ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ ήμουν 19,μόλις είχα βρει το νέο μου σπίτι στην πόλη που ήρθα για να σπουδάσω,εσύ μου παρουσιάστηκες ως Οικονομολόγος σπουδασμένος στας Αγγλίας ετών 28,μετά από καιρό έγινε 30 αργότερα το αναίρεσες και έγινες 32 και τελικά έχασα το μέτρημα.Διευθυντής μου είπες και μάλιστα μόλις τα φτιάξαμε στο ανακοίνωσαν: "Τι σύμπτωση" σκέφτηκα εγώ αθώα και τόσο ανόητα. Όταν σε είδα πρώτη φορά ένιωσα ότι εσένα έψαχνα πάντα,δεν κατάλαβα τι κεραμίδα μου έπεσε στο κεφάλι...Τη χημεία μας θα τη ζήλευαν και πρωταγωνιστές του Hollywood...Με πλήγωνε που μου ακύρωνες συνεχώς βραδινές εξόδους λόγω δουλειάς και που ποτέ δεν είχες χρόνο να βγούμε με τους φίλους μου.. Στο μεταξύ εγώ δεν γνώρισα ποτέ κανένα δικό σου άνθρωπο και τώρα φαίνονται όλα τόσο καθαρά...Με κάθε σου κουβέντα με υπνώτιζες και με μπέρδευες όλο και πιο πολύ.Είπες δε θα βρεθούμε σήμερα γιατί "θα μείνω μέχρι αργά στη δουλειά", ή "θα λείψω στο εξωτερικό αυτή τη βδομάδα για δουλειά" κι εμένα με έζωναν τα φίδια. Γύρω μου όλοι έλεγαν ότι με δουλεύεις ψιλό γαζί κι εγώ κοιμόμουν του καλού καιρού. Το έβλεπα αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω..Όποτε σου έκανα νύξη για απιστία τα αρνιόσουν όλα λες και σε είχα αδικήσει κατάφωρα...Όλη η ιστορία κράτησε πολύ λίγο.Τόσο ώστε να σε ερωτευτώ όσο κανέναν άλλο. Ήμουν διατεθειμένη να τα παρατήσω όλα και να σε ακολουθήσω στη ζωή που θέλησες να κάνεις χωρίς να πω κουβέντα.Μου έφτανε να είμαστε μαζί. Ένα βράδυ μου είπες "θα τα πούμε" και από τότε εξαφανίστηκες. Έκτοτε γύρισες και έφυγες πάλι αμέτρητες φορές,πάντα λέγοντάς μου πόσο πολύ σου έλειψα και ότι θέλεις να είμαστε μαζί. Το έβλεπα στα μάτια σου το έλεγαν τα χείλη αλλά στην πράξη ποτέ δεν το εννοούσες.Έφευγες ξανά σαν τον κλέφτη πριν προλάβει καν να ξημερώσει. Πριν μέρες μιλήσαμε και πάλι άλλα δεν έβγαλα άκρη.Προσπαθούσες(άκουσον άκουσον) να μου προσάψεις όλες τις ανεξήγητες δικές σου συμπεριφορές ως δικές μου και να μου ρίξεις το φταίξιμο του χωρισμού. Όταν τυχάια έπεσα στον ορισμό της λέξης "κοινωνιοπαθής" δεν είχα πια καμιά αμφιβολία. Όλα σε περιέγραφαν με κάθε λεπτομέρεια λες και ο λεξικογράφος σε γνώριζε προσωπικά. Η καρδιά μου ποτέ δε θα χτυπήσει όπως πριν,αλλά τώρα ξέρω με σιγουριά ότι είσαι ανίκανος να αγαπήσεις και να αφεθείς πραγματικά.Το ψέμα είναι η πρώτη φύση σου και δεν μπορώ να παίζω στο ίδιο έργο το θύμα,για μια ζωή. Αντίο και καλή ζωή με τον άλλο σου εαυτό