________________
1.
Σε παρακαλώ μην με ειρωνευτείς ή γίνεις κακιά μαζί μου - είμαι πολύ στεναχωρημένη.
Είμαι 25 και συνειδητοποίησα ότι δεν έχω φίλους. Ως τώρα, θες λίγο η σχολή, λίγο η δουλειά, λίγο οι περιστασιακές παρέες, δεν το χα καταλάβει. Τώρα όμως που χάνω σιγά-σιγά την επαφή μου με την οικογένειά μου (για λόγους επαγγελματικούς αλλά και δυστυχώς υγείας), δεν έχω κάποιον να πάρω το σκ, κάποιον για να είμαι μαζί του/της τις γιορτές, μια παρέα να ειδοποιήσω σε περίπτωση ανάγκης. Ναι το ξέρω έχω την οικογένειά μου ως ένα βαθμό, αλλά δεν θα έπρεπε να είχα και φίλους. Όχι μόνο θα έπρεπε, αλλά θα ήθελα κιόλας. Πώς μπορώ να κάνω πραγματικούς φίλους σε αυτήν την ηλικία; Το θεωρείς σχετικά εύκολο/δύσκολο;- Αγάπη
Για άλλους είναι εύκολο, για άλλους είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο όταν προσπαθείς, αλλά είναι πανεύκολο όταν συναντήσεις τον σωστό άνθρωπο. Σε άλλες φάσεις της ζωής είναι πιο εύκολο, σε άλλες πιο δύσκολο. Δεν μπορώ να δώσω μια απάντηση που καλύπτει όλες τις περιπτώσεις.
Με παρακαλείς να μην σε ειρωνευτώ και να μην γίνω κακιά, αλλά είναι αδύνατο να μη σε στενοχωρήσω. Αν δεν σου πω αυτό που πιστεύω και σου δώσω μια γενική, ενθαρρυντική απάντηση, τσάμπα ο κόπος και των δυο μας.
Ο λόγος που δεν έχεις φίλους είναι ότι θεωρείς τους φίλους βοηθητικές ρόδες για τη ζωή σου. Τους θέλεις για να τους χρησιμοποιείς όταν τους χρειάζεσαι. «Για να είσαι μαζί τους στις γιορτές, για να ειδοποιήσεις με περίπτωση ανάγκης». Ως τώρα δεν είχες την ανάγκη να δημιουργήσεις φιλικές σχέσεις, γιατί είχες καλύψει αυτό το θέμα με την οικογένεια. Τώρα που η οικογένεια δεν μπορεί να είναι εκεί με τον τρόπο που ήταν – κάτι που θα γινόταν μοιραία και βέβαια, όπως είναι βέβαιο ότι ο ήλιος θα βγει από την Ανατολή – ψάχνεις την επόμενη κατηγορία ανθρώπων που θα σου λύσει το πρόβλημα μοναξιάς, αλλά ανακάλυψες ότι δεν υπάρχει.
Οι φίλοι είναι πολύ πιο περίπλοκη σχέση από την οικογενειακή, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει υποχρέωση, παρελθόν γενεών, και άμεση επίβλεψη από τα υπόλοιπα μέλη. Οι φίλοι δεν θα βοηθήσουν επειδή πρέπει κι επειδή το αίμα νερό δεν γίνεται, αλλά επειδή θέλουν. Και για να θελήσει κάποιος να είναι μόνιμα στη ζωή σου, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και το ρίσκο του να σου ανοιχτεί, πρέπει να τον έχεις αγγίξει με έναν βαθύ τρόπο. Για να κάνεις «αληθινούς» φίλους, πρέπει να είσαι ένα πρόσωπο που παρουσιάζει ενδιαφέρον, τραβηχτικό, ελκυστικό, πρόθυμο για βοήθεια, με κατανόηση και αγάπη. Ακόμα και αν είσαι, δεν σημαίνει ότι όλοι θα γίνουν φίλοι σου. Με κάποιους δεν θα ταιριάξεις ποτέ, γιατί θα σας χωρίζουν άλλα πράγματα, κοινωνικά, καταγωγής, μόρφωσης, πολιτικής στάσης, χίλια δυο. Επειδή κανείς δεν υποχρεούται να είναι «αληθινός» φίλος, θα πρέπει να τον κερδίσεις, τον καθένα ξεχωριστά, αφιερώνοντας χρόνο, δείχνοντας αληθινό ενδιαφέρον για τη ζωή του και για τις σκέψεις του, επειδή υπάρχει το αληθινό ενδιαφέρον, και όχι επειδή ψάχνεις κόσμο για να παίρνεις τηλέφωνο το Σαββατοκύριακο.
