ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το θέμα δεν είναι πως δεν είμαι εντάξει. Το θέμα είναι πως ενώ είναι οφθαλμοφανές πως είμαι η λιγότερο εντάξει απ όλους, κάθε μέρα ακούω το χαρακτηριστικό «δε σε φοβάμαι εσένα, σίγουρα θα είσαι εντάξει». Είμαι σε σημείο (όχι τώρα, εδώ κ χρόνια λέμε) να τρελαίνομαι μόλις το ακούω, αλλά όλοι συνεχίζουν σαν να μην τρέχει τίποτα, να μη με φοβούνται εμένα, αφού…. είμαι εντάξει!Τι ακριβώς σημαίνει το δεν είμαι εντάξει? Σημαίνει πως δεν είμαι καλά. Δεν κάνω αυτά που θέλω, δεν είμαι με αυτούς που θέλω, δεν είμαι όπως θέλω. Ερωτικά, οικονομικά, επαγγελματικά, φιλικά, εμφανισιακά, απ’ όπου κ να το πιάσεις θα με πονέσεις γιατί έχω πληγή. Όχι, δεν είμαι εντάξει.Τι ακριβώς σημαίνει το δεν σε φοβάμαι? Κάτσε λίγο να το δούμε απλά με γεγονότα. Είμαι ο άνθρωπος που (καταγεγραμμένες, δεν το λέω έτσι στα ξεκούδουνα) έχω κάνει τις περισσότερες βλακείες από όποιον σχεδόν άλλον άνθρωπο ξέρω. Κ όχι βλακιούλες να ‘χαμε να λέγαμε, βλακιάρες περιωπής. Έχω αλητέψει όσο δεν πάει στην εφηβεία μου, κ μετά φρόντισα αυτή η εφηβεία να κρατήσει μέχρι τα 30 μου. Έχω κάνει σχέσεις με ανθρώπους που δεν ήμουν ερωτευμένη κ κατάφερα κ αυτούς να μη με αντέξουν. Έχω τρακάρει το αμάξι μου τόσες φορές που θα μπορούσα με τα λεφτά που έχω χαλάσει για να το φτιάξω, να έχω 3 αμάξια τώρα. Έχω χρεώσει κάρτες σε βαθμό απάλευτο, τόσο που μόνο με την βοήθεια των γονιών μου κατάφεραν να ξεπληρωθούν (αυτό είναι ψέμα, η αλήθεια είναι πως εξ ολοκλήρου τις ξεχρέωσαν οι γονείς μου τότε, αλλά μου φάνηκε κακό να το παραδεχτό με τη μία). Έχω κάνει κ πολλά, ίσως πολύ χειρότερα, απλά δεν έχω κάτσει ποτέ να τα απαριθμήσω στο κεφάλι μου κ να σκεφτώ ποια είναι τα σημαντικότερα. Παρ’ όλα αυτά, για ένα πράγμα ήμουν κ είμαι πάντα σίγουρη, για το ότι εμένα κ τον χαρακτήρα μου, ναι, μας φοβάμαι.Ας το πάρουμε τώρα απ’ την άλλη. Γιατί μπορεί να λέει κάποιος (ο Α) σε κάποιον άλλον (τον Β) πως δεν τον φοβάται γιατί τον θεωρεί εντάξει?Πρώτον γιατί ο Β όντως είναι εντάξει οπότε κ ο Α δεν τον φοβάται.Δεύτερον γιατί ο Β κάνει λάθος (είναι βλάκας?) κ θεωρεί τον Α εντάξει, χωρίς βέβαια αυτός να είναι, οπότε κ δεν τον φοβάται.Τρίτον, γιατί ο Β κοροϊδεύει τον Α κ το παίζει εντάξει, χωρίς να είναιΤέταρτον, γιατί ο Α κοροϊδεύει τον Β, του λέει πως τον θεωρεί εντάξει, πως δεν τον φοβάται κ…. κ τι? …κ γιατί?Αφού το έχω πάρει απλά κ λογικά, πάμε πάλι να δούμε πού τοποθετούμαι. Σίγουρα όχι στους πρώτους, αυτό δεν είναι θεώρημα, είναι αξίωμα. Θα ήθελα παρακαλώ όποιοι ανήκουν σε αυτήν την περίπτωση να σηκώσουν το χέρι, να έρθω να τους γνωρίσω προσωπικά (Πόσοι θα είστε? Σιγά!)Στην δεύτερη περίπτωση, μπορεί να εμπίπτω καμιά φορά, αλλά σπάνια. Η αλήθεια είναι πως γύρω μου έχω έξυπνους ανθρώπους, Επίσης, προφάνώς κ η ενόχλησή μου δεν προέρχεται από ανθρώπους που θεωρώ βλάκες ή έστω λιγότερο ευφυείς, το ενοχλητικό είναι να νιώθω πως οι έξυπνοι δεν με καταλαβαίνουν. Εκεί τρελαίνομαι, που έλεγα.Φτάνω λοιπόν στο συμπέρασμα πως …μάλλον δηλαδή, κάπου στις δύο τελευταίες κατηγορίες παίζω.Γιατί όμως? Γιατί να κοροϊδεύω, έστω κ υποσυνείδητα, τους γύρω μου κ να θέλω να φαίνομαι εντάξει? Κ απ’ την άλλη, γιατί κάποιοι άλλοι, ενώ το ξέρουν πως δεν είμαι, δεν γίνεται να είμαι εντάξει, να προσπαθούν να με πείσουν πως, αυτοί τουλάχιστον, έτσι πιστεύουν? Γιατί να μην θέλουν να παραδεχτούν πως, εννοείται πως με φοβούνται?Γιατί οι άνθρωποι δεν παίρνουν την ευθύνη να πουν τι είναι κ τι πιστεύουν πως είναι κ όσοι βρίσκονται απέναντί τους? Ε?