ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτά τα φωτάκια με σκοτώνουν.. συνήθιζα να τα κοιτάω μαζί σου ..χρόνια τώρα.. αλλά πλέον μόνη μου! Τα παρατηρώ για αρκετή ώρα και σκέφτομαι,πώς καταλήξαμε έτσι,πώς καταντήσαμε έτσι...Κάθε βράδυ το ίδιο.. Ό,τι κι αν κάνω την υπόλοιπη ημέρα,όσο κόσμο κι αν δω, όσο κι αν δουλέψω, θα έρθει το βράδυ και θα καταλήξω πάλι να χαζεύω τα φωτάκια... Αυτό το 2012 ρημαγμένο από όλες τις απόψεις..ΔΕΝ με πείραξε τόσο η εγχείρηση που έκανα, ΔΕΝ με πείραξε τόσο ο άπειρος πόνος και ο ένας μήνας στο κρεβάτι, ΔΕΝ με πείραξε τόσο που έχασα τη μία μου δουλειά, ΔΕΝ με πείραξε τόσο το άλλο πρόβλημα υγείας που μου έτυχε.. ΟΣΟ ΜΕ ΠΕΙΡΑΞΕ ΠΟΥ ΔΕ ΣΕ ΕΙΧΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΜΟΥ.. να μου χαμογελάς και να μου σκουπίζεις τα δάκρυα και τότε να σου χαμογελάω κι εγώ και να μ'αγκαλιάζεις.. Η γιαγιάκα μου μου έμαθε να είμαι αξιοπρεπής, δε μου έμαθε όμως πώς να μάθω να χαμογελάω όταν χάνω εσένα ... όταν εσύ πλέον βρίσκεσαι πίσω από εκείνον τον τοίχο ,τον γνώριμο.. που κάποτε μου πήρε μήνες πολλούς για να τον γκρεμίσω.. τον έχτισες ξανά λοιπόν.. μόνο που μετά από 6 χρόνια δεν έχω άλλη αντοχή να προσπαθήσω να τον γκρεμίσω ξανά.. ίσως και να μη βρίσκω τον τρόπο πια..ίσως και να μη θυμάμαι.. προσπάθησα,προσπάθησα όσο δεν πίστευα ότι μπορώ να προσπαθήσω, όμως σε λίγες μέρες θα αφήσω πίσω μου το δύσκολο 2012.. μαζί κι εσένα, εμάς... Έχασα τον εαυτό μου ένα ολόκληρο έτος για να βρω εσένα κι όταν το κατάφερα κατάλαβα πως δεν ήθελες να βρεθείς.. σε απελευθερώνω λοιπόν.. Δε θα σταματήσω ποτέ να αγαπάω τις ημέρες που σ'αγάπησα.. ίσως κάποτε θυμηθείς κι εσύ.. κι ίσως γυρίσεις.. ως τότε θα ζεις μέσα μου.. κάποτε μπορεί να με κοιτάξεις ξανά με μάτια αληθινά..http://www.youtube.com/watch?v=-scU_nfPc3c