυμα αλλά ήθελα να καταλάβεις την κατάσταση..Σ' ευχαριστώ!- Friends
Η απογοήτευση σου είναι κατανοητή και το μούδιασμα που νιώθεις δικαιολογημένο. Όμως πριν την καταδικάσεις και απομακρυνθείς από μια φιλία που κρατάει τόσα χρόνια και φαίνεται ότι σημαίνει πολλά για σένα, σκέψου τα εξής: ίσως ο λόγος που δεν σου λέει την αλήθεια να μην είναι ότι δεν σε εμπιστεύεται. Είναι πολύ πιο πιθανό να ντρέπεται. Να ντρέπεται για αυτό που κάνει, επειδή ξέρει πώς είναι και πώς ακούγεται, και να ντρέπεται να πέσει στα μάτια σου. Εσύ λες ότι δεν την κατακρίνεις, αλλά αυτή δεν το ξέρει, και γι' αυτό έκανε μια πρόβα με τον 'αρραβωνιασμένο', και έμεινε εκεί. Ίσως μέσα της διαφωνεί ακόμη και με τον εαυτό της γι' αυτό που κάνει, αλλά δεν έχει τη δύναμη να το σταματήσει. Όταν νιώθουμε έτσι, μας είναι πάρα πολύ δύσκολο να παραδεχτούμε την αδυναμία μας σε ανθρώπους που εκτιμούμε. Είναι ιδιαίτερα, εξαιρετικά, ασύγκριτα πιο δύσκολο να το παραδεχτούμε σε ανθρώπους που εκτιμούμε, γιατί θέλουμε να μας εκτιμούν και αυτοί. Τα δώρα και οι υποχωρήσεις νομίζω ότι ενισχύουν την άποψη αυτή. Φοβάται μη σε χάσει, και με τη συμπεριφορά της προκαλεί αυτό ακριβώς που φοβάται.
Σκέψου τη σχέση σας συνολικά. Λες ότι σου έχει σταθεί και της έχεις σταθεί. Μάλλον είναι μια περίοδος που πρέπει να της σταθείς. Δώσε της να καταλάβει ότι δεν την κατακρίνεις, πες το με λόγια, νομίζω ότι είναι σημαντικό. Εσύ την ξέρεις, γιατί πιστεύεις ότι έμπλεξε έτσι; Δοκίμασε να την ενθαρρύνεις να πει την αλήθεια, δηλώνοντας ότι είσαι έτοιμη να ακούσεις οτιδήποτε. Αν σπάσει αυτό το φράγμα, θα έχετε την ευκαιρία να έρθετε ακόμη πιο κοντά.
________________
3.
Θα συγχωρουσες ποτε το αγορι σου αν το εχεις τσακωσει αρκετες φορες να σου λεει ψεμματα και ειδικα για αλλες γυναικες? Αν για παραδειγμα, εχεις δει μηνυμα με προστυχο περιεχομενο σε πρωην ερωμενη, αν ενω σου ειχε πει οτι θα βγει με φιλους του εχει βγει για ποτο με αλλη γυναικα, αν ενω σου ειχε πει οτι εχει ξεκοψει απο πρωην, αυτος συνεχιζει επικοινωνια μαζι της ενω γνωριζει οτι αυτη τον γουσταρει, αν προκυπτουν συνεχεια καινουρια γυναικεια προσωπα που εσυ ουτε τα εχεις γνωρισει η ακουσει ποτε και ισχυριζεται οτι ειναι φιλες του. Να σημειωθει οτι εφοσον τα εχεις ανακαλυψει αυτα, εχεις κανει τον απαραιτητο χαμο και υστεριες αλλα δε φευγεις, ελπιζοντας να αλλαξει κατι και νιωθοντας τυψεις επειδη υπερεβαλλες και δεν εισαι τοσο open minded να ανεχεσαι φιλιες τετοιου ειδους. Φυσικα εχεις δεχτει οτι δεν εχει συμβει τιποτα με αυτες αλλα οτι εσυ εισαι μια υστερικη ζηλιαρα και κατινα...Πραγματικα η εγω ειμαι τρελη και υπερβολικη η ειμαι πολυ παραδοσιακη και παλαιων αρχων και πιστευω οτι οταν εισαι σε μια σχεση σοβαρη, τριτα προσωπα που σου την πεφτουν, σε φλερταρουν κλπ κλπ και ποσο μαλιστα η οποιαδηποτε συναναστροφη μαζι τους, πρεπει να εξαφανιζονται. Θα ηθελα την αποψη σου. Που ειναι τα ορια σε μια σχεση?Τι ανεχεσαι και τι οχι?Ποσο open minded πρεπει να εισαι?Πως εμπιστευεσαι καποιον οτι δεν εχει κανει τιποτα με αυτες?Ειναι δυνατον οντως να ισχυει η μαλλον θα ειμαι ο επομενος ταρανδος για τον Αγιο Βασιλη?- Αναστασία
Δηλαδή βρε Αναστασία, αν δεν σε έχει κερατώσει, είμαστε εντάξει με τα υπόλοιπα; Εκεί είναι η κόκκινη σου γραμμή; Προφανώς δεν είναι, αφού κάνεις χαμό και δεν σου αρέσουν καθόλου αυτά που γίνονται. Έχεις πει με χίλιους τρόπους ότι δεν σου αρέσουν αυτά που κάνει και η αντίδραση του είναι ότι όχι μόνο πρέπει να τα καταπιείς, αλλά να σταματήσεις και τις διαμαρτυρίες. Το 'υστερική και ζηλιάρα και τρελή' που σου λέει είναι για να ακυρώσει τα συναισθήματα σου και να τα εκμηδενίσει, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να αλλάξει κάτι, και όπως φαίνεται τα καταφέρνει περίφημα. Δε σε λαμβάνει υπόψη του, τι άλλο χρειάζεσαι για να το πάρεις απόφαση; Αν θέλει μια που να μην τη νοιάζουν τα πρόστυχα μηνύματα στις πρώην, ας πάει να τη βρει.
