Διάβασα με πολύ προσοχή όσα έγραψες. Καταρχήν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες οικογένεια αυστηρή και παραδοσιακού τύπου, είναι θετικό λοιπόν που η μητέρα σου έστω γνωρίζει τόσα όσα αλλά όντως χρειάζονται ειδικοί χειρισμοί για να γίνουν ορισμένα πράγματα. Φρόντιζε λοιπόν αρχικά να κρατάς τη μητέρα σου ενήμερη γιατί θα αποδειχτεί πολύτιμη σύμμαχος σου στο μέλλον αν νιώθει πως την εμπιστεύεσαι. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στο να μην κάνεις βαρύγδουπες ανακοινώσεις, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να μπορείς να είσαι σίγουρη για τη διάρκεια αυτής της σχέσης, και ξέρω από πρώτο χέρι τι μπορεί να σημαίνει αυτό για έναν παραδοσιακό πατέρα και πώς θα αντιδρούσε. Δεν χρειάζεται να μάθει τίποτα προς τα παρών. Ούτως ή άλλως βρίσκεσαι σε άλλη πόλη άρα είσαι μερικώς ανεξάρτητη και εφόσον είσαι ενήλικη και αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα τις σπουδές σου δεν βλέπω κανένα λόγο γιατί θα πρέπει να δίνεις αναφορά για τις πράξεις σου σε κανέναν. Ξέρω πως νιώθεις την ανάγκη να αποδεχτούν οι δικοί σου τη ζωή σου και - ναι - είναι πρόφαση η υγεία της θείας και του παππού, υπήρξα ιδιαίτερα εφευρετική και αναβλητική σε πολλά πράγματα γιατί φοβόμουν να αντιμετωπίσω την εξάσκηση του δικαιώματος μου να ζω σαν ενήλικη γυναίκα. Μην αυτοπαγιδεύεσαι σε αυτό όμως γιατί είναι ένας τομέας που με την πάροδο του χρόνου κι αν συνδυαστεί και με οικονομική ανεξαρτητοποίηση (προαπαιτούμενο για τη σωστή ενηλικίωση) θα δεις πως οι καταστάσεις θα απλοποιηθούν και θα είσαι απείρως ψυχραιμότερη και άμεση στη λύση τους. Για τον καλό σου τώρα θα είμαι λιγάκι αυστηρή. Θεωρώ ότι είτε θεωρεί την απόκρυψη της σχέσης σας λόγω δικής σου ντροπής για αυτόν είτε έχει μεγαλώσει σε μια εντελώς διαφορετική οικογένεια που οι σχέσεις και ότι τις αφορά αντιμετωπιζόταν με άνεση και φυσικότητα (και έτσι θα έπρεπε σε όλες τις οικογένειες). Οτι κι αν ισχύει από τα δύο όμως δεν έχει το δικαίωμα να σε πιέζει - ειδικά στο εξάμηνο (WTF) - Είναι αυστηρά προσωπικό σου θέμα το πότε και το αν θα ανακοινώσεις αυτή τη σχέση και σε ποιούς. Από τη στιγμή που εσείς έχετε το χρόνο και τα βράδια σας μαζί, άρα δεν τίθεται θέμα συναντήσεων, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να μην το αναφέρει ξανά γιατί εκτός από εκβιαστικό και ανώριμο είναι ασυνεπές με το χρόνο γνωριμίας και χειριστικό. Για να μην σου πω ότι σε παντελώς απελευθερωμένες κοινωνίες οι γονείς πολλές φορές δεν μαθαίνουν ποτέ τίποτα για καμία σχέση των παιδιών τους παρά μόνο εάν υπάρχει άμεσα η προοπτική γάμου. Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά για να νιώσεις εσύ η ίδια καλύτερα φρόντιζε με τις πράξεις σου κάθε μέρα να αποδεικνύεις στην οικογένεια σου ότι είσαι μια ώριμη και συγκροτημένη νεαρή ενήλικας. Μην παραμελείς τις σπουδές σου, ψάξε να βρεις μια part time δουλειά και ξεκίνα σιγά σιγά να διεκδικείς χώρο και χρόνο επιπλέον για την προσωπική σου ζωή. (Ταξίδεψε, επισκέψου κάποια φίλη σε άλλη πόλη, μείωσε τον αριθμό τηλεφωνημάτων και τον έλεγχο του σπιτιού στα απαραίτητα - όχι με γράψιμο εννοείται αλλά συνειδητά και δίνοντας τους να αντιληφθούν ότι ανεξαρτητοποιείσαι δυναμικά και με πλήρη συναίσθηση των πράξεών σου. Κουράγιο και καλή επιτυχία !