Να γιατί ενοχλούμαι όταν διαβάζω για «αληθινούς» φίλους.
________________
2.
Αγαπητή α,μπα,
δεν είμαι ούτε αριστερή ούτε δεξιά. Μου αρέσει να έχω χρήματα λίγο παραπάνω από τα απαραίτητα, τέλοσπάντων να έχω τόσα όσα να μην πιέζομαι για τα βασικά, να μπορώ να παίρνω δώρα που θέλω στους φίλους μου και αν τύχει να πάω και μια ωραία εκδρομή ή ένα ταξίδι. Από την άλλη η στάση μου στα καθημερινά, είναι κάπως αριστερή. Τι εννοώ. Δε με νοιάζουν τα ακριβά αυτοκίνητα, οι πολυτέλειες σε χαζομάρες, π.χ. τσάντες, ρούχα.. Μου φαίνεται τρελό να δουλεύουν οι άνθρωποι όλη μέρα σε ένα γραφείο ή την Κυριακή. Κι αυτό γιατί γίνονται διαταραγμένοι, ανισόρροποι και αυτό μετακυλίεται στην κοινωνία και την συμπεριφορά τους, ο ένας στον άλλο. Γενικά προφανώς θέλω έναν ιδανικό κόσμο έτσι; Ουτοπία here i come! Φιλιά και σε σένα και στο παρεάκι αναγνωστών!- Ωραίος τύπος
Δεν γίνεται να μην είσαι ούτε αριστερή, ούτε δεξιά. Κάτι είσαι, ακόμα και αν δεν το έχεις σκεφτεί και συνειδητοποιήσει, λόγω των επιρροών που έχεις δεχτεί. Αυτά που θεωρείς αυτονόητα, και δεν σε έχει κάνει ακόμη κανένας να αμφισβητήσεις ώστε να φτάσεις σε σημείο να τα υποστηρίξεις, είναι αυτά που σε κάνουν αριστερή η δεξιά.
Αυτό που γίνεται, είναι να μην ξέρεις τι σημαίνει το ένα και τι το άλλο. Αριστεροί δεν είναι αυτοί που τους αρέσει να είναι φτωχοί. Αριστεροί δεν είναι αυτοί που δεν τους νοιάζουν τα λούσα. Υπάρχουν άπειροι συντηρητικοί δεξιοί που δεν τους νοιάζουν οι πολυτέλειες. Σημείωσε το παρακάτω, ράψε το σε μαξιλαράκι αν κινδυνεύεις να το ξεχάσεις: υπεράνω χρημάτων είναι μόνο αυτοί που δεν τα χρειάζονται, επειδή τα έχουν.
Όλοι θα θέλαμε έναν ιδανικό κόσμο. Διαφωνούμε έντονα, ενίοτε και σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον, επειδή δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο τι είναι ιδανικό, και ακόμα και όταν συμφωνούμε σε αυτό, στο πώς θα το καταφέρουμε. Τα πράγματα φαίνεται να καταρρέουν, και ο κόσμος δεν ψηφίζει πάντα με πολιτικά κριτήρια, αλλά με ψυχολογικά, παραδοσιακά, διάφορα – πάντως οι ιδεολογίες συνεχίζουν να υπάρχουν, γιατί η Ελλάδα δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Η μεγάλη διαφωνία και η διελκυστίνδα που ισχύει σε αυτή την πλευρά της γης είναι σχετικά με το μέγεθος του κράτους, και ποιο είναι αυτό που οδηγεί σε μεγαλύτερη ευημερία των κατοίκων, παράλληλα με καλά νούμερα στα οικονομικά. Μικρό κράτος και ευέλικτό με κίνδυνο να περιθωριοποιούνται οι μειονότητες και τα αδύναμα μέλη, ή μεγάλο ισχυρό κράτος για μεγαλύτερη ασφάλεια των πολιτών, με κίνδυνο την ασυδοσία και την πελατειακή σχέση με τους πολίτες; Οι θέσεις αυτές (που δεν είναι από το 0 μέχρι το 100, δεν πρόκειται για δίλημμα μεταξύ μικροσκοπικού κράτους και τεράστιου κράτους, αλλά περί αναλογίας, και διάφορα κράτη έχουν πάρει διάφορες αποφάσεις με διάφορα αποτελέσματα) συμπληρώνονται και από τη στάση σου στα κοινωνικά θέματα και στην ανοχή σου στο διαφορετικό, σε θέματα θρησκείας, δικαιωμάτων κλπ. Αυτό το παζλ δημιουργεί μια πολιτική στάση.
