Κάτι παίζει στη Σίκινο κάθε φορά που φεύγει το πλοίο

Δεν είναι λίγο επικίνδυνο αυτό;

Αυτός ο κακόμοιρος ο Χειμώνας (και το ακόμη ατυχέστερο φθινόπωρο μαζί του)... να μην τολμάς καν το ονομά του να ξεστομίσεις.Αγγίζει τα όρια της καταπίεσης και της εμμονής... το ταμπού που σε βρίζουν αν το ξεστομίσεις.. εξάλλου.. τι θα ήταν το καλοκαίρι χωρίς το αντίπαλο δέος;

ΧΑΧΑχαχαχα!!!!......η αφρισμένη κακία!...Θυμήθηκα αυτό:Πέρσι το καλοκαίρι είχα πάει διακοπές σε κάποιο νησί. Ξεκινώντας με το πλοίο από τον Πειραιά ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα ευδιάθετος και χαμογελαστός. Στα δύο σαλόνια, όπως και στο κατάστρωμα, οι ταμειακές των μπαρ κουδούνιζαν ασταμάτητα. Τα μιξεράκια του φραπέ και οι καπουτσινομηχανές είχαν πάρει φωτιά. Η κατανάλωση πήγαινε αβέρτα. Στην απιστροφή (αποστροφή...), η εικόνα ήταν εντελώς, μα εντελώς αντίθετη. Πρόσωπα συνοφρυωμένα, σχεδόν αγέλαστα, με βλέμματα βυθισμένα σε σκέψεις. Τα δύο μπαρ στα σαλόνια, σχεδόν, είχαν πιάσει αράχνες. Με τους υπαλλήλους τους να συναγωνίζονται σε ατέλειωτα χασμουρητά. Το μπαρ του καταστρώματος δεν λειτουργούσε. Μία πρόχειρη, ανορθόγραφη, χειρόγραφη επιγραφή κρεμόταν: «Εξυπηρετίστε στα σαλόνια, εντός»...οι γλάροι στην επιστροφή μένουν νηστικοί...http://3.bp.blogspot.com/-9fBNDGCyhrc/Vazqx16UoxI/AAAAAAAAaD4/4un9fIW9uzw/s1600/Seagulls%2B.jpg