ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προς Ρ.ΣΈπρεπε να είχα γράψει αυτό το γράμμα από την πρώτη μέρα. Αλλά που μυαλό. Βασικά … τι εννοώ με το έπρεπε… τίποτα δεν πρέπει… Τα συναισθήματα δεν έχουν λογική ούτε και καταλαβαίνουν από πρέπει. Νομίζω ότι έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι δεν πρόκειται να γυρίσεις. Υπάρχουν μέρες που δεν σε σκέφτομαι. Όχι επειδή σε ξέχασα, ποτέ δεν θα σε ξεχάσω . Απλά επειδή ξεχνιέμαι. Αν και το ίδιο ρήμα έχει διαφορά. Ξεχνιέμαι με το να περνάω καλά και με το να ζω αλλά στην ουσία πάντα υπάρχεις στο μυαλό μου και στην καρδιά μου κυρίως. Πάντα θα υπάρχεις… Όσο σκέφτομαι τη σχέση που είχαμε τελευταία ,τσαντίζομαι με τον εαυτό μου . Αλλά που να ήξερα… Δεν ήθελα να φύγεις. Μακάρι να γύριζες πίσω. Εκνευρίζομαι και μόνο στην ιδέα ότι αυτή τη στιγμή αν ήσουν εδώ δεν θα έδινα δεκάρα. Τώρα δίνω… Τώρα θα έδινα τα πάντα. Τώρα όμως είναι αργά. Πάντα είναι αργά. Δεν συνειδητοποιούμε τι έχουμε και τι πρόκειται να χάσουμε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε , ούτε να μαντέψουμε. Μόνο υποθέσεις και εικασίες είμαστε και τις περισσότερες ούτε καν αυτό. Δεν μας νοιάζει η πιθανότητα που έχουμε να χάσουμε κάτι μέχρι αυτό να φύγει. Σε αγαπούσα κάποτε… αλλά ήμουν πολύ εγωίστρια για να το παραδεχτώ. Φοβόμουν την αντίδραση των άλλων … Την τιποτένια τους γνώμη . Τώρα πια δεν με ενδιαφέρει . Τώρα όμως είναι αργά. Τώρα πλέον για όλα είναι αργά. Δεν μπορώ να σου ζητήσω συγνώμη ή να μου ζητήσεις εσύ για τη συμπεριφορά σου . Ούτε μπορώ να σου πω ότι Σ’ αγάπησα τότε. Δεν μπορώ να σου πω ότι σε αγαπάω τώρα . Ή μάλλον. Μπορώ να στο πω αλλά δεν μπορώ να στο πω κατάματα. Κοιτάζοντας τα μάτια σου και νιώθοντας ότι με κοιτάζουν και αυτά. Δεν μπορώ να το κάνω στην πραγματικότητα . Μπορώ να το κάνω με τη φαντασία. Σε κοιτάζω τώρα. Και με κοιτάζεις κι εσύ. Σ’ αγαπάω μ’ ακούς; Σου φωνάζω ότι σε αγαπώ , όπως μου φώναζες και εσύ στον ύπνο μου πριν φύγεις. Σ’ ευχαριστώ που με αποχαιρέτησες. Σ’ ευχαριστώ που μου άφησες να θυμάμαι την τελευταία στιγμή κάτι όμορφο και δυνατό. Δεν ξέρω αν θα σε δω στο πιθανό μέλλον της μετέπειτα ζωή μας. Το ελπίζω απλά για να σου πω όλα αυτά που σου γράφω τώρα. Να σου πω ότι μου λείπεις. Μου λείπεις με ένα τρόπο που ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ. Τόσο παράξενο και αλλόκοτο. Τόσο οδυνηρό και επίπονο. Τόσο πρωτόγνωρο και καινούριο. Καλό ταξίδι ... θα παραμένεις πάντα μέσα μου.