Είμαι στην ίδια ακριβώς κατάσταση μαζί σου, αλλά στο ανάποδο. Είναι εκείνη που τη σκέφτομαι συνέχεια, που μου λείπει η ιδιαίτερη σύνδεση που είχαμε (έχουμε(;)).Αλλά εγώ μάλλον το έχασα το παιχνίδι. Αν μπορείς πάλεψε το. Μην χάνεις αυτό το τέλειο που είχες. Ότι κι αν συνέβη αξίζει να το κυνηγήσεις μέχρι τέλους.
9.9.2015 | 22:55
Πρέπει να πάψω να σε σκέφτομαι τόσο.
Είναι εκνευριστικό να μη μου λείπει μια οποιαδήποτε παρέα αλλά η δική σου. Αυτή η σύνδεση που είχα μαζί σου είναι μοναδική. Μου φαίνεται ότι πάντα με τον ίδιο ενθουσιασμό θα σε θέλω πάλι και πάλι μέσα στη ζωή μου, ώσπου θα πάψω να έχω ζωή γλυκιά μου αγάπη. Μόνο η σκέψη σου είναι αυτή που με λυγίζει. Περιμένω και περιμένω. Μετά από λίγο απελπισία... Ξέρεις, τη μια στιγμή αποδέχομαι με μακαριότητα και μια στωικότητα πως τέλειωσε όλο αυτό. Αλλά μετά, τρελαίνομαι, δαιμονίζομαι. Θέλω να σου φωνάξω πόσο πολύ πως σε θέλω. Πως εσύ είσαι για μένα. Πως για μένα είσαι μοναδικός. Δεν είμαι όμως για σένα. Ποτέ δεν ήμουν έτσι κι αλλιώς. Απλά έκανα πως δεν καταλάβαινα. Στο τέλος, δεν ξέρω με ποιον απ' τους δυο μας να θυμώσω πιο πολύ. Και περιμένω,περιμένω μήπως άλλαξες γνώμη. Μήπως σου έλειψα λίγο. Μήπως τελικά μ' αγαπάς κι εσύ κάπως. Είναι τόσο δύσκολο να σου λείπει κάποιος που δεν είχες ποτέ. Ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό δεν μπορώ να εξηγήσω ή να δικαιολογήσω όλο αυτό το κουβάρι μέσα μου. Καληνύχτα, Στο πλέον άγνωστο σύμπαν σου...
1