________________
4.
Αγαπητή Λένα και αγαπητοί σχολιαστές, θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω τη γνώμη σας για ένα θεματάκι που με απασχολεί.
Πρόκειται για τη γλώσσα των αγγλικών. Έχω πάρει το Lower, καταλαβαίνω ταινίες και σειρές σε ικανοποιητικό βαθμό χωρίς υπότιτλους και τέλος πάντων δεν είμαι άσχετη. Αλλά έχω τεράστιο πρόβλημα στο να μιλήσω αγγλικά. Ντρέπομαι τόσο πολύ που όταν τύχει να βρίσκεται στην παρέα κάποιος από άλλη χώρα εγώ είμαι η ξινή που δεν βγάζει άχνα!
Το πρόβλημα το εντοπίζω όταν χρειαστεί να μιλήσω μπροστά σε οικεία μου πρόσωπα. Σε ταξίδι μου στο εξωτερικό που αντιμετώπισα πρόβλημα με την απώλεια της ταυτότητάς μου μια χαρά μίλησα σε αεροπορικές, αστυνομία κτλ.
Νιώθω τόσο εγκλωβισμένη σε όλο αυτό, που εκτός των άλλων, η αποχή έχει ως αποτέλεσμα να σκουριάσω και να μην μπορώ στο τέλος να αρθρώσω ούτε πρόταση χωρίς να φαίνομαι γκαβή!
Επίσης, επειδή θέλω να κάνω αρκετά πράγματα σχετικά με τις σπουδές μου (πέρασα με πολύ κόπο τις κατατακτήριες στην ψυχολογία) δεν θέλω αυτό να με καθηλώσει.
Τι θα μου πρότεινες λοιπόν; Θεραπεύεται αυτό με ψυχολόγο; Ή μήπως με έναν καλό καθηγητή αγγλικών; Έχει αντιμετωπίσει κάποιος κάτι ανάλογο;- Σοφία
Για όλους όσους μαθαίνουν ξένες γλώσσες τα προφορικά είναι απείρως πιο δύσκολα απ' ό,τι τα γραπτά. Είναι διαφορετική διαδικασία η έκφραση, και αυτό που φοβόμαστε πιο πολύ όταν μιλάμε μια ξένη γλώσσα, είναι η έκθεση. Ντρεπόμαστε να κάνουμε λάθος και να δείξουμε αδυναμία δημόσια. Αυτό που θα σε βοηθήσει άμεσα είναι η εξάσκηση, και η εξάσκηση, και λίγη εξάσκηση ακόμα. Βρες έναν δάσκαλο και πες του ότι θέλεις να εξασκηθείς στην ομιλία. Με έναν δάσκαλο δεν θα ντρέπεσαι το ίδιο, και ο δάσκαλος θα σε διορθώνει και θα σου εξηγεί πού έκανες το λάθος.
Νομίζω ότι απαιτείς από τον εαυτό σου να είναι τέλειος και του απαγορεύεις να κάνει λάθος, και αυτό είναι ό,τι χειρότερο για την εξάσκηση μιας γλώσσας. Θα κάνεις πολλά λάθη, όπως λάθη κάνουμε και στα ελληνικά, όπως λάθη κάνουν και οι Άγγλοι στα αγγλικά. Δεν πας για εκφωνητής ειδήσεων στην Οξφόρδη, κάποια αγγλικά της προκοπής θέλεις, μην ταλαιπωρείς τον εαυτό σου τόσο πολύ. Κανένας δεν απαιτεί από σένα να μιλάς τέλεια μια δεύτερη γλώσσα, λίγοι άνθρωποι μπορούν, και αυτοί επειδή έχουν ζήσει χρόνια σε άλλη χώρα. Είναι μια ικανότητα που θεωρείται αξιοθαύμαστη, μην βάζεις τον πήχη τόσο ψηλά. Να συνεννοείσαι θέλεις, αυτό έχει σημασία, και αυτό το έχεις καταφέρει ήδη.
