ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι με ένα αγόρι εδώ και τρία χρόνια.Μου είπε αν θα ήθελα να αρχίσουμε να συζουμε και να επισημοποιησουμε κάπως το πράγμα. Μου φάνηκε καλή ιδέα μέχρι που το κάναμε πράξει.Εγώ στην σχέση μου θέλω να υπάρχει απόλυτη ισότητα. Δεν μου αρέσουν αυτά τα κλισέ όπως οτι ο άντρας πρέπει να πληρώνει στο πρώτοι ραντεβού, να είναι το αφεντικό στο σπίτι,να κάνει πάντα αυτός την πρώτη κίνηση, η γυναίκα η νοικοκυριά κτλ.Τέλος πάντων μόλις αρχίσαμε να συζουμε αρχίσαν και τα προβλήματα.Θεωρούσε αυτονόητο ότι αν και εργαζόμενοι και οι δύο ,κι εγώ μάλιστα περισσότερες ώρες, οτι θα πέραν όλες οι δουλειές του σπιτιού απο το χέρι μου και οτι αυτός δεν θα κάνει τίποτα.Στην αρχή έδειξα κατανόηση καθώς έτσι είχε μάθει απο την οικογένεια του.Αποφάσισα να του μάθω σιγά σιγά εγώ κάποια πράγματα, αφού όταν ζούσε με τους γονείς του δεν έκανε τίποτα.Στην αρχή είχε φανεί πρόθυμος μετα όμως άρχησε να αντιδρά .Άρχισε να μου λέει ότι στο πρεπει να κανει μόνος η γυναίκα δουλειές και οτι οι άντρες δεν είναι για αυτά και πολλά άλλα.Δεν πίστευα στα αυτιά μου , εγώ νόμιζα πως τα είχα με έναν ανοιχτομυαλο άνθρωπο, αλλά αυτός είχε τις απόψεις τις γιαγιάς του.Εξάλλου δεν του είπα να τα κανει όλα αυτός, αυτό θα ηταν εκμετάλλευση και αδικία προς τον ίδιο, του είπα να τα κάνουμε μαζί. Όμως όχι.Δεν μπορω να καταλάβω αν του ζητούσα κάτι παράλογο.... Του ζητούσα?Εσείς άντρες και γυναίκες τι λέτε?