Αν δεν έχεις άποψη για τα περισσότερα, ή για κάποια, δεν σημαίνει ότι δεν είσαι ούτε δεξιά, ούτε αριστερή. Κάτι είσαι, αλλά με ελλιπή πληροφόρηση. Οπότε σου προτείνω να μην μείνεις στάσιμη στην άποψη «δεν είμαι δεξιά ή αριστερή, απλώς θέλω να ζω καλά», αλλά να συμπληρώσεις τις γνώσεις σου, ώστε να αποκτήσεις άποψη και για τα υπόλοιπα. Προκειμένου να είσαι ενήμερη, και όσο μπορείς, υπεύθυνος πολίτης, ή τουλάχιστον, ενδιαφέρουσα συζητήτρια.
________________
3.
Τι κανεις αγαπητη Λενα οταν εισαι με εναν ανθρωπο (πολλα χρονια) που ειναι καλος, σου φερεται πολυ καλα, τον αγαπας αλλα διαπιστωνεις μετα απο χρονια σχεσης, οτι εχει θεμα με τις επιτυχιες των αλλων? Περναει φαση δυσκολη οικονομικα/επαγγελματικα, αλλα αμπα μου, μου δινει την εντυπωση οτι βγαζει εντονο κομπλεξ και ζηλια, μεχρι και κακια θα ελεγα, για αντρες κυριως, που καταφερνουν πραγματα. Ειδικα αν αυτα τα "πραγματα" συμπιπτουν με αυτα που θα θελε κι εκεινος να κανει, αντιπαθει τους ανθρωπους αυτους. Του εχω πει οτι βγαζει κακια μερικες φορες, αλλα μου λεει οτι απλα ειναι δηθεν ολοι αυτοι, γι αυτο εχει προβλημα μαζι τους, αλλα πως γενικα δε μισει κανεναν ανθρωπο. Με εχει προβληματισει/ ξενερωσει πιο πολυ, το προσφατο περιστατικο που εθαβε σε εμενα κολλητο μου φιλο, για τους παραπανω λογους.
Θα με ενδιεφερε πολυ η οπτικη σου στο θεμα.
Να σαι καλα!- Φιλ φρι του ασκ
Αν και πάντα παραξενεύομαι όταν κάποιος λέει ότι ανακάλυψε κάτι αρνητικό στον σύντροφό του μετά από χρόνια (γιατί κανείς δεν ανακαλύπτει μετά από χρόνια κάτι αναπάντεχα καλό για τον άλλον; Απάντηση: επειδή τα στραβά αποφεύγουμε να τα συνειδητοποιήσουμε), ξέρω ότι γίνεται, επειδή το ακούω επανειλημμένα. Άλλωστε στα δύσκολα φαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρας του άλλου, και ίσως τώρα που ο δικός σου περνάει δύσκολη φάση, ήταν μια αφορμή για να τον δεις υπό πίεση.
Η οπτική μου για το θέμα έχει σημασία; Εσύ είσαι μαζί του. Φαίνεται ότι τώρα κατάλαβες ότι όταν νιώθει αποτυχημένος, έχει τάση να γίνεται μικρόψυχος. Αυτό είναι ένα ακόμα κομμάτι του παζλ που τον συμπληρώνει, το οποίο σου ήταν κρυμμένο. Το πόσο μεγάλο είναι, και πόσο αλλοιώνεται η συνολική του εικόνα, είναι κάτι πολύ δικό σου. Προβληματίστηκες, ξενέρωσες, λογικό, αλλά ή θα το δεχτείς, ή δεν θα το δεχτείς. Αν δεν το δεχτείς, θα είναι επειδή αυτό το χαρακτηριστικό σου φαίνεται απαγορευτικό για να συνεχίσεις να είσαι μαζί του. Αν το δεχτείς, δεν σημαίνει ότι θα το αγνοήσεις ή θα το χρυσώσεις. Μπορείς να προσπαθήσεις να τον βοηθήσεις, ή και όχι, αναλόγως με τη σχέση σας και τη δουλειά που είσαι πρόθυμη να κάνεις γι' αυτή. Αν αποφασίσεις ότι θέλεις να στηρίξεις και να βοηθήσεις, μην επισημαίνεις το λάθος (ότι βγάζει κακία, το ξέρει πολύ καλά), αλλά κάνε τις κατάλληλες ερωτήσεις ώστε να πει μόνος του γιατί αντιδρά έτσι.
