Σύμφωνα με την αστυνομία, εξιχνιάστηκε ο φόνος του καπετάνιου του Γουλανδρή, του Θανάση Λάμπρου. Μένει φυσικά να αποδειχθεί.
Απ' ό,τι λένε το είχε κάνει η σύζυγός του η οποία ομολόγησε, αλλά στη συνέχεια απέσυρε την ομολογία.
Να οι πληροφορίες:
Η Δήμητρα Βούλγαρη- Λάμπρου ισχυρίστηκε στους αστυνομικούς της Ασφάλειας Ναυπλίου, ότι δεν είχε πρόθεση να σκοτώσει το σύζυγο της, αλλά όλα έγιναν πάνω σε συμπλοκή στο σπίτι του οικογενειακού τους φίλου.
Εκείνο το μεσημέρι επέστρεψε σπίτι της από το Κρανίδι και δεν βρήκε εκεί το σύζυγο της. Ανησύχησε, όπως ισχυρίστηκε και τον αναζήτησε στο σπίτι του φίλου τους, που βρίσκεται κοντά στο δικό τους στην περιοχή της Κοιλάδας.
Σύμφωνα με την ομολογία της, όταν τον βρήκε ήταν ιδιαίτερα επιθετικός απέναντι της. Τελευταία η σχέση τους ήταν πολύ κακή και τη ζήλευε παθολογικά. «Με όποιον άνδρα μιλούσα, πίστευε ότι ήταν και εραστής μου. Η κατάσταση ήταν αφόρητη. Έφτανε ακόμη και να με χτυπάει», φέρεται να είπε στους αστυνομικούς.
Καυγάδισαν έντονα και κάποια στιγμή ο άνδρας της βρέθηκε με το όπλο του φίλου τους στα χέρια. Προσπάθησε να του το πάρει και όταν τα κατάφερε το έστρεψε, όπως λέει, στον κρόταφό της λέγοντας του ότι «αυτό που θέλεις να κάνεις εσύ, θα το κάνω μόνη μου». Στη συμπλοκή που ακολούθησε δεν κατάλαβε, όπως ισχυρίζεται, πως «πρόεκυψε» η πρώτη σφαίρα που τον έπληξε στη θωρακική χώρα. Ο άνδρας της έπεσε στα γόνατα και χωρίς να το καταλάβει «προέκυψε» και δεύτερος πυροβολισμός στο κεφάλι.
Στην πορεία κάλυψε τα ίχνη της και έστησε σκηνικό αυτοκτονίας βάζοντας το περίστροφο στο χέρι του θανάσιμα τραυματισμένου συζύγου της.
Στη συνέχεια άρπαξε το τσαντάκι και το τηλέφωνο του που δεν το αποχωριζόταν ποτέ και τα άφησε σε πολυθρόνα του σπιτιού τους για να δείξει ότι κάτι ξαφνικό και σοβαρό τον απομάκρυνε από το σπίτι.
Τα εγκληματολογικά εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ, είχαν βρει το DNA της στα νύχια του θύματος, γεγονός που μαρτυρούσε τη συμπλοκή τους. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία από τα εργαστήρια που επιβεβαιώνουν την ομολογία της.
«Λειτουργούσα σαν ρομπότ με μηχανικές κινήσεις και δεν θυμάμαι όσα ακολούθησαν» είπε στους αστυνομικούς. #
***
Και μόνο η ανακοίνωση της είδησης αρκούσε για να στολιστεί η φερόμενη ως δολοφόνος με κάθε είδους επίθετο. Το «σατανική» και «διαβολική» ήταν τα πιο συνηθισμένα. Τα ΜΜΕ λατρεύουν να βρίσκουν μια μοιραία γυναίκα και να την περιγράφουν ως διαβολική. Ενώ σε αντίστοιχη περίπτωση ένας άντρας παρουσιάζεται ως τέρας που έδρασε ασυναίσθητα σχεδόν, με ζωώδη ένστικτα, οι γυναίκες περιγράφονται ως σατανικά έξυπνες που ποτέ δεν κάνουν κάτι τυχαία ή κατά λάθος.
Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, και αν τυχόν αληθεύουν όσα ισχυρίζεται η Δήμητρα Βούλγαρη- Λάμπρου, δεν βλέπουμε (προς το παρόν) σατανικό και διαβολικό σχέδιο από πίσω: Η ίδια λέει πως ο άντρας της ήταν επιθετικά κτητικός με παθολογική ζήλια, πως την χτυπούσε, πως την απείλησε με όπλο, πως αυτή θόλωσε.
Αναρωτιέμαι: Όλοι αυτοί που βγαίνουν επί μήνες στη Νικολούλη και κλαίνε και παρακαλάνε για βοήθεια -και μετά αποκαλύπτεται ότι αυτοί ήταν οι δολοφόνοι- γιατί το κάνουν;
Εμένα όμως άλλο μου κάνει εντύπωση. Η ίδια κυρία είχε πάει και στη Νικολούλη δύο φορές. Στην πρώτη της εμφάνιση στο Φως στο Τούνελ ικετευε τους τηλεθεατές να δώσουν στοιχεία και τόνιζε πως ζει μόνο για να δει το δολοφόνο του άντρα της να συλλαμβάνεται και να οδηγείται στη φυλακή, και πως θα έφτανε μέχρι το φεγγάρι για να μάθει τι έγινε. Στη δεύτερη εμφάνιση, πριν λίγο καιρό, είχε το θράσος να καταγγείλει την αστυνομία ότι δεν έκανε καλά τη δουλειά της και δεν έπιανε τον ένοχο! (Είχε δίκιο, κατά κάποιον διεστραμμένα περίεργο τρόπο, όμως σίγουρα δεν την συνέφερε να κάνει καλά η αστυνομία τη δουλειά της...)
Αναρωτιέμαι: Όλοι αυτοί που βγαίνουν επί μήνες στη Νικολούλη και κλαίνε και παρακαλάνε για βοήθεια -και μετά αποκαλύπτεται ότι αυτοί ήταν οι δολοφόνοι- γιατί το κάνουν; Πιστεύουν ότι έτσι αθωώνονται στα μάτια της κοινής γνώμης; Δεν γνωρίζουν ότι η Νικολούλη έτσι έπιασε κι ένα σωρό άλλους; Γιατί δεν κάθονται στο σπίτι τους, λέγοντας ότι η ψυχολογική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να βγουν στην τηλεόραση; Θα φαίνονταν πιο ύποπτοι τότε;
Σε μια εποχή που ο πόνος και η τραγωδία μεταδίδονται ζωντανά απ' την τηλεόραση, μήπως θέλουν και οι θύτες τα δικά τους 15 λεπτά διασημότητας, πριν αναγκαστούν να αποχαιρετίσουν για πάντα την ελευθερία τους, και πριν εμείς περάσουμε με σκανδαλοθηρική ηδονή στο επόμενο «ανθρωπόμορφο τέρας» ή στην επόμενη «διαβολογυναίκα»;
σχόλια