3.8.2015 | 17:29
Πιεζει πολυ ή εγω εχω το προβλημα?
Εχω σχεση με ενα παιδι πανω απο 6 μηνες.Ειμαι 19 και αυτος 21.Εχουμε σχεση απο αποσταση αλλα τα καταφερνουμε χωρις να ειμαι απολυτη σε αυτο.Εγω ζω σε μια οικογενεια η οποια μπορεις να την πεις και λιγο αυστηρη και παραδοσιακου τυπου.Ωστοσο διαλεξα να μην μιλησω στους γονεις μου- αλλα η μητερα μου ξερει αλλα οχι τα παντα -για την σχεση μου μιας και δεν ξερω αν ακομα θα ειναι σοβαρη εφοσον ακομα μαθαινουμε ο ενας τον αλλον.Το αγορι μου με πιεζει να τους πω οτι εχουμε σχεση και οτι κοιμομαστε καμια φορα μαζι στο σπιτι που σπουδαζω,οτι ερχεται συχνα στην πολη που σπουδαζω στα Γιαννενα και εγω δυσκολευομαι να πω κατι για τους εξης λογους που θα αναφερω παρακατω.Αυτη την στιγμη η οικογενεια μου περναει δυσκολα λογω οικονομικων προσπαθουμε ολοι παρα πολυ και η Θεια μου εχει σοβαρο προβλημα υγειας και ο παππους μου το ιδιο δεν θελω να τους επιβαρυνω με κατι τοσο....ασημαντο οσο αυτο της σχεσης μου(ξεκαθαριζω οτι δεν εννοω ασημαντη την σχεση μου αλλα το θεμα αυτο σε σχεση με τα αλλα προβληματα υγειας το βρισκω ασημαντο)και δεν τους εχω πει ακομα κατι λογω σεβασμου και για να μην παρουν και στραβα την σχεση μου γιατι ειμαι πολυ περηφανη για αυτην και θελω να τους μιλησω την καταλληλη στιγμη (που δεν ξερω ποτε θα ειναι αλλα θελω να το πω παρα πολυ αλλα δισταζω).Δεν θελω να μιλησω για το οικογενειακο μου θεμα στο αγορι μου γιατι και που πηγα καπως να του το πω το θεωρησε ως δικαιολογια που δεν το λεω,και μου λεει οτι φοβαμαι τους γονεις μου και οτι ειμαι μικρη και ανωριμη και οτι εγω δεν ξερω και τετοια (WTF και εσυ που εισαι 21 δεν εφαγες την ζωη με το κουταλι).Σε φαση να εχει το θρασος να πει οτι αν δεν το πω θα με χωρισει κιολας...δεν θα δεχτω απειλες αν αυτος δεν εχει υπομονη μαζι μου απλα του λεω αν δεν μπορεις αλλο αυτη την κατασταση απλα φυγε και τοτε δεν του αρεσει η ιδεα και δεν απανταει οποτε πιστευω το κανει για να με φοβεριξει και να το πω αλλα δεν θελω να το κανω επειδη μου το επιβαλλει αυτος αλλα επειδη το θελω ΕΓΩ και ο εαυτος μου.Δεν ξερω αν καποιος απο εσας θα καταλαβει σε τι φαση βρισκομαι ωστε να μπορεσει να μου δωσει καποια συμβουλη εστω και να μου πει την πικρη αληθεια θα την δεχτω.Ηεlp
1