________________
4.
Αγαπητη Λενα,νομιζω οτι χρειαζομαι τη γνωμη σου οπωσδηποτε.
Τις τελευταιες 2 εβδομαδες βρισκομαι πραγματικα σε μια αρνηση για τα παντα,για τη σχολη,για καφεδες,για ποτε και το μονο που θελω ειναι να καθομαι σπιτι ολη μερα αγκαλια με τις σειρες μου.Δεν ξερω αν εχει καποια απιρροη σε αυτο οτι εχω εδω και κανενα μηνα που χωρισα απο αρκετα μεγαλη σχεση(αν και δεν με επηρεασε καθολου αυτο).Παντα ημουν ατομο που εβγαινα και περνουσα καλα και ημουν με το χαμογελο στα χειλη χωρις να με νοιαζουν τα οσα προβληματα ειχα αλλα τωρα κατι δεν παει καλα.Υπαρχει αμεση λυση στο προβλημα μου πιστευεις?(Η γνωμη σου θα ηταν αρκετα χρησιμη πιστευω)- ΜελαγχολικοςΔ
Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να μην έχεις επηρεαστεί καθόλου από τον χωρισμό, ειδικά μετά από μεγάλη σχέση. Αν μη τι άλλο, αν δεχτούμε ότι ψυχολογικά δεν επηρεάστηκες καθόλου (μα είναι δυνατόν; Ακόμα και αν ήταν εντελώς δική σου πρωτοβουλία, θα μπορούσες να νιώθεις ανακούφιση, χαρά, δεν ξέρω. Το τίποτα μου φαίνεται ύποπτο), έχει αλλάξει η καθημερινότητά σου. Έχασες μια σταθερή παρέα, ένα τηλέφωνο, μια καθημερινή επαφή.
Πιστεύω ότι ήταν παροδικό αυτό που έγραψες, δύο εβδομάδες δεν είναι τίποτα, αλλά αν συνεχίζεται μέχρι τώρα, ή αν είναι ακόμη χειρότερο, θα χρειαστεί να αναζητήσεις βοήθεια.
________________
5.
αγαπητή α μπα, έχεις διαβάσει το alienist του Carr; Σε ρωτώ γιατί έχω παρατηρήσει πως έχουμε κοινό γούστο στα βιβλία της τάξεως του 88.6% περίπου. Αν και πρέπει να είμαι στην μειοψηφία όσων προτιμούν την Μυστική Ιστορία από την Καρδερίνα.
ΥΓ. γιατί δεν μπορώ να βρω άτομα να συζητώ για βιβλία;- reader without a cause
Δεν το έχω διαβάσει, ευχαριστώ για την πρόταση, τη σημείωσα ήδη, και παρεμπιπτόντως, κι εγώ θέλω προτάσεις για διάβασμα παιδιά, αν πιστεύετε ότι ταιριάζουν τα γούστα μας. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις άτομα που διαβάζουν, ακόμα πιο δύσκολο, να βρεις άτομα που τους αρέσουν τα ίδια βιβλία, είναι σπάνιο σαν τον έρωτα. Όταν βρίσκονται τέτοιοι άνθρωποι τυχαία και το ανακαλύπτουν, δεν γίνεται κάτι μαγικό; Μπορούμε να το κάνουμε εδώ, στα σχόλια. Και με την ευκαιρία, έχω ένα βιβλίο να προτείνω, το Barefoot to Avalon του David Payne, δεν είναι αριστούργημα, αλλά έχει μερικά πολύ καλά σημεία, και τώρα διαβάζω το In a Dark, Dark Wood της Ruth Ware. Είμαι κάπου στη μέση, και φαίνεται πολύ ωραίο θριλεράκι.