________________
5.
Γεια σου α, μπα!
Μου αρέσει η ακρίβεια στις απαντήσεις σου' θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Γιατί είναι politically incorrect να λέω ότι μου αρέσουν οι αφροαμερικανοί; Θα μου πεις σου αρέσουν μόνο άμα είναι ωραίοι, αλλά σε σύγκριση με έναν όμορφο καυκάσιο και έναν αφροαμερικανό διαλέγω σα τρελός το 2! Γιατί ακούγεται ρατσιστικό αυτο;
(θα το εκτιμούσα πολύύύ αν μου απαντούσες όποτε ευκαιρούσες, γιατί από πουθενά αλλού δεν παίρνω ξεκάθαρη απάντηση!)- sleepless
Ωραία ερώτηση. Η σιγουριά σου ότι θα προτιμούσες έναν αφροαμερικανό από έναν καυκάσιο χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου άλλα χαρακτηριστικά είναι αυτή που βουτάει στον ρατσισμό. Δεν ξεχωρίζεις τους ανθρώπους, τον καθέναν ξεχωριστά, αλλά κάνεις διαχωρισμό σύμφωνα με τη φυλή του – αυτό σημαίνει ότι έχεις ενσωματώσει μέσα στην απόφαση τα στερεότυπα που συνοδεύουν κάθε φυλή, και αυτό είναι ρατσιστικό. Δεν θα σε πάμε στο δικαστήριο για το θέμα, αλλά αν νομίζεις ότι πρόκειται περί απλής, αθώας προτίμησης, γελιέσαι.
________________
6.
Γιατί; Τι έχω; Γιατί δεν με θέλει; Εγώ ΑΥΤΟΝ θέλω. Γιατί; Γιατί; Γιατί δέθηκε με την άλλη σε ένα μήνα και με μένα όχι; Ήμουν διατεθειμένη να του δώσω όλο μου τον εαυτό και τον χρόνο μου. Τι κακό έχω;- φταίω;
Φταις, γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι η ερώτηση σου είναι ένα παιδιάστικο πείσμα ναρκισσισμού που έχεις καλύψει με μια στρώση ενήλικης αμφισβήτησης. Αυτό που ρωτάς είναι 'πώς είναι δυνατόν να μη με θέλει, αφού εγώ του κάνω τη χάρη να τον θέλω;' Δεν εξαρτάται από τις δικές σου επιθυμίες το τι θα κάνει ο άλλος. Δεν είσαι εσύ η αφετηρία της διαδικασίας, δεν είσαι η δημιουργός. Δεν σε θέλει, τόσο απλά, όσο απλά τον θέλεις εσύ. Γιατί είναι η δική σου επιθυμία αυτονόητη και η δική του όχι;
________________
7.
Έχω παρατηρήσει ότι σε κάποιες κοπέλες τα αγόρια κολλάν ευκολότερα, ενώ σε άλλες όχι. Για παράδειγμα έχω κάποιες φίλες που τις θέλουν πολλοί και τις διεκδικούν έντονα. άλλες πάλι, βρίσκουν αγόρι να τις θέλει μια στα 4-5 χρόνια, ενώ οι ίδιες θέλουν και ψάχνουν. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν μια κοπέλα μαγνήτη για τους άντρες; Γιατί θέλω κι εγώ να γίνω μία τέτοια-BaD
Να μη θέλεις να γίνεις καμία άλλη παρά η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού σου. Μόνο αυτό θα μπορούσες να καταφέρεις, ίσως, κάποτε, με μεγάλη, σχεδόν υπεράνθρωπη και μόνιμη προσπάθεια. Όλοι οι άλλοι είναι αυτοί που είναι και ο καθένας παλεύει με τους δικούς του δαίμονες. Δεν θα λυθούν τα προβλήματα σου αν γίνεις μια τέτοια, και θα αποκτήσεις καινούρια, που δεν φαντάζεσαι τώρα. Οι τραβηχτικές γυναίκες έχουν τα δικά τους βάσανα. Οι προσφορές δεν οδηγούν σε μεγαλύτερη ευτυχία.
Η αξία μιας γυναίκας δεν εξαρτάται από την επιτυχία της στους άντρες. Μην απλοποιείς τόσο πολύ τη ζωή, δεν είναι διαγωνισμός, δεν κερδίζει κανένας, μην ζηλεύεις τους άλλους, κοίτα τι θα κάνεις εσύ με τον εαυτό σου. Ο πιο ελκυστικός απ' όλους είναι ο άνθρωπος που είναι καλά με την πάρτη του, που δεν έχει κόμπλεξ και έχει αυτοπεποίθηση. Αν θέλεις να αποκτήσεις αυτά τα προσόντα, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να καλλιεργήσεις τον χαρακτήρα σου, και όχι να μιμείσαι επιφανειακές συμπεριφορές για να κερδίσεις πέντε τηλέφωνα αγνώστων.
σχόλια