ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκινάω να γράφω αυτήν την εξομολόγηση έχοντας ήδη στο μυαλό μου ότι θα με κρίνετε αρνητικά αλλά ας είναι.Είναι τουλάχιστον δύο μήνες τώρα που έχω μπλέξει με 2 τύπους.. ταυτόχρονα. Ο ένας είναι πρώην, είχαμε μια υπέροχη σχέση και χωρίσαμε ήρεμα και πολιτισμένα και τώρα ξανάγύρισαμε κ ο άλλος συμφοιτητης που γνώρισα το καλοκαίρι στην πρακτική, γλυκός κ ωραίος. Ε λοιπόν μ αρέσουν κ οι δύο, είναι υπέροχοι άνθρωποι-και πολύ ωραίοι. Και στην αρχή όλα καλά, ξέρουν ο ένας για τον άλλον, τους έχω εξηγήσει ειλικρινά σε τι φάση της ζωής μου βρίσκομαι, και τους χαλάει η σκέψη μεν, σέβονται τον τρόπο ζωής μου δε. Όσο όμως αρχίσαμε να ερχόμαστε πιο κοντά με τον συμφοιτητή, άρχισαν να αλλάζουν κάποια πράγματα.. φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί, δηλώνει μάλιστα ερωτευμένος. Τα ίδια ακριβώς λέει κ ο πρώην! Και να είμαι εγώ σε μια φάση να ακούω γλυκόλογα όλη μέρα (καμία φορά τα ίδια!) και δώστου βόλτες και εκπλήξεις και δώρα και οι 2. Ώσπου κάπου λέω τι κάνω, εγώ ήθελα ελευθερία κ έχω καταλήξει να ασχολούμαι μαζί τους κάθε μέρα! Άσε που η μικρή φωνή της λογικής και του καθωσπρεπισμού αντηχούσε στ αυτιά μου ότι κάνω λαθος κ ότι παίζω μαζί τους. Πάω να ξεκόψω τον έναν, φωνές και φασαρίες( "πως αποφασίζεις εσύ για μένα, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα, σε θέλω στη ζωη μου όπως και να χει"). Πάω να ξεκόψω τον άλλον, τα ίδια. Κ εγώ εξακολουθώ να νιώθω μαλακας. Κάπου εδώ θα έπρεπε να έχω ένα ποιντ, αλλά το έχασα. Πείτε μου γνώμες..