________________
6.
Αγαπητή Α, μπα,
Με το φίλο μου είμαστε μαζί έξι χρόνια και τυγχάνουμε συνάδελφοι. Τελειώνουμε και οι δύο τα διδακτορικά μας τώρα, που έχουν παραπλήσιο θέμα και αλληλοσυμπληρωματική αποστολή. Ο φίλος μου το τελευταίο διάστημα έχει κολλήσει κάπως γιατί δεν του πηγαίνουν τα πράγματα όπως τα ήθελε -κάτι που συνέβη και σε μένα πέρσι, επομένως μπορώ να καταλάβω τη σχεδόν αυτιστική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Έκανα αυτόν τον πρόλογο για να μπω στο ψητό με κάποια δεδομένα για την κρίση σου. Λοιπόν, πριν μια εβδομάδα πήγαμε στην Κωνσταντινούπολη για ένα τριήμερο συνέδριο, αλλά αποφασίσαμε να μη μείνουμε μαζί, καθώς εγώ ήθελα να φιλοξενηθώ από μια καλή μου φίλη που ζει εκεί για να μπορέσω να τη δω έστω και ελάχιστα το βράδυ, ενώ εκείνος θα έμενε με δυο άλλους συναδέλφους που παρακολουθούσαν επίσης το συνέδριο. Κάθε βράδυ λοιπόν που τελείωνε η ημερίδα, εγώ έφευγα μόνη μου προς έναν πραγματικά μακρινό προορισμό, σε μία πόλη που δεν ήξερα με σύμμαχο το χάρτη, κι ο φίλος μου πήγαινε στο διπλανό ξενοδοχείο με τους συναδέλφους μιλώντας για το πρόβλημά του. Το δικό μου πρόβλημα είναι ότι κανένα βράδυ δε με πήρε τηλέφωνο να δει αν έφτασα καλά, σ' ένα μέρος που ακούγεται πως δεν είναι και το ασφαλέστερο για μια μόνη γυναίκα. Εγώ, να σημειώσω, γενικά δε φοβάμαι να κυκλοφορώ και στην Αθήνα που ζούμε δε ζήτησα ποτέ κάποιου είδους προστασία. Αλλά ας επανέλθω στην Κωνσταντινούπολη. Το τελευταίο πρωί και ενώ περίμενα σε μια ερημιά λεωφορείο για να πάω στο χώρο του συνεδρίου, απειλήθηκα από κάποιον με σουγιά, αλλά γλύτωσα τον τραυματισμό γιατί πέρασε από μηχανής άσχετο λεωφορείο στο οποίο έσπευσα να μπω. Το αποτέλεσμα ήταν να φτάσω τρεις ώρες αργότερα στο συνέδριο, με το φίλο μου να μη με ρωτάει καν πώς τό 'παθα και καθυστέρησα έτσι. Όταν γυρίσαμε του είπα τα παράπονά μου για την έλλειψη νοιαξίματος από πλευράς του, αλλά με αντιμετώπισε εγωκεντρικά, λέγοντάς μου ότι είχε αφοσιωθεί πλήρως στις συζητήσεις με τους συναδέλφους για το πρόβλημά του και δεν είχε μυαλό για οτιδήποτε άλλο. Πρόσθεσε μάλιστα πως είμαι μεγάλο κορίτσι και δεν τον έχω συνηθίσει σε τέτοια. Και ξαναλέω, ρε α, μπα μου, την καταλαβαίνω τη μονομανία που τον έχει πιάσει εξαιτίας της πίεσης που τρώει, αλλά απογοητεύτηκα πάρα πολύ που έχουμε χάσει κάποια στοιχειώδη πράγματα που φτιάχνουν μια συναισθηματική σχέση. Νιώθω ότι το διδακτορικό μας έχει φάει τη ζωή. Πες μου τη γνώμη σου, δώσε μου λίγο κουράγιο. Όλη την εβδομάδα σκέφτομαι την έλλειψη ενδιαφέροντος του προηγούμενου τριημέρου και έχω σκαλώσει. –
Δεν μπορώ να βρω αρκετά καλή δικαιολογία για τη στάση του, πολύ λυπάμαι, δεν ξέρω πώς να σου δώσω κουράγιο. Δεν υπάρχει διδακτορικό που δικαιολογεί αδιαφορία για επίθεση με σουγιά – για οποιονδήποτε, από ανθρώπινο ενδιαφέρον, πόσο μάλλον για τον άνθρωπό σου. Δεν εννοώ ότι πρέπει να τον ξεγράψεις το επόμενο δευτερόλεπτο, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι κάτι που πρέπει να λάβεις πάρα πολύ σοβαρά υπόψη σου, να μην το ξεχάσεις, και να μην το δικαιολογήσεις. Σημείωσε το ως κρατούμενο, και όταν περάσει η κρίση που περνάει, επανεξετάζεις τη σχέση που έχετε, το επίπεδο επικοινωνίας και συναισθηματικού δεσίματος, με καθαρό μυαλό και μάτια ανοιχτά.
Νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να ξανασυζητηθεί, όχι ως κατηγορία και δίκη, αλλά για να εκφράσεις την απογοήτευσή σου και να του δώσεις μια ευκαιρία να καταλάβει τι έγινε. Αν και πάλι δεν καταλάβει, και σε πατρονάρει με το 'μεγάλο κορίτσι', θα χρειαστεί να πάρεις αποφάσεις, συνυπολογίζοντας τη συνολική σας σχέση, εννοείται.
Σε καμία περίπτωση δεν φταίει το διδακτορικό που σας έχει φάει τη ζωή. Την τρώει τη ζωή, και σε κάνει αντικοινωνικό, αλλά δεν είναι η πηγή. Είναι ο καταλύτης, για να βγουν άλλα στοιχεία στην επιφάνεια. Κι εσύ διδακτορικό κάνεις, αλλά επικοινωνείς με τον αφαλό σου.
________________
7.
Γειά σου! Πρόσφατα επισκεφθήκαμε με τον άντρα μου έναν ξάδελφό του και τη γυναίκα του στο μαιευτήριο όπου έφεραν στον κόσμο το πρώτο τους παιδάκι. Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο, είδαμε τη λεχώνα να θηλάζει το μωρό της κι έτσι της είπαμε ότι θα βγαίναμε έξω και θα ερχόμασταν αργότερα. Εκείνη μας είπε όχι δεν πειράζει, περάστε. Κι έτσι πλησιάσαμε. Εκείνη την ώρα ήταν ολόκληρο το ένα στήθος έξω και το μωρό βρισκόταν ακριβώς από κάτω, έκανε προφανώς ένα διάλειμμα μέχρι να συνεχίσει ξανά ο θηλασμός. Εκείνη την ώρα ένιωσα σα να βλέπαμε σχεδόν γυμνή την κοπέλα, αισθάνθηκα άβολα και της είπα άσε καλύτερα, θα έρθουμε αργότερα, πήρα τον άντρα μου και φύγαμε. Να σημειώσω ότι ζήτημα να την έχω δει 10 φορές στη ζωή μου και ίσως για αυτό ένιωσα άβολα να μοιραστώ τόσα πολλά μαζί της! Μπήκα για λίγο στη θέση της και σκέφτηκα ότι εάν ήμουν στη θέση της δε θα αισθανόμουν άνετα να θηλάσω μπροστά σε κόσμο (εκτός από τον άντρα μου). Εσένα ποια είναι η γνώμη σου; Δεν είναι λίγο "περίεργο" να γίνεται ο θηλασμός μπροστά σε τρίτους όταν είναι απλά γνωστοί;- Κική
Το «μπαίνω στη θέση του άλλου», είναι αρκετά πιο περίπλοκο, και πολύ πιο δύσκολο από αυτό που έκανες. Οι άλλοι πάρα πολύ σπάνια εστιάζουν εκεί που εστιάζουμε εμείς, και όλοι πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό είναι αυτό που βλέπουν οι ίδιοι ως πιο σημαντικό – που είναι αυτό που αφορά πιο άμεσα τους ίδιους, φυσικά. Αυτό είναι η πηγή όλων των παρεξηγήσεων.
Θα σου πω μια πιθανή εξιστόρηση του περιστατικού από τη μεριά της φρέσκιας μαμάς.
«Όταν γέννησα το παιδί μου ήμουν παραληρηματική από την ευτυχία μου. Ούτε που θυμάμαι ποιος ήρθε να με δει στο μαιευτήριο, τι μου είπαν, και τι τους είπα».
σχόλια